Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ
Πανικός και φόβος διακατέχει το μνημονιακό στρατόπεδο. Απομένουν μόλις δύο εβδομάδες μέχρι την ημέρα των εκλογών κι όμως το «δίδυμο» των εκλεκτών του, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, παρά το συνεχές «ντοπάρισμα» από τα διατεταγμένα ΜΜΕ, παρά τον χείμαρρο των υποσχέσεων και των ψευδολογιών, παρά την τρομοκράτηση και τις απειλές, παραμένει καθηλωμένο σε, πρωτοφανή ιστορικά, «χαμηλά» ποσοστά επιρροής.
Η απόγνωση και το αδιέξοδο αποβαίνουν για τους συνεταίρους της συγκυβέρνησης κακός σύμβουλος. Εφαρμόζουν, λοιπόν, το γνωστό δόγμα ότι «εάν δεν μας αρέσει, εάν δεν μας ευνοεί η πραγματικότητα, τότε την αγνοούμε και την αλλάζουμε»...
Δεν είναι οι αριθμοί, οι μετρήσεις των δημοσκοπήσεων, αμείλικτοι για το μνημονιακό «δίδυμο» και τους υποστηρικτές του. Οι αριθμοί εκφράζουν απλώς, και μάλιστα ατελώς, την απόρριψή τους από τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία και προεικάζουν την καταδίκη τους.
Γι' αυτό και οι μνημονιακοί εταίροι κατασκευάζουν διάφορους μύθους, προβαίνουν σε ένα είδος φανταστικών / νοητικών υποθέσεων, προκειμένου να «βγάλουν πέρα» τις δύο αυτές εβδομάδες. Ένα τέτοιο είδος μύθων αποτελεί η «αυτοδυναμία» της ΝΔ, η κατάκτηση της πρώτης θέσης από το ΠΑΣΟΚ, η «επανασυσπείρωση» της κοινωνικής βάσης του δικομματισμού την ώρα της ψηφοφορίας και τελικώς το πρόκριμα της «κυβερνησιμότητας» έναντι του απειλούμενου «χάους»...
Εάν επιδίωκαν να φανούν, έστω και την τελευταία στιγμή, ειλικρινείς προς τον ελληνικό λαό, θα έπρεπε οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος να ομολογήσουν, πριν απ' όλα, ότι έχουν αποδεχθεί, νομιμοποιήσει και προσυπογράψει, φαρδιά - πλατιά, στα Μνημόνια και στις δανειακές συμβάσεις δύο κρίσιμες και καταστροφικές επιλογές.
- Πρώτον ότι τον Ιούνιο έχουν δεσμευθεί να λάβουν πρόσθετα μέτρα, ύψους 14 δισ. ευρώ, που αφορούν νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο, κατάργηση και των τελευταίων κοινωνικών παροχών.
- Δεύτερον, ότι έχουν υιοθετήσει τη στρατηγική του ΔΝΤ και του 4ου Ράιχ ότι η Ελλάδα θα πρέπει να υποβαθμισθεί σε οικονομικό, παραγωγικό και κοινωνικό επίπεδο και να εξομοιωθεί με χώρες όπως η Βουλγαρία, η Λιθουανία, η Κροατία.
Γι' αυτά τα ΕΘΝΙΚΑ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ που έχουν συνειδητά διαπράξει ζητούν να τους ξαναψηφίσουν οι –πάλαι ποτέ– οπαδοί τους, ώστε να νομιμοποιήσουν τα εγκλήματά τους, για να μπορούν οι εταίροι του Μνημονίου να συνεχίσουν την ίδια πορεία καταστροφής, επικαλούμενοι μάλιστα την κοινοβουλευτική τους πλειοψηφία.
Η «κυβερνησιμότητα» χρησιμοποιείται για να καλυφθεί η κοινωνική-εκλογική τους κατάρρευση. Πρόκειται για μια πολιτική ανοησία, μέσω της οποίας επιδιώκουν να επιβάλουν την αντίληψη ότι οι πολίτες θα δεχθούν την πορεία καταστροφής, θα αγνοήσουν την εξαθλίωσή τους και θα ψηφίσουν το «δίδυμο», προκειμένου να υπάρξει σταθερή κυβέρνηση...
Πρόκειται για πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας και για υποτίμηση της νοημοσύνης των πολιτών.
Είναι προφανές ότι οι πολίτες θα ψηφίσουν για να κυβερνηθεί η χώρα, και μάλιστα για να προκύψει ένα κυβερνητικό σχήμα συνεργασίας που θα σταματήσει τον κατήφορο και θα επαναδιαπραγματευτεί, εκφράζοντας την κοινωνική πλειοψηφία, τη λαϊκή βούληση.
Οι έλληνες πολίτες είναι και εχέφρονες και υπεύθυνοι και συνετοί και ασφαλώς επιδιώκουν την ομαλότητα και την ισχυρή διακυβέρνηση από υπεύθυνους έλληνες πολιτικούς και όχι από τα «αθύρματα» της Λαγκάρντ, της Μέρκελ και του Σόιμπλε. Γι' αυτό ακριβώς έχουν μετατρέψει τους δικομματικούς εταίρους σε μικρο-μεσαίους κομματικούς μηχανισμούς που στηρίζονται στο σύστημα της διαπλοκής και στους εκβιασμούς των δυνάμεων της ξένης κατοχής.
Ας σταματήσουν, λοιπόν, τα δημοσκοπικά τεχνάσματα με ψευδοδιλήμματα περί «κυβερνησιμότητας» και «τιμωρητικής ψήφου». Η δυνατότητα διακυβέρνησης της χώρας, η προοπτική ενός ευνοϊκότερου συσχετισμού δυνάμεων για να διαπραγματευθεί από μια νέα βάση έχουν βασική προϋπόθεση την απόδοση πολιτικών ευθυνών σε εκείνους που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή. Η ψήφος διεξόδου και η καταδίκη των ενόχων είναι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος και όχι δύο στρατηγικά αντιτιθέμενες επιλογές.
Πόσο θράσος χρειάζεται, άλλωστε, να μας εκβιάζουν με διλήμματα περί «κυβερνησιμότητας», ομαλότητας, σταθερότητας, όταν οι ίδιοι οι εταίροι του δικομματισμού έφθασαν σε τέτοιο επίπεδο ευτέλειας, ώστε να αποδέχονται τις υποδείξεις της κ. Λαγκάρντ και του 4ου Ράιχ, που καλούν τον ελληνικό λαό να ρίξει στις κάλπες της 6ης Μαΐου το «μεικτό» συμμαχικό ψηφοδέλτιο ΠΑΣΟΚ - ΝΔ... Όσο για τον πρωθυπουργό, αυτόν επιφυλάσσονται να τον επιβάλουν μετά τις εκλογές...
Πανικός και φόβος διακατέχει το μνημονιακό στρατόπεδο. Απομένουν μόλις δύο εβδομάδες μέχρι την ημέρα των εκλογών κι όμως το «δίδυμο» των εκλεκτών του, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, παρά το συνεχές «ντοπάρισμα» από τα διατεταγμένα ΜΜΕ, παρά τον χείμαρρο των υποσχέσεων και των ψευδολογιών, παρά την τρομοκράτηση και τις απειλές, παραμένει καθηλωμένο σε, πρωτοφανή ιστορικά, «χαμηλά» ποσοστά επιρροής.
Η απόγνωση και το αδιέξοδο αποβαίνουν για τους συνεταίρους της συγκυβέρνησης κακός σύμβουλος. Εφαρμόζουν, λοιπόν, το γνωστό δόγμα ότι «εάν δεν μας αρέσει, εάν δεν μας ευνοεί η πραγματικότητα, τότε την αγνοούμε και την αλλάζουμε»...
Δεν είναι οι αριθμοί, οι μετρήσεις των δημοσκοπήσεων, αμείλικτοι για το μνημονιακό «δίδυμο» και τους υποστηρικτές του. Οι αριθμοί εκφράζουν απλώς, και μάλιστα ατελώς, την απόρριψή τους από τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία και προεικάζουν την καταδίκη τους.
Γι' αυτό και οι μνημονιακοί εταίροι κατασκευάζουν διάφορους μύθους, προβαίνουν σε ένα είδος φανταστικών / νοητικών υποθέσεων, προκειμένου να «βγάλουν πέρα» τις δύο αυτές εβδομάδες. Ένα τέτοιο είδος μύθων αποτελεί η «αυτοδυναμία» της ΝΔ, η κατάκτηση της πρώτης θέσης από το ΠΑΣΟΚ, η «επανασυσπείρωση» της κοινωνικής βάσης του δικομματισμού την ώρα της ψηφοφορίας και τελικώς το πρόκριμα της «κυβερνησιμότητας» έναντι του απειλούμενου «χάους»...
Εάν επιδίωκαν να φανούν, έστω και την τελευταία στιγμή, ειλικρινείς προς τον ελληνικό λαό, θα έπρεπε οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος να ομολογήσουν, πριν απ' όλα, ότι έχουν αποδεχθεί, νομιμοποιήσει και προσυπογράψει, φαρδιά - πλατιά, στα Μνημόνια και στις δανειακές συμβάσεις δύο κρίσιμες και καταστροφικές επιλογές.
- Πρώτον ότι τον Ιούνιο έχουν δεσμευθεί να λάβουν πρόσθετα μέτρα, ύψους 14 δισ. ευρώ, που αφορούν νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο, κατάργηση και των τελευταίων κοινωνικών παροχών.
- Δεύτερον, ότι έχουν υιοθετήσει τη στρατηγική του ΔΝΤ και του 4ου Ράιχ ότι η Ελλάδα θα πρέπει να υποβαθμισθεί σε οικονομικό, παραγωγικό και κοινωνικό επίπεδο και να εξομοιωθεί με χώρες όπως η Βουλγαρία, η Λιθουανία, η Κροατία.
Γι' αυτά τα ΕΘΝΙΚΑ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ που έχουν συνειδητά διαπράξει ζητούν να τους ξαναψηφίσουν οι –πάλαι ποτέ– οπαδοί τους, ώστε να νομιμοποιήσουν τα εγκλήματά τους, για να μπορούν οι εταίροι του Μνημονίου να συνεχίσουν την ίδια πορεία καταστροφής, επικαλούμενοι μάλιστα την κοινοβουλευτική τους πλειοψηφία.
Η «κυβερνησιμότητα» χρησιμοποιείται για να καλυφθεί η κοινωνική-εκλογική τους κατάρρευση. Πρόκειται για μια πολιτική ανοησία, μέσω της οποίας επιδιώκουν να επιβάλουν την αντίληψη ότι οι πολίτες θα δεχθούν την πορεία καταστροφής, θα αγνοήσουν την εξαθλίωσή τους και θα ψηφίσουν το «δίδυμο», προκειμένου να υπάρξει σταθερή κυβέρνηση...
Πρόκειται για πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας και για υποτίμηση της νοημοσύνης των πολιτών.
Είναι προφανές ότι οι πολίτες θα ψηφίσουν για να κυβερνηθεί η χώρα, και μάλιστα για να προκύψει ένα κυβερνητικό σχήμα συνεργασίας που θα σταματήσει τον κατήφορο και θα επαναδιαπραγματευτεί, εκφράζοντας την κοινωνική πλειοψηφία, τη λαϊκή βούληση.
Οι έλληνες πολίτες είναι και εχέφρονες και υπεύθυνοι και συνετοί και ασφαλώς επιδιώκουν την ομαλότητα και την ισχυρή διακυβέρνηση από υπεύθυνους έλληνες πολιτικούς και όχι από τα «αθύρματα» της Λαγκάρντ, της Μέρκελ και του Σόιμπλε. Γι' αυτό ακριβώς έχουν μετατρέψει τους δικομματικούς εταίρους σε μικρο-μεσαίους κομματικούς μηχανισμούς που στηρίζονται στο σύστημα της διαπλοκής και στους εκβιασμούς των δυνάμεων της ξένης κατοχής.
Ας σταματήσουν, λοιπόν, τα δημοσκοπικά τεχνάσματα με ψευδοδιλήμματα περί «κυβερνησιμότητας» και «τιμωρητικής ψήφου». Η δυνατότητα διακυβέρνησης της χώρας, η προοπτική ενός ευνοϊκότερου συσχετισμού δυνάμεων για να διαπραγματευθεί από μια νέα βάση έχουν βασική προϋπόθεση την απόδοση πολιτικών ευθυνών σε εκείνους που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή. Η ψήφος διεξόδου και η καταδίκη των ενόχων είναι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος και όχι δύο στρατηγικά αντιτιθέμενες επιλογές.
Πόσο θράσος χρειάζεται, άλλωστε, να μας εκβιάζουν με διλήμματα περί «κυβερνησιμότητας», ομαλότητας, σταθερότητας, όταν οι ίδιοι οι εταίροι του δικομματισμού έφθασαν σε τέτοιο επίπεδο ευτέλειας, ώστε να αποδέχονται τις υποδείξεις της κ. Λαγκάρντ και του 4ου Ράιχ, που καλούν τον ελληνικό λαό να ρίξει στις κάλπες της 6ης Μαΐου το «μεικτό» συμμαχικό ψηφοδέλτιο ΠΑΣΟΚ - ΝΔ... Όσο για τον πρωθυπουργό, αυτόν επιφυλάσσονται να τον επιβάλουν μετά τις εκλογές...
Πηγή : www.paron.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου