Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Μέσα στη γενική σήψη του πολιτικού συστήματος της αρπαχτής και της επιταχυνόμενης αυτοκατάρρευσής του, έρχονται και οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του Νοεμβρίου, στις οποίες συνωθούνται υποψήφιοι-σωτήρες όλων των ειδών και όλων των χρωμάτων.
Σχετικοί και άσχετοι, πανάσχετοι και ακατάσχετοι στις χιμαιρικές υποσχέσεις, υποκριτές και αδαείς ομνύουν να σώσουν και το θεσμό και τις τοπικές κοινωνίες από την αποσύνθεση και την κατρακύλα.
Ανάμεσα σ’ αυτούς και όλοι εκείνοι οι οποίοι ξαφνικά και από ντροπή και από προσωπικούς λόγους και χαμένες φιλοδοξίες – δηλώνουν «ανεξαρτησία».
Αφού, για ολόκληρες δεκαετίες υπηρέτησαν…. ευόρκως, ως πιστά κομματόσκυλα το βοθροποιημένο πολιτικό σύστημα ως βουλευτές και κομματικά στελέχη και τοπικοί παράγοντες, ένιωσαν την ανάγκη να βγουν από τα μαντριά της αθλιότητας και να φορέσουν τον σκούφο του «αντάρτη» και του «ανεξάρτητου»,
Πρόκειται για μια αυτοδιοικητική απάτη μεγάλης ολκής, η οποία ως μοναδικό κίνητρο έχει το προσωπικό συμφέρον.
Αυτό είναι έκδηλο για όλους εκείνους τους «ιδεολόγους» της αυτοδιοίκησης, οι οποίοι κόπηκαν από τα κομματικά ψηφοδέλτια και το έριξαν στ… αντάρτικο και στο… ανεξάρτητο!
Άκρατος τυχοδιωκτισμός και δημοτικοπολιτικός αμοραλισμός, γιατί δεν είναι καθόλου έντιμο να καταγγέλλεις το κόμμα σου για καμαρίλα και σκοτεινούς κομματικούς μηχανισμούς αφού σου έδωσε τα παπούτσια (και τη μπάλα) στο χέρι.
Πρόκειται για ερζάτς «υπηρέτες» του θεσμού, οι οποίοι βρέθηκαν απέναντι από τους κομματικά χρισμένους επειδή δεν τοποθέτησαν αυτούς στη θέση τους. Αυτοί είναι οι πιο αναξιόπιστοι.
Περισσότερο αξιόπιστοι εκλογικά είναι οι υποψήφιοι που τολμούν να πουν ανοιχτά την κομματική τους ταυτότητα και προέλευση, οι οποίοι έχουν μαζί τους τους κομματικούς μηχανισμούς με τα κάθε λογής παπαγαλάκια.
Αυτός ο θεσμός των χρισμένων κομματικών υποψηφίων δέσποσε στην Ελλάδα για δεκάδες χρόνια με αιχμή τη μεταπολεμική περίοδο και ιδιαίτερα τη μεταπολίτευση του 1974, κατά την οποία μπορούσε να εκλεγεί δήμαρχος και ο χρισμένος δραπέτης του Δρομοκαϊτείου. (Το γεγονός αυτό – με την κάποια, υπερβολή του- καταγράφεται σε πολλά κείμενά μου).
Τούτες τις εκλογές φαίνεται ότι η κομματική αυθεντία – απόφαση υπέστη κάποιες ρωγμές, κάτω από τη γενική κατακραυγή εναντίον του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και των φορέων του.
Μέσα σ’ αυτή τη γενική θολούρα αναδύθηκαν και μερικές αληθινές ανεξάρτητες υποψηφιότητες Ελλήνων Πατριωτών που έχουν ως έμβλημα τον πόλεμο κατά της διαφθοράς του «Μνημονίου», υποσχόμενες ανατροπή του σάπιου δημοτικού συστήματος, ιδιαίτερα στην Αθήνα.
Το δυστύχημα είναι ότι τι φαύλο σύστημα θα τους εξαφανίσει με το αποτελεσματικό όπλο της συνωμοσίας της σιωπής. Θα τους θάψουν τα ΜΜΕ και τα παπαγαλάκια θα τους λοιδορήσουν.
Αυτή την πρόστυχη μέθοδο και τακτική καυτηρίασε ο γράφων στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές με τούτο το κείμενό του: «Η αυταπάτη της λαϊκής κυριαρχίας στην Αυτοδιοίκηση», στο μηνιαίο περιοδικό «ΗΛΙΑΙΑ» του Δεκεμβρίου 2006).
Τότε, όπως και πάντα, το σύστημα ασχολείται κατά κανόνα, μόνο με δυο-τρεις συνδυασμούς και τους άλλους τους τρώει το σκοτάδι. Από τους 260 υποψήφιους του δήμου Αθηναίων ελάχιστους γνώριζαν οι ψηφοφόροι. Αυτό θα γίνει και τώρα. Τα ΜΜΕ θα προβάλλουν μόνον τους καθεστωτικούς συνδυασμούς.
Όσο για τα ουσιαστικά προβλήματα του θεσμού και τον δημοτικό λόγο των υποψηφίων ισχύουν όσα είχα γράψει τότε: «Εκλογές για την αυτοδιοίκηση χωρίς την αυτοδιοίκηση» και «Επιτάφιος λόγος για την αυτοδιοίκηση» (βλ. «ΗΛΙΑΙΑ», τεύχη Οκτωβρίου και Νοεμβρίου 2006).
Όλα αυτά, μαζί με τη λειτουργία των χυδαίων πελατειακών σχέσεων καθιστούν προβληματική των επιβίωση των πραγματικά ανεξαρτήτων συνδυασμών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου