Πολιτικά φληναφήματα και μειξοδάκρυα για τη βία

Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα

Η Ελλάδα βρίσκεται εδώ που την έφεραν όσοι κυβέρνησαν, νομοθέτησαν, διοίκησαν και άρπαξαν για 40 ολόκληρα χρόνια.

Δόλος - απάτη - πουστιά - αναλγησία - ατιμωρησία - λεηλασία - ανεργία - πείνα - χρεοκοπία και πάει λέγοντας αποτελούν το εθνοκτόνο και κοινωνιοκτόνο αμάλγαμα με το οποίο ζυμώθηκε ο δημόσιος και κοινωνικός βίος των Ελλήνων "που είναι βουτηγμένοι στα σκατά".

Όμως, κάποιοι Έλληνες αποφάσισαν να αντισταθούν στην κυβέρνηση των Κουίσλιγκς και της νέας κατοχής για να προστα­τεύσουν τη ζωή τους και την κοινωνική τους ύπαρξη. Ο νέος εθνικοσοσιαλισμός χρησιμοποιεί τη βία σε όλες της τις εκδοχές: Νομοθεσία - Δάνεια - Δικαιοσύνη. Είναι πολύ φυσικό, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης να οδηγεί τους εξαθλιωμένους και χωρίς μέλλον Έλληνες σε κάποιες δυναμικές αντιδράσεις, που οδηγούν σε θερμές συγκρούσεις.

Στις συγκρούσεις αυτές ματώνουν μύτες, υπάρχουν τραυματισμοί και ενδεχομένως και θάνατοι.

Η Ιστορία ανά του αιώνες και ανά τον κόσμο καταγράφουν τέτοια γεγονότα, τα οποία εντάσσονται στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι.

Μάλιστα, αυτή τη φυσικότητα υπογράμμισε προ πολλού και ο Μαρξ γράφοντας για την κρατική βία, η οποία "συμπράττει με τις οικονομικά βαρύνουσες κοινωνικές τάξεις" για να αποφανθεί ότι: "Η βία είναι η μαμή κάθε παλιάς κοινωνίας η οποία εγκυμονεί μία καινούργια αποτελώντας η ίδια οικονομική δύναμη" (Αναφέρεται από τον στοχαστή Παναγιώτη Κονδύλη στο έργο του: "Θεωρία του Πολέμου", εκδ. γ' "Θεμέλιο", 1999 σελ. 193, η οποία παραπέμπει στον Α΄τόμο του Κεφαλαίου του Μαρξ, σελ. 779).

Είναι ιστορικό και κοινωνικό γεγονός ότι η βία συνιστά ουσιώδες στοιχείο της κοινωνικής εξέλιξης και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο ο Γάλλος νομπελίστας Αλμπέρ Καμύ, έγραψε: "Χάσαμε δυστυχώς και την αρετή της εξέγερσης".

Ούτως εχόντων των πραγμάτων θα έλεγα στους πολιτικούς υποκριτές να πάψουν να παίζουν θέατρο και σ' αυτό το ζήτημα.