«Βαδίζουμε επισήμως προς τη Μεγάλη Αλβανία με την κυβέρνηση να το «παίζει» αδιάφορη» («Ελεύθερος» της 2 Αυγούστου, σελ. 6)

Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα

Αυτός είναι ο τίτλος του ντοκουμενταρισμένου ρεπορτάζ της πιο πάνω εφημερίδας, το οποίο αρχίζει έτσι:

 «Τι γίνεται με την ελληνική εξωτερική πολιτική. Έχει αντιληφθεί τι παίζεται με τους Αλβανούς  και τις διεθνείς εξελίξεις στα Βαλκάνια; Αμφιβάλλουμε».

Όχι, γνωρίζουν πολύ καλά οι αρμόδιοι της κυβέρνησης τι κάνουν. Και κάνουν αυτό για το οποίο τους ανέδειξαν στα πόστα που έχουν. Το πάνε πολύ καλά και με το... μαλακό. Στο Αιγαίο έφεραν τους Τούρκους. Στα Σκόπια χάρισαν το όνομα της Μακεδονίας. Τώρα ετοιμάζουν Θράκη και «Τσαμουριά». Αύριο την Κρήτη.

Το πώς λέγονται και είναι  αυτές οι πράξεις και παραλείψεις είναι επίσης γνωστό.

Εκείνο το οποίο δεν είναι χρονικά γνωστό πότε θα καθίσουν στο σκαμνί.

Αν η ελληνική ιστορία έστειλε τους έξι στο Γουδί το 1922, ως υπεύθυνους της Μικρασιατικής καταστροφής, που δεν είχαν δόλο, γίνεται αντιληπτό το τι θα πρέπει να επιφυλάσσει στους κυβερνώντες αυτών των χρόνων, που όλες τους οι πράξεις και παραλείψεις είναι εμφανέστατα δόλιες σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων.

Όσο για τον «κυρίαρχο» λαό πέρα βρέχει! Τον στέλνουν από χωρίον εις χωρίον να βρει βενζίνη. Είναι το νέο εθνικό χλωροφόρμιο και το νέο μεγάλο εθνικό του ιδανικό.

Τι ξεπεσμός!

(Μια και η αναφορά στους Έξι – που εκτελέστηκαν αδίκως – βλ. τη σχετική πρόσφατη έκδοση του «Ιδρύματος Ελευθερίου Βενιζέλου», την οποία επιμελήθηκε ο καθηγητής Δ. Μιχαλόπουλος με τον τίτλο: «Η δίκη των οκτώ και η εκτέλεση των έξι». Κάπου, κάπου, ένα Γουδί λειτουργεί λυτρωτικά και παραδειγματικά και ως βάλσαμο στις εθνικές τραγωδίες.