«Τουρκική Νεολαία Κομοτηνής»: κλαίνε και οδύρονται οι πρακτορίσκοι!

    Η αλήθεια είναι βέβαια ότι από τον πρώην ιχθυέμπορα, που τα τελευταία χρόνια βάλθηκε να παριστάνει τον διευθυντή της προξενικής τουρκοφυλλάδας της Κομοτηνής «Μπιρλίκ», ουδέποτε είχαμε και πολλές…λογοτεχνικές απαιτήσεις. Αυτή τη φορά όμως ο Ιλχάν Ταχσίν πραγματικά μάς…αποστόμωσε. Και μάλιστα δεύτερη φορά μετά τον προ δυόμισυ περίπου μηνών έτερο κλαυσίγελώ του, τότε που επιστράτευσε μέχρι και γιαλαντζί φωτογραφίες με κλαμένα παιδάκια για να διαμαρτυρηθεί για τη στάση της ελληνικής πολιτείας απέναντι στα παράνομα τουρκόφωνα νηπιαγωγεία (βλ. Ο νέος εμετός του τουρκοπράκτορα!). Απολαύστε λοιπόν και το νέο (αλά Μάρθα Βούρτση) σπαραξικάρδιο κείμενό του, με το οποίο αυτή τη φορά κλαίει και οδύρεται για την «Τουρκική Νεολαία Κομοτηνής», αυτό δηλαδή το φασιστομάγαζο του Προξενείου, του οποίου επιτέλους το κυλικείο έκλεισε μετά από δεκαετίες κατάφωρης παρανομίας. Πέραν της πλάκας πάντως, μπορείτε για μια ακόμη φορά να διαπιστώσετε πόσο τους πόνεσε όλους αυτούς τους τουρκοπρακτορίσκους η συγκεκριμένη ιστορία. «Μνησιπήμων πόνος», για να θυμηθούμε και τονΣεφέρη (σ.σ. ε, εμείς βλέπετε προτιμούμε άλλου είδους ποίηση, σε σχέση με τις…ποιητικές αναζητήσεις του κυρίου Ταχσίν)…

    «Tραγική η κατάσταση στην οποία έφτασε η Ένωση Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής. Στην ωραία της αυλή τώρα μόνο τα πουλιά κελαηδάνε. Και μόνο 5-6 συνταξιούχοι αν δούνε καλό τον καιρό συνεχίζουν σε μια γωνιά να μιλάνε. Αλλά φαίνεται πως για αυτό δεν νοιάζεται κανείς. Λες και οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης ήθελαν να κλείσει αυτός ο εκλεκτός χώρος. Έκλεισε ξαφνικά και θάφτηκε στο σκοτάδι.

    Δεν ξέρω για εσάς αλλά η δική μου ψυχή πονά. Είμαι ένας από τα 5-10 άτομα που συνεχίζουν να πηγαίνουν εκεί. Ναι, θα συνεχίσω να πηγαίνω. Θα παίρνω έναν καφέ από έξω, και σε περίπτωση που επιτρέψει το Δ.Σ. της GTGB θα φέρω και ένα γκαζάκι και θα κάνω μόνος μου τον καφέ μου και θα τον πίνω στην αυλή.

    Αυτοί όμως που δεν έρχονται, αυτοί που ερχόταν και περνούσαν τζάμπα την ώρα τους εκεί, αυτοί που ερχόταν για την τουαλέτα, αυτοί που το έπαιζαν εθνικιστές και αυτοί οι δήθεν εθνικιστές που όταν ήρθαν τα μέλη της Χρυσής Αυγής και φώναζαν από έξω και αυτοί έφευγαν από την πίσω πόρτα (σ.σ. ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις, ρίχτα μεγάλε!), που είναι όλοι αυτοί; Τόσο εύκολα παρατάνε τον αγώνα;

    Βλέπετε και στη φωτογραφία 4 γέρους που κάθονται στην αυλή. Που είναι λοιπόν οι νέοι μας που γέμιζαν υπέροχα το μέρος εκεί; Σε ποια καφετέρια λέτε;

    Στόχος δεν ήταν να τους διαλύσουν από εκεί ; Εάν έτσι ήταν πάρτε μια φωτογραφία από την GTGB, και άλλωστε αυτό θελαν και αυτοί που το επιδίωξαν. Τώρα να είστε ήσυχοι.

    Μάλιστα, με δύο εικόνες προσπάθησα να σας εξηγήσω κάποια πράματα. Τα σχόλια δικά σας.

   Δεν βρίσκω άλλο λόγο. Κρίμα, κρίμα και εκατομμύρια φορές κρίμα για όλους μας….

                                                                                          Ιλχάν Ταχσίν Αχμέτ,  Εφ. «Μπιρλίκ», 28/11/2012»

   Ε, εμείς τώρα μετά από όλα αυτά τα σπαραξικάρδια, τι μπορούμε να προσθέσουμε άραγε; Κρίμα, κρίμα και πάλι κρίμα…