Συγγνώμη: Κάναμε και λάθη!

Ο πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων

Μ’ αυτή τη λιτή έκφραση, οι κυβερνήσαντες και κυβερνώντες τούτων των χρόνων της πολυεπίπεδης και πολύμορφης χρεοκοπίας, κάνουν την «αυτοκριτική» τους και αυτοεμφανίζονται αγνές παρθένες στο δημόσιο βίο του πολιτικού χαμαιτυπείου!

Ως προς το πολιτικό λάθος, το έγραψα και άλλοτε μεταφέροντας τη γνωστή διαχρονική, έκτοτε, ρήση του διαβόητου Γάλλου υπουργού των Εξωτερικών Ταλλεϋράνδου, το οποίο χαρακτήρισε ως έγκλημα.

Μ’ αυτή την παραδοχή η Ελλάδα της μεταπολίτευσης –για να σταθούμε μόνο σ’ αυτή την περίοδο- είναι γεμάτη από πολιτικούς εγκληματίες.

Όμως αυτοί οι εγκληματίες, όχι μόνο δεν οδηγούνται στις φυλακές –όπως ο οφειλέτης ενός μικροποσού στην Εφορία- αλλά αντίθετα, ψηφίζονται και συνεχίζουν το εθνοκτόνο έργο τους από υψηλούς υπουργικούς θώκους. Πρόκειται για  ένα πρόστυχο πολιτικό και κοινωνικό φαινόμενο το οποίο δεσπόζει στην μεταπολιτευτική Ελλάδα.

Εγκληματίες και φαύλος λαός πορεύονται αγκαλιά χορεύοντας το χορό των κολασμένων!!

Ως προς τη διαβόητη συγγνώμη μεταφέρω εδώ ετούτες τις αράδες  από το άρθρο μου: «Η συγγνώμη και η συγχώρεση ως θεσμοί κοινωνικής αδικίας» (βλ. περιοδ. «Ηλιαία» τεύχ. Απριλίου 2006 σελ. 37-38).

Τότε, έγραφα καταλήγοντας: «Γενικό συμπέρασμα: Η ατομική, κοινωνική, θρησκευτική και πολιτική μετάνοια και συγχώρεση, αποτελεί τον πιο άδικο και ανήθικο θεσμό, ο οποίος ιδιαίτερα στο χώρο της πολιτικής συνιστά εθνικό έγκλημα ανάλογο με την εθνική ζημιά η καταστροφή που θα προξενήσουν οι πράξεις και παραλείψεις των πολιτικών. Στις περιπτώσεις αυτές πρέπει να λειτουργεί το Γουδί και όχι η συγγνώμη».

Αυτά όμως μπορούν να εφαρμόσουν και να λειτουργήσουν όταν υπάρχει αληθινός λαός και όχι αγελαίες μάζες ψηφοφόρων – τυχοδιωκτών (Για το ζήτημα αυτό βλ. το κείμενό μου: «Ο ολοκληρωτισμός – οι μάζες και τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα» στο περιοδ. «Ηλιαία» τεύχ. Ιανουαρίου 2008, σελ. 32-34).