Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Η πολιτική ιστορία διδάσκει ότι κατά κανόνα η πλειοψηφία ουδέποτε είχε και έχει δίκαιο.
Αυτό το ιστορικό δεδομένο αποδεικνύει και η πατριδοκτόνος και κοινωνιοκτόνος πλειοψηφία της μεταπολιτευτικής Ελλάδος – για να μην πάμε πιο πίσω.
Τέσσερις δεκαετίες ψήφους, παλαμάκια και ζητωκραυγές μας έφεραν εδώ που είμαστε. Τώρα και αυτή η συνυπεύθυνη τυχοδιωκτική και άκριτη πλειοψηφία σκούζει και ταυτόχρονα μετακινείται –όπως τα κόπρανα στη θάλασσα- στη «νέα» κυβέρνηση.
Στην κυβέρνηση του τραπεζίτη, που οικοδομήθηκε με τα ίδια πολιτικά λύματα.
Μέσα σε λίγες μέρες αυτή η τυχοδιωκτική πλειοψηφία γύρισε την πλάτη στους προηγούμενους θεούς της και γονάτισε στο νέο Μεσσία. Τα ¾ των Ελλήνων σε χρόνο ρεκόρ, χωρίς καν να ξέρουν τι θα κάνει ο «νέος» πρωθυπουργός, άρχισαν το ωσαννά!
Πόσο δίκαιο είχε ο φιλόσοφός μας Επίκουρος λέγοντας: «Δεν είναι ασεβής εκείνος που απορρίπτει τους θεούς του πλήθους, αλλά εκείνος που δέχεται τη γνώμη του πλήθους για τους θεούς».
Αυτή τη θεμελιώδη κοινωνιολογική επισήμανση χρησιμοποίησε ως μόττο και ο Κ. Μαρξ στη διατριβή του που είχε ως θέμα: «Η διαφορά της δημοκρίτειας και επικούρειας φυσικής φιλοσοφίας» (Εκδόθηκε στην Αθήνα το 1983 και αναπτύσσεται στο έργο μου: «Η Κομμουνιστική Ουτοπία», εκδ. «Κάδμος», 2010).
Αυτή, λοιπόν, η αγελαία πλειοψηφία συντελεί στη διατήρηση του τέλματος και του πολιτικού βόθρου και αποτελεί το ανάχωμα στην κοινωνική εξέλιξη και το ευτύχημα είναι ότι υπάρχουν και οι δυναμογόνες μειοψηφίας.
Την αλήθεια αυτή επισημαίνει και η κοινωνιολογία που λέει ότι «αν δεν υπήρχε η μειοψηφία οι άνθρωποι θα ζούσαν στην εποχή των σπηλαίων», ενώ ο Γερμανός φιλόσοφος Γκαίτε θα πει στον «Φάουστ»: «Η ζωή προχωρεί γιατί υπάρχουν και εκείνοι που της αντιστέκονται». Άντε ρε «καπάτσοι» Έλληνες, αποφασίστε να βγείτε από τους πολιτικούς υπονόμους.
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Η πολιτική ιστορία διδάσκει ότι κατά κανόνα η πλειοψηφία ουδέποτε είχε και έχει δίκαιο.
Αυτό το ιστορικό δεδομένο αποδεικνύει και η πατριδοκτόνος και κοινωνιοκτόνος πλειοψηφία της μεταπολιτευτικής Ελλάδος – για να μην πάμε πιο πίσω.
Τέσσερις δεκαετίες ψήφους, παλαμάκια και ζητωκραυγές μας έφεραν εδώ που είμαστε. Τώρα και αυτή η συνυπεύθυνη τυχοδιωκτική και άκριτη πλειοψηφία σκούζει και ταυτόχρονα μετακινείται –όπως τα κόπρανα στη θάλασσα- στη «νέα» κυβέρνηση.
Στην κυβέρνηση του τραπεζίτη, που οικοδομήθηκε με τα ίδια πολιτικά λύματα.
Μέσα σε λίγες μέρες αυτή η τυχοδιωκτική πλειοψηφία γύρισε την πλάτη στους προηγούμενους θεούς της και γονάτισε στο νέο Μεσσία. Τα ¾ των Ελλήνων σε χρόνο ρεκόρ, χωρίς καν να ξέρουν τι θα κάνει ο «νέος» πρωθυπουργός, άρχισαν το ωσαννά!
Πόσο δίκαιο είχε ο φιλόσοφός μας Επίκουρος λέγοντας: «Δεν είναι ασεβής εκείνος που απορρίπτει τους θεούς του πλήθους, αλλά εκείνος που δέχεται τη γνώμη του πλήθους για τους θεούς».
Αυτή τη θεμελιώδη κοινωνιολογική επισήμανση χρησιμοποίησε ως μόττο και ο Κ. Μαρξ στη διατριβή του που είχε ως θέμα: «Η διαφορά της δημοκρίτειας και επικούρειας φυσικής φιλοσοφίας» (Εκδόθηκε στην Αθήνα το 1983 και αναπτύσσεται στο έργο μου: «Η Κομμουνιστική Ουτοπία», εκδ. «Κάδμος», 2010).
Αυτή, λοιπόν, η αγελαία πλειοψηφία συντελεί στη διατήρηση του τέλματος και του πολιτικού βόθρου και αποτελεί το ανάχωμα στην κοινωνική εξέλιξη και το ευτύχημα είναι ότι υπάρχουν και οι δυναμογόνες μειοψηφίας.
Την αλήθεια αυτή επισημαίνει και η κοινωνιολογία που λέει ότι «αν δεν υπήρχε η μειοψηφία οι άνθρωποι θα ζούσαν στην εποχή των σπηλαίων», ενώ ο Γερμανός φιλόσοφος Γκαίτε θα πει στον «Φάουστ»: «Η ζωή προχωρεί γιατί υπάρχουν και εκείνοι που της αντιστέκονται». Άντε ρε «καπάτσοι» Έλληνες, αποφασίστε να βγείτε από τους πολιτικούς υπονόμους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου