Ο πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημέρωσης Εθνικών Θεμάτων
Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας όπου ευδοκιμούν και πλείστοι όσοι φαιδροί πολιτικάντηδες και στρατιές πολιτικών κοπριτών, ενταφιάζεται η γλώσσα της με το ό,τι αυτή σημαίνει.
Χρόνια και χρόνια τους ακούμε να λένε και να γράφουν για τις «διαρθρωτικές αλλαγές» χωρίς ουσιαστικά να γνωρίζουν περί του τι ακριβώς πρόκειται.
Ημιμάθεια και παχυλή άγνοια περί του θέματος συνετέλεσαν στο να φθάσουμε εδώ που μας έφεραν.
Η Τρόικα απαιτεί «διαρθρωτικές αλλαγές» αλλά αυτοί πέρα... βρέχει. Δεν ξέρουν; Δεν μπορούν; Δεν θέλουν;
Προσγειώνω το ζήτημα αρχίζοντας από τα εννοιολογικά στοιχεία του όρου, όπως τα καταγράφει το λεξικό μας.
Έχουμε, λοιπόν, και λέμε:
«Διαρθρώνω = συναρμόζω τις αρθρώσεις» και «διάρθρωση = τρόπος διάταξης των μελών ενός όλου». Το θεμελιώδες αυτό οικονομικό και εθνικό ζήτημα διαπραγματεύθηκε στα 1965 ο πολιτικός διανοητής Ηλίας Ηλιού, σε εισήγησή του στην «Πρώτη εβδομάδα σύγχρονης σκέψης» (σ.σ. έγινε στο θέατρο «Κεντρικό» με κεντρικό εισηγητή το τότε μέλος του Π.Γ. του Κ.Κ. Γαλλίας Ροζέ Γκαρωντύ. Ανάμεσα στους προσκαλεσμένους και ο γράφων). Η εν λόγω εισήγηση του Ηλιού είχε τον τίτλο: «Οι διαρθρωτικές αλλαγές και η αλλαγή.
Ανάμεσα στα άλλα ο εισηγητής της ΕΔΑ έλεγε και τα εξής:
«Κάποτε θα πρέπει να προσδιορίσουμε το περιεχόμενο του όρου «διαρθρωτική αλλαγή». Αποδεχόμαστε τον ορισμό ότι αυτή είναι κάθε μεταρρύθμιση που εφαρμόζεται και ελέγχεται από αυτούς που τη διεκδικούν. Προϋποθέτει δηλαδή εκδημοκρατισμό της εξουσίας και της διοίκησης... Κατάκτηση και δημιουργία ολοένα περισσότερων κέντρων δημοκρατικής εξουσίας μέσα στο υπάρχον σύστημα».
Προχωρώντας ο εισηγητής στην αναδίπλωση των σκέψεών του και ερχόμενος σε συγκεκριμένους οργανισμούς έλεγε: «...εάν αντιμετωπίσουμε το γεγονός ότι τα χρήματα του λαού που εισρέουν στους μεγάλους αυτόνομους οργανισμούς, νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και δημόσιες επιχειρήσεις όπως ο ΣΕΚ, ο ΟΤΕ, ο ΟΛΠ, η ΑΤΕ και η ΔΕΗ, που είναι, σχεδόν, μισός δημόσιος προϋπολογισμός, και που διοικούν ανέλεγκτα διάφοροι τεχνοκράτες εγκάθετοι των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, και αναπτυχθεί διεκδίκηση για να επιβληθεί σε όλα αυτά ο δημοκρατικός έλεγχος, με τη συμμετοχή των εκλεγμένων αντιπροσώπων του λαού...» (Εκτεταμένα αποσπάσματα αυτής της ντοκουμετναρισμένης εισήγησης του Η. Ηλιού βλ. στο περιοδικό «Τοπική Αυτοδιοίκηση», τεύχ. Ιανουαρίου – Απριλίου 1985, σελ. 55-56.
Καλό θα ήταν οι σημερινοί μαθητευόμενοι μάγοι της οικονομίας, αντί να πληρώνουν στρατιές ακριβοπληρωμένων συμβούλων – χωρίς να παράγουν καμία σκέψη και πρόταση της προκοπής – να μελετήσουν αυτό το πρωτοποριακό κείμενο. Είναι εντελώς ανέξοδο και απαιτεί μόνο και μόνο πολιτική βούληση η οποία προϋποθέτει γνώση που, με τη σειρά της, «έχει ιστορικό περιεχόμενο και δεν παράγεται ξαφνικά όπως βγαίνει η σφαίρα από την κάννη του όπλου» όπως διδάσκει η διαλεκτική λογική (βλ. Μ.Μ.Ρόζενταλ: «Αρχές Διαλεκτικής Λογικής», εκδ. «Γκαγάριν», Αθήνα, 1962, σελ. 27).
Δυστυχώς, οι φαύλες εξουσίες δεν έστερξαν στην ορθή αντιμετώπιση του μεγάλου αυτού, κοινωνι-οικονομικού και πολιτικού προβλήματος, με αποτέλεσμα αυτός ο εθνικός πλούτος να καταστεί σήμερα αντικείμενο λίας των διεθνών τοκογλύφων.
Εγκάθετες διοικήσεις σε αγαστή συνεργασία με τις συντεχνίες των κομμάτων, ροκάνισαν τα θεμέλια των κοινωφελών οργανισμών και τους οδήγησαν στην απόλυτη χρεωκοπία και απαξίωση στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας.
Δυστυχέστατα, χωρίς καμμία απολύτως ουσιαστική τιμωρία. Αντίθετα, οι νεκροθάφτες τους ψηφίζονται ξανά και ξανά και για δεκαετίες από το φαύλο εκλογικό Σώμα!
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημέρωσης Εθνικών Θεμάτων
Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας όπου ευδοκιμούν και πλείστοι όσοι φαιδροί πολιτικάντηδες και στρατιές πολιτικών κοπριτών, ενταφιάζεται η γλώσσα της με το ό,τι αυτή σημαίνει.
Χρόνια και χρόνια τους ακούμε να λένε και να γράφουν για τις «διαρθρωτικές αλλαγές» χωρίς ουσιαστικά να γνωρίζουν περί του τι ακριβώς πρόκειται.
Ημιμάθεια και παχυλή άγνοια περί του θέματος συνετέλεσαν στο να φθάσουμε εδώ που μας έφεραν.
Η Τρόικα απαιτεί «διαρθρωτικές αλλαγές» αλλά αυτοί πέρα... βρέχει. Δεν ξέρουν; Δεν μπορούν; Δεν θέλουν;
Προσγειώνω το ζήτημα αρχίζοντας από τα εννοιολογικά στοιχεία του όρου, όπως τα καταγράφει το λεξικό μας.
Έχουμε, λοιπόν, και λέμε:
«Διαρθρώνω = συναρμόζω τις αρθρώσεις» και «διάρθρωση = τρόπος διάταξης των μελών ενός όλου». Το θεμελιώδες αυτό οικονομικό και εθνικό ζήτημα διαπραγματεύθηκε στα 1965 ο πολιτικός διανοητής Ηλίας Ηλιού, σε εισήγησή του στην «Πρώτη εβδομάδα σύγχρονης σκέψης» (σ.σ. έγινε στο θέατρο «Κεντρικό» με κεντρικό εισηγητή το τότε μέλος του Π.Γ. του Κ.Κ. Γαλλίας Ροζέ Γκαρωντύ. Ανάμεσα στους προσκαλεσμένους και ο γράφων). Η εν λόγω εισήγηση του Ηλιού είχε τον τίτλο: «Οι διαρθρωτικές αλλαγές και η αλλαγή.
Ανάμεσα στα άλλα ο εισηγητής της ΕΔΑ έλεγε και τα εξής:
«Κάποτε θα πρέπει να προσδιορίσουμε το περιεχόμενο του όρου «διαρθρωτική αλλαγή». Αποδεχόμαστε τον ορισμό ότι αυτή είναι κάθε μεταρρύθμιση που εφαρμόζεται και ελέγχεται από αυτούς που τη διεκδικούν. Προϋποθέτει δηλαδή εκδημοκρατισμό της εξουσίας και της διοίκησης... Κατάκτηση και δημιουργία ολοένα περισσότερων κέντρων δημοκρατικής εξουσίας μέσα στο υπάρχον σύστημα».
Προχωρώντας ο εισηγητής στην αναδίπλωση των σκέψεών του και ερχόμενος σε συγκεκριμένους οργανισμούς έλεγε: «...εάν αντιμετωπίσουμε το γεγονός ότι τα χρήματα του λαού που εισρέουν στους μεγάλους αυτόνομους οργανισμούς, νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και δημόσιες επιχειρήσεις όπως ο ΣΕΚ, ο ΟΤΕ, ο ΟΛΠ, η ΑΤΕ και η ΔΕΗ, που είναι, σχεδόν, μισός δημόσιος προϋπολογισμός, και που διοικούν ανέλεγκτα διάφοροι τεχνοκράτες εγκάθετοι των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, και αναπτυχθεί διεκδίκηση για να επιβληθεί σε όλα αυτά ο δημοκρατικός έλεγχος, με τη συμμετοχή των εκλεγμένων αντιπροσώπων του λαού...» (Εκτεταμένα αποσπάσματα αυτής της ντοκουμετναρισμένης εισήγησης του Η. Ηλιού βλ. στο περιοδικό «Τοπική Αυτοδιοίκηση», τεύχ. Ιανουαρίου – Απριλίου 1985, σελ. 55-56.
Καλό θα ήταν οι σημερινοί μαθητευόμενοι μάγοι της οικονομίας, αντί να πληρώνουν στρατιές ακριβοπληρωμένων συμβούλων – χωρίς να παράγουν καμία σκέψη και πρόταση της προκοπής – να μελετήσουν αυτό το πρωτοποριακό κείμενο. Είναι εντελώς ανέξοδο και απαιτεί μόνο και μόνο πολιτική βούληση η οποία προϋποθέτει γνώση που, με τη σειρά της, «έχει ιστορικό περιεχόμενο και δεν παράγεται ξαφνικά όπως βγαίνει η σφαίρα από την κάννη του όπλου» όπως διδάσκει η διαλεκτική λογική (βλ. Μ.Μ.Ρόζενταλ: «Αρχές Διαλεκτικής Λογικής», εκδ. «Γκαγάριν», Αθήνα, 1962, σελ. 27).
Δυστυχώς, οι φαύλες εξουσίες δεν έστερξαν στην ορθή αντιμετώπιση του μεγάλου αυτού, κοινωνι-οικονομικού και πολιτικού προβλήματος, με αποτέλεσμα αυτός ο εθνικός πλούτος να καταστεί σήμερα αντικείμενο λίας των διεθνών τοκογλύφων.
Εγκάθετες διοικήσεις σε αγαστή συνεργασία με τις συντεχνίες των κομμάτων, ροκάνισαν τα θεμέλια των κοινωφελών οργανισμών και τους οδήγησαν στην απόλυτη χρεωκοπία και απαξίωση στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας.
Δυστυχέστατα, χωρίς καμμία απολύτως ουσιαστική τιμωρία. Αντίθετα, οι νεκροθάφτες τους ψηφίζονται ξανά και ξανά και για δεκαετίες από το φαύλο εκλογικό Σώμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου