Σ.Ψυχάρης: «Η απόφαση του κ. Βενιζέλου να διαλυθούν οι οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ δεν σημαίνει μόνον το τέλος μιας πολιτικής περιόδου που συνδύασε τη δόξα των Παπανδρέου με τον εξευτελισμό διεφθαρμένων πριγκίπων του σοσιαλισμού, από το «κωλόσπιτο» της Εκάλης ως το νεοκλασικό της Διονυσίου Αρεοπαγίτου» («Το Βήμα», 27 Μαΐου)

Ο πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

Πρόεδρος Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων

Έτσι αρχίζει το κύριο άρθρο του ο εκδότης-αρθρογράφος, που στήριξε με δόντια και νύχια το πιο διεφθαρμένο πολιτικό κόμμα στην Ελλάδα και όλες τις εκδοχές της χυδαίας εξουσίας του για τρεις δεκαετίες τουλάχιστον.

Το να έρχεται τώρα, που το ΠΑΣΟΚ διαλύεται και οι πρίγκιπες έγιναν η χλεύη της Ευρώπης και των Ελλήνων και να γράφει αυτά που γράφει συνιστά έλλειψη πολιτικής εντιμότητας και παραχάραξη της λογικής. Ένα πτώμα δεν το πυροβολείς! Του πλένεις το μέτωπο.

Όταν ο εν λόγω αρθρογράφος έσκυβε, επαινούσε και στήριζε αυτό το χυδαίο σύστημα, ο γράφων του ασκούσε δριμύτατη κριτική καυτηριάζοντας, τότε, και το «κωλόσπιτο» της οδού Αγράμπελης, και τους δανειστές και τον νονό του, μακαρίτη πλέον και δεινό λαϊκιστή, την ομιλία του οποίου δημοσίευσε «Το Βήμα», στις 7/7/1996 σ’ εκείνο το ανεκδιήγητο Συνέδριο.

Ήταν τότε, που η καλή εφημερίδα στήριζε με τα μπούνια την εκλογή Σημίτη στην ηγεσία του κινήματος της απόλυτης σήψης και ο Γιαννόπουλος έκανε λόγο για το «κωλόσπιτο» και απειλούσε τους «συνέδρους» με το «αν πέσει η κυβέρνηση Σημίτη πολλοί από εσάς θα πάτε φυλακή». Δυστυχέστατα δεν πήγαν!

Τότε ο γράφων, στην παντοδυναμία των διεφθαρμένων εξουσιαστών, καυτηρίαζε αυτά τα άθλια φαινόμενα τα οποία χειροκροτούσε η εφημερίδα!!! Έλεος (Για το διαβόητο «Συνέδριο» του Ιουνίου του 1996 βλ. το έργο μου: «Ο Λαϊκισμός την Ελλάδα», εκδ. «Ergo», 2002 σελ. 271 επ. Πρβλ. και το άρθρο μου: «Η χυδαιότητα ως θεσμός του πολιτικού μας συστήματος» στα «Πολιτικά Θέματα» της 2/2/1996).

Κάποτε θα πρέπει οι δημοσιογράφοι της Ελλάδας να μάθουν να γράφουν και ν’ ασκούν κριτική όταν πρέπει και όπου πρέπει.

Το να έρχονται μετά από 20 ή 30 χρόνια και να καταγγέλλουν τα πολιτικά πτώματα δεν τους περιποιεί τιμή. Θα έλεγα το αντίθετο. Γίνονται πολιτικοί μασκαράδες!

Το κοινωνικό και πολιτικό και ατομικό πρόβλημα είναι  να μιλάς και να γράφεις όταν οι γύρω σου σιωπούν (βλ. το άρθρο μου: «Ο ηρωισμός της γνώμης», στο περιοδικό «ΗΛΙΑΙΑ» τεύχ. Σεπτεμβρίου 2005.

Αν είχαμε καλή δημοσιογραφία θα είχαμε και καλύτερη κοινωνία και καλύτερη δημοκρατία (βλ. το άρθρο μου: «Αρρωστημένη δημοσιογραφία = χυδαία δημοκρατία» στα «Πολιτικά Θέματα» της 24/1/2003).

Άντε ρε, σηκωθείτε λίγο όρθιοι και μην βαράτε τα πτώματα!