Μετεκλογικό τοπίο

Πέρασαν καί οἱ ἐκλογές τῆς 6ης Μαΐου. Ἀνήμερα τοῦ Παραλύτου, πού μέ τρόπο θαυματουργικό μετά ἀπό 38 χρόνια περπάτησε, ἔτσι κι ὁ ἑλληνικός λαός μετά ἀπό 38 μεταπολιτευτικά χρόνια ἔκανε κάποια βήματα. Ἔριξε στά τάρταρα τήν ξοφλημένη ΝΔ καί διέλυσε τόν κύριο πολιτικό φορέα τῆς παρακμῆς, τό ΠαΣοΚ, δίνοντας ψῆφο ἀνοχῆς ἤ ἔστω διαμαρτυρίας σέ Τσίπρα, Καμμένο καί Χρυσή Αὐγή. Παράλληλα ἐπιβεβαίωσε τόν πολιτικό θάνατο τῶν λογῆς λογῆς συστημικῶν κολαούζων τύπου Ντόρας, Καρατζαφέρη, Μάνου, ἀφήνοντάς τους ἐκτός Κοινοβουλίου. Μέ λίγα λόγια κεῖνο τό βράδυ πήραμε μία ἀπό τίς μεγαλύτερες χαρές τῶν τελευταίων χρόνων.

Οἱ μεγαλοκοπρίτες βέβαια δέν ψόφησαν ὁριστικά, ἄλλωστε τό σύστημα ἐξουσίας στήν Ἑλλάδα δέν μπορεῖ νά νοηθεῖ χωρίς αὐτούς, καί πασχίζουν νά μαγαρίσουν καί τούς ἄλλους, ἀγκαλιάζοντάς τους. Ὁ Κουβέλης ἤδη δείχνει ἐξαιρετικά εὐεπίφορος σέ τέτοια κόλπα καί ἴσως ἔτσι νά ἦταν ἐξαρχῆς. Ὁ Τσίπρας ὅμως ἀποδεικνύεται ἀξιοπρεπής καί συνεπής, γιαυτό καί ἔχει ἤδη ἀνεβάσει τή δημοφιλία τοῦ κόμματός του πάνω ἀπό τό 20%. Ὁ Καμμένος ἐπίσης, παρά τόν πόλεμο πού δέχεται, ἀντέχει καί θά εἶναι ἀπαραίτητος ἑταῖρος γιά μιά μελλοντική κυβέρνηση ἄλλης κατεύθυνσης. Ἡ Χρυσή Αὐγή σύντομα θά ἀνακαλύψει (μαζί μέ τό κοινό της) ὅτι τό κοινοβουλευτικό κουστούμι δέν τῆς πάει.

Καί τώρα πάλι ἐκλογές; Ὅλα τά ἄλλα σενάρια δείχνουν ἀδιέξοδα. Ποιός μπορεῖ νά βάλει τό κεφάλι του στόν τορβά τοῦ Μνημονίου, ὅταν ἔχει ἤδη μπροστά στά μάτια του τή μοίρα ὅσων τό ἔπραξαν; Κι ἄν δέν μιλᾶμε γιά μνημονιακή πολιτική, μπορεῖ κάτι ἄλλο νά ὑποστηριχθεῖ ἀπό κείνους πού ὑπέγραψαν τίς ἀθλιότητες τῶν δανειακῶν συμβάσεων; Ἄρα κάλπες. Καί τί θά βγάλουν αὐτές; Ὁ ΣΥΡΙΖΑ δέν πρόκειται νά πάρει ποτέ αὐτοδυναμία καί οἱ ρητορεῖες γιά «Κυβέρνηση τῆς Ἀριστερᾶς» εἶναι κούφιες (γιά ποιάν Ἀριστερά μιλᾶμε, γιά τήν ἀνύπαρκτη ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γιά τήν ΔΗΜΑΡ πού εἶναι ὕποπτη πεμπτοφαλαγγιτισμοῦ ἤ γιά τό ΚΚΕ πού δηλώνει αὐτιστικό;) καί πολωτικές. Τό ζήτημα δέν εἶναι καμμιά «Ἀριστερά», εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ τόπου μας καί τό ἔργο αὐτό θέλει ὁμοψυχία καί ἑνότητα. Ἐλπίζουμε ὅτι ὁ Τσίπρας, πού ἔχει πιά μεγάλη εὐθύνη, νά καταφέρει νά δεῖ τό ἱστορικό διακύβευμα καί νά μήν περιοριστεῖ σ’ ἕνα μίζερο καί χωρίς νόημα κομματικό κέρδος.

Ὑπάρχουν κίνδυνοι, προφανῶς. Εἶτε μπλοφάρουν οἱ Εὐρωπαῖοι εἴτε ὄχι, τό κλῖμα εἶναι σίγουρα δυσμενέστατο γιά τή χώρα. Τεράστια συμφέροντα διακυβεύονται καί οἱ οὐσιαστικές ἀλλαγές δέν θά εἶναι καθόλου εὔκολες, τό ΚΚΕ ἔχει δίκιο. Ἡ οἰκονομία σβήνει, τό κράτος διαλύεται, συμμαχίες δέν χτίστηκαν, σχέδιο ἐξόδου δέν φαίνεται. Ποιός ὅμως μᾶς ἔφερε ὥς ἐδῶ; Προφανῶς οἱ γαλαζοπράσινοι λοῦστροι τῶν συμφερόντων! Αὐτοί δηλαδή πού ἀντί νά λουφάξουν μετά τή χλαπάτσα πού εἰσέπραξαν, ἔχουν μοῦτρα καί μιλᾶνε ἀκόμα! Οὔστ, ρέ κοπρίτες!

Πηγή : www.antifonitis.gr