Του Μιχάλη Ιγνατίου
Ηαπόφαση του Προέδρου της Δημοκρατίας να αποχωρήσει από την ενεργό πολιτική δράση είναι γενναία για ένα και μοναδικό λόγο: χωρίς να αναφέρομαι στην ειδική αυτή περίπτωση, γενικά οι πολιτικοί είναι τόσο πωρωμένοι με την εξουσία, που δύσκολα μπορούν να την αποχωριστούν. Βέβαια, μετά την τραγωδία στο Μαρί και τον κακό χειρισμό της υπόθεσης από τον ίδιο, τους συνεργάτες του και το κόμμα του, ο κ. Χριστόφιας έμεινε με ελάχιστες επιλογές, και η πλέον καλύτερη ήταν η αποχώρηση, καθώς με τον τρόπο αυτό απέφυγε και την προδιαγεγραμμένη ήττα, ενώ παραμένει και ο δρόμος ανοικτός για το ΑΚΕΛ, εάν η επιλογή του υποψηφίου είναι σοφή, να παραμείνει σε πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου.
Τελικά θα συμφωνήσω με την ανάλυση φίλου, που βρίσκεται κοντά στο ΑΚΕΛ, ο οποίος μου είπε ότι στην περίπτωση του Προέδρου της Δημοκρατίας, τα συμφέροντα του κόμματος υπερνίκησαν τις προσωπικές του φιλοδοξίες. Από τον περασμένο Ιούλιο, όταν το ρολόι σταμάτησε στο Μαρί, πολλά στελέχη του ΑΚΕΛ ζητούσαν να μην διεκδικήσει ξανά την προεδρία, καθώς είχαν αναζωπυρωθεί οι αντιδράσεις που προϋπήρχαν άλλωστε της απόφασης του να διεκδικήσει την προεδρία το 2007.
Και ένα παράδειγμα είναι αυτό του αείμνηστου τότε επαρχιακού γραμματέα του ΑΚΕΛ Πάφου, Λάκη Θεοδούλου, ο οποίος πολύ σωστά διέκρινε ότι όλοι οι αντίπαλοι του κόμματος θα συσπειρώνονταν εναντίον του και ότι οι επιπτώσεις θα ήταν χειρότερες από την περίπτωση του Γιώργου Βασιλείου. Στον δεύτερο γύρο, ο τελευταίος είδε ξαφνικά απέναντί του όλες τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις του τόπου.
Ο Χριστόφιας που γνωρίζω δεν έχει καμία σχέση με αυτόν που περιγράφουν τα δημοσιεύματα των μη φιλικών του εφημερίδων και οι αντίπαλοί του. Μπορεί, βέβαια, εγώ να είμαι ο πλέον αφελής πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά αδυνατώ να πιστέψω ότι είναι π.χ. ένας άνθρωπος χωρίς αισθήματα. Δυστυχώς, η αντίδρασή του για την τραγωδία, που στιγμάτισε την προεδρία και την πολιτική του καριέρα, δεν ήταν αυτή που αναμέναμε όσοι τον γνωρίζαμε πριν εγκατασταθεί στο Προεδρικό Μέγαρο. Είχε τη μεγαλύτερη ευκαιρία να αποδείξει στο λαό του, όχι μόνο ότι νοιάζεται, αλλά έχει και το θάρρος να αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Έκανε ακριβώς το αντίθετο και άκουσε τους κακούς συμβούλους, που τον έπεισαν ότι στήθηκε μία «συνωμοσία» για να τον οδηγήσει σε παραίτηση, που άλλωστε -εκείνες τις στιγμές- ήταν και η αναμενόμενη κίνηση από έναν υπεύθυνο ηγέτη. Ο κ. Χριστόφιας βρέθηκε απέναντι στη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, που πονούσαν για την τραγωδία και αντί να τους αγκαλιάσει, τους αντιμετώπισε ως εχθρούς. Και εκεί ήταν που έχασε τα πάντα. Προσωπικά απόρησα ότι σκεφτόταν μέχρι πρόσφατα να διεκδικήσει ξανά την προεδρία. Διότι θα ήταν μία κίνηση πολιτικής αυτοκτονίας, αφού ο βασικός του αντίπαλος και ορκισμένος του εχθρός, ο Νίκος Αναστασιάδης, θα έκανε περίπατο.
Ο Δημήτρης Χριστόφιας, απαλλαγμένος από το άγχος της προεκλογικής περιόδου, έχει την ευκαιρία να δώσει τα πάντα στη διάρκεια της κυπριακής προεδρίας της Ε.Ε. και να αποχωρήσει με τον τιμητικό τίτλο ότι «τα κατάφερε» σε ένα δύσκολο διεθνές περιβάλλον, όπου στις σημαντικές πρωτεύουσες του κόσμου θα παρακολουθούν κάθε του κίνηση. Η επιτυχία του θα είναι και επιτυχία της Κύπρου, αλλά τυχόν αποτυχία του θα σημαδεύσει μόνο τον ίδιο. Αν επιτύχει το πρώτο, θα δικαιούται να υπερηφανεύεται ότι η μικρή Κύπρος αρίστευσε στο κλαμπ των ισχυρών. Γι’ αυτό, πρέπει να αφήσει πίσω του τις όποιες πικρίες του άφησε ο εξαναγκασμός σε πολιτική συνταξιοδότηση και να δώσει όλες του τις δυνάμεις το τελευταίο οκτάμηνο της θητείας του. Ο θυμός είναι ο πιο κακός σύμβουλος και οδηγεί σε λάθη, που θα στιγματίσουν τον ίδιο και θα προκαλέσουν ζημιά στην Κύπρο.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:
Όταν αποφάσισε να κάνει την αλλαγή στο υπουργείο Εμπορίου, μερικοί καλοί φίλοι του Προέδρου της Δημοκρατίας τον συμβούλευσαν να αναζητήσει τον πιο ικανό. Δεν τους άκουσε και επέλεξε την κ. Πραξούλα με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα. Οι ίδιοι φίλοι, ελπίζουν ότι ο κ. Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ θα αναζητήσουν τον διάδοχό του και εκτός Κύπρου, όπου υπάρχουν πολλοί Κύπριοι, οι οποίοι και επιτυχημένοι είναι, και χορτασμένοι οικονομικά και διατεθειμένοι να προσφέρουν στον τόπο. Δυστυχώς, στην Κύπρο συμβαίνει ό,τι και στην Ελλάδα. Οι χρεοκοπημένοι πολιτικά, που οδήγησαν τη χώρα στο χείλος της οικονομικής καταστροφής, δεν έχουν καμία πιθανότητα να επιλύσουν τα προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν...
Πηγή : www.philenews.com
Ηαπόφαση του Προέδρου της Δημοκρατίας να αποχωρήσει από την ενεργό πολιτική δράση είναι γενναία για ένα και μοναδικό λόγο: χωρίς να αναφέρομαι στην ειδική αυτή περίπτωση, γενικά οι πολιτικοί είναι τόσο πωρωμένοι με την εξουσία, που δύσκολα μπορούν να την αποχωριστούν. Βέβαια, μετά την τραγωδία στο Μαρί και τον κακό χειρισμό της υπόθεσης από τον ίδιο, τους συνεργάτες του και το κόμμα του, ο κ. Χριστόφιας έμεινε με ελάχιστες επιλογές, και η πλέον καλύτερη ήταν η αποχώρηση, καθώς με τον τρόπο αυτό απέφυγε και την προδιαγεγραμμένη ήττα, ενώ παραμένει και ο δρόμος ανοικτός για το ΑΚΕΛ, εάν η επιλογή του υποψηφίου είναι σοφή, να παραμείνει σε πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου.
Τελικά θα συμφωνήσω με την ανάλυση φίλου, που βρίσκεται κοντά στο ΑΚΕΛ, ο οποίος μου είπε ότι στην περίπτωση του Προέδρου της Δημοκρατίας, τα συμφέροντα του κόμματος υπερνίκησαν τις προσωπικές του φιλοδοξίες. Από τον περασμένο Ιούλιο, όταν το ρολόι σταμάτησε στο Μαρί, πολλά στελέχη του ΑΚΕΛ ζητούσαν να μην διεκδικήσει ξανά την προεδρία, καθώς είχαν αναζωπυρωθεί οι αντιδράσεις που προϋπήρχαν άλλωστε της απόφασης του να διεκδικήσει την προεδρία το 2007.
Και ένα παράδειγμα είναι αυτό του αείμνηστου τότε επαρχιακού γραμματέα του ΑΚΕΛ Πάφου, Λάκη Θεοδούλου, ο οποίος πολύ σωστά διέκρινε ότι όλοι οι αντίπαλοι του κόμματος θα συσπειρώνονταν εναντίον του και ότι οι επιπτώσεις θα ήταν χειρότερες από την περίπτωση του Γιώργου Βασιλείου. Στον δεύτερο γύρο, ο τελευταίος είδε ξαφνικά απέναντί του όλες τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις του τόπου.
Ο Χριστόφιας που γνωρίζω δεν έχει καμία σχέση με αυτόν που περιγράφουν τα δημοσιεύματα των μη φιλικών του εφημερίδων και οι αντίπαλοί του. Μπορεί, βέβαια, εγώ να είμαι ο πλέον αφελής πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά αδυνατώ να πιστέψω ότι είναι π.χ. ένας άνθρωπος χωρίς αισθήματα. Δυστυχώς, η αντίδρασή του για την τραγωδία, που στιγμάτισε την προεδρία και την πολιτική του καριέρα, δεν ήταν αυτή που αναμέναμε όσοι τον γνωρίζαμε πριν εγκατασταθεί στο Προεδρικό Μέγαρο. Είχε τη μεγαλύτερη ευκαιρία να αποδείξει στο λαό του, όχι μόνο ότι νοιάζεται, αλλά έχει και το θάρρος να αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Έκανε ακριβώς το αντίθετο και άκουσε τους κακούς συμβούλους, που τον έπεισαν ότι στήθηκε μία «συνωμοσία» για να τον οδηγήσει σε παραίτηση, που άλλωστε -εκείνες τις στιγμές- ήταν και η αναμενόμενη κίνηση από έναν υπεύθυνο ηγέτη. Ο κ. Χριστόφιας βρέθηκε απέναντι στη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, που πονούσαν για την τραγωδία και αντί να τους αγκαλιάσει, τους αντιμετώπισε ως εχθρούς. Και εκεί ήταν που έχασε τα πάντα. Προσωπικά απόρησα ότι σκεφτόταν μέχρι πρόσφατα να διεκδικήσει ξανά την προεδρία. Διότι θα ήταν μία κίνηση πολιτικής αυτοκτονίας, αφού ο βασικός του αντίπαλος και ορκισμένος του εχθρός, ο Νίκος Αναστασιάδης, θα έκανε περίπατο.
Ο Δημήτρης Χριστόφιας, απαλλαγμένος από το άγχος της προεκλογικής περιόδου, έχει την ευκαιρία να δώσει τα πάντα στη διάρκεια της κυπριακής προεδρίας της Ε.Ε. και να αποχωρήσει με τον τιμητικό τίτλο ότι «τα κατάφερε» σε ένα δύσκολο διεθνές περιβάλλον, όπου στις σημαντικές πρωτεύουσες του κόσμου θα παρακολουθούν κάθε του κίνηση. Η επιτυχία του θα είναι και επιτυχία της Κύπρου, αλλά τυχόν αποτυχία του θα σημαδεύσει μόνο τον ίδιο. Αν επιτύχει το πρώτο, θα δικαιούται να υπερηφανεύεται ότι η μικρή Κύπρος αρίστευσε στο κλαμπ των ισχυρών. Γι’ αυτό, πρέπει να αφήσει πίσω του τις όποιες πικρίες του άφησε ο εξαναγκασμός σε πολιτική συνταξιοδότηση και να δώσει όλες του τις δυνάμεις το τελευταίο οκτάμηνο της θητείας του. Ο θυμός είναι ο πιο κακός σύμβουλος και οδηγεί σε λάθη, που θα στιγματίσουν τον ίδιο και θα προκαλέσουν ζημιά στην Κύπρο.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:
Όταν αποφάσισε να κάνει την αλλαγή στο υπουργείο Εμπορίου, μερικοί καλοί φίλοι του Προέδρου της Δημοκρατίας τον συμβούλευσαν να αναζητήσει τον πιο ικανό. Δεν τους άκουσε και επέλεξε την κ. Πραξούλα με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα. Οι ίδιοι φίλοι, ελπίζουν ότι ο κ. Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ θα αναζητήσουν τον διάδοχό του και εκτός Κύπρου, όπου υπάρχουν πολλοί Κύπριοι, οι οποίοι και επιτυχημένοι είναι, και χορτασμένοι οικονομικά και διατεθειμένοι να προσφέρουν στον τόπο. Δυστυχώς, στην Κύπρο συμβαίνει ό,τι και στην Ελλάδα. Οι χρεοκοπημένοι πολιτικά, που οδήγησαν τη χώρα στο χείλος της οικονομικής καταστροφής, δεν έχουν καμία πιθανότητα να επιλύσουν τα προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν...
Πηγή : www.philenews.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου