Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Ενώ ο μαρξισμός επαγγέλθηκε την κατάργηση –ανάμεσα στ’ άλλα– και των βασιλιάδων και αυτοκρατόρων, ο εφαρμοσμένος σοσιαλκουμμουνισμός τους αναπαράγει από την ανάποδη.
Σχολίασα πριν από αρκετό καιρό τη μεταβίβαση της κρατικής εξουσίας του Φιντέλ Κάστρο της Κούβας στον αδελφό του Ραούλ (Το «αυτοκρατορικό») αυτό φαινόμενο καυτηρίασα στο έργο μου: «Η Κομμουνιστική Ουτοπία», εκδ. «Κάδμος», Θεσ/νίκη, 2010).
Τώρα διαβάζουμε ότι ο «68χρονος ηγέτης της Βόρειας Κορέας μεταβίβασε την περιουσία στον μεγάλο του γιο... που προορίζεται να αναλάβει και τις πολιτικές του αρμοδιότητες» («Η Καθημερινή») της 29 Ιουλίου, σελ.8).
Δυναστεία, λέει το λεξικό, είναι «σειρά ηγεμόνων από το ίδιο γένος».
Ερώτημα «αφελές»! Ποια η διαφορά ανάμεσα στους αυτοκρατορικούς οίκους των Αψβούργων και των βασιλικών Οίκων της Ευρώπης από τους διαδόχους των κομμουνιστών ηγετών, οι οποίοι κρατούν την εξουσία με τα δόντια και για τον εαυτό τους δεκάδες χρόνια;
Ποιος... προοδευτικός θ’ απαντήσει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου