Η ομολογία είναι η βασίλισσα των αποδείξεων λέει η ποινική επιστήμη.
Πρώτος, ανάμεσα, στους πρώτους του κινήματος, για ολόκληρες δεκαετίες, ο σήμερα εμφανιζόμενος ως μετανοούσα Μαγδαληνή, αποπειράται να ξαναεξαπατήσει τους πολιτικούς Αυστραλοπιθήκους προκειμένου ν’ αναδειχθεί στην κορυφή του.
Θράσος χιλίων χιμπατζήδων!
Τον Ιούλιο του 2003 συναποτέλεσε την κορυφαία πολιτική τριανδρία του κινήματος, όταν εκλέχτηκε ως νέος Γενικός Γραμματέας του, μετά την ανώμαλη καθαίρεση του «θείου βρέφους»!
Ήταν τότε, που ο κόσμος του πατριδοκτόνου λαϊκισμού έψαλλε το ωσαννά στην «νέα» αμερικανική Τρόικα: Σημίτης-Παπανδρέου-Χρυσοχοΐδης» (Αυτός ήταν ο τίτλος ενός άρθρου μου, το οποίο δημοσιεύθηκε στα «Πολιτικά Θέματα» της 11/7/2003).
Ήταν τότε που ο γράφων καυτηρίαζε «τα αδηφάγα εκδοτικά συγκροτήματα που λυσσούν να μας πείσουν ότι η κυβέρνηση των εθνικών ολετήρων είναι κυβέρνηση εθνικών σωτήρων και ότι η κυβέρνηση των γραικύλων είναι κυβέρνηση των Ελλήνων».
Ήταν τότε (Ιούλιος 2003), που τα «τρία τέταρτα της κρατικοδίαιτης Κεντρικής επιτροπής του Κινήματος, τον ανέδειξε στη θέση του Γραμματέα».
Ήταν τότε που η σφυρηλατηθείσα αμερικανική Τρόικα κυριάρχησε απόλυτα όχι μόνο στο «κίνημα» αλλά και στο πολιτικό σκηνικό.
Ήταν τότε που ο τραγικός πολιτικός ηθοποιός κυβερνούσε και συναποφάσιζε για όλα εντός και εκτός κινήματος.
Ήταν τότε που ο Τύπος και ΜΜΕ ευλογούσαν τους νέους Μεσσίες!
Ήταν τότε που η πλειοψηφία του φαύλου λαού έτρεχε πίσω της διαγκωνιζόμενη για τα πόστα των χυδαίων Ολυμπιακών Αγώνων.
Ήταν τότε που ο «αρχιτέκτονας της διαπλοκής Κ. Σημίτης», δήλωνε «μέσα είμαστε χάλια».
Ήταν τότε που η χυδαιότητα και η σαπίλα κυλούσε στους δρόμους και τα σοκάκια των Αθηνών.
Ήταν τότε που η εν λόγω Τρόικα δεν έβλεπε και δεν άκουγε τίποτα.
Ήταν τότε που ο γράφων αναδεικνύοντας αυτή την κόπρο του Αυγείου οδηγήθηκε σε τούτο το κείμενο: «Σάπισε το πολιτικό σύστημα» (βλ. «Πολιτικά Θέματα» της 18/7/2003).
Στο κείμενο εκείνο κατέληγα: «Ο κυρίαρχος εξακολουθεί να τους χειροκροτεί» και σαρκάζοντας το εμετικό γλείψιμο των... δημοσιογράφων έγραφα: «Θα έχουν την ευκαιρία να πληροφορήσουν τον «κυρίαρχο» λαό για τις πολυτελείς τουαλέτες των κυριών και τα χειροφιλήματα σε ακάθαρτα χέρια» (σ.σ.: Ήταν τότε που σχηματίζονταν ουρές στην αμερικανική πρεσβεία για να υποβάλουν τα σέβη τους οι «σύντροφοι» στη γιορτή Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ).
Ούτως εχόντων των πραγμάτων τίθενται δύο ερωτήματα:
Πρώτο: Τί παριστάνει τώρα ο εν λόγω πολιτικός ηθοποιός που κατηγορήθηκε τότε ότι «εγκατέστησε επίσημα τους Αμερικανούς πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών στην Ελλάδα!»
Δεύτερο: Γιατί οδύρεται και σκούζει πολύ ετεροχρονισμένα ο «κυρίαρχος» λαός;
Τώρα είναι αργά, πολύ αργά.
Μπροστάρηδες και λαός έσερναν τον χορό των κολασμένων στο πτώμα της Ελλάδος.
Καληνύχτα... Μαργαρίτα, όπως ήταν ο τίτλος ενός παλιού θεατρικού έργου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου