Διαφθορά – ατιμωρησία – παράλυση – χάος στη Δημόσια Διοίκηση

Ο πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων

Αυτές είναι  -και όχι μόνο- οι διαπιστώσεις του Επιθεωρητού της Δημόσιας Διοίκησης που είδαν το φως της δημοσιότητας.

Για άλλη μια χρονιά βουβοί και άπραγοι θεατές και, αρκετές φορές, χειροκροτητές ενός κοινωνιοκτόνου και πατριδοκτόνου φαινομένου. Φαινομένου το οποίο συνδέεται άμεσα με το πελατειακό και κοπριτοκρατικό σύστημα το οποίο πυργώθηκε  όλα ετούτα τα χρόνια από τα πολιτικά κόμματα, τα οποία αποτελούν τους προαγωγούς της διαφθοράς των υπαλλήλων.

Όχι μόνο τους διορίζουν, όχι μόνο τούς φροντίζουν στην διοικητική του ανέλιξη, αλλά και αποτρέπουν την τιμωρία τους με τους μηχανισμούς τους!

Είναι γνωστό και ομολογημένο, επισήμως πλέον, ότι στην Ελλάδα «που είναι πνιγμένη στα σκατά», ανάμεσα στην κοπριτοκρατία και την  παρηκμασμένη  κομματοκρατία υπάρχει και λειτουργεί στενός διαλεκτικός σύνδεσμος.

Αλληλοστηρίζονται και αλληλοκαθορίζονται.

Όλα τ' άλλα είναι υποκρισίες μεγάλης ολκής, οι οποίες αναιρούν και την αποστολή της Δημόσιας Διοίκησης, ως θεραπαινίδα των αναγκών των πολιτών και της κοινωνίας, και αυτή τη διαβόητη αξιοκρατία, που πήρε το χαρακτήρα του ποινικού αδικήματος (Για τα ζητήματα αυτά, τα οποία ο γράφων ανέδειξε και επισήμανε εδώ και δεκαετίες –εν μέσω εκκωφαντικού ζαμανφουτισμού των πάντων- βλ. τα έργα του: «Η Δημόσια Διοίκηση», Αθήνα 1973 – «Το Ανώτατο Συμβούλιο Δημοσίων Υπηρεσιών (ΑΣΔΥ), 1973 το οποίο καταργήθηκε το 1973 και είχε αποστολή την διεξαγωγή των διαγωνισμών).

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι την αξιοκρατική επιλογή του υπαλληλικού προσωπικού δεν την ήθελε καμία κυβέρνηση της μεταπολίτευσης και γι’ αυτό δεν προέβησαν στην ανασύσταση του ΑΣΔΥ.

Ήθελαν να χρησιμοποιούν τους υπαλλήλους ως κομματικούς αιχμαλώτους στο όνομα της πρόστυχης δημοκρατίας.

Εφάρμοσαν την ίδια χυδαία μέθοδο την οποία καυτηρίαζε στα 1880 ο σατιρικός μας Γ. Σουρής γράφοντας γι’ αυτό το άθλιο γεγονός:

«Πουλούσατε την  ψήφο σας

αντί του αργυρίου

σαν πρόστυχοι ντελάληδες

του Αναβρυτηρίου»

Αυτή την πρόστυχη δημοκρατία πύργωσαν ετούτα τα χρόνια της σήψης οι κομματικοί ταγοί και οι κοπρίτες τους ενώ ματαίως ο γράφων –ως μοναχικός καβαλάρης στο λευκό άτι της ουτοπίας- επέμεινε στην ανάδειξη του θέματος και του εθνικού ρόλου της διοίκησης και του ΑΣΔΥ (βλ. π.χ. τα άρθρα μου: «Ανάγκη επανασυστάσεως του θεσμού του ΑΣΔΥ» στα «Πολιτικά Θέματα» της 26/7/1975, «Η Ελλάδα χωρίς Δημόσια Διοίκηση και η Διοίκηση χωρίς αρχές», στην «Αυγή», της 19/11/1978 – «Το προσωπικό της Δημόσιας Διοίκησης» στην «Καθημερινή» της 15/5/1975 – «Το διοικητικό πρόβλημα της Ελλάδος και τα θεσμικά μέτρα» στην «Ελευθεροτυπία» της 14/7/1979 – «Διοίκηση και διοικούμενοι – σχέσεις και συνέπειες» στην «Αυγή» της 17/4/1984.

Επανέρχομαι το 1993 με το άρθρο μου: «Η ανασύσταση του ΑΣΔΥ, εθνική ανάγκη για ικανή και ακομμάτιστη Δημόσια Διοίκηση» στα «Πολιτικά Θέματα» της 22/10/1993.

Στα κείμενα αυτά καταγράφεται και η σχετική αγόρευση του Α. Παπανδρέου, κατά τη συζήτηση για το Σύνταγμα του 1975, στην οποία τασσόμενος υπέρ της ανασυστάσεως του ΑΣΔΥ, τόνιζε τη χρησιμότητά του ως «διακομματικού οργάνου για την έρευνα, το σχεδιασμό και την αναδιοργάνωση του κράτους» (βλ. «Πρακτικά Βουλής της 14/5/1975, σελ. 2618).

Όμως η κομματική σκοπιμότητα και το πρόστυχο αλισβερίσι απέτρεψε την ανασύστασή του εν μέσω της χυδαίας σιωπής του συνόλου του πολιτικού κόσμου και της άγνοιας του δημοσιογραφικού! (Για πόσα και πόσα δεινά της Ελλάδας δεν ευθύνεται και ο λεγόμενος δημοσιογραφικός κόσμος, ο οποίος, κατά κανόνα, ασχολείται με την παραπολιτική και το τίποτα).

Κατά τα άλλα όλοι επικαλούνται την αξιοκρατία την οποία πολλαπλώς διαγουμίζουν!

Έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, στο σημερινό κυλώνειο άγος, το οποίο δεν πρόκειται να καθαρίσει χωρίς την επέμβαση Ειδικών Δικαστηρίων και Στρατοδικείων.