Η "κυρά Βασιλικούδα", όπως την αποκαλούσαν οι συγχωριανοί της, γυναίκα σύμβολο των Ελλήνων ακριτών, γεννήθηκε το 1904 στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης. Από παιδί γνώρισε την ορφάνια και την πίκρα της προσφυγιάς, καθώς η οικογένειά της μετακινήθηκε κυνηγημένοι από τους Τούρκους στην Αδριανούπολη. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1921 εγκαταστάθηκε προσωρινά στο Ελληνοχώρι Διδυμότειχου και έπειτα στο Σάκο της Νέας Ορεστιάδας. Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Και όταν έχασε τα τρία σε νεαρές ηλικίες, άρχισε να αντιμετωπίζει σαν δικά της παιδιά όλα τα Ελληνόπουλα και ιδιαίτερα τα στρατευμένα. Το 1962 εγκαταστάθηκε οριστικά στο χωριό Μαράσια, στο Δήμο Τριγώνου. Το σπίτι της είναι το τελευταίο του οικισμού, δίπλα στο ακριτικό φυλάκιο και 300 μέτρα από τα τουρκικά φυλάκια, με φυσικό σύνορο τον Έβρο.
Για πενήντα χρόνια ήταν εκείνη που ύψωνε καθημερινά την Ελληνική σημαία στην αυλή του σπιτιού της, μερικές εκατοντάδες μέτρα από τα ελληνοτουρκικά σύνορα. Έλεγε ότι ακούγοντας τους Τούρκους από την άλλη πλευρά ένιωθε πάντα την ανάγκη να δηλώνει την παρουσία της και την ελληνικότητα του τόπου. "Για να φαίνεται η σημαία απέναντι, εκεί όπου γεννήθηκα", έλεγε. Όσοι έκαναν τη στρατιωτική θητεία τους στο Β. Έβρο τη θυμούνται με ευγνωμοσύνη. Τους μαγείρευε, τους έπλενε, τους συμβούλευε σαν δικά της παιδιά.
Για την προσφορά της στην πατρίδα και στα στρατευμένα νιάτα είχε τιμηθεί το 2007 από την Ακαδημία Αθηνών, κατόπιν πρότασης του Δήμου Τριγώνου, που εξέφρασε την εκτίμηση και αγάπη όλης της τοπικής κοινωνίας. Το 2010 τιμήθηκε επίσης από τον Στρατό Ξηράς.
Τον τελευταίο καιρό νοσηλευόταν στο στρατιωτικό νοσοκομείο Διδυμοτείχου. H κηδεία της θα γίνει στο χωριό Μαράσια, παρουσία του Αρχηγού ΓΕΣ Αντιστράτηγου κ. Φραγκούλη Φράγκου, με τιμές εν ενεργεία αξιωματικού.
Πηγή: http://www.enkripto.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου