Με τον Σάββα Ιακωβίδη
Το μέγα ζήτημα των υδρογονανθράκων αποτελεί αντικείμενο καθημερινών δηλώσεων και αναλύσεων. Είναι μία νέα τάξη πραγμάτων, που έχει εντάξει την Κυπριακή Δημοκρατία στον ενεργειακό χάρτη. Ταυτόχρονα, το δεδομένο ότι και οι γείτονες και φίλοι Ισραηλινοί έχουν ανακαλύψει παρόμοια και ίσως μεγαλύτερα κοιτάσματα φυσικού αερίου στη δική τους ΑΟΖ έχει αναδιατάξει τη γεωστρατηγική και γεωπολιτική σημασία των δύο χωρών. Συνακόλουθα, είναι ήδη γεγονός ότι η λεκάνη της Λεβαντίνης διαθέτει κολοσσιαία αποθέματα σε φυσικό αέριο και πετρέλαιο. Τι σημαίνουν αυτά; Πρώτον, ότι το κέντρο ενδιαφέροντος εταιρειών και κρατών επικεντρώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο. Δεύτερον, μεγάλες δυνάμεις ενδιαφέρονται για τα αποθέματα και πρώτη η ΕΕ, που υποφέρει από ενεργειακή δίψα. Τρίτον, οι υδρογονάνθρακες δημιουργούν επιθετικές βλέψεις στην Τουρκία. Η κατοχική της Κύπρου χώρα, εδώ και μήνες, κλιμακώνει πολιτική, διπλωματική και στρατιωτική ένταση και επιθέσεις κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Πληροφορίες φέρουν τους Τούρκους να ετοιμάζονται να επιτεθούν στις κυπριακές εγκαταστάσεις μόλις αρχίσει η λειτουργία τους. Το τουρκικό ναυτικό άρχισε ασκήσεις προσομοίωσης προς πιθανή σύγκρουση με το Ισραήλ. Η Άγκυρα πυκνώνει τις λεκτικές βιαιότητες κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας και της ΕΕ. Παράλληλα, διεκδικεί με απύθμενο θράσος τα μισά από τα κοιτάσματα της κυπριακής ΑΟΖ, που αμφισβητεί! Η Τουρκία, εμφανώς, δημιουργεί σταθερά ένα πολεμικό κλίμα, που θα επιχειρήσει να εξαργυρώσει, αν αφεθεί και αν τα καταφέρει, στο τραπέζι των όποιων συνομιλιών. Θα το επισημάνουμε ξανά και έντονα: Ποιος θα προστατεύει από τώρα και στο εξής τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην κυπριακή ΑΟΖ; Ας μην προταθεί ότι θα μας προστατεύουν οι Ισραηλινοί ή ξένες πετρελαϊκές εταιρείες. Η Τουρκία δεν καταλαβαίνει από τέτοιες… λεπτομέρειες.
Η κυπριακή πολιτική ηγεσία, διαχρονικά, υποτίμησε με εγκληματική ανεπάρκεια και ανευθυνότητα το μέγα θέμα της ασφάλειας. Ιδιαίτερα σήμερα, συνιστά πρωτοφανή και εξόφθαλμα καταστροφική ενέργεια κατά της Κύπρου, ως κράτους και ως Ελληνισμού, η επιμονή Χριστόφια στην πλήρη αποστρατιωτικοποίηση. Και πότε; Όταν η πρώτη έγνοια αυτής και των επόμενων κυβερνήσεων πρέπει να είναι η δι’ ισχυρών στρατιωτικών δυνάμεων προστασία των υδρογονανθράκων, σε συνεργασία με το Ισραήλ, την Ελλάδα και άλλους συμμάχους. Γιατί; Πρώτον, διότι έχουμε εχθρό την Τουρκία, γι’ αυτό είναι αδιανόητο η Κύπρος να είναι ανοχύρωτη και στρατιωτικά ασπόνδυλη. Δεύτερον, αυτό επιτάσσει στοιχειώδης πολιτική πρόνοια επιβίωσης. Τρίτον, επειδή ζούμε στην πιο ασταθή περιοχή του πλανήτη με αυξανόμενες κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές και στρατιωτικές εντάσεις. Τέταρτον, επειδή από την περιοχή μας εκπορεύονται ασύμμετρες απειλές - τρομοκρατία, λαθρομετανάστευση, οργανωμένο έγκλημα, κτλ.
Γι’ αυτό, όταν ακούμε τον υπουργό Άμυνας να δηλώνει ότι η Εθνική Φρουρά είναι πανέτοιμη να αντιμετωπίσει κάθε απειλή, διερωτώμεθα: Με ποια σύγχρονα οπλικά συστήματα και άλλες δυνατότητες; Γνωρίζει καλύτερα ότι από το 2003 ο προϋπολογισμός για την άμυνα πετσοκόβεται κυριολεκτικά, για να φτάσει να καλύπτει σήμερα μόνο στοιχειώδεις ανάγκες. Όσο για τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, ας μη μιλήσουμε. Θα το ξαναπούμε: Χωρίς ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις ούτε η Ελλάδα ούτε η Κύπρος θα μπορέσουν να εγγυηθούν την ασφάλεια των νέων φυσικών πόρων μας. Κανείς άλλος δεν θα το πράξει στη θέση τους. Η Επιτροπή Άμυνας πότε, επιτέλους, θα συζητήσει αυτό το μέγα θέμα και να ζητήσει εξηγήσεις; Γιατί αδιαφορεί;
Πηγή : www.simerini.com.cy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου