Οι φόροι, ο πρωθυπουργός και οι άρες μάρες Κουκουνάρες

Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα

Μας έμελλε να το ακούσουμε κι αυτό: "Οι φόροι της κυβέρνησης ενισχύουν την έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης και δεν αποτελούν χαράτσια" (Τάδε έφη ο πρωθυπουργός – πώς να τον πάρεις στα σοβαρά με όσα λέει και όσα κάνει – ο οποίος έχει την πεποίθηση ότι απευθύνεται σε πολιτικούς Αυστραλοπιθήκους).

Προφανώς αγνοεί την έννοια των λέξεων που χρησιμοποιεί. Για να δούμε τι λέει το ελληνικό – και όχι το Αμερικανικό – λεξικό για τη φορολογία και το φόρο: "Υποχρεωτική εισφορά σε χρήμα που πληρώνουν οι πολίτες ή οι ιδιωτικές επιχειρήσεις στο κράτος", ενώ για το χαράτσι λέει: "Κεφαλικός φόρος επί τουρκοκρατίας – βαριά φορολογία ή υποχρεωτική εισφορά".

Όσο για την αλληλεγγύη γράφει: "Στενός δεσμός που ενώνει τα άτομα ενός συνόλου, η αναγνώριση και ο σεβασμός αμοιβαίων δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, η συμπαράσταση".

Θεωρώ περιττό να αναλύσω πιο πέρα τις έννοιες αυτών των λέξεων και ποιος εννοιολογικός δεσμός τις ενώνει με τα όσα είπε ο κ. Τζέφρη!

Είναι λυπηρό να ασκείται αυτού του είδους η κριτική στον πρωθυπουργό της Ελλάδας αλλά όταν ο ίδιος ούτε για την Ελλάδα ενδιαφέρεται ούτε για τη γλώσσα της ούτε για τη νοημοσύνη των Ελλήνων, τότε δεν έχεις άλλο δρόμο.

Όταν αισθάνεσαι ότι γνωρίζεις κάπως την ελληνική γλώσσα και έχεις τη δυνατότητα να κρίνεις τις πράξεις και παραλείψεις του, ε, τότε αρνείσαι να μπεις στο χώρο των στρατοπέδων της πνευματικής και πολιτικής λοβοτομής.

Καταλήγοντας θεωρώ χρήσιμο και αναγκαίο να σημειώσω ότι πολύ εύστοχα σχολιάζει τις εν λόγω δηλώσεις του πρωθυπουργού ο αρθρογράφος Γ. Τράγκας στο κείμενό του με τον εύγλωττο τίτλο: "Η φορομπηχτική αλληλεγγύη και άρωμα από φωλιά του κούκου" ("Η ΧΩΡΑ" της 3/9/2010, σελ. 8).