Ο πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Αντιπρόεδρος Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Στις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις της Κυριακής της 12 Φεβρουαρίου, κατά τις οποίες ο αθηναϊκός λαό διαμαρτυρήθηκε για τα κοινωνιοκτόνα και πατριδοκτόνα μέτρα του νέου κατοχικού Μνημονίου, «οι γνωστοί άγνωστοι» έβαλαν φωτιές σε μισή εκατοντάδα καταστημάτων στο Κέντρο της Αθήνας. Ανάμεσα στα καταστήματα αυτά και το βιβλιοπωλείο του γνωστού εκδότη Γιαννάκενα, που βρίσκεται στη μικρή στοά Χαρ. Τρικούπη 14. Πρόκειται για βανδαλισμούς, οι οποίοι δεν έχουν καμμία απολύτως σχέση με το νόημα και τους σκοπούς των διαδηλωτών.
Είναι έργο των πάντοτε ασύλληπτων κουκουλοφόρων τους οποίους η αστυνομία θεάται απαθώς!
Οι εκατοντάδες χιλιάδες αγανακτισμένοι και παινόμενοι διαδηλωτές δεν είχαν κανένα λόγο να ξανακάψουν τα βιβλία του... δεξιού Γιαννάκενα.
Υπενθυμίζω ότι το καλοκαίρι του 2008 το ίδιο κατάστημα έπεσε θύμα εμπρησμού με καταστροφικές συνέπειες.
Ανάμεσα στο βιβλία που κάηκαν τότε ήταν και του γράφοντος, το οποίο μόλις είχε κυκλοφορήσει με τον τίτλο: «Αρχαία και σύγχρονη Δημοκρατία. Από την Αθηναϊκή Δημοκρατία στη σύγχρονη οικογενειοκρατία» (2008).
Επρόκειτο για ένα... αντιδραστικό έργο το οποίο καυτηρίαζε το καθεστώς της οικογενειοκρατίας, την οποία πολλοί όψιμοι... προοδευτικοί ανακάλυψαν εσχάτως!
Για τους εμπρησμούς εκείνους ο συντάκτης αυτών των γραμμών, υπεραμυνόμενος την ελευθερία του λόγου και της κυκλοφορίας των ιδεών, συνέταξε σχετικό ψήφισμα καταγγέλλοντας το σκοταδιστικό έγκλημα.
Φωνή βοώντος αν και ο εκδότης προέβη στην έκδοση σχετικού ντοκουμέντου με τον τίτλο: «Οι εμπρησμοί των πατριωτικών βιβλιοπωλείων το καλοκαίρι του 2008».
Οι απανταχού άνθρωποι των «γραμμάτων» εσιώπησαν φορώντας την υποκριτική πανοπλία του «προοδευτικού»! Πρόκειται για συμπεριφορές που δεν τιμούν ούτε τη δημοκρατία ούτε την ιδιότητα του πνευματικού ανθρώπου που οφείλει να υπερασπίζει την πνευματική ελευθερία ανεξάρτητα από ιδεολογικές διαφορές!
Θεωρώ περιττό –αλλά το κάνω- να θυμίζω τη γνωστή φράση του Βολταίρου: «Διαφωνώ με τη γνώμη σου αλλά θα έδινα και τη ζωή μου να μπορείς να τη λες».
Συχνά – πυκνά ακούγεται αυτή η φράση, αλλά στην πράξη δεν εφαρμόζεται και πρώτοι αρνητές της είναι αυτοί που καίνε τα βιβλία, όπως το έκανε ο Χίτλερ.
Ο πολύ... προοδευτισμός εκεί καταλήγει.
Ο γράφων, εφαρμόζοντας στην πράξη τη ρήση του Βολταίρου, σχολίασε ευμενώς ένα κείμενο του Γιαννάκενα από το τελευταίο του έργο: «Θέλω πίσω την πατρίδα μου», το οποίο αναφερόταν στη λαθρομετανάστευση, και το έκανε αυτό «ανεξάρτητα από τις ιστορικές και πολιτικές διαφωνίες του γράφοντος σε αρκετά κείμενα του αναφερόμενου έργου του» (Δημοσιεύθηκε σε δεκάδες ιστοσελίδες την Πρωτοχρονιά 2012).
Όταν δεν το κάνεις αυτό ούτε προοδευτικός είσαι ούτε υπερασπιστής της ελευθερίας του πνεύματος. Απλά και μόνο μετατρέπεσαι σε θεραπαινίδα της εκάστοτε εξουσίας και συντελείς στην αναπαραγωγή του τέλματος.
Έτσι ξαναβλέπουμε το έργο των εμπρησμών των βιβλίων του «Πελασγού», ο οποίος έχει στα σκαριά την έκδοση των εξής έργων μου:
1. Η εθνική μας παράδοση.
2. Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα (τόμος Γ΄).
3. Αδημοσίευτα κείμενα (2005).
4. Κριτικά κείμενα (2005-2010).
5. Δ. Βεζανής: Ο πατριώτης –ο άνθρωπος- ο επιστήμονας.
Αν οι εμπρηστές το έκαναν αυτό για λόγους... προοδευτικούς, τους καλώ στο βιβλιοπωλείο να τους χαρίσω τα βιβλία μου να δούμε ποιος τελικά είναι προοδευτικός σε τούτη την εκφυλισμένη δημοκρατία και την κατοχική εξουσία: Αυτός που ασκεί κριτική στην εξουσία ή αυτός που τη λιβανίζει έστω και με την ανοχή και τη σιωπή.
Καταλήγοντας ως προς τον εμπρησμό του «Πελασγού» σημειώνω ότι επισκέφθηκα το βιβλιοπωλείο στο οποίο, κατά τα τρία τέταρτα, ήταν καμμένα τα βιβλία του!
Υπήρξε εκ των προτέρων επιλεγμένος στόχος, αφού οι εμπρηστές έπρεπε να σπάσουν το ρολό της μικρής στοάς για να ρίξουν τις μολότοφ.
Έτσι, καταστρέφεται ξανά ένας καπιταλιστής, με τον οποίο μαζεύουμε δεκάρικο δεκάρικο για τα έξοδα της εκτύπωσης των βιβλίων μου.
Τώρα ο «αγώνας δικαιώνεται»!
Αντιπρόεδρος Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Στις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις της Κυριακής της 12 Φεβρουαρίου, κατά τις οποίες ο αθηναϊκός λαό διαμαρτυρήθηκε για τα κοινωνιοκτόνα και πατριδοκτόνα μέτρα του νέου κατοχικού Μνημονίου, «οι γνωστοί άγνωστοι» έβαλαν φωτιές σε μισή εκατοντάδα καταστημάτων στο Κέντρο της Αθήνας. Ανάμεσα στα καταστήματα αυτά και το βιβλιοπωλείο του γνωστού εκδότη Γιαννάκενα, που βρίσκεται στη μικρή στοά Χαρ. Τρικούπη 14. Πρόκειται για βανδαλισμούς, οι οποίοι δεν έχουν καμμία απολύτως σχέση με το νόημα και τους σκοπούς των διαδηλωτών.
Είναι έργο των πάντοτε ασύλληπτων κουκουλοφόρων τους οποίους η αστυνομία θεάται απαθώς!
Οι εκατοντάδες χιλιάδες αγανακτισμένοι και παινόμενοι διαδηλωτές δεν είχαν κανένα λόγο να ξανακάψουν τα βιβλία του... δεξιού Γιαννάκενα.
Υπενθυμίζω ότι το καλοκαίρι του 2008 το ίδιο κατάστημα έπεσε θύμα εμπρησμού με καταστροφικές συνέπειες.
Ανάμεσα στο βιβλία που κάηκαν τότε ήταν και του γράφοντος, το οποίο μόλις είχε κυκλοφορήσει με τον τίτλο: «Αρχαία και σύγχρονη Δημοκρατία. Από την Αθηναϊκή Δημοκρατία στη σύγχρονη οικογενειοκρατία» (2008).
Επρόκειτο για ένα... αντιδραστικό έργο το οποίο καυτηρίαζε το καθεστώς της οικογενειοκρατίας, την οποία πολλοί όψιμοι... προοδευτικοί ανακάλυψαν εσχάτως!
Για τους εμπρησμούς εκείνους ο συντάκτης αυτών των γραμμών, υπεραμυνόμενος την ελευθερία του λόγου και της κυκλοφορίας των ιδεών, συνέταξε σχετικό ψήφισμα καταγγέλλοντας το σκοταδιστικό έγκλημα.
Φωνή βοώντος αν και ο εκδότης προέβη στην έκδοση σχετικού ντοκουμέντου με τον τίτλο: «Οι εμπρησμοί των πατριωτικών βιβλιοπωλείων το καλοκαίρι του 2008».
Οι απανταχού άνθρωποι των «γραμμάτων» εσιώπησαν φορώντας την υποκριτική πανοπλία του «προοδευτικού»! Πρόκειται για συμπεριφορές που δεν τιμούν ούτε τη δημοκρατία ούτε την ιδιότητα του πνευματικού ανθρώπου που οφείλει να υπερασπίζει την πνευματική ελευθερία ανεξάρτητα από ιδεολογικές διαφορές!
Θεωρώ περιττό –αλλά το κάνω- να θυμίζω τη γνωστή φράση του Βολταίρου: «Διαφωνώ με τη γνώμη σου αλλά θα έδινα και τη ζωή μου να μπορείς να τη λες».
Συχνά – πυκνά ακούγεται αυτή η φράση, αλλά στην πράξη δεν εφαρμόζεται και πρώτοι αρνητές της είναι αυτοί που καίνε τα βιβλία, όπως το έκανε ο Χίτλερ.
Ο πολύ... προοδευτισμός εκεί καταλήγει.
Ο γράφων, εφαρμόζοντας στην πράξη τη ρήση του Βολταίρου, σχολίασε ευμενώς ένα κείμενο του Γιαννάκενα από το τελευταίο του έργο: «Θέλω πίσω την πατρίδα μου», το οποίο αναφερόταν στη λαθρομετανάστευση, και το έκανε αυτό «ανεξάρτητα από τις ιστορικές και πολιτικές διαφωνίες του γράφοντος σε αρκετά κείμενα του αναφερόμενου έργου του» (Δημοσιεύθηκε σε δεκάδες ιστοσελίδες την Πρωτοχρονιά 2012).
Όταν δεν το κάνεις αυτό ούτε προοδευτικός είσαι ούτε υπερασπιστής της ελευθερίας του πνεύματος. Απλά και μόνο μετατρέπεσαι σε θεραπαινίδα της εκάστοτε εξουσίας και συντελείς στην αναπαραγωγή του τέλματος.
Έτσι ξαναβλέπουμε το έργο των εμπρησμών των βιβλίων του «Πελασγού», ο οποίος έχει στα σκαριά την έκδοση των εξής έργων μου:
1. Η εθνική μας παράδοση.
2. Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα (τόμος Γ΄).
3. Αδημοσίευτα κείμενα (2005).
4. Κριτικά κείμενα (2005-2010).
5. Δ. Βεζανής: Ο πατριώτης –ο άνθρωπος- ο επιστήμονας.
Αν οι εμπρηστές το έκαναν αυτό για λόγους... προοδευτικούς, τους καλώ στο βιβλιοπωλείο να τους χαρίσω τα βιβλία μου να δούμε ποιος τελικά είναι προοδευτικός σε τούτη την εκφυλισμένη δημοκρατία και την κατοχική εξουσία: Αυτός που ασκεί κριτική στην εξουσία ή αυτός που τη λιβανίζει έστω και με την ανοχή και τη σιωπή.
Καταλήγοντας ως προς τον εμπρησμό του «Πελασγού» σημειώνω ότι επισκέφθηκα το βιβλιοπωλείο στο οποίο, κατά τα τρία τέταρτα, ήταν καμμένα τα βιβλία του!
Υπήρξε εκ των προτέρων επιλεγμένος στόχος, αφού οι εμπρηστές έπρεπε να σπάσουν το ρολό της μικρής στοάς για να ρίξουν τις μολότοφ.
Έτσι, καταστρέφεται ξανά ένας καπιταλιστής, με τον οποίο μαζεύουμε δεκάρικο δεκάρικο για τα έξοδα της εκτύπωσης των βιβλίων μου.
Τώρα ο «αγώνας δικαιώνεται»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου