Ο σιωπηλός αβανταδόρος της εθνοκτόνου λαίλαπας που δηλητηριάζει και απειλεί με αποσύνθεση το σώμα της Ελληνικής κοινωνίας, σπάει την omerta της σιωπής.
Και σπάει την omerta της σιωπής αυτός ο αξιοθρήνητος άνθρωπος…
Όχι για να εμπνεύσει και να αφυπνίσει…
Όχι για να συνεπάρει και να εξεγείρει…
Αλλά για να ενσπείρει το δηλητήριο του ραγιαδισμού σε ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία.
Η δήλωσή του είναι αποκαλυπτική:
«Εφόσον λιγότερο ή περισσότερο υπήρξαμε όλοι μέρος της κρίσεως, μπορούμε να γίνουμε μέρος της αλλαγής»
Με απλά λόγια…
Όλοι μαζί τα φάγαμε… Όλοι μαζί να πληρώσουμε και το μπαγιόκο!!!
Γίνεται και απειλητικός αυτός ο απίστευτος ραγιάς της Νέας Τάξης, αφού δε διστάζει να δηλώσει απερίφραστα πως «σε διαφορετική περίπτωση ελλοχεύει ο κίνδυνος αλληλοεξόντωσης.»
Ομολογουμένως πρόκειται για «πνευματικά» γλαφυρότερη απόδοση του συντονισμένου και απόλυτα κατευθυνόμενου κυβερνητικού εκβιασμού που στοχεύει ευθέως την ψυχή και την αξιοπρέπεια του Έλληνα πολίτη.
Ντροπή σε σένα φτηνοπληρωμένε κυβερνητικέ εκπρόσωπε του πνευματικού εμβολισμού στην πνευματική ηγεσία του τόπου.
Και σ ένα ρεσιτάλ υποκρισίας και ιδεολογικού πρακτορισμού, ο χρεοκοπημένος αρχιεπίσκοπος τολμά να αναρωτηθεί αφελώς για τα μελλούμενα:
«Καθώς ατενίζουμε με δέος και σφίξιμο καρδιάς τα οικονομικά μέτρα για την έξοδο από την κρίση, ταυτόχρονα αγνοούμε και αναρωτιόμαστε ποιο τοπίο θα αντικρίσουμε βγαίνοντας από αυτή. Ποιες μακροπρόθεσμες επιπτώσεις θα έχουν τα εν λόγω μέτρα στην οικογένεια, στις εργασιακές σχέσεις, στα όνειρα της νεολαίας; Σε ποια κατάσταση θα βρεθούν, με τα νέα δεδομένα, η ελληνική κοινωνία και (γιατί όχι;) η ελληνική Πολιτεία μέσα στη διεθνή πραγματικότητα; Ποιο κοινωνικό ήθος θα γεννηθεί αύριο».
Αγνοεί και αναρωτιέται ο υποκριτής για το ντεκόρ του θανάτου που θα έχει το τοπίο της καταστροφής και της απόλυτης εθνικής καταβαράθρωσης.
Αγνοεί και αναρωτιέται ο ανεκδιήγητος για τις επιπτώσεις που θα έχουν οι πολιτικές αποφάσεις στην Ελληνική οικογένεια που οδηγείται ήδη στο μαρασμό και την απόγνωση.
Αγνοεί και αναρωτιέται ο κουκουλοφόρος της ελπίδας για το πλιάτσικο στα όνειρα της νεολαίας που βουλιάζει στο βούρκο της απελπισίας και για τις εργασιακές σχέσεις που πλέον αναβιώνουν τον εφιάλτη του Μεσαίωνα.
Αγνοούμε και αναρωτιόμαστε όλοι εμείς, τι μπορεί να περιμένει και γιατί ανέχεται η Ιερά Σύνοδος και η Εκκλησία της Ελλάδος, έναν προσκυνημένο ραγιά στο θρόνο του θρησκευτικού και πνευματικού της ηγέτη???
Πηγή : http://ellinikoforum.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου