Απεργιακές κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια, κύμα ανατιμήσεων είναι οι καθημερινές ειδήσεις από την Ελλάδα που ακούγονται από την Διασπορά. Από το άλλο μέρος η Γαλλία δηλώνει ότι το πλεόνασμα εμπορικού ισοζυγίου της Γερμανίας θα αποβεί αβάστακτο για τους γείτονες στην Ευρωζώνη. Η Γερμανία, η μεγάλη ηττημένη του πολέμου, είναι σήμερα ο μεγάλος νικητής της ειρήνης. Και επί πλέον ο μεγάλος αλαζών που αφήνεται να ασχημονεί κατά της Ελλάδος.
Προτού όμως την κρίνουμε, ας σκεφθούμε πού οφείλεται αυτό το φαινόμενο. Μετά τον πόλεμο, η Γερμανία εδέχθη μεγάλη βοήθεια από την Αμερική. Αλλά αυτό συνέβη και σε άλλες χώρες και δεν αρκεί για εξήγηση. Όσοι γνωρίζουν τον Γερμανικό λαό ξέρουν ότι η εργατικότης του και η επαγγελματική ευσυνειδησία είναι η μόνη εξήγηση για την υπεροχή της οικονομίας του έναντι Γαλλίας και Αγγλίας. Όσον αφορά στα νέα από την Ελλάδα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Απεργίες, καταλήψεις, αργόσχολη υδροκέφαλη δημοσιοϋπαλληλία, γραφειοκρατία και ταλαιπωρία παρουσιάζουν διαφορετική εικόνα για τον Έλληνα της Ελλάδος σε αντίθεση με την εργατικότητα του Έλληνος που ζει στο εξωτερικό.
Βαθύτερη ερμηνεία δεν είναι η ιδιοσυγκρασία του Έλληνος ως ατόμου όσο είναι το περιβάλλον όπου ζει. Δεν είναι το κλίμα, διότι στο ίδιο κλίμα είχε αναπτυχθεί ο αρχαίος πολιτισμός. Κύρια αιτία της δυσπραγίας είναι το κοινωνικοπολιτικό σύστημα που έχει εδραιώσει η ανάξια πολιτική ηγεσία. Δεν είναι ακριβές ότι οι λαοί έχουν τις κυβερνήσεις που τους αξίζουν. Αληθέστερο είναι ότι ότι οι ηγέτες έχουν τον λαό που εδημιούργησαν. Σήμερα απεργούν και διαμαρτύρονται διότι η Ελλάδα είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.
Δεν σκέπτονται όμως ότι σήμερα χύνουν δάκρυα μετά από τις χαρούμενες επευφημίες τους στον ηγέτη που φώναζε από το μπαλκόνι «Τσοβόλα δοσ’τα όλα», χωρίς να τους λέγει ότι το «όλα» ήταν όλα δανεικά που μια μέρα θα έπρεπε να τα πληρώσουν. Τα τεράστια κεφάλαια των δανεικών επήγαν σε καταναλωτικές παροχές που τους εμοίραζαν οι ανήθικοι ηγέτες. Για να εξαγοράζουν τους ψήφους των και να νέμονται την εξουσία. Με τις απεργίες και τις διαδηλώσεις το μόνο που μπορούν να κερδίσουν είναι να χειροτερεύσουν την κατάστασή τους. Και να σκεφθούν πού τους έφτασε η διεφθαρμένη πολιτική ηγεσία από το 1975, εξακολουθητικώς μέχρι σήμερα και όχι, όπως τους λέγουν για παραπλάνηση, μόνο την τελευταία πενταετία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου