Ο πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Η ψήφιση των εθνοκτόνων μνημονίων, τα οποία δέσμευσαν το μέλλον των επερχόμενων γενεών, από μία συγκυριακή και πλαστή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, συνιστά πρώτου μεγέθους πραξικόπημα τόσο κατά της δημοκρατίας όσο και κατά της πολιτικής ηθικής.
Τρανή απόδειξη το αναμφισβήτητο πολιτικό και κοινωνικό γεγονός της αναντιστοιχίας ανάμεσα στην κοινοβουλευτική και κοινωνικοπολιτική πρακτική των κομμάτων που τα ψήφισαν.
Πρόκειται για ωμή παραβίαση της δημοκρατικής αρχής, η οποία πρεσβεύει ότι οι αποφάσεις είναι αναθεωρήσιμες, αναστρέψιμες και επιδεκτικές διόρθωσης, όπως υποστηρίζουν οι αμφισβητούντες το αλάθητο της πλειοψηφίας, η οποία "ταλαντεύεται σαν φτερό στον άνεμο".
Εν όψει αυτού του ιστορικοπολιτικού γεγονότος, ο Γερμανός φιλόσοφος Ε.Καντ, διατύπωσε την εξής κατηγορική εντολή: "Μία γενιά δεν επιτρέπεται να κληροδοτήσει στις επόμενες γενιές περισσότερες δεσμεύσεις απ' όσες βρήκε η ίδια" (για το ζήτημα αυτό βλ. το έργο του καθηγητού του Παν/μίου της Χαϊδελβέργης Μ. Schmidt: "Θεωρίες της δημοκρατίας", εκδ. "Σαββάλας", Αθήνα 2000, σελ. 320-321).
Είναι έξω από κάθε αμφιβολία ότι οι πλειοψηφίες, που διαμορφώνονται σε κάποια ιστορική συγκυρία, αποτελούν μία εφήμερη κατάσταση, η οποία αποδεικνύεται ρευστή και μάλιστα δρα λανθασμένα. Το ιστορικό αυτό γεγονός υπογράμμιζε εδώ και δεκαετίες ο Άγγλος φιλόσοφος Μ. Ράσσελ γράφοντας: "Η τυραννία της πλειοψηφίας είναι στ' αλήθεια ένας πραγματικός κίνδυνος. Είναι λάθος να υποθέσουμε πως η πλειοψηφία έχει αναγκαία δίκαιο. Σε κάθε καινούργιο ζήτημα η πλειοψηφία έχει, αρχικά, πάντοτε άδικο" (βλ. το έργο του: "Πολιτικά Ιδεώδη", εκδ. "Ζαχαρόπουλος", Αθήνα 1975, σελ. 70) Πρβλ. και το κείμενό μου: "Η τυραννία της πλειοψηφίας δεν είναι δημοκρατία", στα "Πολιτικά Θέματα" της 11/6/1993).
Τούτων δοθέντων, αποδεικύεται σαθρότατη και πρόστυχη, πολιτικά και κοινωνικά, η μνημονιακή πλειοψηφία η οποία δολοφόνησε όχι μόνο το παρόν αλλά και το μέλλον των επερχόμενων γενεών και μάλιστα αμετακλήτως.
Αν ζούσαν οι πιο πάνω φιλόσοφοι θα τους καταχέριαζαν, όπως έλεγε και ένας επιφανής λαϊκιστής.
Μόνο οι σημερινοί Νεοέλληνες -με το συμπαγές Σώμα των κοπριτών- (ψηφοφόρων) παρακολουθούν αποχαυνωμένοι, σχεδόν, την κηδεία της Ελλάδας και την οδύνη των εγγονών τους.
Το χυδαίο πολιτικό σύστημα δημιούργησε το σύγχρονο πολιτικό Αυστραλοπίθηκο. Καιρός για ανάλογους ζωολογικούς κήπους.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι ο "νέος" αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δηλώνει: "Θα πρέπει να προχωρήσομε από τη δημοκρατία της πλειοψηφίας στη δημοκρατία της συναίνεσης". Πολλά αναμένονται… Πενία τέχνας κατεργάζεται.
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Η ψήφιση των εθνοκτόνων μνημονίων, τα οποία δέσμευσαν το μέλλον των επερχόμενων γενεών, από μία συγκυριακή και πλαστή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, συνιστά πρώτου μεγέθους πραξικόπημα τόσο κατά της δημοκρατίας όσο και κατά της πολιτικής ηθικής.
Τρανή απόδειξη το αναμφισβήτητο πολιτικό και κοινωνικό γεγονός της αναντιστοιχίας ανάμεσα στην κοινοβουλευτική και κοινωνικοπολιτική πρακτική των κομμάτων που τα ψήφισαν.
Πρόκειται για ωμή παραβίαση της δημοκρατικής αρχής, η οποία πρεσβεύει ότι οι αποφάσεις είναι αναθεωρήσιμες, αναστρέψιμες και επιδεκτικές διόρθωσης, όπως υποστηρίζουν οι αμφισβητούντες το αλάθητο της πλειοψηφίας, η οποία "ταλαντεύεται σαν φτερό στον άνεμο".
Εν όψει αυτού του ιστορικοπολιτικού γεγονότος, ο Γερμανός φιλόσοφος Ε.Καντ, διατύπωσε την εξής κατηγορική εντολή: "Μία γενιά δεν επιτρέπεται να κληροδοτήσει στις επόμενες γενιές περισσότερες δεσμεύσεις απ' όσες βρήκε η ίδια" (για το ζήτημα αυτό βλ. το έργο του καθηγητού του Παν/μίου της Χαϊδελβέργης Μ. Schmidt: "Θεωρίες της δημοκρατίας", εκδ. "Σαββάλας", Αθήνα 2000, σελ. 320-321).
Είναι έξω από κάθε αμφιβολία ότι οι πλειοψηφίες, που διαμορφώνονται σε κάποια ιστορική συγκυρία, αποτελούν μία εφήμερη κατάσταση, η οποία αποδεικνύεται ρευστή και μάλιστα δρα λανθασμένα. Το ιστορικό αυτό γεγονός υπογράμμιζε εδώ και δεκαετίες ο Άγγλος φιλόσοφος Μ. Ράσσελ γράφοντας: "Η τυραννία της πλειοψηφίας είναι στ' αλήθεια ένας πραγματικός κίνδυνος. Είναι λάθος να υποθέσουμε πως η πλειοψηφία έχει αναγκαία δίκαιο. Σε κάθε καινούργιο ζήτημα η πλειοψηφία έχει, αρχικά, πάντοτε άδικο" (βλ. το έργο του: "Πολιτικά Ιδεώδη", εκδ. "Ζαχαρόπουλος", Αθήνα 1975, σελ. 70) Πρβλ. και το κείμενό μου: "Η τυραννία της πλειοψηφίας δεν είναι δημοκρατία", στα "Πολιτικά Θέματα" της 11/6/1993).
Τούτων δοθέντων, αποδεικύεται σαθρότατη και πρόστυχη, πολιτικά και κοινωνικά, η μνημονιακή πλειοψηφία η οποία δολοφόνησε όχι μόνο το παρόν αλλά και το μέλλον των επερχόμενων γενεών και μάλιστα αμετακλήτως.
Αν ζούσαν οι πιο πάνω φιλόσοφοι θα τους καταχέριαζαν, όπως έλεγε και ένας επιφανής λαϊκιστής.
Μόνο οι σημερινοί Νεοέλληνες -με το συμπαγές Σώμα των κοπριτών- (ψηφοφόρων) παρακολουθούν αποχαυνωμένοι, σχεδόν, την κηδεία της Ελλάδας και την οδύνη των εγγονών τους.
Το χυδαίο πολιτικό σύστημα δημιούργησε το σύγχρονο πολιτικό Αυστραλοπίθηκο. Καιρός για ανάλογους ζωολογικούς κήπους.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι ο "νέος" αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δηλώνει: "Θα πρέπει να προχωρήσομε από τη δημοκρατία της πλειοψηφίας στη δημοκρατία της συναίνεσης". Πολλά αναμένονται… Πενία τέχνας κατεργάζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου