Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας – Το ικρίωμα και ο Μ. Βέμπερ

Ο  πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων

Ο γνωστός Γερμανός κοινωνιολόγος M. Βέμπερ (1864-1920), προτείνοντας για τη Γερμανία «τη δημοκρατία του δημοψηφισματικά εκλεγμένου ηγέτη» έθετε τούτη την προϋπόθεση: «Ας υπάρχει η πρόβλεψη ότι ο Πρόεδρος σε κάθε προσπάθειά του να παραβιάσει τους νόμους ή να κυβερνήσει αυταρχικά θα βλέπει διαρκώς μπροστά του το ικρίωμα» (Αναφέρεται από τον M. Schmidt: «Θεωρίες της Δημοκρατίας», Αθήνα 2004, σελ. 200).

Που να φανταζόταν ο Γερμανός κοινωνιολόγος ότι μετά από έναν αιώνα οι μεταπολιτευτικοί Πρόεδροι Δημοκρατίας και οι Πρωθυπουργοί των Ελλήνων Χριστιανών θα κουρέλιαζαν το Σύνταγμα χωρίς καμία τιμωρία (συγκεκριμένες παραβιάσεις των νόμων και του Συντάγματος βλ. στο έργο μου: «Αρχαία και σύγχρονη Δημοκρατία», Αθήνα, εκδ. «Πελασγός» 2007 και ιδία τα κεφάλαια: «Η παραβίαση του Συντάγματος και το καθήκον το λαού για εξέγερση», σελ. 117 επ.).

Εκεί, κατέληγα: «Ένα νέο Γουδί θ’ αποτελούσε μία προσωρινή λύση. Θα καθάριζε για λίγο η κόπρος του Αυγείου» (σελ. 150).

Δυστυχέστατα, ο «κυρίαρχος» λαός γονατισμένος μπροστά στους ισχυρούς και βιώνοντας την κοπριτοκρατία δεν το τόλμησε και τον έφεραν εδώ που τον έφεραν,επιβεβαιώνοντας απόλυτα τη σοφή ρήση του Γάλλου  πολιτικού φιλόσοφου Σ. Μοντεσκιέ (1689-1755), που λέει: «Άλλοτε οι άνθρωποι με εκατό χιλιάδες μπράτσα γκρεμίζουν το παν και άλλοτε με εκατό χιλιάδες πόδια περπατούν σαν έντομα» (βλ. «Το Πνεύμα των νόμων», εκδ. «Αναγνωστίδη», χ.χ. σελ. 42).

Ο «υπερήφανος» λαός το έριξε στις καραβάνες των συσσιτίων και στο κυνήγι της φθηνής πατάτας... Τόσο «υπερήφανος».