ΤΟ «ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ» ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΓΕΙ ΠΟΛΥ ΠΙΚΡΟ

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

«Η δημοκρατία δεν συμπεριφέρεται ως λόχος ορεινών καταδρομών που επιτίθεται διά του αιφνιδιασμού. Έχει κανόνες, που πρέπει να γίνονται σεβαστοί από όλους», (από ένα σφοδρό πολέμιο της Χρυσής Αυγής).

Η πολυήμερη παράσταση της χρυσής αυγής, που έδωσαν και δίνουν τα μεγάλα κανάλια, (αν είναι σωστοί θα πρέπει να της δώσουν και κάποια ποσοστά από τα κέρδη της τηλεθέασης με την παράσταση του σιδηροδέσμιου Μιχαλολιάκου και 
των άλλων που την δείχνουν από το πρωί μέχρι το βραδύ ), τα οποία ωρύονται μετατρέποντας την δημοσιογραφία σε ανωτάτη δικαστική και πολιτική εξουσία και παράλληλα προβάλλοντας τους «αξιότιμους εκπρόσωπους» του «δημοκρατικού τόξου» να πανηγυρίζουν για νίκη της δημοκρατίας που έχει καταρρακωθεί με τον χειρότερο τρόπο, καθώς για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία αρχηγός κόμματος σέρνεται σιδηροδέσμιος στις φυλακές, (ούτε ο Ζαχαριάδης του ΚΚΕ δεν είχε τέτοια «τύχη»), προκαλεί το λιγότερο σκεπτικισμό για το ποιους θα ωφελήσει τελικά.

Και ρωτώ, πως μπορεί να πιστέψει κανείς ότι όλα αυτά έγιναν για την προάσπιση της δημοκρατίας, όταν επιβάλλονται συνέχεια εξοντωτικοί νόμοι με προεδρικά διατάγματα και χωρίς καμία ψηφοφορία όπως προβλέπει το σύνταγμα; Πώς να πιστέψουμε στην δικαιοσύνη, όταν οι διάφοροι Παπακωνσταντίνου, Τσουκάτοι, Παπαντωνίου, Μαντέληδες κ.α. είναι ελεύθεροι ; Η δικαιοσύνη λοιπόν εργάζεται κατόπιν κυβερνητικών παραγγελιών ; Αλλά το πιο επικίνδυνο είναι αυτό που επεσήμανε γνωστός ποινικολόγος όταν ρωτήθηκε για το νομικό μέρος της υπόθεσης. Με την μέθοδο που έγιναν όλα αυτά, σήμερα είναι η χρυσή αυγή, αύριο μπορεί να είναι ο Συνασπισμός, (θεωρία των άκρων), μεθαύριο το ΚΚΕ και δεν συμμαζεύεται. Αλήθεια οι αριστεροί ξέχασαν την δεκαετία το πενήντα και τώρα χειροκροτούν όλα όσα έγιναν χωρίς άρση βουλευτικής ασυλίας και χωρίς την σωστή νομική διαδικασία όπως ανέφεραν γνωστοί ποινικολόγοι και συνταγματολόγοι ; Ακόμα και τις εκλογές μας τις έχουν προβάλλει περίπου σαν κάτι το παράνομο.

Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι έτσι πίστεψαν πως καταποντίζεται οριστικά η χρυσή αυγή. Αν είχαν το φιλότιμο να καθίσουν και να μελετήσουν τα σχόλια στα διάφορα μπλοκ εύκολα θα διαπίστωναν ότι κάθε άλλο παρά ο κόσμος τους πίστεψε, (άλλωστε γιατί να τους πιστέψει αφού επί χρόνια τον κοροϊδεύουν με τον χειρότερο τρόπο), ενώ συνεχίζει να εκδηλώνει και μάλιστα πολλές φορές μαζικά την συμπάθεια του και προς τους βουλευτές της που οδηγηθήκαν με κουκουλοφόρους στις φυλακές. Αλήθεια, γιατί οι φορείς της έννομης τάξης εμφανίστηκαν κουκουλοφόροι ; Δηλαδή κουκουλοφόροι δεν είναι μόνο οι παράνομοι που σε κάθε ευκαιρία σπάζουν τα πάντα, αλλά και οι φρουροί της νομιμότητας ; Ζήτω τότε η δημοκρατία μας των κουκουλοφόρων κάθε είδους.

Τέλος, τώρα που η χρυσή αυγή μπήκε στην στενή, ο ελληνικός λαός θα πλέει σε πελάγη ευτυχίας, θα έχει λύσει όλα τα προβλήματα του και ευτυχισμένος θα απολαμβάνει την σωτηρία της δημ(ι)οκρατία τους. Οι φόροι θα μειωθούν δραστικά, οι μισθοί θα γίνουν βιώσιμοι, οι θέσεις εργασίας θα έρχονται κατά χιλιάδες, (ο Βενιζέλος υποσχέθηκε… 900.000 θέσεις εργασίας ), τα νοσοκομεία θα ανοίξουν για τον κόσμο και όχι μόνο για τους λαθρομετανάστες, τα σχολεία θα έχουν αρκετούς καθηγητές για να διδάξουν και προπαντός τα εθνικά μας θέματα θα επιλυθούν με τον καλύτερο τρόπο.

Η λέξη μπούμερανγκ δεν είναι ελληνική, αλλά, καλά θα ήταν να μάθουν να την μεταφράζουν όλοι αυτοί οι περιώνυμοι του «δημοκρατικού και συνταγματικού τόξου». Κυρίως όμως να αναλογιστούν ότι τα «βέλη» τους ίσως να τους στοιχίσουν πολύ ακριβά.

www.olympia.gr

ΒΡΕΤΑΝΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ : Ο Μακάριος σε απελπισία

ΤΗΣ ΦΑΝΟΥΛΑΣ ΑΡΓΥΡΟΥ

Ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων δεν είχε ούτε μια καλή λέξη να πει για τον Αρχιεπίσκοπο
Πίστευε ότι η βρετανική κυβέρνηση, παρόλη την αδιαλλαξία της, ήταν έτοιμη να κάνει υποχωρήσεις για μια συμβιβαστική λύση, αν και δεν υπήρχαν ακόμα καθαρές ενδείξεις περί τούτου

Μέρος β’

Στο πρώτο μέρος της παρουσίασης των νέων, αποχαρακτηρισμένων «ξεχασμένων εγγράφων» αναφερθήκαμε στην αξιολόγηση που έκαναν οι Βρετανοί των πληροφοριών για την ΕΟΚΑ. Οι αποικιοκράτες επιδείκνυαν, όπως φαίνεται, ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο τι μπορούσαν να μάθουν για τον Μακάριο και τον Γρίβα. Ο αξιωματούχος T.P. Aubrey, Security Liaison Officer, σε αναφορά του Μαΐου 1957 προς τον Αποικιακό Γραμματέα και τον Director of Intelligence (Επικεφαλής των Μυστικών Υπηρεσιών) και τον Βοηθό Αστυνόμο στο Σπέσιαλ Μπραντς, αναφέρθηκε σε πληροφορίες από τον Κρανιδιώτη. Πιο αναλυτικά έγραψε τα εξής:

«... Σε συζήτηση ο Κρανιδιώτης εξέφρασε δυνατές αμφιβολίες που συμμεριζόταν και ο Μακάριος, για την πιθανότητα η ΕΟΚΑ να μπορούσε να επαναρχίσει επιχειρήσεις... Ο Κρανιδιώτης είπε ότι ο Μακάριος είχε ζητήσει από τον Γρίβα να του απαντήσει σε κάποιες ερωτήσεις και ανέμενε την απάντησή του, μία εκ των οποίων ήταν όπως ο Γρίβας εγκαταλείψει την Κύπρο. Αν ο Γρίβας το αποφάσισε, είπε ο Κρανιδιώτης, θα το έκανε μυστικά, αλλά η απόφαση ήταν αποκλειστικά δική του. Είπε (ο Κρανιδιώτης) ότι ο Αζίνας έχαιρε ακόμα της πλήρους εμπιστοσύνης του Γρίβα και επομένως και του Μακαρίου.

Σύμφωνα με τον Κρανιδιώτη, και παρόλο που ο Μακάριος φοβόταν ότι το κύρος του θα επηρεαζόταν αν παρέμενε αδρανής στην Ελλάδα επ΄ αόριστον, πίστευε ότι ο χρόνος δούλευε υπέρ του, υπό την έννοια ότι οι Συντηρητικοί στην Αγγλία αδυνατούσαν και οι Αμερικανοί έδειχναν μίαν αυξανόμενη διάθεση για λύση. Σύμφωνα με πληροφορίες που πήρε ο Μακάριος από το Λονδίνο, η απειλή της διχοτόμησης δεν έπρεπε να λαμβάνεται στα σοβαρά και ότι, αντιθέτως, υπήρχαν ενδείξεις ότι η βρετανική κυβέρνηση μπορούσε να δεχθεί αυτοδιάθεση στο τέλος μιας περιόδου 15 χρόνων... Ο Μακάριος είπε πως δέχεται συνεχή πίεση από αμερικανικής πλευράς για διαπραγματεύσεις για λύση και μίλησε υποτιμητικά για τον Αβέρωφ... Ο Μακάριος είχε πάρει προσκλήσεις να επισκεφθεί τη Συρία και τον Λίβανο αλλά δεν ανέφερε τίποτα, γιατί ελπίζει να πάρει πρόσκληση από τον Πρόεδρο Νάσερ και τότε να επισκεφθεί και τις τρεις χώρες ταυτόχρονα...».

Δεν ήξερε πλέον τι να κάνει 
Με εμπιστευτική επιστολή ημερ. 21 Απριλίου 1958, προς τον αποικιακό Γραμματέα κ. Ρένταγουεϊ, ο εν Λονδίνω επικεφαλής του γραφείου του αντιπροσωπευτικού γραφείου της κυπριακής κυβέρνησης Φ. Κωνσταντινίδης, ενημέρωνε για πληροφορίες που πήρε από τον Δρα Μαραγκό, ο οποίος τον επισκέφθηκε μαζί με τη σύζυγό του.
Είχε δει τον Αρχιεπίσκοπο και είχε μακρά συνομιλία μαζί του. Του εξήγησε ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά και ο κόσμος ήθελε να επιστρέψει στην ομαλότητα το συντομότερον. Του εξήγησε ότι έπρεπε να επιστρέψει, πολλοί ήθελαν να αμειφθούν για όσα έκαναν κατ΄ εντολήν του. Ο Μακάριος είπε στον Δρα Μαραγκό ότι είχε τώρα καταλάβει ότι τίποτα δεν μπορούσε να γίνει, ειδικά λόγω της στάσης της τουρκικής κυβέρνησης, και πως και ο ίδιος δεν ήξερε τι να κάνει τώρα. Ο Μαραγκός τού είπε πως είχε πρώτης τάξεως ευκαιρία να δώσει ένα τέλος στο πρόβλημα και να περιμένει κάποια χρόνια, προτού ξεκινήσει διπλωματικές συνομιλίες με τη βρετανική κυβέρνηση... Ο Μαραγκός συναντήθηκε και με τον Ροδόπουλο (διατελέσας Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων), ο οποίος δεν είχε ούτε μια καλή λέξη για τον Αρχιεπίσκοπο, μίλησε με ειλικρίνεια στον Μαραγκό και του είπε πόσο ευχαριστημένοι θα ήσαν όλοι, όταν θα έφευγε από την Αθήνα ο Μακάριος...

Έτοιμος για συμβιβαστική λύση 
Στις 21 Ιουλίου 1957, η εφημερίδα της Κύπρου «Ελευθερία» δημοσίευσε αποκλειστικές δηλώσεις του Αρχ. Μακαρίου από την Αθήνα. Ο Μακάριος είπε πως πίστευε ότι η βρετανική κυβέρνηση, παρόλη την αδιαλλαξία της, ήταν έτοιμη να κάνει υποχωρήσεις για μια συμβιβαστική λύση, αν και δεν υπήρχαν ακόμα καθαρές ενδείξεις περί τούτου.
Ο Μακάριος εξέφρασε την άποψη ότι ο κίνδυνος διχοτόμησης ήταν «μπλόφα», γιατί δεν πίστευε ότι η βρετανική διπλωματία θα μπορούσε να κάνει τέτοιο λάθος. «Είναι λυπηρό που η βρετανική κυβέρνηση, αντί να κάνει εποικοδομητικές προτάσεις, έχει σχεδιάσει τη διχοτόμηση για να δυσκολέψει το θέμα και να αναπτύξει τη φαντασία των Τούρκων».

Σε σχέση με τα σχέδια ανεξαρτησίας για την Κύπρο, ο Αρχιεπίσκοπος δήλωσε πως αν αυτά αναφέρονταν σε πραγματική ανεξαρτησία, που δεν θα απέκλειε την υλοποίηση τής αυτοδιάθεσης, μπορούσε να τα συζητήσει. Δεν γνώριζε, πρόσθεσε, κατά πόσο οι ΗΠΑ, οι οποίες είχαν ένα πραγματικό ενδιαφέρον για λύση του θέματος, είχαν κάνει ή επρόκειτο να κάνουν κάποιες προτάσεις... Σε σχέση με τη νέα απόφαση της Ελλάδας για προσφυγή στα Ηνωμένα Έθνη, ο Αρχιεπίσκοπος πίστευε ότι η δικαιοσύνη θα επικρατούσε.

Αναζητούσαν διέξοδο 
Στις 6 Αυγούστου 1958, ο επικεφαλής του γραφείου της αποικιακής κυβέρνησης στο Λονδίνο κ. Φαίδων Κωνσταντινίδης ενημέρωνε τον κ. Ρένταγουεϊ, στο κυβερνείο στη Λευκωσία, για τις πληροφορίες που είχε από Ελλαδίτη δημοσιογράφο, ότι η ελληνική κυβέρνηση ήταν έτοιμη να εγκαταλείψει το αίτημα της αυτοδιάθεσης για άλλη λύση του προβλήματος, ήταν πολύ προβληματισμένη με την κατάσταση στη Μέση Ανατολή και στην πολύ δύσκολη θέση που βρέθηκαν με το Κυπριακό, και θα ήθελαν μία διέξοδο από αυτό. Οι πληροφορίες του ήσαν πως ο Μακάριος ήταν έτοιμος να «κατέβει» («climb down»), όμως ήταν σε πολύ δύσκολη θέση να το κάνει δημόσια. Παρόλο που ο Κωνσταντινίδης δεν είχε επιβεβαίωση της πληροφορίας, ήταν της άποψης ότι αν η ελληνική κυβέρνηση δεχόταν, ο Μακάριος θα ακολουθούσε.
Με απαντητική επιστολή του ο κ. Ρένταγουεϊ δυσκολευόταν να πιστέψει τα όσα του μετέφερε ο κ. Κωνσταντινίδης σχετικά με την αλλαγή στάσης του Μακαρίου και ότι λανθασμένα είχε επικαλεστεί ο βουλευτής Τζέιμς Κάλαχαν (μετέπειτα Πρωθυπουργός) ότι ο Μακάριος είχε «για πρώτη φορά συμφωνήσει σε αυτοκυβέρνηση, βάζοντας στο ράφι επ΄ αόριστον την αυτοδιάθεση».

Δεχόταν την ανεξαρτησία 
Στις 19 Σεπτεμβρίου 1958, όμως, το Γρ. Αποικιών ενημέρωσε τον κυβερνήτη στην Κύπρο για τα όσα μετέφερε στο Λονδίνο η Εργατική Μπάρπαρα Κασλ, μετά τη συνάντηση που είχε με τον Μακάριο στην Αθήνα. Ο Μακάριος της δήλωσε ότι θα εγκατέλειπε την αυτοδιάθεση. Όταν η Κασλ τον ρώτησε, αν ήταν έτοιμος να δεχθεί λύση που απέκλειε από οποιαδήποτε δικαιώματα τόσο την ελληνική όσο και την τουρκική κυβέρνηση (απέκλειε Ένωση και Διχοτόμηση), ο Μακάριος προς έκπληξή της είπε, ναι, θα δεχόταν. Ο Μακάριος της είπε πως θα δεχόταν λύση ανεξαρτησίας, και πως και οι Κύπριοι θα την προτιμούσαν, παρά τις προτάσεις λύσης που είχαν γνωστοποιηθεί. Και ότι μια τέτοια λύση θα έπρεπε να δίνει στην Κύπρο ανεξαρτησία μετά από μια ενδιάμεση περίοδο αυτοκυβέρνησης και πως η ανεξαρτησία θα έπρεπε να έχει και τον όρο ότι το καθεστώς της Κύπρου δεν θα άλλαζε δίχως την έγκριση των Ηνωμένων Εθνών.

Προβοκατόρικη πρόθεση
Στις 22 Ιουλίου 1958, ο κυβερνήτης Σερ Χιου Φουτ μετέφερε στο Γρ. Αποικιών μια εισήγηση που του είχε γίνει, ότι «σε σχέση με την ελληνική κυβέρνηση, ο Βρετανός Πρέσβης στην Αθήνα μπορούσε να τους πει ότι είχαν έγκυρες πληροφορίες πως ο Μακάριος είχε, ως σκόπιμη και αποφασιστική πολιτική, να εξουσιοδοτήσει την ΕΟΚΑ να ξεκινήσει μιαν αδιάκριτη επίθεση εναντίον της τουρκικής κοινότητας... και μια ολομέτωπη επίθεση εναντίον κυπριακής κυβέρνησης και των σωμάτων ασφαλείας, με στόχο τον τορπιλισμό της νέας βρετανικής πολιτικής. Ο Πρέσβης, (συνέχισε ο Φουτ), μπορούσε να πει ότι διατηρούμε το δικαίωμα να δημοσιοποιήσουμε τις πληροφορίες μας. Τέτοια απόφαση όμως θα πρέπει να έχει την έγκριση (.... είναι σβησμένες οι επόμενες λέξεις) και πρέπει να αφήσω την απόφαση για κάτι τέτοιο σε σας και τον Πρέσβη». Τον ίδιο καιρό ο κυβερνήτης Φουτ αποσκοπούσε σε στενή συνεργασία με τους Τουρκοκυπρίους...

www.sigmalive.com

"Ντρέπομαι"!!!

Ο  πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων

Αυτό το ρήμα ακούγεται τώρα τελευταία από βουλευτές που αναγκάζονται να το ομολογήσουν δημοσίως ευρισκόμενοι προ της μαύρης πραγματικότητας.

Πρόκειται για μια ομολογία με παχυλή υποκρισία γιατί:

1.   Όταν είσαι βουλευτής και ντρέπεσαι γι' αυτά που κάνεις ή δεν τα κάνεις ή ΠΑΡΑΙΤΕΙΣΑΙ.

2.   Αν αισθάνεσαι ενοχές και τύψεις για τα όσα γίνονται στην Ελλάδα, και με τη δική σου συμβολή πολλών χρόνων ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙΣ.

3.   Τούτο δεν δικαιούσαι να κάνεις: Να συνεχίσεις να εξαπατάς τον πεινασμένο λαό ο οποίος λόγω δειλίας δεν αρπάζει βρεγμένες σανίδες.

Η Δημοκρατία της Κουκούλας..

Μαύρισαν χθες οι οθόνες των τηλεοράσεων, αλλά και η ψυχή μας, όταν σε μιά ατέρμονη επανάληψη έδειχναν και ξανάδειχναν την προσαγωγή των συλληφθέντων οπαδών και μελών του ακροδεξιού κόμματος.

Όχι βέβαια από στενοχώρια, αλλά..
..από τις κουκούλες!

     Σε κάθε προσαγόμενο αντιστοιχούσαν τουλάχιστον δύο κρατικοί κουκουλοφόροι!

     Πρόκειται προφανώς για τις ”νόμιμες” κουκούλες του συστήματος, αυτές που μας εμποδίζουν να διαπιστώσουμε..
 .. αν είναι οι ίδιες ”κουκούλες” που κυκλοφορούν ανάμεσα στους κανονικούς διαδηλωτέςστα συλλαλητήρια διαμαρτυρίας, ή..
     .. αν είναι οι ίδιες κουκούλες που τα κάνουν ”μπάχαλο” και διαλύουν ειρηνικές πορείες και συγκεντώσεις, ή..
     .. αν είναι οι ίδιες κουκούλες που βάλανε φωτιά στην Μαρφίν πριν δύο χρόνια, ή που πετάγανε πέτρες πίσω απ’ τους αστυνομικούς προχθές στη Αμφιάλη!

Χρήσιμες κουκούλες!

     Είναι οι ίδιες κουκούλες που αύριο-μεθαύριο θα συλλάβουν όλους μας με κατηγορητήρια περί ”συστάσεως εγκληματικής οργάνωσης”, εννοώντας ότι δεν πιστεύουμε στην πολιτική και δεν ψηφίζουμε τα κόμματα των κυβερνητικών ανδρεικέλων!

     Και είναι μάλλον οι ίδιες κουκούλες. που ο ”πρωθυπουργός” δεσμεύονταν ότι θα τις κατεβάσει, όταν προεκλογικά εξαπέλυε εκείνον τον χυδαίο ορυμαγδό ψεμάτων προκειμένου να εξαπατήσει τον λαό!

 Και είναι σίγουρο ότι είναι τα απομεινάρια, αλλά και η συνέχεια εκείνων των κουκούλων-καταδοτών της Κατοχής, όχι ίσως κάθε μία ”κουκούλα” ξεχωριστά, ως άτομο, αλλά σαν ιδέα και πρακτική.

     Φυλαχτείτε απ’ τις μαύρες κουκούλες..

     Μαύρες σαν τις ψυχές των φασιστοειδών που μας κυβερνούν..

mandatoforos.blogspot.gr

ΟΔΕΓ Παρουσίαση τοῦ Λεξικοῦ τοῦ Ἰμβριακοῦ Ἰδιώματος

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Τὸ Διοικητικὸ Συμβούλιο τοῦ Ὀργανισμοῦ γιὰ τὴν Διάδοση τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας ἔχει τὴν τιμὴ νὰ σᾶς προσκαλέσει στὴν ἐκδήλωση μὲ θέμα :

«Παρουσίαση τοῦ Λεξικοῦ τοῦ Ἰμβριακοῦ Ἰδιώματος»

ἡ ὁποία θὰ πραγματοποιηθεῖ στὴν αἴθουσα «Δαίδαλος» τοῦ Ἑλληνοβρετανικοῦ Κολλεγίου, στὸ κτήριο τῆς ὁδοῦ Ρεθύμνου 1Α (πλησίον Ἀρχαιολογικοῦ Μουσείου),

τὴν Τετάρτη, 23 Ὀκτωβρίου 2013 καὶ ὥρα  19.00.

Τὸ Λεξικὸ θὰ παρουσιάσουν :

·       Ὁ Καθηγητὴς Γλωσσολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, κος   Χριστόφορος Χαραλαμπάκης.

·       Ἡ Καθηγήτρια Γλωσσολογίας τοῦ Τμήματος Τουρκικῶν Σπουδῶν καὶ Σύγχρονων Ἀσιατικῶν Σπουδῶν τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, κα Ἑλένη Σελλᾶ.

·       Ὁ Συγγραφέας τοῦ Λεξικοῦ, Δρ Γλωσσολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, κος Ξενοφῶν Τζαβάρας.

Θὰ ὑπάρξει σύντομη παρέμβαση ἀπὸ τὸν Δικηγόρο καὶ Πρόεδρο τοῦ Συλλόγου Ἰμβρίων (ποὺ ἐξέδωσε καὶ τὸ Λεξικό), κο Πάρι Ἀσανάκη.

Τὴν ἐκδήλωση θὰ συντονίσει ὁ Πρόεδρος τοῦ Ὀργανισμοῦ γιὰ τὴν Διάδοση τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας, κος Κωνσταντῖνος Καρκανιᾶς.

 : www.odeg.gr

Σαν σήμερα Αλβανοτσάμηδες μαζί με γερμανικά στρατεύματα κατοχής εκτελούν 49 Προκρίτους της Παραμυθιάς

Με μηνύματα ενάντια στην βία και τον φασισμό, κορυφώνονται στην Παραμυθιά, οι διήμερες εκδηλώσεις μνήμης και τιμής για τους 49 Προκρίτους, που εκτελέστηκαν πριν από 70 χρόνια, την 29η Σεπτεμβρίου, από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής.

« Όχι στον πόλεμο, στην βία, τον φασισμό, τον ναζισμό και την τρομοκρατία, με σεβασμό στην ανθρώπινη και αξιοπρέπεια». Με αυτά τα λόγια, η Δήμαρχος Σουλίου Σταυρούλα Μπραίμη Μπότση, ζήτησε από τους Δημάρχους των Μαρτυρικών Πόλεων και τους πολίτες που τίμησαν με τον παρουσία τους τις εκδηλώσεις, να «δώσουν όλοι μαζί, αυτή την ιερή υπόσχεση».

Η Δήμαρχος Σουλίου, επίσης τόνισε πως, «χρέος όλων, ως δημοκρατικοί και ελεύθεροι πολίτες, είναι, όχι μόνο να βρισκόμαστε σε επετειακές εκδηλώσεις, αλλά με τη στάση και συμπεριφορά μας, μην να επιτρέψουμε εγκληματικά φαινόμενα, φασιστικές συμπεριφορές και αιμοσταγή δικτατορικά καθεστώτα να συμβούν στο μέλλον, όχι μόνο στην πατρίδα μας, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο».

Το επιμνημόσυνο Αρχιερατικό τρισάγιο, πραγματοποιήθηκε, στον τόπο της εκτέλεσης. Η ομιλία για το χρονικό της εκτέλεσης, έγινε από τον Φιλόλογο Αρχαιολόγο κ. Σόρογκα Θωμά και ακολούθησαν, προσκλητήριο νεκρών, κατάθεση στεφάνων, ενός λεπτού σιγή, ενώ όλοι οι παρευρισκόμενοι έψαλλαν τον Εθνικό Ύμνο. Την ίδια ώρα έγινε και ο τερματισμός αγώνα «δρόμου θυσίας», προς τιμή των πεσόντων, από μαθητές σχολείων του Δήμου.

Τα χαράματα 29ης Σεπτεμβρίου 1943, με εντολή του φρουράρχου της πόλης, δόθηκε διαταγή και εκτελέστηκαν με τουφεκισμό, στο μαρτυρικό τόπο στη θέση ''Ελαιώνας Τσαμάτου'', 49 από τους συνολικά 52 Προκρίτους, που είχαν συλληφθεί τις προηγούμενες ημέρες, σε μία προσπάθεια των κατακτητών να εξοντώσουν κάθε αντίσταση στην περιοχή.

Οι πιο πολλοί από τα θύματα της γερμανικής θηριωδίας, ήταν μεταξύ τους, στενοί συγγενείς. Γονείς και παιδιά, αδέλφια, ανίψια και θείοι. Ανάμεσα στους πολίτες που εκτελέστηκαν, ήταν και δύο έφηβοι 16 ετών.

Η βαρβαρότητα των κατακτητών και των συνεργατών τους, είχε αρχίσει το καλοκαίρι του 1943 με δολοφονίες, βιασμούς, αγριότητες και λεηλασίες σε βάρος του ελληνικού πληθυσμού των χωριών του κάμπου της Παραμυθιάς και του Φαναρίου. Όμως δε σταμάτησε με την εκτέλεση των 49 Προκρίτων, συνεχίστηκε το επόμενο διάστημα με την αναίτια και εν ψυχρώ δολοφονία και άλλων αθώων κατοίκων της ευρύτερης περιοχής της τότε επαρχίας Παραμυθιάς.

Οι εκδηλώσεις θα ολοκληρωθούν αργά το βράδυ. Στις 19:30 θα πραγματοποιηθεί Λαμπαδηφορία από μαθητές σχολείων του Δήμου, από το δημοτικό σχολείο ''Βούλγαρη'' έως και το Μνημείο Πεσόντων ενώ οι εκδηλώσεις θα ολοκληρωθούν στις 21:00 με συναυλία κλασικής μουσικής στο θέατρο Καρκαμίσι.

Χθες το απόγευμα, Δήμαρχοι Μαρτυρικών Πόλεων, ,με επικεφαλή τον Πρόεδρο του Δικτύου, Σωκράτη Κεφαλογιάννη, Δήμαρχο Ανωγείων, οι οποίοι τιμούν με την παρουσία τους τις εκδηλώσεις μνήμης, συμμετείχαν στην συνεδρίαση του Δ.Σ. του Δικτύου Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών Ελλάδας, που πραγματοποιήθηκε στο Δημαρχείο Σουλίου.

ΑΠΕ

Φασισμός και ψευτο-Μέτωπα

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Το περασμένο άρθρο μου (22.9) με τίτλο «Ο περισπασμός της Χρυσής Αυγής», πέρα από κάποια άκρως εγκωμιαστικά σχόλια, προκάλεσε και μια θύελλα αντιδράσεων συνήθως ανωνύμων, με τις οποίες δεν ασχολούμαι.[1] Όλες προέρχονται, από το άτυπο (προς το παρόν) αντιφασιστικό Μέτωπο που περιλαμβάνει όλο το πολιτικό φάσμα: από την δεξιά «διανόηση» και τους οπαδούς των κομμάτων της κοινοβουλευτικής Χούντας, μέχρι την «ροζ» και «Ελευθεριακή» Αριστερά, καθώς και, δυστυχώς, την κομμουνιστογενή. Ελπίζω αυτό να μην σημαίνει ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα δημιουργίας ενός ψευτο-Μετώπου κατά του φασισμού που θα ενώσει όλη την Αριστερά, μπροστά στον δήθεν θανάσιμο φασιστικό κίνδυνο που διατρέχει ο Ελληνικός λαός, την εποχή της παγκοσμιοποίησης και ουσιαστικής κατάργησης των κρατών-εθνών, μέσα στα οποία άνθησε ο ιστορικός ναζισμός και ο φασισμός! Ελπίζω να μην δούμε ακόμη και το ΚΚΕ να παραμερίζει, για χάρη της ενότητας σε παρόμοιο ψευτο-Μέτωπο, ακόμη και τις θεμελιακές διαφορές του από την εκφυλισμένη «Αριστερά»  στα κρίσιμα θέματα εξόδου από την ΕΕ και το Ευρώ...

Μια απόπειρα «θεωρητικής» θεμελίωσης της ανάγκης παρόμοιου αντιφασιστικού Μετώπου έγινε προ ημερών όταν υποστηρίχθηκε η θέση ότι για την οικονομική καταστροφή δεν έχει καμιά σχέση η παγκοσμιοποίηση, η ΕΕ, το Ευρώ κ.λπ.. Όλα αυτά, σύμφωνα με ένα άρθρο ενός μέλους των Ιών (που πρωτοστάτησαν να κλείσουν την Ελευθεροτυπία με προφανή στόχο να στήσουν την εφημερίδα-μαιμού που αποτελεί την ναυαρχίδα της εκφυλισμένης «Αριστεράς») είναι «συνωμοσιολογίες».  Σύμφωνα με το άρθρο[2] αυτό που θα μπορούσε να διεκδικήσει Νόμπελ οικονομικών για την (ανοηταίνουσα) πρωτοτυπία του, η απώτερη αιτία της οικονομικής καταστροφής είναι ο ανερχόμενος φασισμός και οι συνέπειές του! Και για να εμπεδώσει μάλιστα ένα ηθικό δίδαγμα, που μοιάζει με πληρωμένη διαφήμιση της ΕΕ  που θα ζήλευε και ο...Μπαρόζο, τονίζει: «Μην ξεχνάμε ότι τα ακροδεξιά και τα ναζιστικά μορφώματα δεν είναι ούτε τυχαία ούτε ξεχωριστά από «ειδικές» φωνές ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση των Λαών και στην προτεινόμενη περιχαράκωση του κάθε κράτους στα δικά του μίζερα χαρακτηριστικά και στα δικά του κλειστά σύνορα». Είναι προφανές ότι στις «ειδικές φωνές» κατατάσσεται από το άθλιο αυτό άρθρο και η στήλη για τον αγώνα της για οικονομική αυτοδυναμία και εθνική κυριαρχία έξω από την ΕΕ και την ΟΝΕ, ως την μοναδική διέξοδο από την καταστροφή και προϋπόθεση για το άνοιγμα του δρόμου σε μια Περιεκτική Δημοκρατία, όπως έχω αναπτύξει επανειλημμένα στο παρελθόν.

Στη συνέχεια, έτερο μέλος των Ιών έσπευσε να συμπληρώσει, στην ίδια εφημερίδα-μαϊμού, με μια σαφώς Γκεμπελική επίθεση κατά του άρθρου, αλλά και της «Ε» και του διευθυντού της επειδή προφανώς με ανέχονται![3] Ο Γκεμπελίσκος αυτός συμπεραίνει εντελώς αναπόδεικτα τόσο σε σχέση με το συγκεκριμένο άρθρο μου όσο με και την γενικότερη πολιτική και συγγραφική προϊστορία μου πάνω από μισό αιώνα, ότι γενικά «αθωώνω το ναζιστικό μόρφωμα» (τίτλος) και ειδικότερα «την ηγεσία της ναζιστικής οργάνωσης από το αποτρόπαιο έγκλημα». Και όλα αυτά με βασική “απόδειξη” οτι έγραψε εγκωμιαστικά σχόλια η ΧΑ για την αντικειμενικότητα του άρθρου, εντίμως (σε σχέση με τους διάφορους Γκεμπελίσκους) παραδεχόμενη ότι ανήκω στο άλλο «άκρο» του πολιτικού φάσματος από αυτή, το «ακροαριστερό», πράγμα που εξ ορισμού βέβαια αποκλείει κάθε προσπάθεια μου να την αθωώσω. Άλλωστε, όσοι καλόπιστοι διάβασαν το άρθρο κάθε άλλο παρά αυτό κατάλαβαν. Συνοπτικά, στον λίγο χώρο που μου απομένει.

Πρώτον, όταν έκανα σύγκριση της ΧΑ με τα εθνικοσοσιαλιστικά κόμματα δεν αναφερόμουν βέβαια στη γνωστή ιστορικά δράση τους αλλά, όπως τόνιζα, στους προγραμματικούς στόχους τους, στους οποίους από ό,τι γνωρίζω, δεν ανήκει η άσκηση μαζικής βίας, στην οποία επιδόθηκαν συστηματικά εναντίον των Εβραίων, Σλάβων, Ρομά κ.α. με στόχο την μεγίστη δυνατή εξολόθρευση τους.

Δεύτερον, με βάση τους διακηρυγμένους στόχους αυτούς, αλλά και τη μετέπειτα πολιτική τους, ανέφερα ότι ούτε οι ναζιστές, ούτε και η ΧΑ ήταν “συστημικές” οργανώσεις. Όχι βέβαια με την έννοια του κοινωνικοοικονομικού συστήματος διότι τα εθνικοσοσιαλιστικά κόμματα και οργανώσεις (όπως κάθε μη ανιστόρητος καταλαβαίνει) δεν απορρίπτουν το καπιταλιστικό σύστημα αλλά απλώς επιδιώκουν μια κρατικιστική μορφή του (γι’ αυτό και οι Χιτλερικοί χαρακτηρίζονται από Ιστορικούς της οικονομίας ως οι πρώτοι Κεϋνσιανοί!). Αλλά με την έννοια ότι δεν ήταν όργανα της συγκεκριμένης μορφής που παίρνει το σύστημα αυτό σε κάθε ιστορική εποχή: σήμερα με την  έννοια του συστήματος που έχει επιβάλει η Νέα Διεθνής Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης με την οποία δεν ασχολείται βασικά η εκφυλισμένη «Αριστερά»!

Τρίτον, δεν θα μπορούσα ποτέ να εξισώσω θύμα (Φύσσα) με θύτη (Ρουπακιά) όταν μάλιστα έχω γράψει ολόκληρο βιβλίο για το θέμα. Αναφερόμουν προφανώς στο γεγονός ότι όταν ο θύτης δεν ενεργεί σαν όργανο του συστήματος, τότε το να παρομοιάζεις την δολοφονία του Λαμπράκη από το παρακράτος, όπως έκαναν κάποιοι από την ίδια «Αριστερά», με το θανάσιμο μαχαίρωμα του Φύσσα από οπαδό της ΧΑ, είναι όχι μόνο ασέβεια αλλά και έγκλημα ενάντια στην Ιστορική αλήθεια, στο οποίο κατ εξοχήν ειδικεύονται οι διάφοροι Γκεμπελίσκοι...

---

[1] Σαν θέμα αρχής δεν συνηθίζω τις δημόσιες αντιπαραθέσεις στον έντυπο γραπτό λόγο με όσους χρησιμοποιούν την ανωνυμία του διαδικτύου για χυδαίες προσωπικές ύβρεις, άθλιες συκοφαντίες και Γκεμπελικές διαστρεβλώσεις, στην προσπάθειά τους να σπιλώσουν ανθρώπους που επώνυμα καταθέτουν την άποψή τους και υπεύθυνα αναλαμβάνουν την ευθύνη των λόγων τους. Οι θρασύδειλοι αυτοί, (συμπεριλαμβανομένου κάποιου πασίγνωστου για παρόμοιες επιθέσεις στο διαδίκτυο με το ψευδώνυμο «Ομαντεόν» που επί μήνες με λασπολογούσε κάτω από την κουκούλα του πριν δύο χρόνια), τώρα επανήλθαν με χαρακτηρισμούς, συκοφαντίες και κατάφωρα ψεύδη και διαστρεβλώσεις που ποτέ δεν θα τολμούσαν να τις κάνουν επώνυμα στον έντυπο γραπτό λόγο. Και, φυσικά, το ίδιο ισχύει και για άθλια blogs που σε παράβαση κάθε δεοντολογίας αναδημοσιεύουν (και κάποτε επαυξάνουν) παρόμοιες αθλιότητες (π.χ. Βαθύ Κόκκινο).

[2] Άντα Ψαρρά, «Συνωμοσιολογίες και πτώση από τα σύννεφα», Εφημερίδα των Συντακτών, 26/9/2013.

[3] Δημήτρη Ψαρρά, «Τα άρθρα του Τάκη Φωτόπουλου και του Γιώργου Δελαστίκ που αθωώνουν το ναζιστικό μόρφωμα», Εφημερίδα των Συντακτών, 27/9/2013

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/

Να στηρίξει η ελληνική πολιτεία τους Πομάκους Έλληνες

"Για ευνοϊκή μεταχείριση των εκτουρκισμένων Πομάκων κάνουν λόγο κάτοικοι της ορεινής Ξάνθης"

Του δημοσιογράφου

Σεμπαϊδήν Καραχότζα

Πολλές φορές ως τώρα έχω αναφερθεί και μάλιστα με πειστικά επιχειρήματα στους λόγους για τους οποίους όλο και περισσότεροι μουσουλμάνοι συμπολίτες μας στη Θράκη αισθάνονται ή έστω δηλώνουν Τούρκοι παρόλο που και οι ίδιοι ξέρουν πολύ καλά πως μόνο Τούρκοι δεν είναι. Ωστόσο, όσα και να πει κανείς πάντα θα βρίσκει και άλλους λόγους για τους οποίους συμβαίνει αυτό και δεν είναι τυχαίο πως καθημερινά μιλάω με Πομάκους οι οποίοι ούτε λίγο ούτε πολύ μου λένε πως αυτοί που εξακολουθούν να είναι Πομάκοι και να το λένε είναι τελικά οι χαμένοι της όλης υπόθεσης.

Αν δε γνώριζα πώς έχουν τα πράγματα, θα έλεγα πως παραλογίζονται και πως απλά ψάχνουν αφορμή για να αρνηθούν την πραγματική τους καταγωγή και να δηλώσουν κάτι που δεν είναι. Ξέρω όμως ότι μιλάω με ανθρώπους οι οποίοι τα λένε αυτά επειδή έχουν πραγματικά απελπιστεί, επειδή βλέπουν τους κατοίκους οικισμών της ορεινής Ξάνθης που έχουν εκτουρκιστεί να έχουν τα πάντα κι εκείνοι που εξακολουθούν να είναι Πομάκοι να μην έχουν τίποτα.

Αυτό άλλωστε είναι κάτι που μπορεί ο καθένας να το διαπιστώσει πολύ εύκολα κάνοντας απλά μια μικρή βόλτα σε χωριά της ορεινής Ξάνθης των οποίων οι κάτοικοι είναι γνωστοί για τις φιλοτουρκικές τους διαθέσεις. Ως παράδειγμα θα αναφέρω οικισμούς όπως ο Εχίνος, ο Κένταυρος και άλλα τέτοια χωριά, όπου μπορεί κανείς να βρει τα πάντα. Οι κάτοικοι αυτών των χωριών δηλαδή έχουν την πολυτέλεια να απολαμβάνουν ό,τι και ο κάτοικος της πόλης, ενώ σε άλλα χωριά με μη εκτουρκισμένους ακόμα κατοίκους, όπως η Σμίνθη, το Προσήλιο, το Άλμα κλπ, δεν υπάρχει τίποτα, ούτε καν μια απλή παιδική χαρά με δυο κούνιες.

Εδώ, βέβαια, υπάρχει ένας αντίλογος, ο οποίος λέει πως ο Εχίνος, ο Κένταυρος κλπ είναι μεγάλα χωριά με χιλιάδες κατοίκους κι άρα δικαιολογημένα έχουν τα πάντα, αλλά θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω με αυτό. Τι πάει να πει είναι μεγάλα χωριά και γι’ αυτό έχουν τα πάντα; Δηλαδή οι κάτοικοι των οικισμών με πενήντα (50) οικογένειες δεν είναι Έλληνες πολίτες; Δεν πληρώνουν φόρους και χαράτσια; Γιατί αυτοί δεν πρέπει να έχουν τίποτα από αυτά που για άλλους Έλληνες πολίτες είναι αυτονόητα; Είναι άραγε τυχαίο πως οι κάτοικοι των οικισμών που δεν τους λείπει το παραμικρό έχουν εκτουρκιστεί σχεδόν στο σύνολο τους, ενώ χωριά με κατοίκους Πομάκους όχι μόνο στην καταγωγή αλλά και στη συνείδηση δεν έχουν τίποτα;

Να γιατί πολλές φορές σε αντίθεση με κάποιες πολιτικές δυνάμεις οι οποίοι για λόγους εντυπωσιασμού και ψήφων τα βάζουν με το τουρκικό προξενείο και την Άγκυρα εγώ τα βάζω κυρίως με το ελληνικό κράτος. Η ελληνική πολιτεία είναι αυτή που φρόντισε να εξασφαλίσει τα πάντα στους οικισμούς με εκτουρκισμένους κατοίκους και να αγνοήσει παντελώς τους μουσουλμάνους που με το όποιο κόστος εξακολουθούν να λένε και να το εννοούν πως είναι Έλληνες Πομάκοι.

Με λίγα λόγια, για όσους δεν κατάλαβαν καλά, έχουμε μια πολιτεία η οποία παρέχει τα πάντα στους μουσουλμάνους που δηλώνουν Τούρκοι και αντιμετωπίζει σαν πολίτες ενός κατώτερου θεού τους μουσουλμάνους που δηλώνουν Πομάκοι ή οτιδήποτε άλλο εκτός από Τούρκοι. Κατά τα άλλα κάποιοι εξακολουθούν να μιλάνε για ισονομία και ισοπολιτεία, ενώ ξέρουν καλύτερα από τον καθένα πως αυτά δεν υπάρχουν στην πράξη αλλά μόνο στη θεωρία.

Ας μη μας κάνει λοιπόν καθόλου εντύπωση αν κάποια μέρα δούμε το σύνολο των μουσουλμάνων της ορεινής Ξάνθης να δηλώνουν Τούρκοι. Θα το κάνουν γιατί η δημοκρατική μας πολιτεία θα τους έχει στρέψει προς αυτή την κατεύθυνση και όχι γιατί το αισθάνονται. Αυτό προσωπικά δεν το δικαιολογώ αλλά το καταλαβαίνω. Ο καθένας θέλει να ζει σαν άνθρωπος, να μην του λείπει τίποτα. Κι αν ο μόνος τρόπος για να το πετύχει αυτό είναι να αλλάξει ταυτότητα, θα το κάνει.

http://pomakohoria.blogspot.gr

υπουργείο Εξωφρενικών

Το όργιο σπατάλης με τη μεταφορά οικοσκευών συνεχίζεται, καθώς πληρώνονται το 2013 οικοσκευές που έγιναν το 2012. Ποια υπηρεσία, ποιος υπεύθυνος πιστοποιεί ότι ο όγκος των οικοσκευών που μετακινήθηκαν το 2012 ήταν αυτό που χρεώνουν οι τρεις εταιρίες που δεσπόζουν στον κλάδο έναν χρόνο μετά;

Ο εισαγγελέας -που υποτίθεται έψαχνε τη δεσπόζουσα στον χώρο εταιρία- δεν έχει καταλάβει τίποτα για το πώς γίνεται η υπερκοστολόγηση των οικοσκευών προκαλώντας ζημιά στο δημόσιο αρκετών εκατομμυρίων ευρώ; Ας εξηγηθεί πως γίνεται, σχεδόν όλοι οι υπάλληλοι που μετακινούνται να κουβαλάνε μαζί τους το μέγιστο του επιτρεπομένου όγκου οικοσκευής. Ή για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι: αυτό συνέβαινε παραδοσιακά μέχρι τη στιγμή που άρχισε να ψάχνει ο εισαγγελέας τις υποθέσεις. Όμως είναι μόνο οι εταιρίες που ευθύνονται ή κυρίως το ΥΠΕΞ που αφήνει το περιθώριο για λοβιτούρες εκατομμυρίων; Εκτός, εάν το χέρι ορισμένων εταιριών είναι τόσο μακρύ που έχει φθάσει βαθιά μέσα στο νεοκλασικό της Β. Σοφίας… **** — Τζίφος οι προσπάθειες για συνάντηση του αντιπροέδρου και υπουργού εξωτερικών Β. Βενιζέλου με κάποιον επίσημο Αμερικανό. Είτε με τον αντιπρόεδρο Μπάιντεν, είτε με τον ΥΠΕΞ Τ. Κέρυ. Ευθύνες ήδη φορτώνονται από δω και εκεί με τις περισσότερες να στρέφονται προς τον πρέσβη στην Ουάσινγκτον Χ. Παναγόπουλο, ο οποίος φυσικά δεν ευθύνεται για την απροθυμία των Αμερικανών να φωτογραφηθούν με τον κ. Βενιζέλο. — Από εκεί και πέρα, μάλλον, είναι αποκαλυπτικό του άγχους ότι λίγες ώρες πριν αναχωρήσει από την Νέα Υόρκη ο κ. Βενιζέλος, εκδόθηκε ανακοίνωση για την «συνάντησή του με τον αμερικανό ομόλογο του», η οποία όπως αποδείχθηκε ήταν στο περιθώριο του δείπνου της διατλαντικής συνάντησης ΝΑΤΟ - ΕΕ… — Μαθαίνουμε από τη «Χουριέτ» ότι οι ομογενείς που διοικούν τις βακούφικες περιοχές της Κωνσταντινούπολης κινούνται για την αξιοποίηση των περιουσιών των Ιδρυμάτων. Έτσι σκέπτονται, σε συνεργασία με τις τουρκικές αρχές, να λειτουργήσουν πανεπιστήμιο στο κτίριο του Ελληνικού Γυμνασίου στο Πέραν. Το πανεπιστήμιο θα διδάσκει στην τουρκική, ελληνική και αγγλική γλωσσά σε τμήματα της ελληνικής γλώσσας και φιλολογίας, του Διεθνούς Δικαίου και της Ιατρικής. Στόχος όπως φαίνεται είναι να προσελκύσει σπουδαία και φωτεινά μυαλά (και) ομογενών επιστημόνων που διαπρέπουν σε όλο τον κόσμο στους τομείς αυτούς. — Η ιδέα είναι πολύ σημαντική και θα συμβάλλει στη διάσωση, έστω και συμβολικά, της ελληνικής ταυτότητας στην Πόλη. Πρέπει όμως όλα να γίνουν με ιδιαίτερη προσοχή, ώστε να μη βρεθούμε αντιμέτωποι με αίτημα -λόγω αμοιβαιότητας- για ίδρυση τουρκικού πανεπιστημίου στη Θράκη, που προφανώς και δεν θα στοχεύει απλώς και μόνο στην ανάπτυξη των επιστημών… — Οι απόψεις του καθηγητή, πρώην υπουργού και δικαστή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, Χρήστου Ροζάκη για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ είναι γνωστές, αν και συχνά παρεξηγημένες. Το μικρό βιβλίο που εξέδωσε πάντως με τίτλο «Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και το Διεθνές Δίκαιο» είναι πολύ χρήσιμο για όποιον ασχολείται με το μεγαλύτερο ίσως εθνικό θέμα αυτή τη στιγμή, την οριοθέτηση δηλαδή των θαλασσίων ζωνών της χώρας. Ενδιαφέρουσα επίσης θα είναι και η παρουσίαση του βιβλίου στις 3 Οκτωβρίου το πρωί στο αμφιθέατρο του ΥΠΕΞ, καθώς εκτός των άλλων θα μιλήσει και ο πρέσβης ε.τ. Παύλος Αποστολίδης, ο οποίος έχει ενεργό ρολό στις διερευνητικές επαφές με την Τουρκία. — Αλλά η παρουσίαση του βιβλίου θα είχε ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον εάν θα υπήρχε στο πάνελ και εκπρόσωπος μιας διαφορετικής αντίληψης από εκείνης του Χ. Ροζάκη, ώστε ο διάλογος και ο προβληματισμός να είναι ουσιαστικός… — Στα θετικά της ηγεσίας του ΥΠΕΞ είναι ότι έχει πάρει στα ζεστά το θέμα της οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με όλες τις γειτονικές χώρες. Τα προβλήματα είναι πολλά, σε ορισμένες περιπτώσεις ίσως και ανυπέρβλητα (βλ. Τουρκία) αλλά θα πρέπει να ξεκινήσει ο διάλογος με τις υπόλοιπες χώρες. Απλώς το να ξεκινάμε μια συζήτηση χωρίς να υπάρχει συνέχεια και να μην επιδιώκεται η ολοκλήρωση της, ίσως, να έχει αρνητικά αποτελέσματα τελικά στην διεκδίκηση του στόχου για οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών. Επομένως όλα θα κριθούν εκ του αποτελέσματος… — Μάλλον, άκουσε λίγα παραπάνω από όσα περίμενε ο σκοπιανός υπουργός Εξωτερικών Ν. Ποπόσκι από τον Β. Βενιζέλο και έτσι εξηγείται και η απογοήτευση του και τα νεύρα του μετά τη συνάντηση. Ο κ. Ποπόσκι (οι φήμες στα Σκοπιά λένε ότι δεν φημίζεται ούτε για την πολιτική εμπειρία του ούτε για την οξυδέρκειά του) έβγαλε παράπονο ότι οι ελληνικές θέσεις δεν άλλαξαν και επομένως βουνά ολόκληρα χωρίζουν τις θέσεις των δυο χωρών. Απλή απορία: Μήπως αυτό οφείλεται στο ότι ούτε οι θέσεις των Σκοπίων έχουν αλλάξει τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια; — Θα ακούτε πολλά, όπως και πολλές ξένες κυβερνήσεις ακούν πολλά για την Ελληνική Προεδρία της ΕΕ το πρώτο εξάμηνο του 2014. Η Ελλάδα παραδοσιακά έκανε καλές προεδρίες, όχι μόνο γιατί ήταν πάντοτε γενναιόδωρη έναντι των επισκεπτών (θυμηθείτε πόσο κόστισαν τα τραπεζώματα στις προηγούμενες προεδρίες στα Γιάννενα, στο Ζάππειο, στο Καστελόριζο, στη Χαλκιδική), αλλά γιατί συνέθετε πολιτικές, έκανε παιγνίδι στη Μεσόγειο, στον αραβικό κόσμο και στα Βαλκάνια. — Για την προεδρία του 2014 δεν μπορώ να σας υποσχεθώ θαύματα. Λεφτά δεν υπάρχουν, από ιδέες έχουμε σχεδόν στερέψει, ο υπουργός είναι αρκετά πληθωρικός χωρίς να αφήνει περιθώρια πρωτοβουλιών, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της Αλ. Παπαδοπούλου. Όσο για τα θέματα της Αν. Μεσογείου αυτά εξαιρούνται της προεδρίας καθώς τα έχουν αναλάβει τα γεράκια της Ουάσιγκτον και της Μόσχας, ενώ στα Βαλκάνια με τους μόνους πια που έχουμε κάπως καλούτσικες σχέσεις είναι οι… Αλβανοί των Σκοπίων. — Δημοσιεύτηκαν οι τοποθετήσεις μετακλητών και μη, στα γραφεία του υπουργού και των υφυπουργών. Στο γραφείο τύπου του υπουργού διορίζονται οι Αδαμαντία Κιούρκα και Ηλίας Βεργίτσης, ενώ στο πολιτικό γραφείο του κ. Βενιζέλου αποσπάσθηκε από τη ΔΕΗ -που είναι μισθωτή- η κ. Σοφία Χηνιάδου σύζυγος του πρέσβη Μ. Καμπάνη. Στο γραφείο του Άκη Γεροντόπουλου πηγαίνουν οι μετακλητοί Ε. Παναγοπούλου, Κ. Πιτιακούδης και Γ. Κάτσινας, ενώ η Μ. Τσιλάβη από μετακλητή διορίσθηκε ως Ειδική Συνεργάτης στο πολιτικό γραφείο του υφυπουργού. **** Η ΕΡΤ δεν υπάρχει για τους Έλληνες του εξωτερικού…  O κ. Π. Καψής έχει ενημερωθεί ότι η ΕΡΤ δεν ήταν μόνο για να προβάλλει την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση, αλλά και για να εκπέμπει σε όλο τον πλανήτη- τουλάχιστον στα βραχέα- όπου υπάρχει έστω και ένας Έλληνας. Τώρα θεωρεί επιτυχία του -όπως διαβάζουμε- ότι εκπέμπεται ένα δελτίο ειδήσεων το απόγευμα και τέσσερις ώρες πρωινής εκπομπής με τα «φθαρμένα υλικά» που είχαν καταγγείλει οι προϊστάμενοι του, Α. Σαμαράς και Σ. Κεδίκογλου. Τα παράπονα που δεχόμαστε δεν προέρχονται μόνο από τις ελληνικές πρεσβείες στο εξωτερικό (για την προσβλητική για την Ελλάδα εικόνα που προβάλλει η Δημόσια Τηλεόραση) αλλά και από την ομογένεια... Όσο για την «εθνική» αποστολή της Δημόσιας Τηλεόρασης αξίζει απλώς να σημειώσουμε ότι στη Θράκη κανείς δεν σκέφθηκε πως οφείλουν τουλάχιστον να επαναπροσλάβουν τους δυο μουσουλμάνους δημοσιογράφους, που έκαναν ραδιοφωνική εκπομπή με κοινό την ελληνική μουσουλμανική μειονότητα… Προφανώς οι δυο αυτοί δημοσιογράφοι δεν είχαν το ίδιο «δόντι», με όλους τους άλλους.  www.paron.gr

Ας πάνε να πνιγούν οι Σκοπιανοί

Του Νίκου Χιδίρογλου

Το αντίτιμο, το γνωρίζουν στα Σκόπια: αλλάζουν τροπάριο, ξεχνούν τον όρο που δεν τους ανήκει, αλλά αντίθετα, ανήκει ιστορικά στην Ελλάδα και όλοι προχωρούμε και εκείνοι ενσωματώνονται στις ευρωατλαντικές δομές. Όμως, οι κυβερνώντες εκεί, βασίζουν αυτή τους την ύπαρξη, πάνω σε ένα κατασκεύασμα, ένα παραμύθι της κακιάς ώρας, που προσπάθησε να αντικαταστήσει ιστορία χιλιετηρίδων.

Αν αυτό πάψει να υπάρχει, φοβούνται πως θα καταρρεύσουν. Αυτοί, η σημερινή «ελίτ» των Σκοπίων, ομοτράπεζοι του Σόρος, διεφθαρμένοι πρώην κομμουνιστές ή παιδιά προδοτών που ύψωσαν το όπλο τους κατά της Ελλάδας και δικαιολογούν εαυτούς κρυπτόμενοι πίσω από μια ψεύτικη εθνική ταυτότητα, συρφετός που αποκόπηκε από το διαμελισμένο πτώμα της Γιουγκοσλαβίας, ζουν σήμερα με το φόβο των Αλβανών. Τους οποίους κατευνάζουν – προσωρινά – οι Αμερικανοί. Αλλά, είπαμε, προσωρινά. Το 2001, δεν είναι δα και τόσο πίσω...

Ο ΗΡΩΑΣ ΚΑΠΕΤΑΝ ΚΩΤΤΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ

Στις 27 Σεπτεμβρίου 1905, πριν από 108 χρόνια, απαγχονίστηκε από τους Τούρκους, στην πλατεία Ατ Παζάρ του Μοναστηρίου, μετά την καταδίκη του σε θάνατο, ο ΗΡΩΑΣ οπλαρχηγός του Μακεδονικού Αγώνα, Καπετάν Κώττας, από τη Ρούλια (Κώττα) Κορεστίων. Στη βιογραφία του διαβάζουμε ότι «το πραγματικό του όνομα ήταν Κονσταντίν (Κότε) Χρίστωφ, το οποίο αργότερα εξελλήνισε σε Κώστας Χρήστου». Ήταν σλαβόφωνος και είχε στην ψυχή του την Ελλάδα. Επί πέντε χρόνια διεξήγαγε ένα διμέτωπο αγώνα κατά των Τούρκων και κατά των κομιτατζήδων.

«Ανυπότακτο πνεύμα, έτρεφε μεγάλο μίσος για τους τούρκους κατακτητές, γι' αυτό εντάχθηκε στη βουλγαρική ‘Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση’ (VMRO), που διακήρυσσε τον αλυτρωτισμό της με το σύνθημα ‘Η Μακεδονία στους Μακεδόνες’. Η ζωή του πήρε δραματική τροπή το 1898, όταν σκότωσε τον τούρκο μεγαλοτσιφλικά Κασίμ Μπέη, που καταδυνάστευε την περιοχή της Φλώρινας. Πήρε τα όρη και τα βουνά και κατέφυγε στο Βίτσι, όπου σχημάτισε τη δική του ένοπλη ομάδα.

Ο Καπετάν Κώττας γρήγορα αποστασιοποιήθηκε από τη VMRO, καθώς ήλθε σε ρήξη με τα τοπικά στελέχη της Τσακαλάρωφ και Κλιάσεφ. Τον θεωρούσαν πολύ υπερήφανο και ανεξάρτητο και πολλάκις προσπάθησαν να τον εξοντώσουν ως προδότη. Από τη διένεξη αυτή επωφελήθηκε ο μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός (Καραβαγγέλης), ο οποίος τον προσηλύτισε στην ελληνική ιδέα στις αρχές του 1902» (sansimera.gr).

Ο Καπετάν Κώττας πέθανε για την Ελλάδα: «Στις αρχές του 1904 ο Καπετάν Κώττας ήλθε στην Αθήνα και γνωρίστηκε με τον Παύλο Μελά, τον οποίο συνόδευσε στην πρώτη αποστολή στη Μακεδονία. Στις 9 Ιουνίου 1904, κατόπιν προδοσίας των παλιών του συντρόφων στο VMRO, συνελήφθη από τους Τούρκους και μεταφέρθηκε στις φυλακές του Μοναστηρίου (σημερινή Μπίτολα της ΠΓΔΜ).

Στις 27 Σεπτεμβρίου 1905, ύστερα από δίκη, εκτελέστηκε με απαγχονισμό, παρά τις προσπάθειες του ελληνικού προξενείου να τον απελευθερώσει με δωροδοκίες. Τελευταίες λέξεις του Καπετάν Κώστα μπροστά στην αγχόνη, ήταν ‘Ζήτω ο Ελληνισμός!’ στα βουλγαρικά, καθώς τα ελληνικά του ήταν από φτωχά έως ανύπαρκτα. Μετά την απελευθέρωση της Μακεδονίας, το χωριό του Ρούλια ονομάσθηκε στη μνήμη του, Κώττας. Το 1960 στήθηκε επιβλητικός ανδριάντας του στην είσοδο της Φλώρινας, έργο του γλύπτη Δημήτριου Καλαμάρα» (sansimera.gr).

ΤΖΑΜΠΑ ΠΙΕΖΟΥΝ

Στην Αθήνα, έχουν να κάνουν εδώ και χρόνια με τον Γκρουέφσκι. Τον αντιμετωπίζουν με περισσή περιφρόνηση και καλά κάνουν. Και ας πιέζουν κάποιοι τρίτοι για μια «διευθέτηση», για μια συνάντηση σε υψηλό επίπεδο, μήπως και η ελληνική κυβέρνηση κάνει πίσω. Ο Γκρούιος απογοητεύτηκε με το αποτέλεσμα των εκλογών του 2012, καθώς ήξερε πως με τους εθνομηδενιστές του κόμματος της Γαϊτάνη, θα τα «έβρισκε» πολύ «εύκολα», εις βάρος των εθνικών ελληνικών συμφερόντων. Δεν του βγήκε η παρτίδα.
Ούτε θα του βγει, οπότε, τζάμπα και η αναμονή για «πολιτικό ατύχημα» στην Αθήνα, όπως τζάμπα πήγε και η αναμονή για ελληνική χρεοκοπία. Στο μεταξύ, έχει να αντιμετωπίσει και τους Αλβανούς, τους οποίους μπορεί να καθησυχάζουν οι Αμερικάνοι και ο Σόρος, αλλά για πόσο; Η φτώχεια είναι μεγάλη στα Σκόπια και ο αλυτρωτισμός στο ανεξέλεγκτο Τέτοβο, έχει στήσει εδώ και χρόνια χορό. Ο Γκρουέφσκι, έχει να αντιμετωπίσει επίσης και την οργή της Σόφιας, με την οποία οι σχέσεις του είναι σε χειρότερο επίπεδο από ό,τι με την Αθήνα. Με λίγα λόγια, πού το πάει;

ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ Ο ΓΚΡΟΥΕΦΣΚΙ

Όπου και να το πηγαίνει ο Γκρουέφσκι, είναι δικό του πρόβλημα. Καλά θα κάνει να αντιληφθεί, ότι όσο προκαλεί την Αθήνα, τόσο θα παραμένει μακριά από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και από άλλους οργανισμούς. Το ελληνικό βέτο στο Βουκουρέστι το 2008 δεν του έγινε μάθημα. Αυτός, έχοντας συνδέσει την πολιτική του ύπαρξη με το αναμάσημα του σοβινιστικού παραμυθιού που έστησαν οι πέριξ του Τίτο για να εκβιάζουν την Ελλάδα, συνεχίζει να προκαλεί άπαντες γύρω του.

Και κρατάει τη χώρα του και τον πληθυσμό της όμηρο των πολιτικών του επιδιώξεων, καθιστώντας την τόν παρία της περιοχής. Του έχουμε νέα: τον Καπετάν Κώττα, όπως και όλους τους ΗΡΩΕΣ του Μακεδονικού Αγώνα, τους θυμόμαστε. Ο Παύλος Μελάς (Μίκης Ζέζας), ο Γκόνος Γιώτας (και αυτός σλαβόφωνος που είχε στην καρδιά του την Ελλάδα), ο Σαράντος Αγαπηνός (Τέλλος Άγρας), ο Ιωάννης Δεμέστιχας (Νικηφόρος), ο Καπετάν Φούφας (Ζαχαρίας Ανδρούτσος ή Παπαδάς)... Και διαβάσαμε όταν ήμασταν παιδιά «Τα μυστικά του βάλτου» της Πηνελόπης Δέλτα. Και τα διαβάζουν τώρα και τα παιδιά μας και θα τα διαβάσουν και τα εγγόνια μας.

www.elora.gr

Βιβλίο: «35 Κομμάτια Μνήμης και Μάχης» είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του πολιτικού μηχανικού Κώστα Τσαντίλη, το οποίο κυκλοφόρησε προσφάτως στη Λάρισα.

Ο πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων

Γέννημα θρέμμα της Λάρισας ο συγγραφέας, είδε το φως της ζωής όταν γιορτάζαμε την απελευθέρωση της Λάρισας από γα γερμανικά στρατεύματα κατοχής.

Ενεργός και ανήσυχος πολίτης  ο συγγραφέας έδωσε τις μάχες του και μέσα από την ιδεολογική και πολιτική δραστηριότητα της Ανανεωτικής Αριστεράς για τα προβλήματα της πόλης μας και όχι μόνον.

Από τη θέση του δημοτικού συμβούλου για πολλά χρόνια στο Δήμο της Λάρισας, ο Κ. Τσαντίλης αντιμετώπισε πλείστα όσα προβλήματα της υπό το πρίσμα της επιστήμης από την οποία τόση ζωτική ανάγκη έχει η αυτοδιοίκηση.

Τα «35 κομμάτια Μνήμης και Μάχης» εκτείνονται σ’ ένα μεγάλο φάσμα επιστημονικών, κοινωνικών πολιτικών και περιβαλλοντολογικών θεμάτων, τα οποία αρχίζουν από την προσπάθεια για την οικοδόμηση της «ανεξάρτητης αυτοδιοίκησης» και την προβληματική της Ανανεωτικής και Οικολογικής Αριστεράς περνά από τα ουσιώδη προβλήματα της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπως π.χ. στα ζητήματα της αποκέντρωσης και της λαϊκής συμμετοχής, και καταλήγει στη διαμόρφωση και διαχείριση του περιβάλλοντος και τις προτάσεις γύρω από την «αξιοβίωτη πόλη», μέσα «από την πολεοδομική οργάνωση της Λάρισας».

Πρόκειται, σε ό,τι αφορά τα κείμενα για την αυτοδιοίκηση, για προσπάθεια να μπάσει την επιστημονική γνώση και έρευνα, η οποία υπερβαίνει την παλιά βλαχοδημαρχική πεπατημένη του ακράτου εμπειρισμού και κομματισμού.

Κατεχόμενος από το πάθος της κοινωνικής προσφοράς, ο συγγραφέας – μέσα και από το θέατρο και τα δημοσιεύματα και τον γνήσιο επιστημονικό συνδικαλισμό επιμένει στο όραμά του για μια Αριστερά – υπό τύπον ερωτήματος – γράφοντας: «Μπορεί να βρει στις σημερινές συγκυρίες της κρίσης τον βηματισμό της, να ξεπεράσει τις αγκυλώσεις της και τον ξύλινο λόγο της…»;

Αυτό το ερώτημα θα το απαντήσει η Ιστορία.

Όμως, ο συγγραφέας αγωνιά για τη συνολική πορεία της Ελλάδας θέτοντας το αγωνιώδες ερώτημα: «Η ελληνική κοινωνία έχει διατηρήσει μέσα της εκείνες τις δυνάμεις αναζωογόνησης, οι οποίες μπορούν να ενταφιάσουν πια αυτό που έλεγε πριν 160 χρόνια ο στρατηγός Μακρυγιάννης: «Αυτός ο τόπος ούτε φτιάχνεται, ούτε χαλιέται, έτσι θα σέρνεται».

Ο ίδιος, με το φορτίο της κοινωνικής ευθύνης και πολύμορφης εμπειρίας, δίνει την απάντηση; «Φοβάμαι, ότι οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα θα σκιάζουν τα όνειρά μας και τους εφιάλτες μας για πολλά χρόνια».

Ερώτημα σταυρικό που πλανάται στα χείλη όλων εκείνων – που δυστυχώς είναι ελάχιστοι – οι οποίοι έξω από τα μαντριά, τις μίζες και τις μάσες, αγωνιούν για την πορεία της πατρίδας.

Τέλος, μελετώντας τα διεισδυτικά και πρωτοποριακά κείμενα του σ. διαπίστωσα με ευχάριστη έκπληξη ότι έχουμε παραλλήλους βίους και ενδιαφέροντα τόσο στην τοπική αυτοδιοίκηση όσο και στησημασία του αληθινού και ενεργού πολίτη.

Αυτοί οι «παράλληλοι βίοι» προκύπτουν από το γεγονός ότι ήδη από το 1983 ο Κώστας Τσαντίλης εισηγήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το θέμα: «Τοπική αυτοδιοίκηση και λαϊκή συμμαχία», στα πλαίσια του «Ελεύθερου Πολιτικού Εργαστηρίου», με προεδρεύουσα την Βιργινία Τσουδερού, η οποία, μια δεκαετία αργότερα, θα αποτελέσει ενεργό μέλος της πρώτη «Κίνησης Ενεργών Πολιτών» στην Ελλάδα, η οποία δημιουργήθηκε στα πλαίσια του περιοδικού «Πολιτικά Θέματα» με εκδότη τον Κώστα τον Κύρκο και τον γράφοντα.

Σε εκείνη την ενδιαφέρουσα εισήγησή του ο σ. καινοτόμος στους προβληματισμούς του, αναδεικνύοντας την καίρια σημασία της λαϊκής συμμετοχής, μέσα από την οποία σφυρηλατείται και διαμορφώνεται ο αληθινός πολίτης, έλεγε: «Οι πολίτες βλέποντας την περιθωριοποίηση της αυτοδιοίκησης και μη προσδοκώντας ουσιαστικά τίποτα από αυτή, την εγκατέλειψαν. Το γεγονός αυτό έθαψε μαζί με την αυτοδιοίκηση και τη λαϊκή συμμετοχή»  (σελ. 114).

Ήταν τότε, το 1983, που υπήρχε η προσδοκία ότι κάτι καινούργιο θα γίνει στην αυτοδιοίκηση και προς αυτή την κατεύθυνση συνέδραμε ο γράφων με τις επιστημονικές του γνώσεις μιας δεκαπενταετίας (τότε), έξω από κάθε κομματικό σχηματισμό.

Ο γράφων, ήδη από το 1978, είχε επισημάνει τον καθοριστικό ρόλο της λαϊκής συμμετοχής με πολλά του κείμενα (βλ. π.χ. «Η συνειδητή συμμετοχή του λαού στη λειτουργία της Τ.Α.» και «Η λαϊκή συμμετοχή και η δημοτική εξουσία» (Τα κείμενα αυτά, όπως και δεκάδες άλλα περιλαμβάνονται στο έργο μου: «Ιδέες – Προτάσεις – Προβληματισμοί για την Τ.Α.», εκδ. ΤΕΔΚ Ν. Λάρισας 2003).

Εν όψει του γεγονότος της ισχνής και αφυδατωμένης λαϊκής συμμετοχής στα δρώμενα της Τ.Α., που επηρέασε αρνητικά στη σμίλευση αληθινών πολιτών, στα 1992, όπως ήδη σημειώθηκε, ιδρύσαμε την πρώτη Κίνηση Ενεργών Πολιτών, η οποία μάλιστα πήρε και τη μορφή του Σωματείου (Αρ. απόφ. 498/1994 Πρωτοδικείο Αθηνών).

Της ιδρύσεως προηγήθηκε μια σειρά άρθρων του γράφοντος με το γενικό τίτλο: «Η Ελλάδα χωρίς πολίτες» (στα «Πολιτικά Θέματα»  από 15/5 έως 26/6/1992).

Παχυλή αδιαφορία από παντού, με αποτέλεσμα η Κίνηση να σβήσει μέσα στη συνωμοσία της σιωπής. Η νεολαία εντελώς απούσα. Έτρεχε πίσω από τους φαύλους πολιτικούς όχι πάντοτε ανιδιοτελώς.

Το μόνο που έμεινε από την Κίνηση αυτή ήταν τούτος ο «Ύμνος του Πολίτη», που συνέταξε η λογοτέχνις Ελευθερία Παπαγαρυφάλλου (δημοσιεύθηκε στα «Πολιτικά Θέματα» της 3 Μαρτίου 1993, σελ. 41).

Να, λοιπόν, οι στίχοι του!

Ύμνος του Πολίτη

Πολίτη, ψυχή της πολιτείας

και κινητήρια δύναμη της ιστορίας,

έξω απ’ τα δόντια τη γνώμη σου λες

σε βασιλιάδες και κάθε λογής διαφεντευτές.

Ο λόγος σου να ’ναι τσεκουράτος

Σαν αστροπελέκι, φωτιά και φως γεμάτος

Κόκαλα να τσακίζει

Θεμέλια γερά να χτίζει.

Ο θολός λαϊκισμός τη σκέψη σου να μη νοθεύει

τον καθάριο λόγο η γλώσσα πάντα να γυρεύει

μη ξεχνάς πως ο λόγος ο αληθινός

μεταμορφώνει τον κόσμο και τον σπρώχνει εμπρός

γίνεται οδηγός και φως.

Εσύ πολίτη σ’ όλους τους καιρούς

με την ενεργό συμμετοχή σου

υφαίνεις της πολιτείας τους ιστούς

και η προσφορά σου στα κοινά

ανοίγει της κοινωνίας τα φτερά.

Όταν με γνώση και ευθύνη αυτά τολμήσεις

τότε μπορείς να προχωρήσεις

και την πολιτεία μ’ αληθινά ιδανικά να ντύσεις.

Καταλήγοντας θα έλεγα:

Η υπεύθυνη και η άδολη ψυχή του Κ. Τσαντίλη ερωτά, αμφιβάλλει και αγωνιά μην αποκλείοντας τους εφιάλτες που θα συνοδεύουν όχι αυτούς που προδίδουν αλλά όσους αγωνιούν για την πορεία  της Ελλάδας και του λαού της, για τον οποίο ο γράφων άσκησε οξύτατη κριτική εδώ και πολλά χρόνια.

Αν ο Κ. Τσαντίλης γνώριζε τα κείμενά μου θα ήταν πιο απαισιόδοξος. Ενδεικτικά αναφέρω: «Η Ελλάδα χωρίς πολίτες» (σειρά άρθρων στα «Πολιτικά Θέματα» από 15 Μαΐου έως 26/6/1992) – «Η Ελλάδα χωρίς πολιτική ιδεολογία» στα Π.Θ. της 8/1/1993) – «Η κοινωνική εξαχρείωση και ο κοινωνικός εκμαυλισμός» (στα Π.Θ. της 25/7/1993) – «Ο δοσίλογος λαός» (στα Π.Θ. της 18/6/1993) – «Σάπισε το πολιτικό σύστημα» (στα Π.Θ. της 18/7/2003) – «Η μετάλλαξη των Ελλήνων και ο επερχόμενος εθνικός αφανισμός (στα Π.Θ. της 7/12/2003) – «Εισαγωγή λαού» (στα Π.Θ. της 9/1/2004) και «Αυτό τον σάπιο λαό ποιος θα τον αγοράσει;» (στα Π.Θ. της 3/10/2003).

Από το τελευταίο κείμενο πέρασαν δέκα χρόνια στα οποία επιβεβαιώθηκε η αγορά του «κυρίαρχου» λαού. Του φαύλου λαού στον οποίο ο Κ. Τσαντίλης στηρίζει τις ελπίδες του.