Ο πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Επειδή λέγονται και γράφονται πολλά και διάφορα αστήρικτα ως προς τη λευκή ψήφο, παραθέτω, για την ενίσχυσή της τα εξής:
Πρώτο: Το Γ’ Τμήμα του Συμβουλίου Επικρατείας με την υπ’ αριθ. 2930/1996 απόφασή του, κρίνοντας σχετική προσφυγή, αποφάνθηκε με το εξής σκεπτικό: «Το εκλογικό σώμα... πρέπει να έχει και τη δυνατότητα αποδοκιμασίας... γιατί αποτελεί και αυτή μορφή εκδήλωσης της λαϊκής κυριαρχίας».
Συνεχίζοντας το σκεπτικό του Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου και εξαίροντας τη βαρύνουσα πολιτική σημασία της λέει: «Δεδομένου δε ότι μόνο με τη λευκή ψήφο εκφράζεται γνήσια η βούληση του εκλογέα να αποδοκιμάσει όλους τους υποψήφιους, πρέπει να γίνει δεκτό ότι από το άρθρο 52 του Συντάγματος που κατοχυρώνει την ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης, απορρέει και η υποχρέωση παροχής στον εκλογέα της δυνατότητας να εκφράσει τη βούλησή του αυτή με τη ρίψη στην κάλπη λευκού ψηφοδελτίου».
Προχωρώντας αποφαίνεται για την εγκυρότητα του λευκού, το οποίο «πρέπει να συναριθμείται με τα έντυπα ψηφοδέλτια», και να καταγράφεται ξεχωριστά από τα άκυρα.
Η εν λόγω απόφασις αναδεικνύει τη λευκή ψήφο ως ώριμη πολιτική συνειδητή επιλογή.
Δεύτερο: Το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (το Εκλογοδικείο), με την υπ’ αριθ. 12/2005 απόφασή του δέχθηκε ότι «τα λευκά ψηφοδέλτια εκδηλώνουν έγκυρη πολιτική βούληση».
Τρίτο: Ο νομπελίστας συγγραφέας Ζοζέ Σαραμάγκου, σε σχετική του συνέντευξη, είπε: «Η λευκή ψήφος ισοδυναμεί με βόμβα για το δημοκρατικό σύστημα, όχι όμως για να το καταστρέψουμε αλλά για να το αναμορφώσουμε και να το ανανεώσουμε» (βλ. «Η Καθημερινή», 2/5/2004, σελ. 26).
Τέταρτο: Αφού οι πάντες, σχεδόν, αποδέχονται ότι το σάπιο πολιτικό σύστημα ζει και αναπνέει με τη στήριξη της πελατειακής κοπριτοκρατίας, έπεται ότι εκατομμύρια ψήφοι των κοπριτών – μετά συγγενών – βρίσκονται ήδη στις κάλπες.
Πέμπτο: Εναντίον της λευκής ψήφου τάσσονται εκείνοι που λένε ότι: Το λευκό προσμετράται υπέρ του πρώτου κόμματος. Ε, και λοιπόν; Αυτοί που εισέρχονται στους πολιτικούς βόθρους και ψηφίζουν όλα αυτά τα χρόνια τι κατάφεραν; Τίποτα δεν άλλαξαν. Αντίθετα, νομιμοποίησαν τις χαβούζες.
Έκτο: Ο αποχωρών Θ. Πάγκαλος μας είπε – σε πρόσφατη συνέντευξή του: «Έχουν ευθύνη και όσοι μας ψήφισαν»!
Είναι η μοναδική σωστή κουβέντα που είπε, χαρακτηρίζοντας τους ψηφοφόρους κοπρίτες με τους οποίους μαζί τα έφαγαν, άλλοι πολλά και άλλοι λίγα!
Ούτως εχόντων των πραγμάτων θα έλεγα ότι το λευκό – και η αποχή – προστατεύουν την ατομική και ηθική αξιοπρέπεια, η οποία κατά τον διανοητή Γκαίτε «ισούται με το μεγαλείο των θεών».
Προστατεύοντας την αξιοπρέπειά σου αποφεύγεις αυτό το οποίο καυτηρίαζε ο σατιρικός Λασκαράτος γράφοντας: «Οι παλιάνθρωποι ενώνονται μεταξύ τους όπως οι σάπιες σταφίδες».
Οι δικοί μας πρόγονοι έλεγαν τούτο το σοφό: «Όμοιος ομοίω αεί πελάζει». Είναι ζήτημα προσωπικής επιλογής με ποιόν θα συναναστραφείς πολιτικά (Ευρύτερη ανάλυση της πολιτικής και νομικής σημασίας του λευκού βλ. το ομότιτλο άρθρο μου στο μηνιαίο περιοδικό «Ηλιαία», τεύχ. Ιανουαρίου 2007, σελ. 27-28).
Αυτοί που ψηφίζουν λευκό ή αποχή – στις παρούσες χυδαίες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες – δεν είναι ιμιτασιόν «πολίτες» της κοπριτοκρατίας και της Κυριακής ανά τετραετία – αλλά ώριμοι συνειδητοί και αληθινοί πολίτες.
Η ζωή προχωρά, έλεγε ένας Γερμανός διανοητής, «γιατί υπάρχουν και κείνοι που της αντιστέκονται».
Αυτό ακριβώς κάνουν όσοι ψηφίζουν λευκό και όσοι απέχουν.
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Επειδή λέγονται και γράφονται πολλά και διάφορα αστήρικτα ως προς τη λευκή ψήφο, παραθέτω, για την ενίσχυσή της τα εξής:
Πρώτο: Το Γ’ Τμήμα του Συμβουλίου Επικρατείας με την υπ’ αριθ. 2930/1996 απόφασή του, κρίνοντας σχετική προσφυγή, αποφάνθηκε με το εξής σκεπτικό: «Το εκλογικό σώμα... πρέπει να έχει και τη δυνατότητα αποδοκιμασίας... γιατί αποτελεί και αυτή μορφή εκδήλωσης της λαϊκής κυριαρχίας».
Συνεχίζοντας το σκεπτικό του Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου και εξαίροντας τη βαρύνουσα πολιτική σημασία της λέει: «Δεδομένου δε ότι μόνο με τη λευκή ψήφο εκφράζεται γνήσια η βούληση του εκλογέα να αποδοκιμάσει όλους τους υποψήφιους, πρέπει να γίνει δεκτό ότι από το άρθρο 52 του Συντάγματος που κατοχυρώνει την ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης, απορρέει και η υποχρέωση παροχής στον εκλογέα της δυνατότητας να εκφράσει τη βούλησή του αυτή με τη ρίψη στην κάλπη λευκού ψηφοδελτίου».
Προχωρώντας αποφαίνεται για την εγκυρότητα του λευκού, το οποίο «πρέπει να συναριθμείται με τα έντυπα ψηφοδέλτια», και να καταγράφεται ξεχωριστά από τα άκυρα.
Η εν λόγω απόφασις αναδεικνύει τη λευκή ψήφο ως ώριμη πολιτική συνειδητή επιλογή.
Δεύτερο: Το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (το Εκλογοδικείο), με την υπ’ αριθ. 12/2005 απόφασή του δέχθηκε ότι «τα λευκά ψηφοδέλτια εκδηλώνουν έγκυρη πολιτική βούληση».
Τρίτο: Ο νομπελίστας συγγραφέας Ζοζέ Σαραμάγκου, σε σχετική του συνέντευξη, είπε: «Η λευκή ψήφος ισοδυναμεί με βόμβα για το δημοκρατικό σύστημα, όχι όμως για να το καταστρέψουμε αλλά για να το αναμορφώσουμε και να το ανανεώσουμε» (βλ. «Η Καθημερινή», 2/5/2004, σελ. 26).
Τέταρτο: Αφού οι πάντες, σχεδόν, αποδέχονται ότι το σάπιο πολιτικό σύστημα ζει και αναπνέει με τη στήριξη της πελατειακής κοπριτοκρατίας, έπεται ότι εκατομμύρια ψήφοι των κοπριτών – μετά συγγενών – βρίσκονται ήδη στις κάλπες.
Πέμπτο: Εναντίον της λευκής ψήφου τάσσονται εκείνοι που λένε ότι: Το λευκό προσμετράται υπέρ του πρώτου κόμματος. Ε, και λοιπόν; Αυτοί που εισέρχονται στους πολιτικούς βόθρους και ψηφίζουν όλα αυτά τα χρόνια τι κατάφεραν; Τίποτα δεν άλλαξαν. Αντίθετα, νομιμοποίησαν τις χαβούζες.
Έκτο: Ο αποχωρών Θ. Πάγκαλος μας είπε – σε πρόσφατη συνέντευξή του: «Έχουν ευθύνη και όσοι μας ψήφισαν»!
Είναι η μοναδική σωστή κουβέντα που είπε, χαρακτηρίζοντας τους ψηφοφόρους κοπρίτες με τους οποίους μαζί τα έφαγαν, άλλοι πολλά και άλλοι λίγα!
Ούτως εχόντων των πραγμάτων θα έλεγα ότι το λευκό – και η αποχή – προστατεύουν την ατομική και ηθική αξιοπρέπεια, η οποία κατά τον διανοητή Γκαίτε «ισούται με το μεγαλείο των θεών».
Προστατεύοντας την αξιοπρέπειά σου αποφεύγεις αυτό το οποίο καυτηρίαζε ο σατιρικός Λασκαράτος γράφοντας: «Οι παλιάνθρωποι ενώνονται μεταξύ τους όπως οι σάπιες σταφίδες».
Οι δικοί μας πρόγονοι έλεγαν τούτο το σοφό: «Όμοιος ομοίω αεί πελάζει». Είναι ζήτημα προσωπικής επιλογής με ποιόν θα συναναστραφείς πολιτικά (Ευρύτερη ανάλυση της πολιτικής και νομικής σημασίας του λευκού βλ. το ομότιτλο άρθρο μου στο μηνιαίο περιοδικό «Ηλιαία», τεύχ. Ιανουαρίου 2007, σελ. 27-28).
Αυτοί που ψηφίζουν λευκό ή αποχή – στις παρούσες χυδαίες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες – δεν είναι ιμιτασιόν «πολίτες» της κοπριτοκρατίας και της Κυριακής ανά τετραετία – αλλά ώριμοι συνειδητοί και αληθινοί πολίτες.
Η ζωή προχωρά, έλεγε ένας Γερμανός διανοητής, «γιατί υπάρχουν και κείνοι που της αντιστέκονται».
Αυτό ακριβώς κάνουν όσοι ψηφίζουν λευκό και όσοι απέχουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου