Του ΗΛΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Διευθυντή του ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟΥ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
Θα σας φανεί απροσδόκητο, περίεργο και εριστικό αυτό που θα ισχυρισθώ. Αλλά πιστεύω ότι είναι έχει δίκιο σε αυτά που λέει, πολλές φορές απότομα, επιγραμματικά και ωμά ο κ. Θεόδωρος Πάγκαλος. Σήμερα Αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως. Και τα σχολιάζουν ως παραδοξολογίες ΜΜΕ και λαός. Από όσα θυμάμαι όλα ήσαν ακριβή όσα έλεγε. Ας «ελέγξουμε» όμως το πιο πρόσφατο, το πιο ενοχλητικό: Αυτό το «όλοι μαζί τα φάγαμε». Που όλοι κατηγορούν αποκλειστικά πολιτικούς ότι συντεχνιακά και συμποσιακά φάγανε τα 360 δις Ευρώ. Αυτά που καλούμεθα να πληρώσουμε εμείς οι νηστικοί, ως μέχρι τώρα χρέος. Δηλαδή από το 1974 μέχρι σήμερα. Αφού το στρατιωτικό καθεστώς, ως γνωστόν, δεν άφησε χρέος. Και μάλλον φάγανε με χρυσά κουτάλια και διακεκριμένοι και προβεβλημένοι και ωφελημένοι «αντιστασιακοί» και μη, κατά την εξαετία 1968-1973. Γιατί πιστεύω ότι μιλάει σωστά ο κ. Πάγκαλος; Διότι για αναρωτηθήτε με το χέρι στην καρδιά και τη μνήμη φρέσκια, εκτός των πολιτικών, που υποθέτουμε ότι φάγανε και παραφάγανε, ποιοι άλλοι φάγανε τα δισεκατομμύρια που πλήρωσε ως φόρους ο ελληνικός λαός και τα τρισεκατομμύρια, που ποικιλοτρόπως εισέρρεαν και εισρρέουν από την Ενωμένη Ευρώπη; Ξεχάσατε τι φημολογείται εδώ και δεκαετίες; Δεν λένε ότι και ο τελευταίος αγράμματος προεδράκος με τους συμβούλους του, σε ένα χωριουδάκι, ή ένας φτωχοδήμαρχος με μερικούς δημοτικούς του, ή ένας νομάρχης με μερικούς νομαρχιακούς του, ένας πρόεδρος μιας Ενώσεως Γεωργικών Συνεταιρισμών με μερικούς κολλητούς του, όταν ανελάμβαναν με ένα κονδύλι ευρωπαϊκό να κάνουν ένα οποιοδήποτε έργο το χρέωναν από 50 έως….700 φορές ακριβότερα; Κάποιοι που διαχειριζόντουσαν κονδύλια επιδοτήσεων, από σεισμοπαθείς μέχρι αποζημιώσεις αγροτικών προϊόντων, μπορούσαν να δηλώσουν απίστευτα πολλαπλάσιους αριθμούς και ποσότητες σε σχέση με τις πραγματικές. Αλλά κι αυτοί δεν τα φάγανε μόνοι τους. Με τη βοήθεια και τη συμμετοχή στη μοιρασιά αυτών που ωρύονται σήμερα για το ποιοι τα φάγανε, τα τρώγανε μαζί ….ιεραρχικώς. Ξέχασες τσοπάνο μου ότι όταν σου είπαν να δηλώσεις εφτά φορές παραπάνω τα αρνοκάτσικά σου, με το αζημίωτο βεβαίως, τα δήλωσες δεκαπενταπλάσια; Γιατί; Για να πάρεις παραπάνω παράνομα επιδότηση από τους κουτόφραγκους. Φυσικό δεν ήταν ο «αρμόδιος» που σε βοήθησε να πάρεις 15 φορές παραπάνω επιδότηση, να τα δηλώσει κι εκείνος άλλες πενήντα φορές παραπάνω τα αρνοκάτσικά σου για να πάρει κι αυτός τη γενναία μίζα του; Ξέχασες αγρότη μου ότι όταν ήρθαν και μας είπαν να δηλώσουμε τα ελαιόδεντρά μας ότι μας είπαν οι προύχοντες του χωριού μας, «εμείς δεν θα ελέγξουμε πόσες ελιές έχετε. Βάλτε όσες θέλετε». Και εσύ δεν με απείλησες να με σπάσεις στο ξύλο που πήγα και τις μέτρησα τρεις φορές τις δικές μου ελιές, μήπως κατά λάθος δηλώσω έστω και μία παραπάνω και μου έλεγες «ότι χαλάω την πιάτσα»; Και βρέθηκες εσύ με πενήντα ρίζες ελιές να παίρνεις εκατό φορές παραπάνω επιδότηση από εμένα που είχα εφτακόσιες; Πόσες δήλωνε στην Ενωμένη Ευρώπη πως είχες και πόσα έπαιρνε ο …προστάτης σου από την… υπερδήλωση των ελαιοδένδρων σου, ελέω κοινής απάτης; Να θυμηθούμε και τις κομπίνες σε ελαιοτριβεία; Έβγανες εκατό κιλά λάδι και σου έδιναν Βεβαίωση ότι έβγαλες δέκα τόνους. Εκατό φορές παραπάνω. Και μοιραζόσαστε την παράνομη επιδότηση; Να θυμηθούμε και τη συνέχεια αυτής της …υπερπαραγωγής σου; Έφερνες βρωμόλαδο οκτώ χρόνων, μούργιες από την Τυνησία και το ανακάτωνες με δικό σου. Έβαζες πέντε κιλά δικό σου φρέσκο και ενενήντα πέντε κιλά τυνησιακό που έζεχνε. Έρριχνες και πενήντα κιλά φτηνό σπορέλαιο να κόψει τη βρώμα της τυνησιακής μούργας, το έκανες 150 κιλά, τα πέντε δηλαδή γινόντουσαν 150 και το έστελνες το χαρμάνι αυτό να χαρμανιάζουνε σε ντενεκέδες των 17 κιλών, ως αγνό παρθένο ελαιόλαδο, παραγωγής σου δήθεν, σε φίλους και γνωστούς, συγγενείς, μέχρι και τον αδελφό σου στην Αθήνα. Που υερηφανευόντουσαν ότι τρώνε λάδι αγνό από το χωριό οξύτητας τρία δέκατα του οξέος. Και το μοσχοπούλαγες. Πού να φανταζόντουσαν τί τρώγανε. χάρη στην οξύνοιά σου! Άσε που όταν πετάγαμε στις χωματερές όσα φρούτα που μας περισσεύανε, από ροδάκινα μέχρι λεμόνια και δαμάσκηνα μέχρι πορτοκάλια και μας τα πλήρωνε η ΕΕ, εσύ έβανες σε κάθε ζύγι και δύο τόνους… τσιμεντόλιθους για πορτοκάλια. Κι εσύ κ. διευθυντά υπουργείου που ξεκλείδωνες το συρτάρι σου με τα κρυμμένα ευρωπαϊκά προγράμματα με μίζα 30 και 40%; Κι εσύ κ. έντιμε που διαχειριζόσουνα με έξι άλλους ένα κληροδότημα αξίας επτά εκατομμυρίων δραχμών, έστελνες σχέδια ανακαίνισής του στην Ε.Ε. 260 εκατομμυρίων, το ξέχασες; Κι εσύ αξιόπιστον μέλος μεγάλου και ευαγούς ιδρύματος, όταν σου ήρθε μια εφοπλιστίνα να σου πρότεινε να σου κάνει επέκταση, με τα σχέδια έτοιμα, το κοστολόγιο ακριβώς εκατό εκατομμύρια, δεν δεχόσουνα να σου την φτιάξει. Αλλά ήθελες τα λεφτά στο χέρι να την φτιάξει το Συμβούλιο. Και όταν της τα πήρες από το χέρι και τα είχες στο χέρι σου, και την είχες στο χέρι τη γιαγιά εφοπλιστίνα που ξεψύχαγε,, μετά χαράς έφτιαξες με τα εκατό εκατομμύρια μόνο το ένα δέκατο αυτής της επεκτάσεως. Τα άλλα εννέα δέκατα, δηλαδή τα ενενήντα εκατομμύρια από τα εκατό, πού πήγαν; Κι εσύ κ. νομάρχα που έπαιρνες ένα κονδύλι εκατοντάδων εκατομμυρίων δραχμών, που τα έδινε η Ε.Ε. για να μάθουν κομπιούτερς τα χωριατόπουλα και σου έδινε και επιδότηση 2.500 δρχ. κατά…χωριατόπουλο, για να το προσελκύσεις, να ωθηθεί στη μάθηση κομπιούτερ, πέραν της δαπάνης εκμάθησής του, εσύ τί τα έκανες τα δυομισοχίλιαρα; Και δήλωνες στα χαρτιά προς την Ε.Ε. ότι είχες εφτακόσιους μαθητές αλλά δίδαξες μόνον 17; Ποιοί τρώγανε τα λεφτά; Ο Πάγκαλος; Κι εσύ κ. Πανεπιστημιακέ, που έκανες το ίδιο, έπαιρνες κονδύλια και δίδασκες ομάδες, θυμάσαι τί θα πάθαινε μια συνάδελφός σου, αν δεν ήταν….μουρλή; Της υποσχεθήκατε να τις διδάξετε στους φοιτητές της, όταν εξοικονόμησε κι αυτή ένα κονδύλι. Και όταν ήρθε ή ώρα να αρχίσουν τα μαθήματα, της είπες «μα τρελή είσαι ρε Βούλα που θα κάνεις μαθήματα; Έχουμε Καταστάσεις έτοιμες θα τις στείλεις στην Ενωμένη Ευρώπη με ονόματα, ώρες, αίθουσες καθηγητές και θα επικυρωθεί το ποσό. Έτσι κάνουμε όλοι». Και η ….μουρλή αντέδρασε με κατάρες, αλλά πήρε τις καταστάσεις που τις δώσατε. Από περιέργεια όμως τις διάβασε. Και τί είδε πως γράφανε; Την ίδια ώρα, την ίδια ημερομηνία, ο ίδιος μαθητής, ο Μπάμιας Κολοκυθόπουλος εφέρετο να διδάσκεται σε τέσσαρες διαφορετικές πόλεις, από τον ίδιο καθηγητή τον κ. Δομάτο Αγγουρόπουλο, με θέμα πως μεγαλώνουν τα βλίτα σε παραλία της Πάρου εκεί όπου ο βράχος είναι χυτός μέσα στο πέλαο. Δεν πήδηξε από το μπαλκόνι της όλη τη νύχτα η μουρλή καθηγήτρια, αλλά δεν μας άφησε να κοιμηθούμε στιγμή, βρίζοντας και βλαστημώντας. Με το που γαλάκτωσε η αυγούλα άρχισε να τηλεφωνεί σε ραδιοσταθμούς και σε κανάλια να καταγγείλει την απάτη σας. Και της λέγανε: «Δεν είναι θέμα πρωτότυπο αυτό κυρία μου. Αυτό είναι πασίγνωστο. Αν έχετε καμμιά πιο μουρλή από εσάς, να τη βγάλουμε στο γυαλί τώρα αμέσως». Τελικά, για να μην αυτοκτονήσει από το κακό της προτείναμε να τη βγάλουμε δορυφορικά σε χώρες της Κεντρώας Αφρικής. Δεν ήθελε να την ακούνε
μόνο μαϊμούδες και τη βγάλαμε και έβγαλε το άχτι της σε ραδιοσταθμό της Αυστραλίας. Της δώσαμε και το CD να το πάρει στον τάφο της μη διαρρεύσει και έχετε προβλήματα. Δεν υπάρχει ούτε ένας τομέας δράσης, που να μην έχει στηριχθεί σε ένα ευρωπαϊκό κονδύλι. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και ένας εκλεγμένος τίμιος, με ψήφους και χειροκροτήματα ενθουσιαστικά, με μυαλό τόσο άγονο, όσο ένα χωμάτινο άψητο τούβλο, θα μπορούσε να ψήσει την Ε.Ε. να πάρει ένα κονδύλι της, για το καλό του τόπου του και να μην έφτιαχνε ξεδιάντροπα ένα δικό του παλατάκι με….υαλότουβλα. Εάν είχανε κάποιοι στο κεφαλάκι τους νιονιό ενός σπουργίτη, αντί να κάνουνε συγκεντρώσεις «ακομματίκ» που τους εκθειάζουν ΜΜΕ, που νομίζουν μάλιστα πως πάνε αυθόρμητα από μόνοι σας και όχι ως αμνοί στο μαντρί, χτυπώντας κατσαρολικά και αναρωτώμενοι «ποιοί τα φάγανε», τότε θα πηγαίνανε εκδρομούλες με τις γκομενούλες τα Σαββατοκύριακα. Εκδρομούλες τύπου « Η Κόρη μου η σοσιαλίστρια» α λ ά αειμνήστων Αλίκης Βουγιουκλάκη και Δημήτρη Παπαμιχαήλ του 1966. Και θα καταγράφανε που ανήκουν κάποια «σπιτάκια» λαμπερά με πισίνες και τζαμαρίες και να… κάτι βεραντάρες έξι μέτρα πλάτος, με πέντε γκαράζ για τζιπ και τρεις αλλοδαπούς φύλακες σε μόνιμη βάση. Σπιτάκια στις ηλιόλουστες βουνοκορφές και κορυφογραμμές και τα δροσερά λαγκάδια. Και θα έβγαινε επί χάρτου με απλή αριθμητική, αλάνθαστα και ευχάριστα, με ονόματα η απάντηση στην διαχρονική περιέργειά τους «ποιοι φάγανε τα λεφτά» που αναρωτιόταν κάποτε και ο πρωθυπουργός. Θα βρίσκανε επώνυμα, από αγράμματους κοσμοκαλόγερου της πολιτικής ή της αγιαστούρας, μέχρι μονίμους κατοίκους του Αγίου Όρους. Και δεν εννοώ υποθέσεις γνωστού Βατοπεδίου. Αλλά πεδίου παντελώς αγνώστου ληστείας, ουδέποτε δημοσιευθεισών υποθέσεων. Ονόματα θεωρούμενους απολύτως τιμίους συμπατριώτες μας. Αγωνιστές για τη Δημοκρατία και την καλυτέρευση της ζωής μας, ευεργέτες μας και πέραν πάσης υποψίας. Αυτοί έχουν γραπτή Βεβαίωση, με προκαταβολική βούλα και σφραγίδα του Αγίου Πέτρου, του θυρωρού του Παραδείσου εισηγητού εις τον Θεόν του ποιου η ψυχή θα καταταγεί που. Αυτή η Βεβαίωση γράφει, ότι αυτοί οι έντιμοι φέρουν τον παράδεισο μαζί τους, αυτόν που έφτιαξαν με τον ιδρώτα τους επί Γης, πατώντας επί πτωμάτων τούβλων από …ευρωπουλάκια, όπως κεχαριτωμένα λέει και Αννίτα Πάνια, όχι σπάνια. Αλλά κι εσύ παπά μου, επί Γης μικρέ Άγιε Πέτρε, μέσα στις προσευχές για τη σωτηρία της ψυχής μας, σε συνεργασία με το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο χρεώσατε 15 φορές παραπάνω εκείνη την προέκταση στο ναό του χωριού. Που ανηγέρθη με κοινοτικό κονδύλι. Δεν λέω για το ότι σε συνεργασία με τους Επιτρόπους κρύβετε από τον Μητροπολίτη τα τέσσερα πέμπτα των χρημάτων του δίσκου από το Χριστεπώνυμο πλήθος. Γιατί ορθώς καλύπτετε άλλες ανάγκες της Εκκλησίας. Ο Μητροπολίτης νομιμοποιείται να υπερτιμολογήσει κονδύλια ΕΕ γιατί μπορεί να συνεργάζεται με δαιμόνιους κοινωνικούς παράγοντες, με τις Αρχές και άλλους…δαίμονες. Ας μην δαιμονοποιούμε λοιπόν τις εξάψεις και εξάρσεις Πάγκαλου, γιατί σε αυτές είναι …πάγκαλος. Και η ρήση του είναι και σωστή και καθόλου ..άχρηστη για όσους έχουν μνήμη. Αλλά αν κάποιοι κατορθώσετε να αποδείξετε ότι κακώς μας τα δίνανε οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικάνοι τα δάνεια, καλώς εμείς τα παίρναμε, δικαίως μπορούμε να τους τα φάμε ως καλοφαγάδες, χωρίς κίνδυνο να έχουμε αργότερα στο κεφάλι μας αγάδες, τότε τιμίως σας βγάζω το καπέλο, αν και δεν φοράω καθότι έχω το φυσικό μαλλί που είχα στα 22 μου. Προσέξτε όμως μήπως δεν είμαστε οι μόνοι παλικαράδες επί Γης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου