2η & 3η γενεά πολιτικών (3)

Με τον Λάζαρο Μαύρο

Κ Α Ι Η 1η και η 2η γενεά πολιτικών, από τον Μακάριο, 1977, ώς τον 6ο κατά σειρά ΠτΔ, τον Χριστόφια, 2012, αντίθετα απ’ τις προθέσεις τους, αναδείχθηκαν -ευτυχώς- πολιτικοί τής κακόηχης μεν, σωτήριας δε, «μη λύσης». Λέμε ευτυχώς, λόγω ακριβώς τής αποδεδειγμένης επί 35 χρόνια βεβαιότητας ότι: Υπό το ισχύον δυσμενές για τον Ελληνισμό ανισοζύγιο ισχύος έναντι της Τουρκίας, οποιαδήποτε μορφή διζωνικής λύσης (α) Βολιδοσκοπήσεις Βάλντχαϊμ, (β) Δείκτες Κουεγιάρ, (γ) Δέσμη Ιδεών Γκάλι, (δ) Σχέδιο Ανάν, (ε) Συνεταιρισμός Χριστόφια - Ταλάτ, θα συνιστούσε για την Κυπριακή Δημοκρατία και τον κυπριακό Ελληνισμό, φοβερότερη επιδείνωση απ’ ό,τι το υφιστάμενο απαράδεκτο status quo τής παράνομης τουρκικής κατοχικής διχοτόμησης…

Α Μ Φ Ο Τ Ε Ρ Ω Ν, όμως, των γενεών κοινό μειονέκτημα, πρωτεύουσας σημασίας, υπήρξε, κι εξακολουθεί να είναι, η αδυναμία, η ανεπάρκεια, η απροθυμία κι η ανικανότητα να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν, μαζί με την Αθήνα, την ενδυνάμωση του συνόλου της εθνικής ισχύος, ώστε να μειωθεί και ν’ ανατραπεί το τουρκικό πλεονέκτημα στον συσχετισμό δυνάμεων. Ούτε η 1η ούτε κι η 2η γενεά πολιτικών έδειξε πολιτική βούληση για το στοιχειωδέστερο και το θεμελιώδες: Ότι, για να επιτύχουμε τη λύση που ο λαός θέλει στο Κυπριακό, πρέπει πρώτα να ενδυναμώσουμε τα δύο κράτη του Ελληνισμού, ν’ αναπτύξουμε και να ενισχύσουμε όλους τους συντελεστές στρατηγικής ισχύος, να επιδιώξουμε όλους τους συντελεστές εξισορρόπησης της ισχύος των Τούρκων, ώστε να πάψουμε να διαπραγματευόμαστε από θέση αδυναμίας.

Π Ρ Ο Ϊ Ο Ν ΚΑΙ αυτής της ανεπάρκειας -μεταξύ πολλών άλλων εκφάνσεων εθνικής παρακμής- αποτελεί κι η σημερινή οικονομική, κοινωνική, πρωτίστως πολιτική - μορφωτική κ.ο.κ. κατάντια Ελλάδος και Κύπρου. Ακριβώς το αντίθετο στρατήγησε και έπραξε, αναλαμβάνοντας απ’ τον επαναστατικό Στρατιωτικό Σύνδεσμο του 1909, με την ψήφο του λαού, την πρωθυπουργία της Ανορθωτικής Κυβέρνησης το 1910, ο Ελευθέριος Βενιζέλος και οδήγησε τον Ελληνισμό στον θρίαμβο των νικηφόρων Βαλκανικών Πολέμων τού 1912-13...
Π Ρ Ω Τ Ε Υ Ο Ν, λοιπόν, ερώτημα για τους πολιτικούς της 3ης γενεάς, που δεν έγιναν εισέτι ηγέτες, είναι, αν θα παραμερίσουν τη διαχρονική διζωνική σαβούρα για να θέσουν, πριν από την ανώφελη και παρακμιακή συζήτηση «λύσης», το πρώτιστο καθήκον της ενδυνάμωσης των δύο κρατών του Ελληνισμού. Ιδίως τώρα που βρέθηκαν και τα «θεόσταλτα» κοιτάσματα στην κυπριακή ΑΟΖ. Για τα οποία, πάντως, η εγνωσμένη ανεπάρκεια της 2ης γενεάς αποτελεί «συνταγή μετεξέλιξής» τους σε κατάρα παρά σε ευλογία…
ΕΡΩΤΗΣΗ 
Όσοι εξ υμών ως ημείς «εν τοις δεινοίς ευέλπιδες» (Θουκυδίδου Α-70,9), μελετήσετε το κείμενο της Ομάδας Πολιτών «Ανατροπή 2012», που σήμερα στις 11π.μ. πραγματοποιεί στο άγαλμα τής Ελευθερίας, επί της Κωνσταντίνου Παλαιολόγου των τειχών της Λευκωσίας, ανοικτή συνέλευση προς τιμήν και της ΕΟΚΑ, με το «όλο εις τον κρεμνόν κυλάμε κάθε μέρα» του στρατηγού Μακρυγιάννη, αντιλαμβάνεστε με πόση προθυμία, ανακούφιση κι ελπίδα το υπέγραψε απνευστί κι ο υπογράφων;

Πηγή : www.simerini.com.cy