Μπουρδολόγες ευχές και προσδοκίες!

Ο πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων

Πιπιλίζουν πολιτικάντηδες και παπαγαλάκια: «Όλοι μαζί ενωμένοι να προχωρή­σουμε"»

Αν ζούσαν στον Άρη θα συζητούσα αυτή την κενολογία. Αγνοούν ή σκόπιμα ψεύ­δονται ότι ανάμεσα στους κλέφτες, τους ληστές, τους μιζαδόρους κάθε λογής και τους έντιμους πεινασμένους και άνεργους ΔΕΝ μπορεί να υπάρχει κοινή πορεία;

Τους θύτες και τα θύματα τα χωρίζει το χάος και η θρυλούμενη ομοψυχία είναι  εξωκοινωνική και απατηλή (βλ. το άρθρο μου: «Εθνική ομοψυχία = Εθνική υποκρισία», στα «Πολιτικά Θέματα» της 6/11/1992 και «Εθνική ομοψυχία: Πρωθυπουργικές πομφόλυγες», «Πολιτικά Θέματα» της 14/6/2002).

Είναι  γεγονός ότι «δεν τα φάγαμε μαζί».

Όσοι τα φάγατε μαζί ας προχωρήσετε μαζί και ενωμένοι στη νέα μάσα!

Καταλήγοντας θα έλεγα ότι η ομοψυχία αποτελεί μια επίπονη κοινωνικοπολιτική διαδικασία, τη σημασία και τις δυσκολίες της οποίας η λογοτέχνις Ελευθερία Παπαγαρυ­φάλλου  αποδίδει και με τούτους τους στίχους στο ομώνυμο ποίημά της:

«Τις κοινωνίες και τα έθνη θωρακίζει

το μεγαλείο της ψυχής της τα στηρίζει

θυσίες ποτέ δε λογαριάζει

σαν η περίσταση το προστάζει.

.....

Μα δεν συμβαίνει πάντα έτσι στη ζωή

όπως διδάσκει η αμείλικτη διαλεκτική

γιατί μια τέτοια ιδανική ομοψυχία

είναι ατόφια ουτοπία!

......

Κι’ όσοι ταγοί συχνά την επικαλούνται

ξέρουν καλά πως στο βάθος

τις πιο πολλές φορές και οι ίδιοι την αρνούνται

την προφέρουν απλώς κι’ επιμελώς

για ν’ αυταπατάται ο «κυρίαρχος» λαός».

(Ολόκληρο το ποίημά της «Ομοψυχία» δημοσιεύεται στη δεύτερη ποιητική της συλλογή: «Κοινωνικοί Στοχασμοί» εκδ. «Πελασγός» - Ι. Γιαννάκενας – Αθήνα 2011, σελ. 20).

Αυτά, λοιπόν, περί ομοψυχίας και καλά θα έκαναν οι παπαρολογούντες να την επικαλούνται με περισσότερη φειδώ.