Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Από το τεκμηριωμένο έργο του Τ. Τρίκκα: "ΕΔΑ (1951-1967), τόμ. Α΄, εκδ. "Θεμέλιο", 2009, σελ. 250) αντιγράφω τα εξής για την "ελεύθερη" λειτουργία του θεσμού: "Στην Καισαριανή, ο απόστρατος συνταγματάρχης Λ. Μανωλίδης, που ανέβηκε στο βουνό με τον ΕΛΑΣ στην Κατοχή, και έμεινε μετά χρόνια στην εξορία, επανεκλέχθηκε δήμαρχος (το 1954) με υψηλότερο ποσοστό από εκείνο που είχε λάβει στις εκλογές του 1951".
Συνεχίζοντας ο Τρίκκας γράφει: "Ο Μανωλίδης παύθηκε από το Υπουργείο Εσωτερικών το 1953, επειδή είχε υπογράψει την Έκκληση της Στοκχόλμης για την Ειρήνη. Επικράτησε σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις (1951, 1954, 1959) ενώ: "Σε μία από αυτές – γράφει ο ιστορικός Β. Τσοκόπουλος – ο υποψήφιος δήμαρχος μίλησε στην κεντρική πλατεία της Καισαριανής χωρίς ακροατήριο. Κανείς δεν τόλμησε να πάει"! Ελευθερία!
Όμως "Σύμφωνα με τις προφορικές μαρτυρίες, όλοι οι γύρω δρόμοι της πλατείας ήταν γεμάτοι από κόσμο που έκανε τον περίπατό του με τα αυτιά τεντωμένα".
Το γεγονός υποδηλώνει όχι μόνο το αγωνιστικό μεγαλείο του άνδρα αλλά και τον αναμφισβήτητο πολιτικό χαρακτήρα των δημοτικών εκλογών εν μέσω αφάτου τρομοκρατίας.
Για λόγους ιστορικούς σημειώνω ότι αυτό το καθεστώς της τρομοκράτησης των τοπικών αρχόντων συνεχίστηκε – άκουσον άκουσον – και μετά τη μεταπολίτευση του 1974, οπότε ο τότε υπουργός των Εσωτερικών Κ. Στεφανόπουλος, εξέδωσε εγκύκλιο με την οποία απαγόρευσε στους εκπροσώπους του Δημότη-Λαού να εκφράζουν γνώμη για γενικά εθνικά και πολιτικά ζητήματα. Το θεωρούσε "πολιτικολογία".
Κατά της τερατώδους αυτής Εγκυκλίου (4873/10.9.1975) τάχθηκε ο γράφων σε δύο συνεχόμενα άρθρα του στην "ΑΥΓΗ" της 13 και 16 Ιουνίου 1976, με τίτλο: "Το δικαίωμα γνώμης των δημοτικών αρχόντων". Έτσι, ο.... προοδευτικός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μετέπειτα, έκανε πίσω και απέσυρε την κατάπτυστη Εγκύκλιο.
Άλλες εποχές, άλλοι άνθρωποι, άλλης ποιότητας αγωνιστές του θεσμού και άλλος, εντελώς άλλος λαός.
Τώρα οι πάντες κολυμπούν στη διαφθορά και επιβιώνουν με το εκφυλισμένο σύστημα της κομματικής και δημοτικής πελατείας, εξ ου και η βοθροποίηση του θεσμού, ο οποίος κατά κανόνα, αποτελεί το εφαλτήριο ασχέτων καριεριστών.
Όταν ένας λαός ξεπέφτει, ξεπέφτει σε όλα τα επίπεδα και με την ενεργό συμπαράσταση των κυβερνώντων οι θεσμοί μετατρέπονται σε αγωγούς ανομίας και ανηθικότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου