Γράφει ο Χρήστος Πασαλάρης
ΟΣΟΙ ΑΠΟ ΣΑΣ ψήφισαν τον Οκτώβριο του 1981, εδώ και 31 χρόνια, θα θυμούνται ότι οι σημερινές ημέρες μοιάζουν πολύ με εκείνες. Ο Ανδρέας Παπανδρέου (αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή του τότε ΣΥΡΙΖΑ) σάρωνε σε όλη τη χώρα και το σύνθημα της «ΑΛΛΑΓΗΣ» ηλέκτριζε τις μάζες...
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ, ως αρχηγός της δεξιάς, ήταν ο... ιπποτικός Γεώργιος Ράλλης (ο κύριος «δεν θέλω ούουου»). Και αρχηγός του κράτους ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που είχε εγκαίρως μεθοδεύσει τη μετακίνησή του στην Προεδρία της Δημοκρατίας αφού είχε πραγματοποιήσει το όνειρο της ζωής του να βάλει την Ελλάδα στην Ευρώπη..
ΜΕ ΤΑ ΠΥΡΙΦΛΕΓΗ συνθήματα «Αλλαγή σε όλα», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ ίδιο συνδικάτο», «Η Ελλάδα στους Ελληνες», «Εξω οι βάσεις του θανάτου», αρεστά στη μεγάλη πλειοψηφία του λαού και... σιωπηρώς εγκεκριμένα από τους υψηλούς προστάτες που ήθελαν να βάλουν στην τσέπη αυτόν τον αμερικανοσπουδαγμένο «επαναστάτη», ο Ανδρέας κέρδισε την εξουσία για πολλά χρόνια, αφού βεβαίως έκανε «γαργάρα» όλα τα ανατρεπτικά συνθήματά του. Για να τη χάσει όταν άρχισε να κάνει «αταξίες», όπως το ίδιο είχε πάθει παλιότερα ο Παπάγος και όπως το ίδιο έπαθαν αργότερα ο Παπαδόπουλος και ο Σημίτης και ο Καραμανλής, όταν τόλμησαν να υψώσουν γαλανόλευκα μπαϊράκια...
ΘΑ ΠΕΙΤΕ κάποιοι, ιδίως εκείνοι που μου γκρίνιαξαν για το τελευταίο άρθρο μου: Πού το πας; Υπονοείς, δηλαδή, ότι και ο Τσίπρας είναι αρεστός στην ξενοκρατία, αφού με τα ακίνδυνα μπουρλότα του εναντίον των μνημονίων μοιραίως θα καταλήξει σε συμβιβασμούς, όπως ο Ανδρέας; Πράγμα που ήδη ηχεί για όσους έχουν ευαίσθητα αυτιά;...
ΤΟ ΒΕΒΑΙΟ είναι ότι ο Τσίπρας, αν κερδίσει τις εκλογές, θα βρεθεί ενώπιον του φοβερού διλήμματος: Ή να επιμείνει στα μπουρλότα του (όπως το απαιτούν οι καπεταναίοι του), παίζοντας την πατρίδα κορώνα-γράμματα, που σημαίνει ότι θα τη σπρώξει έξω από την Ευρώπη, έξω από το ευρώ, έρμαιο στο δουλεμπόριο των δανειστών της, με χαμένη την ανεξαρτησία της και τον πλούτο της, «μπουκιά» ακόμη και των Τουρκαλάδων...
Ή ΝΑ ΚΑΝΕΙ επιδέξιες «κωλοτούμπες», όπως τότε ο Ανδρέας, να καταπιεί τις φλόγες του, όπως οι ζονγκλέρ, και να γίνει υπηρέτης της ξένης κατοχής για να κυβερνήσει αρκετά χρόνια. Και αν ποτέ «ατακτήσει», να απολυθεί με τη σειρά του. Πώς; Με το καλό, ως «άρρωστος», ή με την εκλογική βία, όπως όλοι οι... ατακτήσαντες...
ΘΑ ΠΕΙΤΕ πάλι: Μήπως και οι «αποδώ» (Σαμαράς και Βενιζέλος και λοιποί Μνημονιακοί) δεν είναι αξιοθρήνητοι υπηρέτες της ξενοκρατίας; Τους άκουσε κανείς να διαβολοστέλνουν τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε και τη Λαγκάρντ και όλα τα ξένα αφεντικά για τους εκβιασμούς που κάνουν στη δόλια πατρίδα λέγοντας: «Ή τηρείς τις συμφωνίες ή δεν ξαναπαίρνεις δεκάρα»;
ΘΑ ΘΥΜΙΣΩ εδώ ότι από το «εάλω η Πόλις» του 1453 ως την επανάσταση του 1821 η δόλια πατρίδα ήταν σκλάβα όχι μόνο των σουλτάνων αλλά και των βολεμένων «Ρωμιών», είτε Φαναριώτες ήσαν, είτε διορισμένοι Πατριάρχες, είτε κοτσαμπάσηδες, είτε αρματολοί. Χρειάστηκε να φανούν αγνοί πατριώτες όπως ο Κοραής, ο Ρήγας, οι «Φιλικοί» και μερικοί φλογεροί επαναστάτες, όπως ο Παπαφλέσσας και ο Κολοκοτρώνης, για να λαμπαδιάσει η επανάσταση και να λευτερωθεί η πατρίδα, παρασύροντας κοντά της όλη την προοδευτική Ευρώπη...
Από τον Αύγουστο του 2009 η πέννα αυτή δεν κάνει άλλο από το να κηρύσσει επαναστατικό λόγο. Ενα από τα πρώτα άρθρα στην «R» είχε τον τίτλο: «Η πατρίδα ψάχνει πάλι για έναν επαναστάτη». Ούτε επαναστάτη βρήκε ούτε ο λαός της τόλμησε να μετατρέψει την πλατεία Συντάγματος σε πεδίο μάχης και το Γουδί σε τόπο τιμωρίας εκείνων που την έσπρωξαν στη διαφθορά, στην ξένη κατοχή και στους αδυσώπητους δανειστές...
ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ λοιπόν της πέννας αυτής και όλων των άλλων που δεν κατέχονται από ό,τι κατέχουν και δεν εξαρτώνται από εκείνους που τους χρηματοδοτούν και δεν γίνονται Καραγκιόζηδες στα κανάλια, είναι να δώσουν τα πάντα για το καλό της πατρίδας, να παρουσιάζουν κάθε μέρα τίμια και θαρραλέα την κατάσταση και να καλούν τον λαό να βάζει το αριστερό χέρι στην καρδιά, όταν πρόκειται για την πατρίδα, και το δεξί στο μυαλό, όταν πρόκειται για τις παρατάξεις...
ΘΑ ΠΕΙΤΕ πάλι: Μήπως είναι αγγελούδια οι άνθρωποι που ηγούνται των σημερινών παρατάξεων; Μήπως είναι ταλέντα και δεν το ξέρουμε; Κάθε άλλο. Σιμώνει όμως η ώρα και του μεγάλου ηγέτη και της ανάστασης της πατρίδας! Το ξυπνητήρι δεν αργεί. Υπομονή!...
Πηγή : www.real.gr
ΟΣΟΙ ΑΠΟ ΣΑΣ ψήφισαν τον Οκτώβριο του 1981, εδώ και 31 χρόνια, θα θυμούνται ότι οι σημερινές ημέρες μοιάζουν πολύ με εκείνες. Ο Ανδρέας Παπανδρέου (αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή του τότε ΣΥΡΙΖΑ) σάρωνε σε όλη τη χώρα και το σύνθημα της «ΑΛΛΑΓΗΣ» ηλέκτριζε τις μάζες...
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ, ως αρχηγός της δεξιάς, ήταν ο... ιπποτικός Γεώργιος Ράλλης (ο κύριος «δεν θέλω ούουου»). Και αρχηγός του κράτους ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που είχε εγκαίρως μεθοδεύσει τη μετακίνησή του στην Προεδρία της Δημοκρατίας αφού είχε πραγματοποιήσει το όνειρο της ζωής του να βάλει την Ελλάδα στην Ευρώπη..
ΜΕ ΤΑ ΠΥΡΙΦΛΕΓΗ συνθήματα «Αλλαγή σε όλα», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ ίδιο συνδικάτο», «Η Ελλάδα στους Ελληνες», «Εξω οι βάσεις του θανάτου», αρεστά στη μεγάλη πλειοψηφία του λαού και... σιωπηρώς εγκεκριμένα από τους υψηλούς προστάτες που ήθελαν να βάλουν στην τσέπη αυτόν τον αμερικανοσπουδαγμένο «επαναστάτη», ο Ανδρέας κέρδισε την εξουσία για πολλά χρόνια, αφού βεβαίως έκανε «γαργάρα» όλα τα ανατρεπτικά συνθήματά του. Για να τη χάσει όταν άρχισε να κάνει «αταξίες», όπως το ίδιο είχε πάθει παλιότερα ο Παπάγος και όπως το ίδιο έπαθαν αργότερα ο Παπαδόπουλος και ο Σημίτης και ο Καραμανλής, όταν τόλμησαν να υψώσουν γαλανόλευκα μπαϊράκια...
ΘΑ ΠΕΙΤΕ κάποιοι, ιδίως εκείνοι που μου γκρίνιαξαν για το τελευταίο άρθρο μου: Πού το πας; Υπονοείς, δηλαδή, ότι και ο Τσίπρας είναι αρεστός στην ξενοκρατία, αφού με τα ακίνδυνα μπουρλότα του εναντίον των μνημονίων μοιραίως θα καταλήξει σε συμβιβασμούς, όπως ο Ανδρέας; Πράγμα που ήδη ηχεί για όσους έχουν ευαίσθητα αυτιά;...
ΤΟ ΒΕΒΑΙΟ είναι ότι ο Τσίπρας, αν κερδίσει τις εκλογές, θα βρεθεί ενώπιον του φοβερού διλήμματος: Ή να επιμείνει στα μπουρλότα του (όπως το απαιτούν οι καπεταναίοι του), παίζοντας την πατρίδα κορώνα-γράμματα, που σημαίνει ότι θα τη σπρώξει έξω από την Ευρώπη, έξω από το ευρώ, έρμαιο στο δουλεμπόριο των δανειστών της, με χαμένη την ανεξαρτησία της και τον πλούτο της, «μπουκιά» ακόμη και των Τουρκαλάδων...
Ή ΝΑ ΚΑΝΕΙ επιδέξιες «κωλοτούμπες», όπως τότε ο Ανδρέας, να καταπιεί τις φλόγες του, όπως οι ζονγκλέρ, και να γίνει υπηρέτης της ξένης κατοχής για να κυβερνήσει αρκετά χρόνια. Και αν ποτέ «ατακτήσει», να απολυθεί με τη σειρά του. Πώς; Με το καλό, ως «άρρωστος», ή με την εκλογική βία, όπως όλοι οι... ατακτήσαντες...
ΘΑ ΠΕΙΤΕ πάλι: Μήπως και οι «αποδώ» (Σαμαράς και Βενιζέλος και λοιποί Μνημονιακοί) δεν είναι αξιοθρήνητοι υπηρέτες της ξενοκρατίας; Τους άκουσε κανείς να διαβολοστέλνουν τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε και τη Λαγκάρντ και όλα τα ξένα αφεντικά για τους εκβιασμούς που κάνουν στη δόλια πατρίδα λέγοντας: «Ή τηρείς τις συμφωνίες ή δεν ξαναπαίρνεις δεκάρα»;
ΘΑ ΘΥΜΙΣΩ εδώ ότι από το «εάλω η Πόλις» του 1453 ως την επανάσταση του 1821 η δόλια πατρίδα ήταν σκλάβα όχι μόνο των σουλτάνων αλλά και των βολεμένων «Ρωμιών», είτε Φαναριώτες ήσαν, είτε διορισμένοι Πατριάρχες, είτε κοτσαμπάσηδες, είτε αρματολοί. Χρειάστηκε να φανούν αγνοί πατριώτες όπως ο Κοραής, ο Ρήγας, οι «Φιλικοί» και μερικοί φλογεροί επαναστάτες, όπως ο Παπαφλέσσας και ο Κολοκοτρώνης, για να λαμπαδιάσει η επανάσταση και να λευτερωθεί η πατρίδα, παρασύροντας κοντά της όλη την προοδευτική Ευρώπη...
Από τον Αύγουστο του 2009 η πέννα αυτή δεν κάνει άλλο από το να κηρύσσει επαναστατικό λόγο. Ενα από τα πρώτα άρθρα στην «R» είχε τον τίτλο: «Η πατρίδα ψάχνει πάλι για έναν επαναστάτη». Ούτε επαναστάτη βρήκε ούτε ο λαός της τόλμησε να μετατρέψει την πλατεία Συντάγματος σε πεδίο μάχης και το Γουδί σε τόπο τιμωρίας εκείνων που την έσπρωξαν στη διαφθορά, στην ξένη κατοχή και στους αδυσώπητους δανειστές...
ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ λοιπόν της πέννας αυτής και όλων των άλλων που δεν κατέχονται από ό,τι κατέχουν και δεν εξαρτώνται από εκείνους που τους χρηματοδοτούν και δεν γίνονται Καραγκιόζηδες στα κανάλια, είναι να δώσουν τα πάντα για το καλό της πατρίδας, να παρουσιάζουν κάθε μέρα τίμια και θαρραλέα την κατάσταση και να καλούν τον λαό να βάζει το αριστερό χέρι στην καρδιά, όταν πρόκειται για την πατρίδα, και το δεξί στο μυαλό, όταν πρόκειται για τις παρατάξεις...
ΘΑ ΠΕΙΤΕ πάλι: Μήπως είναι αγγελούδια οι άνθρωποι που ηγούνται των σημερινών παρατάξεων; Μήπως είναι ταλέντα και δεν το ξέρουμε; Κάθε άλλο. Σιμώνει όμως η ώρα και του μεγάλου ηγέτη και της ανάστασης της πατρίδας! Το ξυπνητήρι δεν αργεί. Υπομονή!...
Πηγή : www.real.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου