Του Σταύρου Χριστακόπουλου
Αυτή η απίστευτη κόντρα για τις υποτιθέμενες θέσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου του σχήματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα είχε αρκετή πλάκα αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο σοβαρά. Βεβαίως η αναμπουμπούλα που επικρατεί – εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ και συγκυβέρνησης – σηματοδοτεί πολλά σε επίπεδο πολιτικών εξελίξεων, στιςοποίες τον τελικό λόγο έχουν οι αποφάσεις της... Γερμανίας. Διότι, δυστυχώς, το ελληνικό σύστημα εξουσίας αδυνατεί να καθορίσει οποιαδήποτε εξέλιξη.
Ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, προκειμένου να υπερασπιστεί το πακέτο των 11,5 δισ., για το οποίο εκ της θέσεώς του – και των ενδοκυβερνητικών αποφάσεων – είναι ο τελικός υπεύθυνος, αλλά και υπόλογος έναντι των δανειστών μαζί με τον πρωθυπουργό, δηλώνει («Βήμα της Κυριακής») μεταξύ άλλων ότι:
● «Εμείς πρέπει να μείνουμε ζωντανοί, να κρατηθούμε κάτω από την ομπρέλα του ευρώ, γιατί μόνο αυτή η επιλογή μπορεί να μας προστατεύσει από φτώχεια που δεν έχουμε ζήσει».
● «Έχουμε το ακριβότερο κοινωνικό κράτος στην ευρωζώνη, δεν μπορούμε να το συντηρούμε άλλο με δανεικά».
● «Ας μη γελιόμαστε. Αν δεν πάρουμε τα μέτρα τα οποία η τρόικα ζητούσε να ξεπερνούν τα 13,5 δισ. ευρώ όταν ήρθε στην Αθήνα τον Ιούλιο, τότε απειλείται η παραμονή μας στο ευρώ. Και είπα στους αρχηγούς που γνωρίζουν την κατάσταση: Εγώ δεν θέλω να είμαι αυτός που θα κρεμάσουν στο Σύνταγμα».
Το τραγικό, ωστόσο, για τον ανησυχούντα υπουργό – έκπαλαι ένθερμο θιασώτη του περιορισμού του κράτους και των λαϊκών εισοδημάτων – είναι ότι το να περιπέσουμε σε «φτώχεια που δεν έχουμε ζήσει» όχι μόνο δεν αποτρέπεται από το «πακέτο» του και όσα παρόμοια θα απαιτηθούν από τους δανειστές, αλλά, αντιθέτως,διασφαλίζεται πλήρως – κι αυτό σχεδόν ανεξάρτητα από την παραμονή ή όχι στο ευρώ.
Το ακόμη χειρότερο για τον ανησυχούντα υπουργό είναι ότι το «πακέτο» του επ’ ουδενί εξασφαλίζει τον στόχο του ιδίου και της κυβέρνησής του: την παραμονή στο ευρώ. Κι αυτό επειδή, κυρίως, στο επίπεδο της τρέχουσαςπολιτικής, το ΟΚ της Μέρκελ είναι το σημαντικό και αποφασιστικό στοιχείο για την έκβαση του δράματος.
Μόνο που η εν λόγω κυρία – μαζί με ό,τι εκφράζει και εκπροσωπεί – ελάχιστα έως καθόλου νοιάζεται για μια χώρα η οποία ρημάζεται, λεηλατείται και καταστρέφεται σχεδόν χωρίς αναστροφή για τις επόμενες δεκαετίες.
Δικαιολογημένα – αν και μεταφορικά – ο υπουργός φοβάται για το αν θα... «κρεμαστεί στο Σύνταγμα». Αυτό που αναρωτιέμαι αν αντιλαμβάνεται είναι ότι οι άνθρωποι των οποίων την πολιτική εξυπηρετεί είναι οι πρώτοι που θα σφίξουν τη – μεταφορική, πάντα – θηλιά στον λαιμό του...
www.topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου