Του Νίκου Κοτζιά
Πριν από ένα χρόνο, σε σειρά άρθρων μου τόνιζα ότι το «Μνημόνιο 1» ήταν κοινωνικά άδικο, οικονομικά αντιαναπτυξιακό και λογικά ανόητο. Ότι οι αριθμοί του «δεν έβγαιναν». Είχα, μάλιστα, επικαλεστεί δηλώσεις του τότε προέδρου της Γερμανίας, σύμφωνα με τον οποίο η χώρα του θα χρειαζόταν είκοσι χρόνια για να μειώσει το έλλειμμα κατά 5%. Καλούσα, λοιπόν, την κυβέρνηση να διαπραγματευτεί σκληρά· να εγκαταλείψει τη λογική του οικονομικού της επιτελείου, το οποίο, μαζί με τον αντιπρόεδρό της, δήλωνε ότι «όταν χρωστάς, δεν διαπραγματεύεσαι». Σχεδόν την παρακαλούσα δημόσια να μην δεχτεί ως χρόνο αποπληρωμής του δανείου τα τέσσερα χρόνια (εκείνη αντιπρότεινε λιγότερα, τρία χρόνια – η μόνη «διαπραγματευτική επιτυχία» της...) και να μην αποδεχτεί τόκους άνω του 4%, διότι, διαφορετικά, η χώρα θα αδυνατούσε να ξεπληρώσει το δάνειο και θα αναγκαζόταν να ζητά –υπό χειρότερες, μάλιστα, συνθήκες– εκείνα που δεν διαπραγματεύτηκε το 2010.Η κυβέρνηση, δυστυχώς, δεν διδάχτηκε από τις αποτυχίες της το 2010 και γι’ αυτό:
α) Καμώνεται ότι διαπραγματεύεται, ενώ δεν διαπραγματεύεται. Ακόμα και κολλημένη στον τοίχο, κρατά τα χέρια κάτω.
β) Δεν λέει κουβέντα ως προς τις θεωρίες της μη διαπραγμάτευσης που η ίδια προπαγάνδιζε σε βάρος των συμφερόντων της χώρας μόλις πριν από λίγους μήνες.
γ) Ετοιμάζεται να παραδώσει τη δημόσια περιουσία της χώρας και να προβεί σε δεύτερο γύρο επιθέσεων κατά του εισοδήματος του Έλληνα πολίτη που δεν παρανομεί, δεν φοροδιαφεύγει, δεν κλέβει.
δ) Ετοιμάζει το «Μνημόνιο 2», παρά το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός και ο υπουργός των Οικονομικών διαβεβαίωναν μόλις πριν από δύο μήνες ότι δεν θα υπάρξει δεύτερο Μνημόνιο.
ε) Προσπαθεί να μας κάνει να ξεχάσουμε τα «παραμύθια» που πλάσαρε με τη συνεργασία των ισχυρότερων μέσων μαζικής ενημέρωσης - παραπληροφόρησης πριν από λίγο καιρό, τότε, στις 25 του Μαρτίου, όταν διαφήμιζε ότι είχε ήδη λάβει –«και άνευ ανταλλαγμάτων»– την επιμήκυνση των δανείων και τη μείωση των επιτοκίων. Τότε που τα κανάλια μετέδιδαν επί τρεις ημέρες εικόνες με τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να επευφημούν τα κατορθώματα του Έλληνα πρωθυπουργού στη Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου. Κατορθώματα για τα οποία ουδείς κάνει λόγο σήμερα, την ώρα που έρχεται ο επόμενος λογαριασμός...
Η κακή οικονομική μας κατάσταση είναι έργο των τελευταίων κυβερνήσεων της χώρας και της ανικανότητας των Ελλήνων τραπεζιτών και της διαπλοκής να αναπτύξουν την ιδιωτική οικονομία και επιχειρηματικότητα – προς το παρόν, περιορίζονται στο να ανταγωνίζονται όχι στην αγορά, αλλά στο βαθμό εξύβρισης του δημόσιου τομέα και των δημοσίων υπαλλήλων...
Σήμερα η κατάσταση χειροτερεύει, διότι δεν υπήρξε από τους λογιστές της κυβέρνησης αναπτυξιακή πολιτική. Αλλά –το κυριότερο– διότι η κυβέρνηση επιδιώκει να λάβει από τους εταίρους της εκείνα τα οποία θα λάμβανε αν πέρσι είχε κάνει διαπραγματεύσεις· αν είχε κατά νου το πώς θα σώσει τη χώρα και όχι τους τραπεζίτες. Κάθε μέτρο, κατά συνέπεια, που θα λάβει προκειμένου να επιμηκύνει το δάνειο και να μειώσει τους τόκους είναι αποτέλεσμα της δικής της κακής οικονομικής πολιτικής και της «στρατηγικής» της μη διαπραγμάτευσης. Πρόκειται για δύο πρακτικές που θα κοστίσουν υπερβολικά ακριβά στη ζωή του καθενός μας όσο και στο μέλλον της χώρας.
Δυστυχώς, και στην επικείμενη δια πραγμάτευση για το «Μνημόνιο 2», η κυβέρνηση προσέρχεται με τη σκέψη στη διαπλοκή και την ψυχή στους τραπεζίτες. Αρνείται να αντικρίσει κατάματα τις αδικίες, τα προβλήματα και τα αδιέξοδα που έχει δημιουργήσει. Ετοιμάζεται, με φόβο έναντι κάθε άλλης εναλλακτικής λύσης, να δεχτεί και τις πιο παράλογες απαιτήσεις των εταίρων της. Στην ουσία, μεταθέτει τα προβλήματα για λίγο πιο αργά, με μέγιστο κόστος και συσσωρεύοντας αδιέξοδα και υποχωρήσεις για τη χώρα. Αυτό, όμως, που σήμερα αναβάλλει θα είναι ακόμα χειρότερο αύριο...
Πηγή : http://www.epikaira.gr/
Πριν από ένα χρόνο, σε σειρά άρθρων μου τόνιζα ότι το «Μνημόνιο 1» ήταν κοινωνικά άδικο, οικονομικά αντιαναπτυξιακό και λογικά ανόητο. Ότι οι αριθμοί του «δεν έβγαιναν». Είχα, μάλιστα, επικαλεστεί δηλώσεις του τότε προέδρου της Γερμανίας, σύμφωνα με τον οποίο η χώρα του θα χρειαζόταν είκοσι χρόνια για να μειώσει το έλλειμμα κατά 5%. Καλούσα, λοιπόν, την κυβέρνηση να διαπραγματευτεί σκληρά· να εγκαταλείψει τη λογική του οικονομικού της επιτελείου, το οποίο, μαζί με τον αντιπρόεδρό της, δήλωνε ότι «όταν χρωστάς, δεν διαπραγματεύεσαι». Σχεδόν την παρακαλούσα δημόσια να μην δεχτεί ως χρόνο αποπληρωμής του δανείου τα τέσσερα χρόνια (εκείνη αντιπρότεινε λιγότερα, τρία χρόνια – η μόνη «διαπραγματευτική επιτυχία» της...) και να μην αποδεχτεί τόκους άνω του 4%, διότι, διαφορετικά, η χώρα θα αδυνατούσε να ξεπληρώσει το δάνειο και θα αναγκαζόταν να ζητά –υπό χειρότερες, μάλιστα, συνθήκες– εκείνα που δεν διαπραγματεύτηκε το 2010.Η κυβέρνηση, δυστυχώς, δεν διδάχτηκε από τις αποτυχίες της το 2010 και γι’ αυτό:
α) Καμώνεται ότι διαπραγματεύεται, ενώ δεν διαπραγματεύεται. Ακόμα και κολλημένη στον τοίχο, κρατά τα χέρια κάτω.
β) Δεν λέει κουβέντα ως προς τις θεωρίες της μη διαπραγμάτευσης που η ίδια προπαγάνδιζε σε βάρος των συμφερόντων της χώρας μόλις πριν από λίγους μήνες.
γ) Ετοιμάζεται να παραδώσει τη δημόσια περιουσία της χώρας και να προβεί σε δεύτερο γύρο επιθέσεων κατά του εισοδήματος του Έλληνα πολίτη που δεν παρανομεί, δεν φοροδιαφεύγει, δεν κλέβει.
δ) Ετοιμάζει το «Μνημόνιο 2», παρά το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός και ο υπουργός των Οικονομικών διαβεβαίωναν μόλις πριν από δύο μήνες ότι δεν θα υπάρξει δεύτερο Μνημόνιο.
ε) Προσπαθεί να μας κάνει να ξεχάσουμε τα «παραμύθια» που πλάσαρε με τη συνεργασία των ισχυρότερων μέσων μαζικής ενημέρωσης - παραπληροφόρησης πριν από λίγο καιρό, τότε, στις 25 του Μαρτίου, όταν διαφήμιζε ότι είχε ήδη λάβει –«και άνευ ανταλλαγμάτων»– την επιμήκυνση των δανείων και τη μείωση των επιτοκίων. Τότε που τα κανάλια μετέδιδαν επί τρεις ημέρες εικόνες με τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να επευφημούν τα κατορθώματα του Έλληνα πρωθυπουργού στη Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου. Κατορθώματα για τα οποία ουδείς κάνει λόγο σήμερα, την ώρα που έρχεται ο επόμενος λογαριασμός...
Η κακή οικονομική μας κατάσταση είναι έργο των τελευταίων κυβερνήσεων της χώρας και της ανικανότητας των Ελλήνων τραπεζιτών και της διαπλοκής να αναπτύξουν την ιδιωτική οικονομία και επιχειρηματικότητα – προς το παρόν, περιορίζονται στο να ανταγωνίζονται όχι στην αγορά, αλλά στο βαθμό εξύβρισης του δημόσιου τομέα και των δημοσίων υπαλλήλων...
Σήμερα η κατάσταση χειροτερεύει, διότι δεν υπήρξε από τους λογιστές της κυβέρνησης αναπτυξιακή πολιτική. Αλλά –το κυριότερο– διότι η κυβέρνηση επιδιώκει να λάβει από τους εταίρους της εκείνα τα οποία θα λάμβανε αν πέρσι είχε κάνει διαπραγματεύσεις· αν είχε κατά νου το πώς θα σώσει τη χώρα και όχι τους τραπεζίτες. Κάθε μέτρο, κατά συνέπεια, που θα λάβει προκειμένου να επιμηκύνει το δάνειο και να μειώσει τους τόκους είναι αποτέλεσμα της δικής της κακής οικονομικής πολιτικής και της «στρατηγικής» της μη διαπραγμάτευσης. Πρόκειται για δύο πρακτικές που θα κοστίσουν υπερβολικά ακριβά στη ζωή του καθενός μας όσο και στο μέλλον της χώρας.
Δυστυχώς, και στην επικείμενη δια πραγμάτευση για το «Μνημόνιο 2», η κυβέρνηση προσέρχεται με τη σκέψη στη διαπλοκή και την ψυχή στους τραπεζίτες. Αρνείται να αντικρίσει κατάματα τις αδικίες, τα προβλήματα και τα αδιέξοδα που έχει δημιουργήσει. Ετοιμάζεται, με φόβο έναντι κάθε άλλης εναλλακτικής λύσης, να δεχτεί και τις πιο παράλογες απαιτήσεις των εταίρων της. Στην ουσία, μεταθέτει τα προβλήματα για λίγο πιο αργά, με μέγιστο κόστος και συσσωρεύοντας αδιέξοδα και υποχωρήσεις για τη χώρα. Αυτό, όμως, που σήμερα αναβάλλει θα είναι ακόμα χειρότερο αύριο...
Πηγή : http://www.epikaira.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου