Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Αυτός ήταν ο τίτλος ενός άρθρου μου, στο οποίο ήδη από το 2001 καταπολέμησα την απάτη του Κ. Σημίτη, που μας έλεγε ότι «η Ελλάδα είναι «σχυρή οικονομικά».
Στο κείμενο εκείνο, αντέκρουα την κολοσσιαία απάτη με δέκα εικόνες στις οποίες ζωγράφιζα την τραγικότητα της Ελλάδας. Στη δέκατη εικόνα, έγραφα: «Το μεγάλο φαγοπότι των «Ολυμπιακών» αγώνων και η αδηφάγος βουλιμία των εργολαβικών συγκροτημάτων δείχνουν όλη την αποκρουστική τους εικόνα της λεηλασίας του δημοσίου χρήματος έως τέτοιο σημείο απίθανο ώστε να φθάνουν μέχρι τον ανασκολοπισμό της εθνικής μας ιστορίας». Το κείμενο εκείνο κατέληγε «προφητικά»: «Προσεχώς θα βλέπουμε τις άθλιες εικόνες των «περήφανων» γηρατειών και θα λέμε το ψωμί ψωμάκι και όσοι δεν στηρίξαμε το βασίλειο της απάτης και της διαφθοράς. Αυτό όμως είναι άδικο και ολίγον τι πρόστυχον» (βλ. «Πολιτικά Θέματα», 27/4/2001).
Τώρα ένοχοι και αθώοι θα πεινάμε κάτω από το γαλάζιο ουρανό που έγινε μαύρος. Άδικο μεν, αλλά αληθινό!
Κανένας δεν ήθελε ν’ ακούσει και να δει την αλήθεια. Οι πάντες γύρω από το κόμμα τους, την καριέρα τους και τον κώλο τους.
Τώρα ωρύονται για το κακό που μας βρήκε. Άθλιοι!
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Αυτός ήταν ο τίτλος ενός άρθρου μου, στο οποίο ήδη από το 2001 καταπολέμησα την απάτη του Κ. Σημίτη, που μας έλεγε ότι «η Ελλάδα είναι «σχυρή οικονομικά».
Στο κείμενο εκείνο, αντέκρουα την κολοσσιαία απάτη με δέκα εικόνες στις οποίες ζωγράφιζα την τραγικότητα της Ελλάδας. Στη δέκατη εικόνα, έγραφα: «Το μεγάλο φαγοπότι των «Ολυμπιακών» αγώνων και η αδηφάγος βουλιμία των εργολαβικών συγκροτημάτων δείχνουν όλη την αποκρουστική τους εικόνα της λεηλασίας του δημοσίου χρήματος έως τέτοιο σημείο απίθανο ώστε να φθάνουν μέχρι τον ανασκολοπισμό της εθνικής μας ιστορίας». Το κείμενο εκείνο κατέληγε «προφητικά»: «Προσεχώς θα βλέπουμε τις άθλιες εικόνες των «περήφανων» γηρατειών και θα λέμε το ψωμί ψωμάκι και όσοι δεν στηρίξαμε το βασίλειο της απάτης και της διαφθοράς. Αυτό όμως είναι άδικο και ολίγον τι πρόστυχον» (βλ. «Πολιτικά Θέματα», 27/4/2001).
Τώρα ένοχοι και αθώοι θα πεινάμε κάτω από το γαλάζιο ουρανό που έγινε μαύρος. Άδικο μεν, αλλά αληθινό!
Κανένας δεν ήθελε ν’ ακούσει και να δει την αλήθεια. Οι πάντες γύρω από το κόμμα τους, την καριέρα τους και τον κώλο τους.
Τώρα ωρύονται για το κακό που μας βρήκε. Άθλιοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου