Η παιδεία της Κατάνης και η απαιδεία των Αθηνών (Ένα ενδιαφέρον κείμενο του Α. Αντωνάκου)

Ο  πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Προέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων

Ποιος θα το περίμενε κι’ αυτό το αδιανόητο.

Η Ελλάδα της παρακμής του 2012 μ.Χ. είναι πιο πίσω από την αποικία των Χαλκιδέων, την Κατάνη, πόλη της Κάτω Ιταλίας, στην οποία ο νομοθέτης Χαρώνδας θέσπισε τη δωρεάν παιδεία από τον 6^ο π.Χ αι.

Αυτό το μαθαίνουμε από τον ιστορικό – φιλόλογο Αντώνη Αντωνάκο, ο οποίος αναδεικνύει το πολύ ενδιαφέρον ιστορικό ζήτημα στο μηνιαίο περιοδικό «Ελληνόραμα» (τεύχ. Φεβρουαρίου 2012).

Λειτουργός της Παιδείας ο ίδιος, διαπραγματευόμενος το θέμα: «Η δωρεάν παιδεία στο διαχρονικό ελληνικό γίγνεσθαι», γράφει και τα εξής: «Το πρώτο βέβαια νομοθέτημα στον κόσμο για παροχή δωρεάν παιδείας είναι κι’ αυτό ένα ελληνικό δημιούργημα. Είναι έργο του σπουδαίου νομοθέτου Χαρώνδα, στην Κατάνη της Κάτω Ιταλίας, τον 6^ο αι. π.Χ. Ο Χαρώνδας πρώτος ενομοθέτησε ότι: «όλα τα παιδιά των πολιτών πρέπει να μαθαίνουν γράμματα και η πόλη να πληρώνει τους μισθούς των δασκάλων, διότι θεώρησε ότι οι άποροι, οι οποίοι δεν μπορούσαν από μόνοι τους να πληρώσουν μισθούς θα στερούνταν τις ευγενέστερες επιδιώξεις»».

Και όπως πάντα ο ιστορικός μας παραθέτει και την πηγή από τον Διόδωρο Σικελιώτη (12, 12, 4, 3) ο οποίος γράφει: «Ενομοθέτησε γαρ (ο Χαρώνδας) των πολιτών τους υιείς εις άπαντας μανθάνειν γράμματα, χορηγούσης της πόλεως τους μισθούς τοις δασκάλοις».

Προχωρώντας ο ιστοριοδίφης θα μας υπενθυμίσει και την επί του προκειμένου εθνωφελή και φιλεκπαιδευτική πράξη του επαναστατημένου Γένους, το οπό με το όπλο στο χέρι, παλεύοντας για την ελευθερία αγωνιζόταν ταυτόχρονα και για τη δωρεάν παιδεία!

Μας παραθέτει, λοιπόν, την προκήρυξη της Πελοποννησιακής Γερουσίας (Τριπολιτσά, 16 Μαρτίου 1822), στην οποία  «αναφέρεται ρητώς: «Προσκαλείται η φιλομαθής νεολαία αφ’ όλην την Πελοπόννησον να συντρέξει εδώ για να διδαχθή αμισθί, κηρύτουσσα ότι κάθε μαθητής δεν θα εξοδεύση άλλο τι παρά δια τα βιβλία του και δια την ζωοτροφίαν του. Διατάττει δε τους γονείς να μη παραμελήσουν το ιερόν χρέος των αλλά να φροντίσουν επιμόνως δια την παιδείαν των τέκνων των».

Μαθαίνοντας κανείς την Ιστορία θα πρέπει να μελαγχολήσει και να οργίζεται γιατί η Ελλάδα μετά από 2600 χρόνια βρίσκεται πολύ πίσω στη δωρεάν παιδεία.

Μια παιδεία η οποία δεν διαφεντεύεται από ένα Χαρώνδα αλλά από μαθητευόμενους μάγους του γαλάζιου φιλελευθερισμού και του πράσινου σοσιαλισμού. Ο Χαρώνδας δεν είχε υπ’ όψιν του τόμους κομματικών προεκλογικών προγραμμάτων, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα της σημερινής αθλιότητας.

Ο Χαρώνδας δεν διέθετε τις στρατιές των προπαγανδιστών δημοσιο­γράφων για να οικοδομήσει με λίγες λέξεις το προοδευτικό σύστημα της δωρεάν παιδείας.

Δεν διέθετε προγράμματα – φούσκες σοσιαλιστικών οραμάτων, παιδαγωγικά ινστιτούτα, ΟΛΜΕ, και όλα αυτά τα τρωκτικά και κομματικούς κηφήνες της απαιδείας.

Το ίδιο ισχύει και για τους επαναστατημένους γραικούς, οι οποίοι εν μέσω πολέμου και ένδειας ανέδειξαν ως πρώτιστό και το εθνικό θέμα της δωρεάν παιδείας.

Τότε υπήρχε η πραγματική θέληση των εκπροσώπων του επαναστατημένου γένους για την παιδεία των Ελλήνων  ενώ τώρα πρόκειται για μία εθνική απάτη, στην οποία συμπράττουν και εκατομμύρια κοπριτών ψηφοφόρων, χορεύοντας μαζί με την υπουργό τους το χορό της ταφής της Ελληνικής γλώσσας.

Να, γιατί: Ο Αντωνάκος μας παραθέτει και τούτη την εντολή του Καποδίστρια προς τον μητροπολίτη Ιγνάτιο της Ουγγαροβλαχίας: «Προστάξατε, ως νομοθέτης, όστις γραικός προς γραικόν γράψη εις διάλεκτον αλλογενών, κηρύττεται αλλογενής».

Αντίθετα, τα εκατομμύρια των σημερινών πολιτικών πιθήκων καταστρέφουν συνειδητά τη γλώσσα την Ελληνική υιοθετώντας – με την ψήφο τους – την γλωσσοκτόνο πρόταση της σημερινής υπουργού Α-Παιδείας ν’ αντικατασταθεί η ελληνική γλώσσα από την αγγλική ως επίσημη γλώσσα (βλ. την προδοτική της συνέντευξη στην εφ. «Η Καθημερινή», 18/11/2011).

Ματαίως ο γράφων, ήδη από το 1979 αποπειράθηκε να υπερασπίσει τη γλώσσα των Ελλήνων με την υπ’ αριθ. 1261/19.6.1979 αναφορά του προς τον Δήμο Καλλιθέας για την απαγόρευση των ξενογλώσσων επιγραφών (βλ. τα άρθρα μου: «Οι ξενόγλωσσες επιγραφές και ο νεοελληνικός γραικυλισμός», στα «Πολιτικά Θέματα» της 15/4/1994 και ομότιτλο άρθρο μου στο περιοδικό «Ελληνόραμα» τεύχ. Ιουλίου 2007).

Φυσικά, όταν ο γράφων επισήμανε τους κινδύνους για την γλωσσική μας αλλοτρίωση δεν είχε υπ’ όψιν του ότι η «δημοκρατική» και η «σοσιαλιστική» Ελλάδα θα χρεοκοπήσει και ότι θα υπογράψει το «Μνημόνιο» της Κατοχής στην Αγγλική γλώσσα με την παράλληλη κάθοδο εκατοντάδων ξένων εμπειρογνωμόνων που θα μιλούν και θα γράφουν τη γλώσσα τους, μέσα στα Ελληνικά υπουργεία!

Ένα κράτος, ένας λαός ιστορικός και μία λαμπρή Ιστορία απεμπολήθηκαν για τ’ αργύρια της προδοσίας, για τα συσσίτια της ελεημοσύνης, για πρόστυχους διορισμούς, για συμβάσεις εργασίας και πελώριες μίζες.

Στην Ιστορία λειτουργεί και ο νόμος των εθελοδούλων και σ’ αυτούς ανήκουν πάρα πολλοί Έλληνες, που προσεχώς ενδέχεται να χάσουν και την ονομασία τους.

Ερώτημα: Ποιος και πως θα δικάσει τους υπευθύνους;

ΣΗΜ.: Το κείμενο συντάχθηκε όταν η λάτρης της Αγγλικής γλώσσας ήταν ακόμη υπουργός Α-παιδείας.