Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Σύσσωμο, σχεδόν, το πολιτικό σύστημα της παρακμής, έδωσε το παρόν στην αίθουσα της Παλιάς Βουλής, όπου έγινε η παρουσίαση της βιογραφίας του τ. Προέδρου της Δημοκρατίας.
Λόγια υπερβολής, ύμνοι εξωπραγματικοί και απόψεις πολιτικές εκτός πραγματικότητος αποτέλεσαν τον καμβά πάνω στον οποίο κεντήθηκε η εικόνα της «αγιογραφίας» του!
Για όλους αυτούς τους υμνωδούς παραθέτω εδώ μερικές φράσεις και διαπιστώσεις που ειπώθηκαν για τον... αγιογραφούμενο και με βάση τα δικά του λόγια και έργα.
Γυρίζω πίσω είκοσι χρόνια.
Ο... πολιτικός γίγαντας Κωστής Στεφανόπουλος είναι πρόεδρος της ΔΗΑΝΑ, την οποία δημιούργησε όταν δεν εκλέχτηκε αρχηγός της Ν.Δ. Τότε ανακάλυψε ότι δεν τον εκφράζει ιδεολογικά ο πολιτικός χώρος τον οποίο ευόρκως είχε υπηρετήσει για δεκαετίες.
Η περίφημη ΔΗΑΝΑ αποδοκιμάζεται από τη συντριπτική πλειοψηφία του εκλογικού Σώματος, το οποίο την καθηλώνει στο 2%.
Ο κ. Στεφανόπουλος, ζώντας την πολιτική του μοναξιά, αναγκάζεται να διαλύσει τη ΔΗΑΝΑ και να αποχωρήσει από τον πολιτικό στίβο με μία ανακοίνωσή του, η οποία δημοσιεύθηκε στον Τύπο της 15/9/1993 με την οποία κατακεραυνώνει το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.
Από την «Ελευθεροτυπία» της εποχής εκείνης μεταφέρω μερικές φράσεις του προέδρου της ΔΗΑΝΑ, που έλεγε:
«1. Το διαμορφούμενο καθεστώς αντιθέσεων και συμφερόντων καθιστά αδύνατη τη συμμετοχή της ΔΗΑΝΑ στις προσεχείς εκλογές... 3. Υπό τις συνθήκες αυτές ο ύψιστος θεσμός της δημοκρατίας, δηλαδή οι εκλογές, ουσιαστικώς παραβιάζεται...»
Καταγγέλλοντας, λοιπόν το διεφθαρμένο και αντιδημοκρατικό σύστημα, το οποίο με τα ΜΜΕ «τηρούν μια ένοχη σιωπή ως προς τα μικρά κόμματα, η οποία ευνουχίζει και τη Δημοκρατία και τον πολιτικό λόγο και την αληθινή αποστολή τους».
Ήταν τότε που σύσσωμο το πολιτικό σύστημα τον λοιδορούσε, ενώ ο γράφων, που είναι πάντα με τη μειοψηφία και τους αδύνατους, τον υποστήριξε εκθύμως, με τούτο το κείμενό του: «Η παραχάραξη της Δημοκρατίας – με αφορμή την ανακοίνωση της ΔΗΑΝΑ» (βλ. «Πολιτικά Θέματα» της 8/10/1993). Όμως σε δύο χρόνια, το χυδαίο, το διεφθαρμένο και το αντιδημοκρατικό συμμοριακό σύστημα θα τον επιλέξει – για τους δικούς του λόγους – Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Το γεγονός, υποχρεώνει τον άλλοτε εθνικόφρονα Στεφανόπουλο να κάνει ιδεολογική και πολιτική κωλοτούμπα, επιβεβαιώνοντας απόλυτατον Κ. Μαρξ που είπε τούτο το σοφό: «Το τι είναι οι άνθρωποι δεν καθορίζεται από τη συνείδησή τους αλλά αντίθετα, το κοινωνικό τους ΕΙΝΑΙ καθορίζει τη συνείδησή τους» (Ανάλυση του θεμελιωδούς αυτού κοινωνικού γεγονότος βλ. στο έργο μου: «Η Κομμουνιστική Ουτοπία», εκδ. «Κάδμος», 2010, σελ. 45 επ. όπου το κεφάλαιο: «Οι τρόποι διαμόρφωσης της συνείδησης»).
Από τη θέση του νέου ΕΙΝΑΙ, δηλαδή από το θώκο του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο κ. Στεφανόπουλος θα κάνει μέγιστη κωλοτούμπα και θα ξεχάσει όλα εκείνα που καταμαρτυρούσε για το σάπιο σύστημα και τη σάπια δημοκρατία μόλις το 1993.
Έτσι στο Διάγγελμά του: «Για την γιορτή αποκατάστασης της Δημοκρατίας» στις 24/7/1995, έλεγε – χωρίς ίχνος ντροπής – ότι: «Η περίοδος αυτή της Δημοκρατίας μας κρίνεται δικαίως ως η καλύτερη και σταθερότερη του ελεύθερου πολιτικού μας βίου»!
Τι πολιτικές αθλιότητες!
Τι πολιτικές κωλοτούμπες.
Τι παραχάραξη της ιστορίας.
Τότε, ο γράφων, αισθανόμενος πολιτική αηδία κατκεραύνωσε τα ψεύδη του Προέδρου της Δημοκρατίας με τούτο το κείμενο: «Προεδρικές αυτοαναιρέσεις για τη λειτουργία της δημοκρατίας. Με αφορμή το μήνυμα του Κ.Σταφανόπουλου» (βλ. «Πολιτικά Θέματα» της 28/7/1995). Ήταν τότε που το 2% του 1993 που ψήφιζε ΔΗΑΝΑ έγινε 75% στήριξης προς τον μεταμεληθέντα πρόεδρο! Τι φαύλος λαός!
Επειδή όμως ο κ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας έλεγε εντελώς τα αντίθετα από όσα υποστήριξε ως ΔΗΑΝΑ, το κείμενό μου εκείνο του 1995 κατέληγε: «κ. Πρόεδρε, ξαναδιαβάστε το Πρόγραμμα της ΔΗΑΝΑ». Ήταν τότε, που το πρόστυχο πολιτικό σύστημα και ο σάπιος λαός υμνούσαν τον... γίγαντα Πρόεδρο, τον οποίο ο γράφων – κόντρα στο ρεύμα – εξακολουθούσε να κρίνει και να κατακρίνει, τόσο για τη στάση του στην εθνική μας παράδοση όσο και σ’ αυτή των διεφθαρμένων «Ολυμπιακών Αγώνων».
«Την δριμύτατη αυτή κριτική βλ. στο πρόσφατο έργο μου: «Η εθνική μας παράδοση», εκδ. «Πελασγός» - Ι. Γιαννάκενας – Αθήνα, 2012. Στο έργο αυτό αναδεικνύεται η διαφωνία του κ. Στεφανόπουλου με τον μακαριστό Χριστόδουλο ως προς τη χρησιμότητα των παραδόσεων. Στο έργο αυτό υπάρχει και το Κεφάλαιο: «Κριτική στην Κριτική του τ. Προέδρου της Δημοκρατίας για το Πολίτευμα – τα Ολυμπιακά έργα και το Ολυμπιακό ιδεώδες» σελ. 133 επ.).
Καταλήγω: Το σημερινό κατάντημα της Ελλάδας και του φαύλου λαού της δεν είναι άμοιρο του λιβανίσματος και του γονατίσματος μπροστά στους ισχυρούς ανεξαρτήτως πολιτικής και κοινωνικής ποιότητας.
Γράφοντας αυτά ανασύρω στη μνήμη μου τούτη την υπέροχη κοινωνιολογική ρήση του Γάλλου επαναστάτη Προυντόν: «Οι μεγάλοι φαίνονται μεγάλοι γιατί εμείς γονατίζουμε μπροστά τους».
Πρόκειται για ένα κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο ο κοινωνικός φιλόσοφος Ε.Φρομ απέδωσε με τη διαπίστωση: Ο άνθρωπος λατρεύει τη δύναμη, προσθέτοντας όμως τη ζείδωρη αύρα της μειοψηφίας γράφοντας: «Αν αποφασιζόταν η αξία μιας ιδέας με βάση τους αριθμούς, οι άνθρωποι θα εξακολουθούσαν να ζουν στα σπήλαια» (βλ. το έργο του: «Η υγιής κοινωνία», εκδ. «Μπουκουμάνη», Αθήνα 1973, σελ. 419).
Το κοινωνικό κακό είναι το γεγονός ότι σ’ αυτό το γονάτισμα και σ’ αυτή τη λατρεία της δύναμης προσχωρεί διαρκώς και περισσότερο ο άλλοτε όρθιος κόσμος της Αριστεράς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου