του Δημήτρη Μυ
Η πρόβλεψη και πρόνοια, προφανώς, είναι βασικό συστατικό μιας (πολιτικής) επιλογής. Υπό αυτήν την έννοια, καθώς πλησιάζουμε στις κάλπες και οξύνεται η προεκλογική αντιπαράθεση, όλοι (μας) θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, ειδικά αυτοί που θεωρούν αυτονόητο και δεδομένο δικαίωμά τους να κυβερνούν.
Ακούγοντας τα δυο πρώην μεγάλα κόμματα να ανεβάζουν τους τόνους, κάποιος που δε ζει σ αυτόν το τόπο θα πιστέψει πως τα χωρίζει το χάος. Πως έχουμε να κάνουμε με θεμελιώδεις και αγεφύρωτες ιδεολογικές διαφορές. Με συμπαγείς πολιτικούς χώρους οι οποίοι έχουν επεξεργασμένα προγράμματα και τα θέτουν στη δοκιμασία των εκλογών. Γι αυτό και η μεταξύ τους αντιπαράθεση είναι σκληρή και στο όριο της πολιτικής ευπρέπειας…
Αμ δε… Στην αλφαβήτα των πολιτικών επιστημών μαθαίνει κανείς ότι όσο πλησιέστερα ιδεολογικά βρίσκονται οι κομματικοί οργανισμοί (μηχανισμοί) τόσο πιο έντονη είναι η προσπάθειά τους να τονίσουν τις διαφορές τους, τόσο πιο άγρια είναι η διαμάχη τους να τσιμπήσουν ψήφους από την ίδια δεξαμενή ψηφοφόρων.
Ο Αντώνης Σαμαρά, προσπαθεί να βγει έξω από τη δεξαμενή των νεοφιλελεύθερων μνημονικών επιλογών. Ωστόσο, μετά το μακροβούτι της συγκυβέρνησης είναι βρεγμένος μέχρι το κόκαλο και πολύ δύσκολο θα αποφύγει την (πολιτική) πνευμονία με το που θα ανοίξουν οι κάλπες και θα καταγραφούν τα αποτελέσματα.
\Μέχρι το μεδούλι εμποτισμένο στο νεοφιλελεύθερο νάμα των μνημονιακών επιλογέων είναι, προφανώς, και το Πανελλήνιο (πρώην- αν υπήρξε ποτέ) Σοσιαλιστικό Κίνημα.
Ως εκ τούτου, όσο και να δουλεύουν τον κόσμο με προεκλογικές υποσχέσεις με αλληλοκατηγορίες με οξύτατες αντιπαραθέσεις, δεν έχουν να περιμένουν τίποτε περισσότερο, από τις ψήφους των βολεμένων στα συστήματά τους, των αφελών και των ακραιφνών νεοφιλελεύθερων οι οποίοι, προφανώς υπάρχουν και θα διαλέξουν ενδεχομένως τον καταλληλότερο εκ των δύο νεοφιλελεύθερων «προτάσεων». Για την ακρίβεια, θα επιλέξουν την πρόταση της τρόικας των εποπτών, γνωρίζοντας ότι ούτε ο Σαμαράς, ούτε πολύ περισσότερο ο Βενιζέλος θα κάνουν το μετεκλογικό παιχνίδι. Το παιχνίδι θα το κάνει ο Παπαδήμος ή κάποιος Παπαδήμος που θα επιλέξει η Μέρκελ ο Τόμσεν και τα άλλα παιδιά )απ το εξωτερικό)…
Για αυτό λοιπόν, καλό θα είναι για λόγους τακτ οι αξιότιμοι κύριοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, μέσα στην οξύτητα της μάχης (επιβίωσης) που δίνουν να έχουν κατά νου και κάτι ακόμη: Είναι τουλάχιστον αηδιαστικό να βρεθείς στη θέση να γλύφεις εκεί που έφτυνες…
Το ίδιο ισχύει και προς τα αριστερά της πολιτικής σκηνής, αλλά αυτό είναι μια άλλη (επόμενη και κυρίως μετεκλογική) πονεμένη ιστορία…
Πηγή : www.topontiki.gr
Η πρόβλεψη και πρόνοια, προφανώς, είναι βασικό συστατικό μιας (πολιτικής) επιλογής. Υπό αυτήν την έννοια, καθώς πλησιάζουμε στις κάλπες και οξύνεται η προεκλογική αντιπαράθεση, όλοι (μας) θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, ειδικά αυτοί που θεωρούν αυτονόητο και δεδομένο δικαίωμά τους να κυβερνούν.
Ακούγοντας τα δυο πρώην μεγάλα κόμματα να ανεβάζουν τους τόνους, κάποιος που δε ζει σ αυτόν το τόπο θα πιστέψει πως τα χωρίζει το χάος. Πως έχουμε να κάνουμε με θεμελιώδεις και αγεφύρωτες ιδεολογικές διαφορές. Με συμπαγείς πολιτικούς χώρους οι οποίοι έχουν επεξεργασμένα προγράμματα και τα θέτουν στη δοκιμασία των εκλογών. Γι αυτό και η μεταξύ τους αντιπαράθεση είναι σκληρή και στο όριο της πολιτικής ευπρέπειας…
Αμ δε… Στην αλφαβήτα των πολιτικών επιστημών μαθαίνει κανείς ότι όσο πλησιέστερα ιδεολογικά βρίσκονται οι κομματικοί οργανισμοί (μηχανισμοί) τόσο πιο έντονη είναι η προσπάθειά τους να τονίσουν τις διαφορές τους, τόσο πιο άγρια είναι η διαμάχη τους να τσιμπήσουν ψήφους από την ίδια δεξαμενή ψηφοφόρων.
Ο Αντώνης Σαμαρά, προσπαθεί να βγει έξω από τη δεξαμενή των νεοφιλελεύθερων μνημονικών επιλογών. Ωστόσο, μετά το μακροβούτι της συγκυβέρνησης είναι βρεγμένος μέχρι το κόκαλο και πολύ δύσκολο θα αποφύγει την (πολιτική) πνευμονία με το που θα ανοίξουν οι κάλπες και θα καταγραφούν τα αποτελέσματα.
\Μέχρι το μεδούλι εμποτισμένο στο νεοφιλελεύθερο νάμα των μνημονιακών επιλογέων είναι, προφανώς, και το Πανελλήνιο (πρώην- αν υπήρξε ποτέ) Σοσιαλιστικό Κίνημα.
Ως εκ τούτου, όσο και να δουλεύουν τον κόσμο με προεκλογικές υποσχέσεις με αλληλοκατηγορίες με οξύτατες αντιπαραθέσεις, δεν έχουν να περιμένουν τίποτε περισσότερο, από τις ψήφους των βολεμένων στα συστήματά τους, των αφελών και των ακραιφνών νεοφιλελεύθερων οι οποίοι, προφανώς υπάρχουν και θα διαλέξουν ενδεχομένως τον καταλληλότερο εκ των δύο νεοφιλελεύθερων «προτάσεων». Για την ακρίβεια, θα επιλέξουν την πρόταση της τρόικας των εποπτών, γνωρίζοντας ότι ούτε ο Σαμαράς, ούτε πολύ περισσότερο ο Βενιζέλος θα κάνουν το μετεκλογικό παιχνίδι. Το παιχνίδι θα το κάνει ο Παπαδήμος ή κάποιος Παπαδήμος που θα επιλέξει η Μέρκελ ο Τόμσεν και τα άλλα παιδιά )απ το εξωτερικό)…
Για αυτό λοιπόν, καλό θα είναι για λόγους τακτ οι αξιότιμοι κύριοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, μέσα στην οξύτητα της μάχης (επιβίωσης) που δίνουν να έχουν κατά νου και κάτι ακόμη: Είναι τουλάχιστον αηδιαστικό να βρεθείς στη θέση να γλύφεις εκεί που έφτυνες…
Το ίδιο ισχύει και προς τα αριστερά της πολιτικής σκηνής, αλλά αυτό είναι μια άλλη (επόμενη και κυρίως μετεκλογική) πονεμένη ιστορία…
Πηγή : www.topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου