Οι λαϊκιστές κάνουν τις κότες από ιδεολογία

Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα

Με αμηχανία και περισσή έκπληξη οι δανειστές της Ελλάδας και οι παράγοντες της Τρόικα παρακολουθούν την απροθυμία και την κωλυσιεργία της κατοχικής κυβέρνησης των ουτιδανών και των μέτριων να εφαρμόσουν τους επαχθείς όρους του εθνοκτόνου Μνημονίου που εκθύμως και χωρίς γνώση υπέγραψαν.

Αυτό δε το κάνουν λόγω ελλείψεως στοιχειώδους ενδιαφέροντος για την τύχη της Ελλάδας και το μέλλον του φαύλου λαού, ο οποίος παρατηρεί αποχαυνωμένος την εκφορά της κηδείας του εθνικού πτώματος.

Αυτό το κάνουν γιατί έτσι πρέπει να κάνουν, αφού αυτή η απραξία αποτελεί ουσιώδες και θεμελιακό στοιχείο της πολιτικής "φιλοσοφίας" του λαϊκισμού.

Ενός λαϊκισμού που αποφεύγει να δράσει, να κυβερνήσει και να πει τα πράγματα με το όνομά τους συγκρουόμενος με τα προβλήματα και δίνοντας λύσεις.

Πέραν των όσων έγραψα ο ίδιος εδώ και τρεις δεκαετίες για  την ουσία και τη φύση του λαϊκισμού, παραθέτω εδώ και την άποψη του Ιταλού φιλοσόφου Ουμπέρτο Έκο, ο οποίος εδώ και μία πενταετία είπε ετούτο το αληθινό: "Ο λαϊκιστής αποφεύγει συστηματικά κάθε κατά μέτωπο αντιπαράθεση με τον κόσμο" (βλ. τη συνέντευξή του στο "ΒΗΜΑgazino", της 5/11/2006).

Πρόκειται για πολιτική και ιδεολογική συμπεριφορά του λαϊκισμού, του οποίου τα θεμελιώδη "λειτουργικά" του στοιχεία είναι: Η ατολμία, η ασάφεια του λόγου, η παλιμβουλία,  η ξύλινη γλώσσα, η κολακεία των μαζών, η προσωπολατρία, η τερατώδης προπαγάνδα κ.λπ.

Δυστυχώς, ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, με την καταλυτική δύναμη της συνωμοσίας της σιωπής, έθαψε το έργο μου: "Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα" (εκδ. "Ergo", 2002).

Αν οι χυδαίοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης άφηναν ν' ακουστεί έστω και μία εθνωφελής φωνή, τα πράγματα ίσως δεν θα έφταναν εδώ που έφτασαν: Η ζωή εν Τάφω. Τώρα είναι  αργά, πολύ αργά, έστω κι αν άρχισαν να ψελλίζουν κάτι μετά από τρεις δεκαετίες σιωπής, εθνοκτόνου σιωπής και ενοχής.

Όταν οι "έξυπνοι" έκαναν καριέρα κάθε λογής και καταλάμβαναν πόστα και θέσεις με πολύ χρήμα, ο γράφων τολμούσε να γράψει: "Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι ο μοναδικός πολιτικός στη νεοελληνική πολιτική ιστορία που μπόρεσε να κοροϊδέψει τόσους πολλούς Έλληνες για τόσα πολλά χρόνια" (βλ. το άρθρο μου: "Οι πολιτικοί "Άγγελοι" και η Εθνική Αποσύνθεση" στα "Πολιτικά Θέματα" της 15/10/1993).

Ήταν τότε που ο γράφων έγραφε: "Ο λαϊκισμός εγκυμονεί εθνικές συμφορές" (βλ. "Πολιτικά Θέματα" της 12/11/1993).

Ήταν τότε που η συντριπτική πλειοψηφία του διεφθαρμένου λαού με τους τυχοδιώκτες ταγούς του σιωπούσαν, στήριζαν και χειροκροτούσαν τους νεκροθάφτες της Ελλάδας στο όνομα του ατομικού συμφέροντος, τους χρήματος και της καριέρας.

Τέτοιοι ταγοί με τέτοιο λαό οικοδόμησαν τη σημερινή κοινωνία και το ελληνικό κράτος που όχι μόνο είναι σε πλήρη χρεοκοπία αλλά κολυμπούν μέσα στα σκατά! (Μας το λένε οι δανειστές). Σκατωμένοι Έλληνες: Ενωθείτε!