Λαθρομετανάστες και ΚΚΕ

Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄ Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα



Άστραψε και βρόντηξε η γραμματέας του ΚΚΕ τη δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων εναντίον της κυβερνήσεως για το θέμα των λαθρομεταναστών.Μετά την επίσκεψη αγάπης και ενδιαφέροντος στους καταυλισμούς τους – που δεν έδειξε για την ελληνική φτωχολογιά – έκανε δηλώσεις οργισμένες κριτικάροντας την κυβέρνηση για τα ημίμετρα και ανεπαρκή κυβερνητικά μέτρα στην απονομή της ελληνικής ιθαγένειας. Δεν είναι δυνατό και τίμιο και δίκαιο, βροντοφώναξε η γραμματέας, να ρυθμίζεται η ιθαγένεια μόνο για πενήντα χιλιάδες «οικονομικούς μετανάστες και πρόσφυγες» αλλά θα πρέπει το ζήτημα αυτό να λυθεί με την «απονομή ιθαγένειας σ’ ένα εκατομμύριο»!!Τόσους «οικονομικούς» μετανάστες υπολογίζει η… διεθνήστρια κομμουνίστρια ότι θα πρέπει να ελληνοποιηθούν: Γονείς, παιδιά και λοιποί συγγενείς! Στο όνομα του αρρωστημένου διεθνισμού η εν λόγω κυρία θυσιάζει την κοινωνική συνοχή της ελληνικής κοινωνίας και την εργατική της τάξη. Σκόπιμα αγνοεί η διεθνήστρια ότι για να υποστηρίξεις τα «δικαιώματ» των λαθρομεταναστών θα πρέπει να πατά στο δικό σου χώμα, στη δική σου πατρίδα, στο δικό σου λαό.
Στο λαό, από τον οποίο και το ΚΚΕ παίρνει κάθε χρόνο δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για να μπορεί να του ανοίγει το λάκκο!
Πολύ περισσότερο ότι συμβιβάστηκε με το πιο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι φραστικά και ανώδυνα γί’ αυτό το καταγγέλλει αναπαράγοντάς το.
Ένα αληθινό επαναστατικό κόμμα δεν συντηρείται από ένα δημόσιο χυδαίο ταμείο, που έχει μέσα ιδρώτα, εκμετάλλευση και μαύρο χρήμα.
Κριτήριο της πολιτικής δράσης δεν είναι τ’ άσφαιρα χοντρά λόγια, αλλά η πράξη που αποβλέπει στην ικανοποίηση των αληθινών λαϊκών συμφερόντων, τα οποία είναι σφιχτά δεμένα με την ύπαρξη της πατρίδας.Επειδή ολημερίς και ολόκληρες δεκαετίες το ΚΚΕ πιπιλίζει τα περί λαού, γιατί δεν τολμά ν’ απευθυνθεί στο λαό και ν’ απαιτήσει δημοψήφισμα γι’ αυτό το τεράστιο εθνικό θέμα; Εκτός και αν το ΚΚΕ διέπεται από τη σκέψη και την πρακτική ότι ο «κυρίαρχος» λαός έχει ως μοναδικό ρόλο να βγαίνει στους δρόμους με τις σημαίες του, να πάει στην κάλπη κάθε τέσσερα χρόνια και να ζητωκραυγάζει τον αρχηγό.
Ιδού, λοιπόν, η Ρόδος, ιδού και το δημοψήφισμα.
Να ξεκαθαρίσει και τη θέση του και τη θολούρα του. Δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη δεν κρατιούνται. Με τις «διεθνηστικές» αυτές θέσεις του το ΚΚΕ γυρίζει πίσω στη δεκαετία του 1920 οπότε για να ικανοποιήσει την Γ’ Διεθνή ξεπουλούσε τη Μακεδονία και τη Θράκη στους «συντρόφους» του! Πρόκειται για «πολιτική» παλαιοντολογικής εποχής!