Τον θυμάμαι στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο του Τζέφρη, μετά τις εκλογές του 2009.
Μου προκάλεσε εμετική διάθεση γιατί τον θεώρησα ως γραμματέα των Κλαδικών του ΠΑΣΟΚ!
Είναι γνωστό ότι από την αναρρίχησή του στον αρχιεπισκοπικό θώκο συμπορεύθηκε κρυφά και φανερά με τις πολιτικές επιλογές του ΠΑΣΟΚ, γεγονός το οποίο οδήγησε τον γράφοντα στην άσκηση οξύτατης κριτικής για τις θέσεις του πάνω σε ζωτικά εθνικά και κοινωνικά ζητήματα, όπως π.χ. για τη λαθρομετανάστευση και τους ομοφυλοφίλους.
Τώρα, βλέποντας τα τέρατα και σημεία που προκάλεσε το «Μνημόνιο» στο... χριστεπώνυμο πλήρωμα άρχισε επιτέλους ν’ αρθρώνει έναν κοινωνικό και πατριωτικό λόγο και πήρε κάποιες χριστιανικές πρωτοβουλίες για τη διοργάνωση συσσιτίων ώστε να μην ψοφήσουν πολλοί χριστιανοί από την πείνα.
Τώρα, διαβάζω ότι μιλώντας σε Ρ/Σ άσκησε κριτική στο εθνοκτόνο «Μνημόνιο» λέγοντας και τα εξής: «Εδώ που φτάσαμε είναι πάρα πολύ δύσκολα τα πράγματα. Φταίξαμε, να το πληρώσουμε, αλλά ποιό δίκαιο μάς λέει ότι είναι δίκαιο να υποθηκεύεται το μέλλον των εγγονών μας; Δεν έχουμε το δικαίωμα να το κάνουμε αυτό το πράγμα. Εγώ δεν ψήφισα για τέτοια πράγματα και δεν έχω εξουσιοδότηση... έχουμε ιστορία, πολιτισμό και αξιοπρέπεια, ντρέπομαι όταν ακούω ότι θα έχουμε επόπτη ή διοικητή, είμαστε τόσο ανίκανοι; Πώς και πού θα ισχύσει ο αγγλικός νόμος; Δεν είναι αυτή η Ευρώπη του οράματός μας» (βλ. εφ. «Παρασκευή» +13, της 2/3/3012, σελ. 18).
Κάλλιο αργά, παρά ποτέ Μακαριώτατε!
Καιρός να επιστρέψει η Εκκλησία στις γάργαρες ιστορικές της καταβολές και τις πλούσιες εθνικές της παραδόσεις.
Αρκετά περιπλανήθηκε κι’ αυτή, όλα ετούτα τα δίσεκτα χρόνια, στους κοινωνιοφθόρους και πατριδοφθόρους λειμώνες του... προοδευτισμού.
Συνεπώς, καιρός η Εκκλησία να κηρύττει τον δικό της πατριωτικό λόγο και να συγκρούεται με τη διεφθαρμένη και ανίκανη εξουσία όταν πρέπει.
Ένα μόνο δεν επιτρέπεται να κάνει η Εκκλησία: Να σιωπά και να κλείνει μάτια και αυτιά.
Αυτό το χρέος, το εθνικό χρέος, της Εκκλησίας υπογράμμιζα ήδη από το 1992 γράφοντας στην «Ανοικτή Επιστολή του Πολίτη Π.Παπαγαρυφάλλου» προς τον τότε Μητροπολίτη Δημητριάδος (μακαριστό) Χριστόδουλο και τα εξής: «Είναι η ύστατη ώρα να γαλουχηθούν οι χριστιανοί με την ιδέα της αντίστασης κατά της Κίρκης της εξουσίας και να παραδειγματιστούν και να πιστέψουν ότι στο «χορό των κολασμένων» δεν μετέχουν όλοι οι Έλληνες» και καταλήγοντας έλεγα: «Γίνετε σαλπιγκτής αυτής της εθνικής αποστολής» (Πρόκειται για επιστολή την οποία του απηύθυνα ως Πρόεδρος της Κίνησης Ενεργών Πολιτών, η οποία δημοσιεύθηκε στα «Πολιτικά Θέματα» της 11/12/1992 και αναδημοσιεύθηκε στο έργο μου: «Αρχαία και Σύγχρονη Δημοκρατία», εκδ. «Πελασγός», Αθήνα 2007, σελ. 153-154).
Στην έκκληση – πρόσκληση ο τότε Μητροπολίτης μού έγραφε και τα εξής: «Είμαι και γω εξ εκείνων που ασφυκτιούν εμπρός στη χαμοζωή που υποχρεούται να ζει ο λαός μας και δη οι νέοι μας που ζουν στις αναθυμιάσεις της ηθικής σαπίλας...».
Έδινε την έγγραφη υπόσχεση «να συνενώσουμε τις αγωνίες μας και τους κοινούς μας στόχους».
Δυστυχώς δεν πραγματοποίησε την υπόσχεσή του και η ηθική σαπίλα έγινε ωκεανός που σκάτωσε τα πάντα. Ιδού στάδιο λαμπρό για τους σημερινούς ιεράρχες. Να πολεμήσουν κατά της διαφθοράς και της χρεοκοπίας της Ελλάδος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου