«Απογοητευτικό» το επίπεδο διαφθοράς στην Ευρωζώνη, κυρίως στις χώρες που πλήττονται από τη οικονομική κρίση, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, αναφέρει στην ετήσια έκθεσή της η Διεθνής Διαφάνεια (Transparency International) που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα.
Η Διεθνής Διαφάνεια καταρτίζει πίνακα με 176 χώρες ανάλογα με το επίπεδο διαφθοράς τους, σε μια κλίμακα που αρχίζει από το 0 για την πολύ μεγάλη διαφθορά και φτάνει ως το 100 για την ελάχιστη διαφθορά. Τη χρονιά αυτή η Ιταλία και η Ελλάδα βρίσκονται στην 72η και την 94η θέση αντίστοιχα με βαθμολογία 42 και 36 μονάδες, υποχωρώντας κατά τρεις και δεκατέσσερις θέσεις από την προηγούμενη κατάταξη, υπογραμμίζει η οργάνωση με έδρα το Βερολίνο.
Η Ιταλία βρίσκεται πλέον στο ίδιο επίπεδο με την Τυνησία και η Ελλάδα με την Κολομβία και το ... Τζιμπουτί! Ανάμεσα στις χώρες που έχουν πληγεί από την κρίση χρέους, η Ιρλανδία (25η), η Ισπανία (30η) και η Πορτογαλία (33η) συγκεντρώνουν βαθμολογία πάνω από 60 μονάδες. Αντιμετωπίζοντας λιγότερα προβλήματα λόγω κρίσης, η Γερμανία και η Γαλλία βρίσκονται στην 13η και 22η θέση με περισσότερες από 70 μονάδες.
Δανία, Φινλανδία και Νέα Ζηλανδία μοιράζονται την πρώτη θέση με 90 μονάδες. Ιαπωνία και Βρετανία βρίσκονται στην 17η θέση, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες στην 19η. Η Ρωσία (133η) με μόλις 28 μονάδες καταγράφεται ως μια από τις χώρες με το μεγαλύτερο επίπεδο διαφθοράς, ωστόσο φέτος έχει βελτιώσει την κατάταξή της, ανεβαίνοντας δέκα θέσεις.
Τα δύο τρίτα των 176 χωρών έχουν πάντως βαθμολογία κάτω των 50 βαθμών, γεγονός που όπως τονίζει η οργάνωση, « δείχνει την ανάγκη οι δημόσιοι οργανισμοί να αποκτήσουν μεγαλύτερη διαφάνεια».Σύμφωνα με την έρευνα, σε παγκόσμιο επίπεδο, η οικονομική ύφεση δημιουργεί προσοδοφόρο έδαφος για την αύξηση των κινδύνων οικονομικού εγκλήματος.
Ειδικότερα, όσον αφορά στην Ελλάδα, περί το 70% των συμμετεχόντων δήλωσαν ότι οι οικονομικές επιδόσεις των επιχειρήσεών τους μειώθηκαν κατά τους τελευταίους 12 μήνες. Σχεδόν το ένα τέταρτο των συμμετεχόντων ανέφεραν περιστατικά οικονομικού εγκλήματος στην επιχείρησή τους, ενώ το 40% πιστεύουν ότι η επιχείρησή τους βρίσκεται τώρα σε μεγαλύτερο κίνδυνο.
Το 37% ανέφεραν ότι τα περιστατικά οικονομικού εγκλήματος έχουν αυξηθεί. Ακόμη, παρατηρήθηκε αύξηση και στο κόστος των ζημιών -οικονομικών και μη- που προκαλεί το οικονομικό έγκλημα στις ελληνικές επιχειρήσεις, ενώ η έκταση των ζημιών που υφίστανται είναι πολύ υψηλή, σε ποσοστά μάλιστα μερικές φορές μεγαλύτερα τόσο από αυτά της Δυτικής Ευρώπης όσο και διεθνώς.
Το 37% ανέφεραν ότι τα περιστατικά οικονομικού εγκλήματος έχουν αυξηθεί. Ακόμη, παρατηρήθηκε αύξηση και στο κόστος των ζημιών -οικονομικών και μη- που προκαλεί το οικονομικό έγκλημα στις ελληνικές επιχειρήσεις, ενώ η έκταση των ζημιών που υφίστανται είναι πολύ υψηλή, σε ποσοστά μάλιστα μερικές φορές μεγαλύτερα τόσο από αυτά της Δυτικής Ευρώπης όσο και διεθνώς.
Σε διεθνές επίπεδο, από τους ερωτηθέντες που δήλωσαν τις επιχειρηματικές πιέσεις ή κίνητρα ως κύρια αιτία της αύξησης των περιστατικών απάτης, το 47% δήλωσε ότι η δυσκολία της επίτευξης των επιχειρηματικών στόχων ήταν κίνητρο για απάτη κατά τη διάρκεια της ύφεσης. Ακόμη, ο φόβος απώλειας της εργασίας αναφέρθηκε ως αιτία από το 37% των ερωτηθέντων.
Τα bonus ή οι προσπάθειες των ανωτέρων στελεχών να επιτύχουν τα επιθυμητά οικονομικά αποτελέσματα αναφέρθηκαν ως αιτίες από το 27% και 25% των ερωτηθέντων αντίστοιχα.
Τα bonus ή οι προσπάθειες των ανωτέρων στελεχών να επιτύχουν τα επιθυμητά οικονομικά αποτελέσματα αναφέρθηκαν ως αιτίες από το 27% και 25% των ερωτηθέντων αντίστοιχα.
Επίσης, μερικοί από τους ερωτηθέντες στην Ελλάδα ανέφεραν ως αιτία την μεταφορά των επιχειρηματικών λειτουργιών σε νέες χώρες. Τα βασικά σημεία που χαρακτηρίζουν το οικονομικό έγκλημα στην Ελλάδα, και που το διαφοροποιούν από τις δυτικοευρωπαϊκές οικονομίες, σύμφωνα με τους ερωτηθέντες, είναι δωροδοκία, διαφθορά, φορολογική αδιαφάνεια, καθώς και έλλειψη εμπιστοσύνης και συνεργασίας με τις Αρχές.
Γενικά, διαφθορά ονομάζουμε την κατάχρηση της εξουσίας από τους κυβερνητικούς ανώτερους υπαλλήλους κυβερνητικών δυνάμεων. Αλλά δυστυχώς στην χώρα μας το φαινόμενο δεν περιορίζεται εκεί, αλλά έχει απλωθεί στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Συνήθως η κατάχρηση έγκειται στην παράνομη, συνήθως μυστική, απόκτηση ιδιωτικής περιουσίας ή αποκόμιση κάποιου άλλου ιδιωτικού οφέλους. Με απλά λόγια, αυτό που στην Ελλάδα αποκαλούμε “φακελάκι” ή “γρηγορόσημο”. Και που παλαιότερα αποκαλούσαμε μπαχτσίσι.
Και είναι ακριβώς η τούρκικη ρίζα αυτής της λέξης, που πρέπει να μας οδηγήσει στην αναζήτηση του τι φταίει γι' αυτήν την πραγματικά κατάντια της κοινωνίας μας. Η οποία σαφώς δεν είναι σημερινή αλλά διαχρονική, και συνυπάρχει με το ελληνικό κράτος από την ίδρυσή του.
Είναι μία ακόμη από τις επώδυνες κληρονομιές της περιόδου της Οθωμανικής κατοχής.Δυστυχώς η δημιουργία του ελληνικού κράτους υπό τις άκρως πιεστικές συνθηκες της εποχής δεν επέτρεψε τον μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας. Και ακόμη το σύστημα των κοτζαμπάσηδων της κάθε περιοχής συνεχίζει να επιβιώνει, μόνο που πια ονομάζονται βουλευτές.
Η διαφθορά είναι το μεγάλο στοίχημα!
Επί τόσο καιρό αυτή η κατάσταση δεν έχει αλλάξει. Και η διαφθορά στην χώρα μας, σε κάθε επίπεδο, αποτελεί την μεγαλύτερη πληγή του ελληνικού κράτους.
Ίσως η σημερινή κρίση αποτελεί μια ευκαιρία για να αντιστραφεί αυτή η πορεία. Πώς μπορεί όμως να συμβεί κάτι τέτοιο, όταν στο τιμόνι της χώρας βρίσκεται μία κυβέρνηση η οποία έχει κτιστεί σε ένα αρκούντως μεγάλο ποσοστό από τα παλαιά οικοδομικά υλικά του συστήματος. Πώς μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο όταν η σημερινή κυβέρνηση συνεχίζει να καλύπτει τα “αμαρτήματα” των κυβερνήσεων προηγουμένων ετών, προκειμένου να διατηρήσει την συνοχή της.
Είναι δυνατόν μια κυβέρνηση, η οποία έχει πάρει στους ώμους της, το ΠΑΣΟΚ και τους “εκσυγχρονιστές” που προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή το πιο “καθεστωτικά ενταγμένο” κομμάτι της αριστεράς, που στην ουσία έκτισε ένα ολόκληρο παρακράτος προκειμένου να δημιουργήσει πολιτική και κομματική πελατεία να θελήσει να ανατρέψει αυτή την κατάσταση;
Πραγματικά δεν το νομίζω.
Πραγματικά δεν το νομίζω.
Γι' αυτό και προβάλλει από την βάση της ελληνικής κοινωνίας το αίτημα για μια νέα πολιτική ελίτ, η οποία δεν θα έχει σχέση με το παλαιό πολιτικό σκηνικό. Και σε αυτό το γεγονός οφείλεται ως έναν βαθμό η άνοδος των ριζοσπαστικών κομμάτων που παλαιότερα ανήκαν στο περιθώριο του πολιτικού συστήματος, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χρυσή Αυγή.
Ένας από τους κύριους λόγους ανόδου τους, είναι το γεγονός ότι δεν έχουν προηγούμενες συνδιαλλαγές με την εξουσία. Και ο κόσμος δεν τα ψηφίζει τόσο για την ατζέντα τους, όσο για το ότι θέλει να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό. Θα αποτελέσουν άραγε αυτό το διαφορετικό; Αυτό μένει να το δούμε στο μέλλον, που θα κονταροχτυπηθούν.
www.elora.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου