Εκλογές ΟΠΩΣ ΤΙΣ ΕΙΔΑΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Της Αλεξάνδρας Ηλιοπούλου

Κολωνία, 9 Μαϊου 2012

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ελλάδα μας αποτελεί, από κάθε άποψη, ένα υπολογίσιμο κομμάτι της Ευρώπης. Και ειδικότερα της Ευρωζώνης. Όπως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχει, (όχι μόνο οικονομική),  σημαντικότατη εξάρτηση από την Ευρώπη. Οι βουλευτικές εκλογές της 6^ης Μαϊου, έδωσαν ένα αποτέλεσμα – διαφορετικό από εκείνα που έδιναν από το 1974. Δεν εκλέχτηκε μια μονοκομματική κυβέρνηση, που έδειχνε μια προϋπόθεση συγκεκριμένης πολιτικής. Αυτό που συνέβη τώρα, το είδαν εδώ στην Ευρώπη κάποιοι πολιτικοί, δημοσιογραφικοί, χρηματιστηριακοί και άλλοι σχετικοί κύκλοι, ως ενδεχομένως αναμενόμενο μεν, αλλά όχι ως προϋπόθεση προδιαγεγραμμένων εξελίξεων. Κάποιοι το θεωρούν ως εξαιρετικά επικίνδυνο, όσον αφορά τη δυνατότητα της Ελλάδος να παραμείνει στη ζώνη του Ευρώ με την

υπό διαμόρφωση «απειλούμενη» νέα αριστερή πολιτική κατάσταση και έναντι της Ευρώπης. Κάποιοι ως απολύτως αναμενόμενο αφού η λιτότητα που έχει επιβληθεί στον ελληνικό λαό δεν μπορούσε παρά να αύξανε τις λεγόμενες αντιμνημονιακές αντιστάσεις. Παρότι δεν θεωρείται ότι οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα έχουν μπει στην τελευταία ευθεία ακόμη, ώστε να διαφαίνεται προς τα πού κατευθύνεται η χώρα πολιτικά και οικονομικά, σε σχέση με όσα την υποχρεώνει η δανειακή σύμβαση, ωστόσο κάποιοι εδώ σπεύδουν να εκφρασθούν με συμπάθεια για τις οικονομικές δυσκολίες που υφίσταται ο ελληνικός λαός! Αλλά δεν μπορώ να ξέρω εάν αυτοί έχουν και την ισχύ να επιβάλουν πρακτικά τη συμπάθειά τους. Πάντως από οποιαδήποτε πλευρά και να το δει κανείς το ελληνικό πρόβλημα, δεν το  βλέπουν με αισιοδοξία. Αλλά ούτε εκφράζονται όλοι τόσο ανοιχτά, για να μη θεωρηθεί ανάμιξη στα εσωτερικά μας. Είναι λάθος, λένε εδώ, να εξισώνεται στην Ελλάδα η εκλογή σοσιαλιστή προέδρου στη Γαλλία, με αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα. Το αριστερός σε πολλούς παράγοντες της Ευρώπης ηχεί ως «μισοκομμουνιστής», αφού δεν αποκλείει να οδηγήσει την Ελλάδα έξω από την Ευρωζώνη με  οποιεσδήποτε οικονομικές συνέπειες ή σκέψεις. Οπως ότι πρέπει να χρησιμοποιηθούν οι καταθέσεις χρημάτων των πολιτών στις τράπεζες, δηλαδή ουσιαστικά να δεσμευθούν - γράφτηκε για τις άνω των 20.000 Ευρώ κατά άλλο στέλεχος της Αριστεράς άνω των 100 ή 150 χιλιάδων - για να αξιοποιηθούν από την αριστερή κυβέρνησή τους η για ανάπτυξη. Κάτι που δεν τολμήθηκε να λεχθεί ούτε  από την κυβέρνηση του ΑΚΕΛ της Κύπρου. Στην Αθήνα και από οικονομικό καθηγητή Πανεπιστημίου  ακούστηκε η φράση «μια έξοδος από το Ευρώ σημαίνει μεταξύ απελπισίας και καταστροφής». Αυτήν την πιθανότητα, εφόσον δεν υπάρξει μία συγκεκριμένη κυβέρνηση που να τηρήσει τα όσα έχει ενυπογράφως υποσχεθεί η Ελλάδα, τη μεγαλοποιούν συγκεκριμένοι παράγοντες εδώ. Ισχυρίζονται ότι στηρίζονται σε συγκεκριμένα δεδομένα και λένε ότι η Ελλάδα όποτε θέλει μπορεί να αυτοκαταστραφεί με μια άτακτη χρεοκοπία. Ενώ από τη μια μεριά δεν αποκλείεται η πιθανότητα κάποιων διευκολύνσεων, από την άλλη δεν διαβλέπεται, σήμερα τουλάχιστον, πως είναι διατεθειμένοι να κάνουν και πολλές υποχωρήσεις για την Ελλάδα μας. Της οποίας «έχει βγει το όνομα….». Αφήνεται να εννοηθεί ότι υπάρχει μια παγιωμένη πολιτική που δεν προβλέπεται να διαφοροποιηθεί εύκολα. Ακόμη και αν αλλάξουν τα πολιτικά δεδομένα στην Ευρώπη. Και ότι αυτό που επιβάλλεται, επί τέλους, είναι να διαφοροποιηθεί η Ελλάδα με άμεσες μεταρρυθμίσεις που ήταν υποχρεωμένη να είχε πραγματοποιήσει από πολλά χρόνια πριν. Όχι πάντως αριστερής απόκλισης. Μια τέτοια, ψιθυρίζεται, θα απομακρύνει σταδιακά την Ελλάδα από την Ευρώπη και θα την κατατάξει οριστικά σε μορφή «παλιών βαλκανικών χωρών».