Γράφει ο ΔΑΜΩΝΙΔΗΣ...
Η τελευταία εξηκονταετία -συγκεκριμένως τα τελευταία 66 χρόνια- στιγματίζεται από τη βαθμιαία εξαφάνιση ακόμα και των υπολειμμάτων της Εθνικής Αστικής Τάξης, που κατόρθωσε να επιβιώσει στη Γερμανική Κατοχή (1941 - 1945) και τη λαίλαπα της Χουντικής επταετίας (1967 - 1974), αλλά υποκαθίσταται πλήρως από την «τάξη» των Κομπραδόρων ή Μεταπρατών, εκφραστών των Ξένων οικονομικών και Γεωπολιτικών συμφερόντων.
Η Εθνική Αστική Τάξη διακατέχεται από την πίστη στην αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών του Έθνους -εντός βεβαίως των αξιών που συνθέτουν το θεμιτό κέρδος- και την ικανοποιητική λειτουργία των Δημοκρατικών Κοινοβουλευτικών Διαδικασιών. Και κυρίως τη θέσπιση κανόνων λειτουργίας ενός Κράτους Κοινωνικής Πρόνοιας, ώστε να εξασφαλίζεται, τουλάχιστον, το μίνιμουμ συμμετοχής της Εργασίας στη νομή του Εθνικού Πλούτου.
Η Πέμπτη Φάλαγγα των Κομπραδόρων
Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει με την «τάξη» των Κομπραδόρων ή Μεταπρατών. Αδιαφορούν για την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Χώρας. Υποδαυλίζουν τον άκρατο καταναλωτισμό εισαγόμενων προϊόντων, οι τιμές των οποίων διαμορφώνονται σχεδόν κατά το δοκούν, ενώ το συναλλαγματικό όφελος διοχετεύεται στα ξένα κέντρα παραγωγής.
Το κυριότερο, όμως, συμπεριφέρονται σαν πολιορκητικός κριός κάμψης κάθε αντίστασης -πολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής- για να κινείται η Χώρα στην οδό της Εθνικής Αξιοπρέπειας!
Οι Κομπραδόροι ή Μεταπράτες επιτελούν οιονεί τον ρόλο της Πέμπτης Φάλαγγας στο εσωτερικό της Χώρας.
Η Χώρα μετά την Απελευθέρωση (Οκτώβριος 1944) προσπαθεί να διακινηθεί κάτω από τον ασφυκτικό κλοιό της Αγγλοκρατίας, η οποία διέρχεται τις τελευταίες αναλαμπές της κυριαρχίας της στην Ανατολική Μεσόγειο, όμως επ' ουδενί παραιτείται του κυριαρχικού της ρόλου επί της Ελλάδας. Εγκαθιστά στη Χώρα μας κυβερνήσεις υποχείριες στη βούληση του Λονδίνου, ενώ το τελευταίο έχει ήδη σχεδιάσει την ένοπλη εκκαθάριση των λογαριασμών του με τις δυνάμεις που αναδύθηκαν από τον πολυαίμακτο αγώνα της Εθνικής Αντίστασης και διεκδικούν εμπράκτως την κατοχύρωση της Εθνικής Ανεξαρτησίας της Χώρας.
Η Εθνική Ανεξαρτησία, σύμφωνα με τους «νόμους» της Πολιτειολογίας, εκφράζεται μέσω της κρατικής υπόστασης του Έθνους και σημαίνει να αυτοκαθορίζεται το Έθνος στην κρατική του έκφραση.
Η Εθνική Ανεξαρτησία απαιτεί να λαμβάνονται εντός του Έθνους οι αποφάσεις για τα προβλήματα που αφορούν τη Χώρα και το Έθνος και να εξυπηρετούν το σύνολο του Έθνους.
Ακόμη και στην περίπτωση που μια Χώρα συμμετέχει σε μια διακρατική Ένωση, όπως συμβαίνει με τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ισηγορία, δηλαδή η ισοτιμία της Ψήφου, παραμένει ανεξάρτητη πληθυσμιακών ή οικονομικών δεδομένων. Το αντίθετο θα ισοδυναμούσε με υποτέλεια των μικρών (πληθυσμιακά) και οικονομικά ισχνών Χωρών στους ισχυρούς της Ένωσης.
Η δε βουλιμία των ισχυρών να καθέξουν υπερέχουσα θέση στην Ένωση, και πολύ περισσότερο θέση επικυριαρχίας, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου, που ωθεί σχεδόν με βεβαιότητα τη διακρατική Ένωση στην αποσύνθεση…
Η κατάληξη της Κοινωνίας των Εθνών του Μεσοπολέμου, αδιάψευστος μάρτυρας.
Στην Pax Americana…
Το 1947 η καταρρέουσα Αγγλία μεταβιβάζει τον επικυριαρχικό της ρόλο επί της Ελλάδας («Δόγμα Τρούμαν») στην ανερχόμενη υπερδύναμη, την Ουάσινγκτον.
Οι «Ελίτ» σχεδόν αυτομάτως προσκολλώνται στον νέο επικυρίαρχο και το Πολιτικό Σύστημα της Χώρας, εκόν άκον, σύρεται και ομνύει πίστη στους αμερικανικούς γεωπολιτικούς σχεδιασμούς.
Τα οικονομικά σχέδια για την ανόρθωση της Χώρας προσαρμόζονται πλήρως στα προγράμματα της Αμερικανικής Οικονομικής Αποστολής, τα οποία ουδεμία σχέση έχουν με τις ιδιομορφίες της Χώρας και τα οράματα των Ελλήνων Οικονομολόγων για την ισόρροπη ανάπτυξη των γεωγραφικών διαμερισμάτων της Χώρας. Η αλυσίδα μεσαίου μεγέθους βιομηχανικών - βιοτεχνικών μονάδων για την επιτόπιο αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών αντικαθίσταται, με έμπνευση και καθοδήγηση της Αμερικανικής Οικονομικής Αποστολής (Επιτροπή Πωλ Πόρτερ), με σχέδια για βαριά βιομηχανία σε μια χώρα που στερείται πρώτων υλών αλλά και ικανοποιητικής εσωτερικής αγοράς.
Την ίδια στιγμή οι «απείθαρχοι» του Ελληνικού Πολιτικού Συστήματος (π.χ. Κυβέρνηση Νικόλαου Πλαστήρα) είτε ανακαλούνται στην τάξη μέσω ακόμη και χειροδικιών (το περιώνυμο χαστούκι του Πόρτερ στον υπουργό Στέφανο Στεφανόπουλο, που τόλμησε να προβάλει αντιρρήσεις στην Αμερικανική Οικονομική Αποστολή), είτε συστηματικώς υπονομεύονται, όπως στην περίπτωση του υπουργού Συντονισμού της Κυβέρνησης Πλαστήρα, Γεωργίου Καρτάλη, ενώ την ίδια στιγμή η Αμερικανική Οικονομική βοήθεια (Σχέδιο Μάρσαλ) λεηλατείται από τις 300 οικογένειες των Ελλήνων Κομπραδόρων (οι διαβόητες «παγωμένες πιστώσεις»).
Η Χώρα όχι μόνο είναι οικονομικώς υποτελής στην Αμερικανική Οικονομική Αποστολή, αλλά και η Αμερικανική Πρεσβεία υπαγορεύει ακόμη και τον τρόπο που θα διακυβερνηθεί.
Στις εκλογές του 1946, ως γνωστόν, το Λαϊκό Κόμμα του Ντίνου Τσαλδάρη, αναδείχθηκε παντοδύναμο. Όμως, άλλαι αι βουλαί του Ελληνικού Λαού, άλλα οι Αμερικανοί κελεύουν!
Ο αμερικανός πρεσβευτής Μακ Βη καλεί τον πρωθυπουργό Ντίνο Τσαλδάρη και του δηλώνει ωμά, κοφτά:
• «Η Ουάσινγκτον επιθυμεί ο κ. Πόρτερ να συνδιαλέγεται με πιο αντιπροσωπευτική κυβέρνηση. Καταλαβαίνω τη θέση σας, αλλά αν θέλετε να σας βοηθήσουμε να σέβεσθε ζητήματα που αφορούν την αμερικανική πολιτική ευθιξία έναντι ζητημάτων τα οποία επηρεάζουν την αμερικανική κοινή γνώμη…».
Τότε η δυάς Μακ Βη - Πωλ Πόρτερ, τώρα το δίδυμο Μέρκελ - Σαρκοζί και η φωνή τους, ο κ. Όλι Ρεν, ο οποίος κατά ποσοστό 1/27 είναι και υπάλληλος της Ελλάδας, μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Το έντρομο Πολιτικό Σύστημα…
Το Πολιτικό Σύστημα και η «τάξη» των Κομπραδόρων - Μεταπρατών, ή Πέμπτη Φάλαγγα κατά το ευκρινέστερο, που το περιβάλλει, ανεξαρτήτως των διαφορών που διακρίνουν τις «τάσεις» του, ευθύς ως εμφανισθούν οι Λαϊκές Δυνάμεις (π.χ., εκδηλώσεις κατά την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, την επέτειο του «ΟΧΙ» στους ξένους εισβολείς) στο προσκήνιο και διεκδικήσουν αποφασιστικό λόγο στα δρώμενα, απολησμονούν τις διαφορές τους και προσφέρουν τα προσκυνητήριά τους στους επικυρίαρχους που θα τους διασώσουν!
Το περίεργο (;) είναι ότι ένιοι που ομιλούν, και δη στεντορεία τη φωνή, για Εθνική Ανεξαρτησία μετέρχονται τεχνάσματα «σεμνής» Αρσακειάδος όταν ωμώς και κυνικώς προσβάλλεται η Εθνική Αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου Λαού!
Ταυτοχρόνως, η υποτιθέμενη Συνταγματική Τάξη καταξεσχίζεται από τον υποτιθέμενο θεματοφύλακά της: τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας!
Το Πολιτικό Σύστημα ποιείται την νήσσαν διότι υπεράνω της Συνταγματικής Τάξης θέτει το μικροκομματικό συμφέρον του, «κι ας πάει και το παλιάμπελο», το συμφέρον της Χώρας!
Το Πολιτικό Σύστημα εδώ και 66 χρόνια, προκειμένου να επιβιώσει, προτίμησε να θυσιασθούν τέσσερις Γενιές - κάτι πρωτοφανές για μια τόσο ολιγάνθρωπη Χώρα! Η Γενιά της Εθνικής Αντίστασης, εκείνη της Μετεμφυλιακής περιόδου. Η Γενιά του 1-1-4 και προσφάτως η Αντιδικτατορική Γενιά.
Ήταν οι Γενιές που επιζητούσαν τη ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ, της οικονομικής προόδου, της Κοινωνικής Δικαιοσύνης, της ισότητας των Πολιτών. Και κυρίως, της απολύτρωσης από τις «Πολιτικές Φαμίλιες», που απομυζούν κάθε ρανίδα της ικμάδας αυτού του Τόπου. Ήταν οι Γενιές που επαγγέλλονταν την εισαγωγή «καινών δαιμονίων» και διακήρυσσαν ότι το Πολιτικό Σύστημα και οι Κομπραδόροι - Μεταπράτες στυλοβάτες του είχαν θέση μόνο στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας…
Το φάσμα της υποτέλειας…
Στη σύγχρονη εποχή της Παγκοσμιοποίησης η Εθνική Ανεξαρτησία και η Αυτοτέλεια μιας Χώρας δεν απειλούνται από άμεση στρατιωτική επέμβαση και συνήθως η απειλή δεν προέρχεται από τη στρατιωτική ισχύ μιας άλλης χώρας -χωρίς και αυτό να αποκλείεται- αλλά από την άλωση με τη συνεργασία εσωτερικών πολιτικών και οικονομικών δυνάμεων με αντίστοιχες εξωχώριες δυνάμεις. Στην περίπτωση της Ελλάδας, με τη συνεργασία Πολιτικού Συστήματος - Κομπραδόρων και την ξένη οικονομική διείσδυση, στο πλαίσιο, υποτίθεται, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με μεσίτη το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο…
Το Πολιτικό Σύστημα του Νεοδωσιλογισμού κατόρθωσε μεθοδικώς να μετατρέψει το υπαρκτό όντως πρόβλημα του Χρέους σε πρόβλημα Δανεισμού και με την υπογραφή των Μνημονίων να εξαρθρωθεί το Κράτος Κοινωνικής Πρόνοιας, να εκθεμελιωθούν οι Εργασιακές Σχέσεις, να συμπιεσθούν μισθοί και ημερομίσθια στα όρια της επιβίωσης των ανθρώπινων οργανισμών, να εμπεδωθεί κλίμα ανασφάλειας στο σύνολο του πληθυσμού της Χώρας, να υποβαθμισθεί η Παιδεία και να εκποιηθεί η Δημόσια Περιουσία σε εξευτελιστικές τιμές στο ξένο κεφάλαιο. Και το κυριότερο, να εκχωρηθεί Εθνική Κυριαρχία στους δανειστές-τοκογλύφους της Χώρας, δεδομένου ότι η Ελλάδα μέχρι σήμερα έχει πληρώσει στο πενταπλάσιο τα οποιαδήποτε δάνεια έχει λάβει από το 1824 έως σήμερα!
Το Πολιτικό Σύστημα και οι Κομπραδόροι - Μεταπράτες συνεργάτες του ήδη έχουν θέσει υπό εκποίηση το σύνολο της Χώρας. «Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΩΛΕΙΤΑΙ»…
Μόνο η εγρήγορση των Λαϊκών Δυνάμεων μπορεί να αποτρέψει την εκποίηση της Χώρας…
Γένοιτο…
Πηγή : www.paron.gr
Η τελευταία εξηκονταετία -συγκεκριμένως τα τελευταία 66 χρόνια- στιγματίζεται από τη βαθμιαία εξαφάνιση ακόμα και των υπολειμμάτων της Εθνικής Αστικής Τάξης, που κατόρθωσε να επιβιώσει στη Γερμανική Κατοχή (1941 - 1945) και τη λαίλαπα της Χουντικής επταετίας (1967 - 1974), αλλά υποκαθίσταται πλήρως από την «τάξη» των Κομπραδόρων ή Μεταπρατών, εκφραστών των Ξένων οικονομικών και Γεωπολιτικών συμφερόντων.
Η Εθνική Αστική Τάξη διακατέχεται από την πίστη στην αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών του Έθνους -εντός βεβαίως των αξιών που συνθέτουν το θεμιτό κέρδος- και την ικανοποιητική λειτουργία των Δημοκρατικών Κοινοβουλευτικών Διαδικασιών. Και κυρίως τη θέσπιση κανόνων λειτουργίας ενός Κράτους Κοινωνικής Πρόνοιας, ώστε να εξασφαλίζεται, τουλάχιστον, το μίνιμουμ συμμετοχής της Εργασίας στη νομή του Εθνικού Πλούτου.
Η Πέμπτη Φάλαγγα των Κομπραδόρων
Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει με την «τάξη» των Κομπραδόρων ή Μεταπρατών. Αδιαφορούν για την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Χώρας. Υποδαυλίζουν τον άκρατο καταναλωτισμό εισαγόμενων προϊόντων, οι τιμές των οποίων διαμορφώνονται σχεδόν κατά το δοκούν, ενώ το συναλλαγματικό όφελος διοχετεύεται στα ξένα κέντρα παραγωγής.
Το κυριότερο, όμως, συμπεριφέρονται σαν πολιορκητικός κριός κάμψης κάθε αντίστασης -πολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής- για να κινείται η Χώρα στην οδό της Εθνικής Αξιοπρέπειας!
Οι Κομπραδόροι ή Μεταπράτες επιτελούν οιονεί τον ρόλο της Πέμπτης Φάλαγγας στο εσωτερικό της Χώρας.
Η Χώρα μετά την Απελευθέρωση (Οκτώβριος 1944) προσπαθεί να διακινηθεί κάτω από τον ασφυκτικό κλοιό της Αγγλοκρατίας, η οποία διέρχεται τις τελευταίες αναλαμπές της κυριαρχίας της στην Ανατολική Μεσόγειο, όμως επ' ουδενί παραιτείται του κυριαρχικού της ρόλου επί της Ελλάδας. Εγκαθιστά στη Χώρα μας κυβερνήσεις υποχείριες στη βούληση του Λονδίνου, ενώ το τελευταίο έχει ήδη σχεδιάσει την ένοπλη εκκαθάριση των λογαριασμών του με τις δυνάμεις που αναδύθηκαν από τον πολυαίμακτο αγώνα της Εθνικής Αντίστασης και διεκδικούν εμπράκτως την κατοχύρωση της Εθνικής Ανεξαρτησίας της Χώρας.
Η Εθνική Ανεξαρτησία, σύμφωνα με τους «νόμους» της Πολιτειολογίας, εκφράζεται μέσω της κρατικής υπόστασης του Έθνους και σημαίνει να αυτοκαθορίζεται το Έθνος στην κρατική του έκφραση.
Η Εθνική Ανεξαρτησία απαιτεί να λαμβάνονται εντός του Έθνους οι αποφάσεις για τα προβλήματα που αφορούν τη Χώρα και το Έθνος και να εξυπηρετούν το σύνολο του Έθνους.
Ακόμη και στην περίπτωση που μια Χώρα συμμετέχει σε μια διακρατική Ένωση, όπως συμβαίνει με τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ισηγορία, δηλαδή η ισοτιμία της Ψήφου, παραμένει ανεξάρτητη πληθυσμιακών ή οικονομικών δεδομένων. Το αντίθετο θα ισοδυναμούσε με υποτέλεια των μικρών (πληθυσμιακά) και οικονομικά ισχνών Χωρών στους ισχυρούς της Ένωσης.
Η δε βουλιμία των ισχυρών να καθέξουν υπερέχουσα θέση στην Ένωση, και πολύ περισσότερο θέση επικυριαρχίας, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου, που ωθεί σχεδόν με βεβαιότητα τη διακρατική Ένωση στην αποσύνθεση…
Η κατάληξη της Κοινωνίας των Εθνών του Μεσοπολέμου, αδιάψευστος μάρτυρας.
Στην Pax Americana…
Το 1947 η καταρρέουσα Αγγλία μεταβιβάζει τον επικυριαρχικό της ρόλο επί της Ελλάδας («Δόγμα Τρούμαν») στην ανερχόμενη υπερδύναμη, την Ουάσινγκτον.
Οι «Ελίτ» σχεδόν αυτομάτως προσκολλώνται στον νέο επικυρίαρχο και το Πολιτικό Σύστημα της Χώρας, εκόν άκον, σύρεται και ομνύει πίστη στους αμερικανικούς γεωπολιτικούς σχεδιασμούς.
Τα οικονομικά σχέδια για την ανόρθωση της Χώρας προσαρμόζονται πλήρως στα προγράμματα της Αμερικανικής Οικονομικής Αποστολής, τα οποία ουδεμία σχέση έχουν με τις ιδιομορφίες της Χώρας και τα οράματα των Ελλήνων Οικονομολόγων για την ισόρροπη ανάπτυξη των γεωγραφικών διαμερισμάτων της Χώρας. Η αλυσίδα μεσαίου μεγέθους βιομηχανικών - βιοτεχνικών μονάδων για την επιτόπιο αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών αντικαθίσταται, με έμπνευση και καθοδήγηση της Αμερικανικής Οικονομικής Αποστολής (Επιτροπή Πωλ Πόρτερ), με σχέδια για βαριά βιομηχανία σε μια χώρα που στερείται πρώτων υλών αλλά και ικανοποιητικής εσωτερικής αγοράς.
Την ίδια στιγμή οι «απείθαρχοι» του Ελληνικού Πολιτικού Συστήματος (π.χ. Κυβέρνηση Νικόλαου Πλαστήρα) είτε ανακαλούνται στην τάξη μέσω ακόμη και χειροδικιών (το περιώνυμο χαστούκι του Πόρτερ στον υπουργό Στέφανο Στεφανόπουλο, που τόλμησε να προβάλει αντιρρήσεις στην Αμερικανική Οικονομική Αποστολή), είτε συστηματικώς υπονομεύονται, όπως στην περίπτωση του υπουργού Συντονισμού της Κυβέρνησης Πλαστήρα, Γεωργίου Καρτάλη, ενώ την ίδια στιγμή η Αμερικανική Οικονομική βοήθεια (Σχέδιο Μάρσαλ) λεηλατείται από τις 300 οικογένειες των Ελλήνων Κομπραδόρων (οι διαβόητες «παγωμένες πιστώσεις»).
Η Χώρα όχι μόνο είναι οικονομικώς υποτελής στην Αμερικανική Οικονομική Αποστολή, αλλά και η Αμερικανική Πρεσβεία υπαγορεύει ακόμη και τον τρόπο που θα διακυβερνηθεί.
Στις εκλογές του 1946, ως γνωστόν, το Λαϊκό Κόμμα του Ντίνου Τσαλδάρη, αναδείχθηκε παντοδύναμο. Όμως, άλλαι αι βουλαί του Ελληνικού Λαού, άλλα οι Αμερικανοί κελεύουν!
Ο αμερικανός πρεσβευτής Μακ Βη καλεί τον πρωθυπουργό Ντίνο Τσαλδάρη και του δηλώνει ωμά, κοφτά:
• «Η Ουάσινγκτον επιθυμεί ο κ. Πόρτερ να συνδιαλέγεται με πιο αντιπροσωπευτική κυβέρνηση. Καταλαβαίνω τη θέση σας, αλλά αν θέλετε να σας βοηθήσουμε να σέβεσθε ζητήματα που αφορούν την αμερικανική πολιτική ευθιξία έναντι ζητημάτων τα οποία επηρεάζουν την αμερικανική κοινή γνώμη…».
Τότε η δυάς Μακ Βη - Πωλ Πόρτερ, τώρα το δίδυμο Μέρκελ - Σαρκοζί και η φωνή τους, ο κ. Όλι Ρεν, ο οποίος κατά ποσοστό 1/27 είναι και υπάλληλος της Ελλάδας, μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Το έντρομο Πολιτικό Σύστημα…
Το Πολιτικό Σύστημα και η «τάξη» των Κομπραδόρων - Μεταπρατών, ή Πέμπτη Φάλαγγα κατά το ευκρινέστερο, που το περιβάλλει, ανεξαρτήτως των διαφορών που διακρίνουν τις «τάσεις» του, ευθύς ως εμφανισθούν οι Λαϊκές Δυνάμεις (π.χ., εκδηλώσεις κατά την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, την επέτειο του «ΟΧΙ» στους ξένους εισβολείς) στο προσκήνιο και διεκδικήσουν αποφασιστικό λόγο στα δρώμενα, απολησμονούν τις διαφορές τους και προσφέρουν τα προσκυνητήριά τους στους επικυρίαρχους που θα τους διασώσουν!
Το περίεργο (;) είναι ότι ένιοι που ομιλούν, και δη στεντορεία τη φωνή, για Εθνική Ανεξαρτησία μετέρχονται τεχνάσματα «σεμνής» Αρσακειάδος όταν ωμώς και κυνικώς προσβάλλεται η Εθνική Αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου Λαού!
Ταυτοχρόνως, η υποτιθέμενη Συνταγματική Τάξη καταξεσχίζεται από τον υποτιθέμενο θεματοφύλακά της: τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας!
Το Πολιτικό Σύστημα ποιείται την νήσσαν διότι υπεράνω της Συνταγματικής Τάξης θέτει το μικροκομματικό συμφέρον του, «κι ας πάει και το παλιάμπελο», το συμφέρον της Χώρας!
Το Πολιτικό Σύστημα εδώ και 66 χρόνια, προκειμένου να επιβιώσει, προτίμησε να θυσιασθούν τέσσερις Γενιές - κάτι πρωτοφανές για μια τόσο ολιγάνθρωπη Χώρα! Η Γενιά της Εθνικής Αντίστασης, εκείνη της Μετεμφυλιακής περιόδου. Η Γενιά του 1-1-4 και προσφάτως η Αντιδικτατορική Γενιά.
Ήταν οι Γενιές που επιζητούσαν τη ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ, της οικονομικής προόδου, της Κοινωνικής Δικαιοσύνης, της ισότητας των Πολιτών. Και κυρίως, της απολύτρωσης από τις «Πολιτικές Φαμίλιες», που απομυζούν κάθε ρανίδα της ικμάδας αυτού του Τόπου. Ήταν οι Γενιές που επαγγέλλονταν την εισαγωγή «καινών δαιμονίων» και διακήρυσσαν ότι το Πολιτικό Σύστημα και οι Κομπραδόροι - Μεταπράτες στυλοβάτες του είχαν θέση μόνο στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας…
Το φάσμα της υποτέλειας…
Στη σύγχρονη εποχή της Παγκοσμιοποίησης η Εθνική Ανεξαρτησία και η Αυτοτέλεια μιας Χώρας δεν απειλούνται από άμεση στρατιωτική επέμβαση και συνήθως η απειλή δεν προέρχεται από τη στρατιωτική ισχύ μιας άλλης χώρας -χωρίς και αυτό να αποκλείεται- αλλά από την άλωση με τη συνεργασία εσωτερικών πολιτικών και οικονομικών δυνάμεων με αντίστοιχες εξωχώριες δυνάμεις. Στην περίπτωση της Ελλάδας, με τη συνεργασία Πολιτικού Συστήματος - Κομπραδόρων και την ξένη οικονομική διείσδυση, στο πλαίσιο, υποτίθεται, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με μεσίτη το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο…
Το Πολιτικό Σύστημα του Νεοδωσιλογισμού κατόρθωσε μεθοδικώς να μετατρέψει το υπαρκτό όντως πρόβλημα του Χρέους σε πρόβλημα Δανεισμού και με την υπογραφή των Μνημονίων να εξαρθρωθεί το Κράτος Κοινωνικής Πρόνοιας, να εκθεμελιωθούν οι Εργασιακές Σχέσεις, να συμπιεσθούν μισθοί και ημερομίσθια στα όρια της επιβίωσης των ανθρώπινων οργανισμών, να εμπεδωθεί κλίμα ανασφάλειας στο σύνολο του πληθυσμού της Χώρας, να υποβαθμισθεί η Παιδεία και να εκποιηθεί η Δημόσια Περιουσία σε εξευτελιστικές τιμές στο ξένο κεφάλαιο. Και το κυριότερο, να εκχωρηθεί Εθνική Κυριαρχία στους δανειστές-τοκογλύφους της Χώρας, δεδομένου ότι η Ελλάδα μέχρι σήμερα έχει πληρώσει στο πενταπλάσιο τα οποιαδήποτε δάνεια έχει λάβει από το 1824 έως σήμερα!
Το Πολιτικό Σύστημα και οι Κομπραδόροι - Μεταπράτες συνεργάτες του ήδη έχουν θέσει υπό εκποίηση το σύνολο της Χώρας. «Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΩΛΕΙΤΑΙ»…
Μόνο η εγρήγορση των Λαϊκών Δυνάμεων μπορεί να αποτρέψει την εκποίηση της Χώρας…
Γένοιτο…
Πηγή : www.paron.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου