Το διαρκές έγκλημα του εποικισμού

Του Σάββα Ιακωβίδη

Μετά την Αλεξανδρέττα η Τουρκία άρχισε τους σχεδιασμούς

Μια γάγγραινα που στοχεύει στη δημογραφική αλλοίωση της Κύπρου για να προλειάνει την κατάποσή της, σε δεδομένη στιγμή, από το αττιλικό τέρας

Οι θέσεις του ΑΚΕΛ για τον εποικισμό είναι τουρκογενείς και Χανεϊκές
Ο εποικισμός είναι διαρκές έγκλημα πολέμου και έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Ήρθε ξανά στην επικαιρότητα μετά τη διαρροή των συγκλίσεων και του γενικού πλαισίου αρχών της ελληνικής πλευράς, όπως κατατέθηκαν από τον Πρόεδρο Χριστόφια. Και από τη δημοσιοποίηση του εγγράφου με τις θέσεις του ΑΚΕΛ για το Κυπριακό. Στο έγγραφο συγκλίσεων αναφέρεται ότι «η ε/κ πλευρά συμφωνεί κατ’ αρχήν για την απόλαυση των τεσσάρων ελευθεριών από Τούρκους υπηκόους».

Ο Πρόεδρος Χριστόφιας θα διαβουλευθεί πρώτα, λέγει, με την Ελλάδα σχετικά με τα πιο πάνω. Παράλληλα, όμως, οι δύο ηγέτες θα απευθυνθούν από κοινού στην Ε.Ε. «για τον τρόπο που αυτό (το ζήτημα) θα διευθετηθεί». Δηλ. να τσιμεντωθεί ο νόμιμος εποικισμός της Κύπρου. Στο έγγραφο του ΑΚΕΛ αναφέρονται τα εξής πρωτοφανή: «Είναι εφικτό να λέμε ότι εκείνοι που παντρεύτηκαν Τ/κυπρίους πρέπει να φύγουν; Θα βρούμε κατανόηση διεθνώς σε ένα τέτοιο αίτημα όταν η ίδια η νομοθεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας θεωρεί ότι σε τέτοιες περιπτώσεις δικαιούνται να ζητήσουν ιθαγένεια; Είναι εφικτό να διώξουμε παιδιά μεικτών γάμων; Είναι εύκολο να διώξουμε κόσμο που γεννήθηκε και ενηλικιώθηκε στην Κύπρο ως έποικος;». Πρόκειται για θέσεις καθαρά τουρκογενείς και… Χανεϊκές!

Έγκλημα πολέμου

Ας ανατρέξουμε σε επίσημα στοιχεία και δεδομένα, όπως αυτά καταγράφονται σε κείμενο του Υπουργείου Εξωτερικών. Το Άρθρο 49 (6) της 4ης Συνθήκης της Γενεύης, του 1949, Σχετικά με τους Αμάχους εν Καιρώ Πολέμου, απαγορεύει τη μεταφορά από την κατοχική δύναμη τού δικού της πληθυσμού στην περιοχή που κατέχει. Διαλαμβάνει ότι «η Κατοχική Δύναμη δεν θα απελάσει ή μεταφέρει μέρος του δικού της αμάχου πληθυσμού στο έδαφος που κατέχει». Στη Συμβουλευτική Γνωμοδότησή του στην υπόθεση Wall της 9ης Ιουλίου 2004, το Διεθνές Δικαστήριο απεφάνθη ότι το Άρθρο 49 (6) απαγορεύει όχι μόνο τις βίαιες μεταφορές «αλλά και οποιαδήποτε μέτρα λαμβάνονται από μια κατοχική Δύναμη για την οργάνωση ή ενθάρρυνση μεταφορών τμημάτων του ιδίου του πληθυσμού της στην κατεχόμενη περιοχή» (παράγραφος 120).

Η παραβίαση του Άρθρου 49 αποτελεί σοβαρή αθέτηση των Συνθηκών της Γενεύης και επιφέρει ποινικές κυρώσεις (Άρθρα 146, 147). Θεωρείται έγκλημα πολέμου. Επίσης το Άρθρο 85 (4)(α) του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου Ι του 1977, θεωρεί τη μεταφορά από την κατοχική δύναμη τμημάτων του δικού της άμαχου πληθυσμού, στο έδαφος που κατέχει, ως «σοβαρή παραβίαση» της Συνθήκης. Τέλος, το Άρθρο 8 (2) (β) (viii) του Καταστατικού της Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου αναφέρει τη «μεταφορά άμεσα ή έμμεσα από την Κατοχική Δύναμη τμημάτων του άμαχου πληθυσμού της στο έδαφος που κατέχει ως "έγκλημα πολέμου"».

Οι έποικοι εμποδίζουν την επιστροφή των Ελλήνων προσφύγων

Μετά την τουρκική εισβολή, πολυάριθμα ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης, του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδικάζουν την εισβολή εποίκων στο κατεχόμενο από τα τουρκικά στρατεύματα, τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας και την επιχειρούμενη δημογραφική αλλοίωση. Στο Ψήφισμα 4 (ΧΧΧΙΙ) (27/2/76), η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καλεί τα μέρη να απόσχουν από μονομερείς ενέργειες που μεταβάλλουν τη δημογραφική δομή της Κύπρου και στο Ψήφισμα 1987/50 (11.3.1987), η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εκφράζει ανησυχία για την εισροή εποίκων, καλεί δε σε σεβασμό των δικαιωμάτων και ελευθεριών του πληθυσμού της Κύπρου. Η παρουσία των εποίκων επηρεάζει την εφαρμογή του δικαιώματος των προσφύγων να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Ποιοι είναι οι στόχοι της Τουρκίας διά του εποικισμού; Ιδού πώς περιγράφονται από το Υπουργείο Εξωτερικών:

1.- Η αλλαγή του δημογραφικού χαρακτήρα και η αλλοίωση της πληθυσμιακής ισορροπίας στο νησί μεταξύ των Τούρκων και Ελλήνων της νήσου, ώστε να δικαιολογήσει τις απαιτήσεις της τουρκικής πλευράς σχετικά με την εδαφική και συνταγματική πτυχή του Κυπριακού.

2.- Το εθνικό ξεκαθάρισμα της κατεχόμενης περιοχής και η μαζική μεταφορά Τούρκων από την Τουρκία. Η πολιτική αυτή, σε συνδυασμό με την εκδίωξη των Ελληνοκυπρίων κατοίκων της περιοχής, την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς και την παράνομη αλλαγή των γεωγραφικών ονομάτων στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου, στοχεύουν στην εξάλειψη καθετί ελληνικού και χριστιανικού που υπήρχε για αιώνες και στην τουρκοποίηση της περιοχής.

3.- Η αλλαγή του ισοζυγίου δυνάμεων στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου και ο έλεγχος της πολιτικής ζωής των κατεχομένων περιοχών. Για τον σκοπό αυτό, στους εποίκους έχουν δοθεί «ιθαγένεια», ελληνοκυπριακές περιουσίες, «εκλογικά δικαιώματα» και άδειες εργασίας.

4.- Ο έλεγχος και η χειραγώγηση της πολιτικής θέλησης των Τουρκοκυπρίων (ακόμα και μετά τη λύση).

5.- Η ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας της Τουρκίας στο νησί, με τη διάθεση επιπρόσθετων εκπαιδευμένων εφεδρειών για τις δυνάμεις κατοχής.

6.- Ο επηρεασμός μιας δίκαιης λύσης με τη δημιουργία νέων τετελεσμένων, των οποίων η ανατροπή να αποδειχθεί πρακτικά δύσκολη.

Οι πιο πάνω ορθές επισημάνσεις της τουρκικής στοχοθεσίας αναιρούνται από τις θέσεις, που ο Πρόεδρος Χριστόφιας κατέθεσε στο τραπέζι των συνομιλιών. Παρά τη δέσμευσή του ότι ήρθε για να διορθώσει λάθη των προκατόχων του, με την πολιτική του τα επιβαρύνει αντί να τα διορθώνει.

Επιστροφή του εκτρώματος

Από τις θέσεις Χριστόφια και εκείνες του ΑΚΕΛ, είναι εμφανές ότι ο Πρόεδρος παραμένει πιστός στη δήλωσή του, της 24/4/2004. Ότι, δηλαδή, είπε «όχι» στο σχέδιο Ανάν, πιεζόμενος από την πλειοψηφία των πατριωτών ΑΚΕΛικών, για να τσιμεντώσει το «ναι». Όλη η διαπραγματευτική προσπάθειά του στοχεύει στη βελτίωση όρων και προνοιών του σχεδίου Ανάν, που ο κυπριακός Ελληνισμός απέρριψε με τη σωτήρια πλειοψηφία του 76%. Στο κείμενό του, το Υπουργείο Εξωτερικών ακριβώς επισημαίνει: «Ένας από τους κύριους λόγους για την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν ήταν ότι το Σχέδιο θα είχε νομιμοποιήσει τη συνεχιζόμενη παρουσία της τεράστιας πλειοψηφίας των Τούρκων εποίκων, περιελάμβανε δε πρόνοιες που θα επέτρεπαν να συνεχιστεί η εισροή Τούρκων υπηκόων στην Κύπρο». Άλλη πολιτική το Υπουργείο Εξωτερικών και άλλη ο Πρόεδρος…

Όπως το Υπουργείο Εξωτερικών υπογραμμίζει, η πολιτική του εποικισμού που ακολουθεί η Τουρκία στην Κύπρο «αντίκειται στη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας του 1960, που υπέγραψαν το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ελλάδα, η Τουρκία και η Κυπριακή Δημοκρατία. Το Παράρτημα Δ της Συνθήκης διέπει την ιθαγένεια της Κύπρου και καθιστά αδύνατο και παράνομο για τη μια ή την άλλη κοινότητα να διαταράξει τη δημογραφική ισορροπία, φέρνοντας μεγάλο αριθμό Τούρκων ή Ελλήνων με τον ισχυρισμό ότι είναι ελληνοκυπριακής ή τουρκοκυπριακής καταγωγής και, άρα, δικαιούνται να έρθουν στην Κύπρο». Οι θέσεις Χριστόφια-ΑΚΕΛ συνιστούν προσχώρηση προς εκείνες των Τούρκων, μετά τις γνωστές θέσεις του λόρδου Χάνεϊ.

Κουκό και Λάξο
Στις θέσεις Χριστόφια και ΑΚΕΛ δεν γίνεται καμία αναφορά σε δύο σημαντικές εκθέσεις, που ετοιμάστηκαν από την Επιτροπή Μετανάστευσης, Προσφύγων και Δημογραφίας του Συμβουλίου της Ευρώπης, πρώτα το 1992 (Εισηγητής: Αλφόνς Κουκό, Ισπανία) και το 2003 (Εισηγητής: Τζάακο Λάξο, Φινλανδία).

Η έκθεση Κουκό ανέφερε συμπερασματικά ότι η δημογραφική σύνθεση της Κύπρου αλλοιώνεται ριζικά σαν αποτέλεσμα της εγκατάστασης χιλιάδων ξένων που μεταφέρονται από την Τουρκία. Χαρακτηρίζει την εγκατάσταση Τούρκων εποίκων ως αδιαμφισβήτητο γεγονός και αναφέρει σαφώς ότι η παρουσία τους αποτελεί πρόσθετο εμπόδιο στην ειρηνική επίλυση με διαπραγματεύσεις του Κυπριακού.

Μια δεκαετία αργότερα, ο Φινλανδός βουλευτής Τζάακο Λάξο παρουσίασε σχετική Έκθεση (2 Μαΐου 2003) μετά που επισκέφθηκε δύο φορές την Κύπρο (5-12 Μαρτίου 2001 και 28-30 Οκτωβρίου 2002). Με την υποβολή της Έκθεσης Λάξο, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης ενέκρινε με συντριπτική πλειοψηφία, Εισήγηση (1608/24/6/2003), η οποία αναφέρει μεταξύ άλλων:«Είναι πολύ καλά γνωστό ότι η δημογραφική δομή της νήσου υφίσταται συνεχείς διαφοροποιήσεις από της ντε φάκτο διχοτόμησής της το 1974, σαν αποτέλεσμα της σκόπιμης πολιτικής τ/κ διοίκησης και της Τουρκίας».

Συνενοχή στον εποικισμό
Ο δικηγόρος Λουκής Λουκαΐδης, τέως δικαστής του ΕΔΑΔ, υποστηρίζει ότι «η αποδοχή από κυπριακές κυβερνήσεις μαζικής παραμονής των εποίκων στην Κύπρο δεν συνιστά απλώς ενθάρρυνση και υπόθαλψη της παραβίασης του διεθνούς δικαίου και του σχετικού εγκλήματος πολέμου αλλά, συγχρόνως, έμμεση συνενοχή για το έγκλημα που διαπράττεται σε βάρος του κυπριακού πληθυσμού ως συνόλου.

Ακόμη και αυτός ο Didier Pfirter, νομικός σύμβουλος του Γενικού Γραμματέως του ΟΗΕ για τη λύση του Κυπριακού που κατέληξε στο αξιοθρήνητο Σχέδιο Ανάν, σε ένα άρθρο του για το Σχέδιο αυτό, παρά την ανεδαφική φιλοτουρκική επιχειρηματολογία του, αναγκάστηκε να παραδεχτεί τη δυσκολία αναγνώρισης δικαιωμάτων παραμονής στους εποίκους στην υπό κατοχή περιοχή της Κύπρου διότι, όπως ο ίδιος τονίζει, "η διεθνής κοινότητα δεν μπορεί ελαφρά τη καρδία να δεχτεί κατοχικές δυνάμεις που δημιούργησαν γεγονότα κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου να θερίσουν τα οφέλη των παρανόμων ενεργειών τους επικαλούμενοι τα ανθρώπινα δικαιώματα του πληθυσμού που χρησιμοποιήθηκε ως όργανο για τις ενέργειες αυτές".

»Στη συνέχεια υποδεικνύει ότι η συζήτηση για το σχέδιο Ανάν τού θέματος των εποίκων με βάση αρχές διακόπηκε όταν οι δυο πλευρές αποφάσισαν, άσχετα με τις απόψεις του ιδίου ή των Ηνωμένων Εθνών, να μιλήσουν για αριθμούς μάλλον παρά για αρχές! Δυστυχώς διαφαίνεται παρόμοια τάση και από τον σημερινό Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας».

Πηγή : www.simerini.com.cy