ΑΠΟ ΤΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΣΤΟ Δ.Ν.Τ.

ΑΝ ΠΑΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΚΩΤΑ, ΣΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ, ΧΟΡΕΨΕΙΣ ΣΤΗΝ ΣΜΥΡΝΗ,ΘΑ ΠΑΣ ΣΤΟ Δ.Ν.Τ. ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ.ΑΠΟ ΤΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΣΤΟ Δ.Ν.Τ.  
Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
 
Ήταν επόμενο, ήταν φυσιολογικό για αυτούς, ειδικά για τον αρχηγό του ΚΚΚΑΣΟΡ, να το κάνουν. Είναι συμβατό με την φύση, τον χαρακτήρα, την ιστορία τους, την αληθινή πολιτική τους ταυτότητα, να πάνε στο Δ.Ν.Τ.Η πολιτική δεν είναι μια στιγμιαία διαδικασία, δεν είναι τηλεοπτικό spot. Είναι μία ιστορική διαδικασία. Όταν πάς στον Κοσκωτά, στην οικονομία καζίνο, την Σοφοκλέους, όταν χορεύεις επάνω στα κόκαλα των θυμάτων της Σμύρνης, προσκυνάς τον Κεμάλ, μετά θα πάς επαίτης στο Δ.Ν.Τ.. Είναι μονόδρομος.Στην όλη προσωπική και συλλογική διαδρομή τους έκαναν τόσα κακά για την χώρα. Δεν άφησαν τίποτε αρνητικό που να μην το κάνουν. Τα έκαναν όλα. Ήταν επόμενο να κάνουν και αυτό. Ίσως πρέπει η δεύτερη έκδοση του βιβλίου μου «Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ» να έχει τίτλο « Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο Δ.Ν.Τ.». Αυτό το ιδιόμορφο μειοψηφικό μόρφωμα, όχι κόμμα, μπορεί να ονομάζεται Δ.Ν.Τ.
Τα αίτια της χρεοκοπίας είναι δομικά, διαχρονικά, διακομματικά. Η εκατέρωθεν μονομερής απόδοση ευθυνών στον άλλο εταίρο της εξουσίας - η PESPI με την COLA - είναι μια ακόμη απόδειξη του αδιόρθωτου του χαρακτήρα τους και αφετηρία νέων αδιεξόδων στο άμεσο μέλλον. Είναι ο ανακυκλούμενος αδιέξοδος κύκλος του ψέματος. Γέμισε η χώρα ψεύτες. Η πολιτική ως απάτη κατά τον επιστημονικό όρο όπως αναλύω στο βιβλίο μου.
Ακόμη όμως και στην συγκυριακή διάσταση της χρεοκοπίας, δεν νομίζω ότι υπήρξε ποτέ στην Ευρώπη ένα παρόμοιο φαινόμενο ανευθυνότητας και τυχοδιωκτισμού από τις διευθύνουσες ομάδες μιας χώρας.Η χώρα δεν ήθελε εκλογές, ούτε την επιβολή μιας Κυβέρνησης ελάχιστης συγκατάθεσης και ελάχιστων ικανοτήτων και περισσότερο δημιουργό των δομικών αιτίων της χρεοκοπίας.
Η χώρα ήθελε και θέλει μια Κυβέρνηση ειδικών με τεχνοκράτη Πρωθυπουργό. Αυτό θα ανέβαζε αυτόματα τα επίπεδα και τις δυνατότητες της πολιτικής και οικονομικής διαπραγμάτευσης. Το κυριότερο θα οδηγήσει στην αποστράτευση – εξοστρακισμό το έλεγαν – του πλέον ανίκανου, ανεύθυνου και καριερίστικου πολιτικού προσωπικού του Πλανήτη. Η Ελλάδα θέλει μια νέα διευθύνουσα τάξη υψηλών αποδόσεων. Όχι ανακύκλωση των ένοχων υπολειμμάτων της μεταπολίτευσης. Ανακύκλωση της κακιστοκρατίας.
Ένα παρόμοιο επίπεδο ανευθυνότητας και τυχοδιωκτισμού συναντάμε ίσως στον Γούναρη και εκείνη την ομάδα που έκανε εκλογές στο όνομα της ειρήνης για να κάνει μετά έναν τυχοδιωκτικό πόλεμο με αποδιαρθρωμένο στρατό. Μιλώ για τις εκλογές του 1920. Ήθελαν την εξουσία, τα Πρωθυπουργικά και Υπουργικά οφίτσια επάνω στο πτώμα του Ελληνισμού όπως και οι σημερινοί.
Η χώρα πρέπει να φύγει σύντομα από αυτόν τον εφιάλτη.
Αυτοί που σκηνοθέτησαν αυτό το τοπίο είναι σήμερα αντιμέτωποι με τα δημιουργήματα τους. Όταν μπήκαν στον δρόμο του μηνιαίου – θερινού Ολυμπιακού ονείρου του 2004, χάριν συντομίας, το Λακωνίζειν ….., τους χάρισα, τους προειδοποίησα με τον στίχο του Νίκου Γκάτσου. « Και όταν η φωτιά φουντώνει πάλι εσύ κοιτάς τα Αρχαία σου τα κάλλη». Το αποτέλεσμα, το πέρασμα στον άλλο στίχο. «Και έγινε η Ελλάδα όπως του Σπαθάρη ο Παλιός Μπερντές».
Προσωπικά αγωνίστηκα πολύ έχοντας απέναντι το Κράτος, το Παρακράτος, τις ΥΕΝΕΔ, τους Νέους εσατζήδες, το πεζοδρόμιο να μην φθάσουμε εδώ. Άλλο όμως πολιτική με την έννοια της Αγοράς και άλλο Μπερντές. Όταν η Ελλάδα μπορούσε να δείξει Παγκοσμίως έναν άλλο δρόμο. Τον Ελληνικό Δρόμο που περιγράφω λεπτομερώς στο βιβλίο μου για την Ελληνική Ποιότητα και Ανάπτυξη. Εκδόσεις ΣΤΡΑΒΩΝ.
 
Πηγή : http://polis.agora.blogspot.com/