Ο πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Προέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Επειδή μέσα στον αχό της οδύνης, των οιμωγών και της πείνας που επέβαλαν στον «κυρίαρχο» λαό οι πολιτικοί νεκροθάφτες του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., η ιστορική μας μνήμη τείνει να εξαφανιστεί, θεώρησα χρήσιμο να γυρίσω πίσω τους δείκτες της Ιστορίας για να θυμίσω την έξοδο του Μεσολογγίου.
Μία έξοδος, η οποία, γράφουν οι ιστορικοί: «Επέπρωτο να καταστήσει το Μεσολόγγι ευρωπαϊκόν σύμβολον ηρωϊσμού και αυτοθυσίας» και «το ενδεξότατον κατά ξηράν μεγαλούργημα της όλης επαναστάσεως».
Πρόκειται για ένα ιστορικό μεγαλούργημα, το οποίο συγκλόνισε την Ευρώπη, οι ιστορικοί της οποίας την χαρακτήρισαν ως πανευρωπαϊκό σεισμό και προκάλεσε «την αναζωπύρωσιν του φιλελληνικού ρεύματος».
Ως προς τις θυσίες που στοίχησε αυτή η ιστορική «αποκοτιά», σημειώνω μόνο τούτη την μαρτυρική κατάθεση του Αυστριακού πρόξενου των Πατρών, του Βικέντιου Μικαρέλι ο οποίος έγραφε και τα εξής σχετικά: «Αποτέλεσμα της ασύνετου εκείνης πράξεως υπήρξεν ο θάνατος όλων των αρρένων από 12 ετών και άνω. Εξασχίλιαια γυναίκες και παίδες είναι τώρα αιχμάλωτοι των Αράβων -τρεις χιλιάδες και εκατόν ζεύγη ώτων συνελέχθησαν και απεστάλησαν εις Κωνσταντινούπολιν» (Από την απέραντη βιβλιογραφία αναφέρω ενδεικτικά: Δ. Κόκκινου: «Η ελληνική επανάστασις», εκδ. 5η, Αθήναι 1966 – 1967, τόμ. Ε, σελ. 278-291 – Α. Ορλάνδου: «Ναυτικά, τόμ. Β΄, Αθήναι, 1869, σελ. 252 – Κ. Παπαρρηγόπουλου: «Ιστορία του Ελληνικού έθνους», έκδ. 5η, τόμ. Στα, Αθήναι 1925, σελ. 165 – Απομνημονεύματα Αγωνιστών του ’21, τόμ. Ζ’, σελ. 180 – Γ. Γερβινου: «Ιστορία της επαναστάσεως και αναγεννήσεως της Ελλαδος», Αθήναι, 1864, τόμ. Β΄, σελ. 237 – 246). Συμπηκνωμένη βιβλιογραφία για το ιστορικό αυτό ζήτημα βλ. στο έργο μου, το οποίο τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών και εκδόθηκε το 1977 με τίτλο: «Η διάρθρωση της αγροτικής οικονομίας και των θαλάσσιων μεταφορών στην Ελλάδα πριν και μετά την επανάσταση του ’21», σελ. 273 επ. όπου γίνεται η καταγραφή των γεγονότων στο κεφάλαιο: «Η Τρίτη πολιορκία του Μεσολογγίου και η πτώσις». Στο κεφάλαιο αυτό υπάρχουν καταγεγραμμένες 119 συγκεκριμένες ιστορικές πηγές).
Αυτά τα ολίγα ως φόρο τιμής και ιστορικής μνήμης, για την «Έξοδο του Μεσολογγίου», και ως απάντηση στους όψιμους «ιστορικούς» που αποπειρώνται να την ισοπεδώσουν!
Το αμείληκτο ιστορικό ερώτημα το οποίο προβάλλει σήμερα είναι τούτο: Οι πολιορκούμενοι αγωνιστές του ’21 τόλμησαν να σπάσουν τις απειράριθμες τουρκικές ορδές και να πορευθούν το δρόμο της ελευθερίας.
Οι σημερινοί γονατισμένοι Έλληνες θα τολμήσουμε να σπάσουμε την πολιορκία της Ελλάδος από την κυβέρνησή τους, την Τρόικα και τους λαθρομετανάστες;
Αμφιβάλλω, γιατί τώρα οι ραγιάδες αντικαταστάθηκαν από τους κοπρίτες.
Προέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Επειδή μέσα στον αχό της οδύνης, των οιμωγών και της πείνας που επέβαλαν στον «κυρίαρχο» λαό οι πολιτικοί νεκροθάφτες του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., η ιστορική μας μνήμη τείνει να εξαφανιστεί, θεώρησα χρήσιμο να γυρίσω πίσω τους δείκτες της Ιστορίας για να θυμίσω την έξοδο του Μεσολογγίου.
Μία έξοδος, η οποία, γράφουν οι ιστορικοί: «Επέπρωτο να καταστήσει το Μεσολόγγι ευρωπαϊκόν σύμβολον ηρωϊσμού και αυτοθυσίας» και «το ενδεξότατον κατά ξηράν μεγαλούργημα της όλης επαναστάσεως».
Πρόκειται για ένα ιστορικό μεγαλούργημα, το οποίο συγκλόνισε την Ευρώπη, οι ιστορικοί της οποίας την χαρακτήρισαν ως πανευρωπαϊκό σεισμό και προκάλεσε «την αναζωπύρωσιν του φιλελληνικού ρεύματος».
Ως προς τις θυσίες που στοίχησε αυτή η ιστορική «αποκοτιά», σημειώνω μόνο τούτη την μαρτυρική κατάθεση του Αυστριακού πρόξενου των Πατρών, του Βικέντιου Μικαρέλι ο οποίος έγραφε και τα εξής σχετικά: «Αποτέλεσμα της ασύνετου εκείνης πράξεως υπήρξεν ο θάνατος όλων των αρρένων από 12 ετών και άνω. Εξασχίλιαια γυναίκες και παίδες είναι τώρα αιχμάλωτοι των Αράβων -τρεις χιλιάδες και εκατόν ζεύγη ώτων συνελέχθησαν και απεστάλησαν εις Κωνσταντινούπολιν» (Από την απέραντη βιβλιογραφία αναφέρω ενδεικτικά: Δ. Κόκκινου: «Η ελληνική επανάστασις», εκδ. 5η, Αθήναι 1966 – 1967, τόμ. Ε, σελ. 278-291 – Α. Ορλάνδου: «Ναυτικά, τόμ. Β΄, Αθήναι, 1869, σελ. 252 – Κ. Παπαρρηγόπουλου: «Ιστορία του Ελληνικού έθνους», έκδ. 5η, τόμ. Στα, Αθήναι 1925, σελ. 165 – Απομνημονεύματα Αγωνιστών του ’21, τόμ. Ζ’, σελ. 180 – Γ. Γερβινου: «Ιστορία της επαναστάσεως και αναγεννήσεως της Ελλαδος», Αθήναι, 1864, τόμ. Β΄, σελ. 237 – 246). Συμπηκνωμένη βιβλιογραφία για το ιστορικό αυτό ζήτημα βλ. στο έργο μου, το οποίο τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών και εκδόθηκε το 1977 με τίτλο: «Η διάρθρωση της αγροτικής οικονομίας και των θαλάσσιων μεταφορών στην Ελλάδα πριν και μετά την επανάσταση του ’21», σελ. 273 επ. όπου γίνεται η καταγραφή των γεγονότων στο κεφάλαιο: «Η Τρίτη πολιορκία του Μεσολογγίου και η πτώσις». Στο κεφάλαιο αυτό υπάρχουν καταγεγραμμένες 119 συγκεκριμένες ιστορικές πηγές).
Αυτά τα ολίγα ως φόρο τιμής και ιστορικής μνήμης, για την «Έξοδο του Μεσολογγίου», και ως απάντηση στους όψιμους «ιστορικούς» που αποπειρώνται να την ισοπεδώσουν!
Το αμείληκτο ιστορικό ερώτημα το οποίο προβάλλει σήμερα είναι τούτο: Οι πολιορκούμενοι αγωνιστές του ’21 τόλμησαν να σπάσουν τις απειράριθμες τουρκικές ορδές και να πορευθούν το δρόμο της ελευθερίας.
Οι σημερινοί γονατισμένοι Έλληνες θα τολμήσουμε να σπάσουμε την πολιορκία της Ελλάδος από την κυβέρνησή τους, την Τρόικα και τους λαθρομετανάστες;
Αμφιβάλλω, γιατί τώρα οι ραγιάδες αντικαταστάθηκαν από τους κοπρίτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου