του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Η εβδομάδα που πέρασε είχε τη δική της αδιαμφισβήτητη δυναμική και τα αβίαστα πολιτικά συμπεράσματα που προκύπτουν κανείς πλέον δε δικαιούται να τα προσπεράσει.
Η όποια ψευδαίσθηση (ακόμη και προσχηματική) περί δήθεν λαϊκής εντολής, την οποία επικαλείται ο κυβερνητικός θίασος που πλέον δρα εν είδει πολιτικής συμμορίας, έχει εκ των πραγμάτων καταρριφθεί. Οι μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις, ανεξάρτητα από τη μορφή, το περιεχόμενο και το εύρος της πολιτικής τους στόχευσης, αποδεικνύουν ότι αυτή η «λαϊκή εντολή» έχει πλέον ανακληθεί οριστικά και ουδείς δικαιούται από εδώ και στο εξής να την επικαλείται.
Οι όποιες ψευδαισθήσεις της πολύπαθης Ελληνικής κοινωνίας, περί της δήθεν δυνατότητας αυτοανακοπής αυτής της ξέφρενης πορείας προς τον όλεθρο από τις δήθεν «υγιείς δυνάμεις» που υψώνουν «φωνή αντίστασης» μέσα στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ, έχουν πλέον και αυτές διαψευσθεί με τον πιο τραγικό τρόπο. Οι «παρτάκηδες» της εξουσίας έχουν επιδοθεί σε ένα ντροπιαστικό γαϊτανάκι πολιτικής εξαπάτησης με τους ξεφωνημένους της υποταγής, και λειτουργούν ως συμπληγάδες αποδυνάμωσης και του τελευταίου ίχνους κοινωνικής ελπίδας.
Οι ξέφρενοι πανηγυρισμοί των πρώτων ημερών για το «μεγαλείο» της «ακηδεμόνευτης» και «ειρηνικής» εξέγερσης των αγανακτισμένων, έχουν αρχίσει ήδη να παραχωρούν τη θέση τους στον σκεπτικισμό που φαίνεται να συγκεντρώνει και το ειδικό βάρος των σχολίων τους στη γνωστή ιστοσελίδα στο face book.και να συνυπάρχει με τη γνωστή ψυχολογία της αναποτελεσματικότητας των αγώνων (ή κάποιων αγώνων) πράγμα για το οποίο είχαμε προειδοποιήσει έγκαιρα από αυτήν εδώ τη στήλη...
Στην πράξη αυτό που αποδείχτηκε τελικά, είναι πως αυτό το κίνημα…
- Ούτε ακηδεμόνευτο υπήρξε, αφού εύκολα έπεσε στην καλοστημένη παγίδα των λιβανωτών του ειρηνικού χαρακτήρα του που στοχευμένα «παίχτηκε» από το σύνολο των ΜΜΕ, με απώτερο στόχο να το καταστήσπυν «ακίνδυνο» και επί της ουσίας αναποτελεσματικό..
Ούτε αχαλιναγώγητο υπήρξε, πράγμα που προκύπτει αβίαστα από τις φραστικές (και όχι μόνο) αντιπαραθέσεις της πάνω και της κάτω πλατείας, και αυτές οι αντιπαραθέσεις μόνο εκφυλιστικά μπορούν να λειτουργήσουν αφού εξαντλούν σε «εκπεφρασμένο καημό» την πολιτική οργή και δε την μετατρέπουν σε αποφασιστική δύναμη δράσης με στόχο την πολιτική ανατροπή και τη δρομολόγηση πολιτικών εξελίξεων
Επί της ουσίας αυτό το κίνημα…
Αυτοπαγιδεύτηκε στη λογική της πολιτικά απολιτίκ φυσιογνωμίας του…
Αυτοεγκλωβίστηκε στη ρητορική της στείρας και άγονης αντιηγετικής του φιλολογίας που κατέστη κυρίαρχη φραστικά, και…
Τείνει να αναιρέσει την πολιτικά «ανατρεπτική» δυναμική του, και έτσι να εγκαταλειφθεί και από εκείνους που υποκριτικά το αγάπησαν και έπιναν νερό στ όνομά του, όσο αισθάνονταν πως μπορούσαν να το χρησιμοποιούν ως γραφικό στοιχείο της πολιτικής καθημερινότητας, και…
Φυσικά δε θα μείνει ανεπηρέαστο από τη «μετάλλαξη» του αντίστοιχου κινήματος των Ισπανών, αφού το ντόμινο της έξαρσης, συνυπάρχει στη ζωή πάντα με το ντόμινο των εκδηλώσεων αποδυνάμωσης, αν και εφ όσον αντίστοιχα φαινόμενα εμφανιστούν.
Η κοινωνία απέδειξε τόσο την ικανότητα όσο και την αποφασιστικότητά της,να ξεπερνά κατά πολύ τις πολιτικές της ηγεσίες, που ακόμα προσπαθούν να συνέλθουν από το σο αυτού του πολιτικού – κοινωνικού αιφνιδιασμού.
Κι ενώ όλα τα παραπάνω βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, οι Τσολάκογλου συνεχίζουν να ψευδολογούν, συνεχίζουν πυρετωδώς να νομοθετούν, και να τροποποιούν με τρόπο δραματικό τη ζωή μας.
Με την πρόθεση να συμβάλουμε στον πολιτικό προβληματισμό της κοινωνίας ολόκληρης, θα θέλαμε να επαναφέρουμε το πρώτο και ουσιαστικότερο συμπέρασμα που εδώ και καιρό έχουμε διατυπώσει, και που – λόγω και των εξελίξεων – καθίσταται περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ.
Το πολιτικό σύστημα έχει και τους μηχανισμούς να ανέχεται, και πολυποίκιλους πολιορκητικούς κριούς προκειμένου να εμβολίζει τις συνειδήσεις, διαθέτει και μηχανισμούς να κατευθύνει και να ανατροφοδοτεί τα φαινόμενα του μαζικού κοινωνικού αποπροσανατολισμού, αλλά και μηχανισμούς για να αντιστέκεται όταν πραγματικά αισθανθεί ότι από κάπου κινδυνεύει.
...συνέχεια στο http://ellinikoforum.blogspot.com
Η εβδομάδα που πέρασε είχε τη δική της αδιαμφισβήτητη δυναμική και τα αβίαστα πολιτικά συμπεράσματα που προκύπτουν κανείς πλέον δε δικαιούται να τα προσπεράσει.
Η όποια ψευδαίσθηση (ακόμη και προσχηματική) περί δήθεν λαϊκής εντολής, την οποία επικαλείται ο κυβερνητικός θίασος που πλέον δρα εν είδει πολιτικής συμμορίας, έχει εκ των πραγμάτων καταρριφθεί. Οι μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις, ανεξάρτητα από τη μορφή, το περιεχόμενο και το εύρος της πολιτικής τους στόχευσης, αποδεικνύουν ότι αυτή η «λαϊκή εντολή» έχει πλέον ανακληθεί οριστικά και ουδείς δικαιούται από εδώ και στο εξής να την επικαλείται.
Οι όποιες ψευδαισθήσεις της πολύπαθης Ελληνικής κοινωνίας, περί της δήθεν δυνατότητας αυτοανακοπής αυτής της ξέφρενης πορείας προς τον όλεθρο από τις δήθεν «υγιείς δυνάμεις» που υψώνουν «φωνή αντίστασης» μέσα στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ, έχουν πλέον και αυτές διαψευσθεί με τον πιο τραγικό τρόπο. Οι «παρτάκηδες» της εξουσίας έχουν επιδοθεί σε ένα ντροπιαστικό γαϊτανάκι πολιτικής εξαπάτησης με τους ξεφωνημένους της υποταγής, και λειτουργούν ως συμπληγάδες αποδυνάμωσης και του τελευταίου ίχνους κοινωνικής ελπίδας.
Οι ξέφρενοι πανηγυρισμοί των πρώτων ημερών για το «μεγαλείο» της «ακηδεμόνευτης» και «ειρηνικής» εξέγερσης των αγανακτισμένων, έχουν αρχίσει ήδη να παραχωρούν τη θέση τους στον σκεπτικισμό που φαίνεται να συγκεντρώνει και το ειδικό βάρος των σχολίων τους στη γνωστή ιστοσελίδα στο face book.και να συνυπάρχει με τη γνωστή ψυχολογία της αναποτελεσματικότητας των αγώνων (ή κάποιων αγώνων) πράγμα για το οποίο είχαμε προειδοποιήσει έγκαιρα από αυτήν εδώ τη στήλη...
Στην πράξη αυτό που αποδείχτηκε τελικά, είναι πως αυτό το κίνημα…
- Ούτε ακηδεμόνευτο υπήρξε, αφού εύκολα έπεσε στην καλοστημένη παγίδα των λιβανωτών του ειρηνικού χαρακτήρα του που στοχευμένα «παίχτηκε» από το σύνολο των ΜΜΕ, με απώτερο στόχο να το καταστήσπυν «ακίνδυνο» και επί της ουσίας αναποτελεσματικό..
Ούτε αχαλιναγώγητο υπήρξε, πράγμα που προκύπτει αβίαστα από τις φραστικές (και όχι μόνο) αντιπαραθέσεις της πάνω και της κάτω πλατείας, και αυτές οι αντιπαραθέσεις μόνο εκφυλιστικά μπορούν να λειτουργήσουν αφού εξαντλούν σε «εκπεφρασμένο καημό» την πολιτική οργή και δε την μετατρέπουν σε αποφασιστική δύναμη δράσης με στόχο την πολιτική ανατροπή και τη δρομολόγηση πολιτικών εξελίξεων
Επί της ουσίας αυτό το κίνημα…
Αυτοπαγιδεύτηκε στη λογική της πολιτικά απολιτίκ φυσιογνωμίας του…
Αυτοεγκλωβίστηκε στη ρητορική της στείρας και άγονης αντιηγετικής του φιλολογίας που κατέστη κυρίαρχη φραστικά, και…
Τείνει να αναιρέσει την πολιτικά «ανατρεπτική» δυναμική του, και έτσι να εγκαταλειφθεί και από εκείνους που υποκριτικά το αγάπησαν και έπιναν νερό στ όνομά του, όσο αισθάνονταν πως μπορούσαν να το χρησιμοποιούν ως γραφικό στοιχείο της πολιτικής καθημερινότητας, και…
Φυσικά δε θα μείνει ανεπηρέαστο από τη «μετάλλαξη» του αντίστοιχου κινήματος των Ισπανών, αφού το ντόμινο της έξαρσης, συνυπάρχει στη ζωή πάντα με το ντόμινο των εκδηλώσεων αποδυνάμωσης, αν και εφ όσον αντίστοιχα φαινόμενα εμφανιστούν.
Η κοινωνία απέδειξε τόσο την ικανότητα όσο και την αποφασιστικότητά της,να ξεπερνά κατά πολύ τις πολιτικές της ηγεσίες, που ακόμα προσπαθούν να συνέλθουν από το σο αυτού του πολιτικού – κοινωνικού αιφνιδιασμού.
Κι ενώ όλα τα παραπάνω βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, οι Τσολάκογλου συνεχίζουν να ψευδολογούν, συνεχίζουν πυρετωδώς να νομοθετούν, και να τροποποιούν με τρόπο δραματικό τη ζωή μας.
Με την πρόθεση να συμβάλουμε στον πολιτικό προβληματισμό της κοινωνίας ολόκληρης, θα θέλαμε να επαναφέρουμε το πρώτο και ουσιαστικότερο συμπέρασμα που εδώ και καιρό έχουμε διατυπώσει, και που – λόγω και των εξελίξεων – καθίσταται περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ.
Το πολιτικό σύστημα έχει και τους μηχανισμούς να ανέχεται, και πολυποίκιλους πολιορκητικούς κριούς προκειμένου να εμβολίζει τις συνειδήσεις, διαθέτει και μηχανισμούς να κατευθύνει και να ανατροφοδοτεί τα φαινόμενα του μαζικού κοινωνικού αποπροσανατολισμού, αλλά και μηχανισμούς για να αντιστέκεται όταν πραγματικά αισθανθεί ότι από κάπου κινδυνεύει.
...συνέχεια στο http://ellinikoforum.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου