Με τον Λάζαρο Μαύρο
Τ Η Ρ Ο Υ Μ Ε Ν Ω Ν των αναλογιών, παρόμοια εθνική παρακμή είχαμε και το 1897 του «ατυχούς» ελληνο-τουρκικού πολέμου και της ατιμωτικής ήττας. Παρακμή προελθούσα ασφαλώς από τη φατριαστική Ολιγαρχική Κομματική Ηγετοκρατία εκείνης της εποχής, που μ’ επικεφαλής τον Άνακτα, λαφυραγωγούσε και λεηλατούσε το κράτος προς ίδιον, ιδιοτελές, όφελος.
«Κατά το ανθρώπινον τοιούτων και παραπλήσιων έσεσθαι», όπως μ’ ακρίβεια είχε προβλέψει για το διηνεκές, από το Α-22 της Ξυγγραφής του ο Θουκυδίδης. Χρειάστηκε το στρατιωτικό Κίνημα στο Γουδί του 1909, που προσκάλεσε απ’ την Κρήτη τον 45χρ. Ελευθέριο Βενιζέλο κι εξελέγη το 1910 πρωθυπουργός, για να υπάρξει η Ανόρθωσις του έθνους: Με την ήττα του τότε παλαιοκομματισμού. Ανόρθωσις πολιτική, οικονομική, κοινωνική, μορφωτική, στρατιωτική. Με προϊόν, εντός διετίας, τους νικηφόρους βαλκανικούς απελευθερωτικούς πολέμους του 1912-13 που υπερδιπλασίασαν τη μικρή Ελλαδίτσα της Μελούνας…
Π Ρ Ο Η Γ Η Θ Η Κ Ε , μαστιγωτικός εναντίον του παλαιοκομματιμού και της παρακμής, ο αγώνας και του «μεγάλου αναμορφωτή της ελληνικής δημοσιογραφίας και πνευματικού ηγέτη», εκ της Κωνσταντινουπόλεως, διαφυγόντος με ερήμην εις θάνατον καταδίκη απ’ το σουλτανικό καθεστώς, Βλάση Γαβριηλίδη (1848 - 1920), ιδρυτή το 1883 της εφημερίδας «Ακρόπολις». Πρόσφατα ο πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Κύπρου Αντώνης Μακρίδης μάς δώρισε ένα σπουδαίο βιβλίο του Κώστα Σαρδελή για τον Βλάση Γαβριηλίδη, που εξέδωσε το Μορφωτικό Ίδρυμα της Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών.
Περιέχει πληθώρα από τη μαχητική του αρθρογραφία, η οποία ουκ ολίγες φορές τον οδήγησε στο κελί: «Η φυλακή ήταν το δεύτερό του σπίτι», όπως γράφει ο Σαρδελής. «Αν ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Παπαφλέσσας, ο Μάρκος Μπότσαρης, ο Κανάρης και οι άλλοι αγωνισταί υπήρξαν οι ελευθερωταί μας από τον Τούρκο, ο Βλ. Γαβριηλίδης υπήρξε ο αναμορφωτής της νεωτέρας γενεάς με το λεπίδι της πέννας του», έγραψε ο Μιχ. Ροδάς κι ο Βαγ. Ψυρράκης πρόσθεσε: «Ήταν λοιπόν ο αδυσώπητος γκρεμιστής της οπισθοδρομικότητας και φλογερός φωτιστής του λαού και ασυμβίβαστος πατριώτης»…
Ε Γ Ρ Α Φ Ε , λοιπόν, (εις μάτην προσώρας) σε προεκλογικό άρθρο του, όχι το 2012 αλλά το 1887, ο Βλ. Γαβριηλίδης: «Άς ανοίξη καλά τα μάτια του ο λαός σήμερον. Άς μη φανή τόσον ηλίθιος, ώστε να χάσκη προ των κενών λέξεων και ηχηρών φράσεων. Άς μη λησμονήση τας συμφοράς του, αίτινες τω προυξενήθησαν εκ μέρους πάντων εκείνων οίτινες τω ωμίλησαν περί συνταγματικών ελευθεριών, περί του αίματος της σκιάς και των τάφων των πατέρων και προπατόρων γονέων, τέκνων και αδελφών, περί πατρίδος και θεσμών, περί μηχανορραφιών και τυραννίας και δουλείας του λαού. Όταν ακούσης, Κύριε Λαέ, λόγους παραγεμισμένους με τοιαύτας λέξεις, μάθε ότι ο αγορεύσας δεν έχει την αξίαν ούτε ενός ντολμά… Όσας φοράς εψήφισες μέχρι τούδε τόσας φοράς ηπατήθης οικτρώς»….
Πηγή : www.simerini.com.cy
«Κατά το ανθρώπινον τοιούτων και παραπλήσιων έσεσθαι», όπως μ’ ακρίβεια είχε προβλέψει για το διηνεκές, από το Α-22 της Ξυγγραφής του ο Θουκυδίδης. Χρειάστηκε το στρατιωτικό Κίνημα στο Γουδί του 1909, που προσκάλεσε απ’ την Κρήτη τον 45χρ. Ελευθέριο Βενιζέλο κι εξελέγη το 1910 πρωθυπουργός, για να υπάρξει η Ανόρθωσις του έθνους: Με την ήττα του τότε παλαιοκομματισμού. Ανόρθωσις πολιτική, οικονομική, κοινωνική, μορφωτική, στρατιωτική. Με προϊόν, εντός διετίας, τους νικηφόρους βαλκανικούς απελευθερωτικούς πολέμους του 1912-13 που υπερδιπλασίασαν τη μικρή Ελλαδίτσα της Μελούνας…
Π Ρ Ο Η Γ Η Θ Η Κ Ε , μαστιγωτικός εναντίον του παλαιοκομματιμού και της παρακμής, ο αγώνας και του «μεγάλου αναμορφωτή της ελληνικής δημοσιογραφίας και πνευματικού ηγέτη», εκ της Κωνσταντινουπόλεως, διαφυγόντος με ερήμην εις θάνατον καταδίκη απ’ το σουλτανικό καθεστώς, Βλάση Γαβριηλίδη (1848 - 1920), ιδρυτή το 1883 της εφημερίδας «Ακρόπολις». Πρόσφατα ο πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Κύπρου Αντώνης Μακρίδης μάς δώρισε ένα σπουδαίο βιβλίο του Κώστα Σαρδελή για τον Βλάση Γαβριηλίδη, που εξέδωσε το Μορφωτικό Ίδρυμα της Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών.
Περιέχει πληθώρα από τη μαχητική του αρθρογραφία, η οποία ουκ ολίγες φορές τον οδήγησε στο κελί: «Η φυλακή ήταν το δεύτερό του σπίτι», όπως γράφει ο Σαρδελής. «Αν ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Παπαφλέσσας, ο Μάρκος Μπότσαρης, ο Κανάρης και οι άλλοι αγωνισταί υπήρξαν οι ελευθερωταί μας από τον Τούρκο, ο Βλ. Γαβριηλίδης υπήρξε ο αναμορφωτής της νεωτέρας γενεάς με το λεπίδι της πέννας του», έγραψε ο Μιχ. Ροδάς κι ο Βαγ. Ψυρράκης πρόσθεσε: «Ήταν λοιπόν ο αδυσώπητος γκρεμιστής της οπισθοδρομικότητας και φλογερός φωτιστής του λαού και ασυμβίβαστος πατριώτης»…
Ε Γ Ρ Α Φ Ε , λοιπόν, (εις μάτην προσώρας) σε προεκλογικό άρθρο του, όχι το 2012 αλλά το 1887, ο Βλ. Γαβριηλίδης: «Άς ανοίξη καλά τα μάτια του ο λαός σήμερον. Άς μη φανή τόσον ηλίθιος, ώστε να χάσκη προ των κενών λέξεων και ηχηρών φράσεων. Άς μη λησμονήση τας συμφοράς του, αίτινες τω προυξενήθησαν εκ μέρους πάντων εκείνων οίτινες τω ωμίλησαν περί συνταγματικών ελευθεριών, περί του αίματος της σκιάς και των τάφων των πατέρων και προπατόρων γονέων, τέκνων και αδελφών, περί πατρίδος και θεσμών, περί μηχανορραφιών και τυραννίας και δουλείας του λαού. Όταν ακούσης, Κύριε Λαέ, λόγους παραγεμισμένους με τοιαύτας λέξεις, μάθε ότι ο αγορεύσας δεν έχει την αξίαν ούτε ενός ντολμά… Όσας φοράς εψήφισες μέχρι τούδε τόσας φοράς ηπατήθης οικτρώς»….
Πηγή : www.simerini.com.cy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου