του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού,
συγγραφέα
Μέλος Δ.Σ της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Κανένας δεν πρέπει να μένει αμέτοχος στο δράμα
της πατρίδας μας.
Θέλω για το λόγο αυτό να καταθέσω ορισμένα
ονόματα που ψηφίζω και συνιστώ να ψηφιστούν και από τους άλλους συμπολίτες μου.
Σ’ αυτές τις εκλογές, με πολλές επιφυλάξεις
και ενδοιασμούς, στηρίζω ΣΥΡΙΖΑ.
Ίσως για τελευταία φορά. Θα εξαρτηθεί από την
πολιτική του μετά τις εκλογές.
Το κριτήριο μου είναι να ενισχύσω μέσα στο
ΣΥΡΙΖΑ πατριωτικές υποψηφιότητες.
Υπάρχουν; Υπάρχουν! Απλώς πρέπει να ψάξει
κανείς.
Με βάση το κριτήριο αυτό προτείνω και στηρίζω
ενδεικτικά και μόνο:
1. Τον Βασίλη Ασημακόπουλο, έναν νεαρό,
συγκροτημένο, μαχητικό αγωνιστή, που εμπνέεται από την ιδεολογία της
πατριωτικής Αριστεράς, μέλος του «Νέου Αγωνιστή».
2. Τον Παναγιώτη Κουρουμπλή, έναν ανανήψαντα
πατριώτη, που ναι μεν αργά κατάλαβε τι εστί ΠΑΣΟΚ, αλλά εν πάση περιπτώσει
είναι και αυτός πατριώτης και επιπλέον πήρε στους ώμους του τις γερμανικές
επανορθώσεις και τις προώθησε όσο κανείς άλλος στο το ελληνικό κοινοβούλιο. Εύχομαι
να αναλάβει κι’ άλλες παρόμοιες πρωτοβουλίες. Είναι επιπλέον και Πόντιος και
κατά το ανέκδοτο: «Είσαι Πόντιος; Ναι, αλλά κάνω θεραπεία!», πιστεύω να έχει
κάνει τη θεραπεία του από την πασοκική νόσο και να βγήκε υγιής. Απλώς να μην
πέσει σε άλλη νόσο.
Να μη χάσουμε δα και το χιούμορ μας! Αυτό μας
απέμεινε και βέβαια η αξιοπρέπειά μας. Αν χάσουμε κι’ αυτήν, χαθήκαμε. Ήρθε το
αναπότρεπτο τέλος. Μήγαρις έχουμε και τίποτε άλλο;
Πιστεύω να είναι συνεπής στα πατριωτικά του
αισθήματα.
3. Τον φλογερό πατριώτη, αριστερό, Γιώργο
Πάντζα στο υπόλοιπο Αττικής. Εδώ δεν χρειάζονται συστάσεις.
4. Σωτηρίου Ελένη, επίσης υπόλοιπο Αττικής,
Νέος Αγωνιστής.
4. Τον Στέλιο Ελληνιάδη, όπου γίνεται έντονη
διαμάχη ανάμεσα στους πατριώτες και τους εθνομηδενιστές αριστεριστές. Δεν
γνωρίζω τι θα πράξει, αλλά ελπίζω να φανεί «Έλληνας» (κατά το Ελληνιάδης) και
να στρατευθεί στην πρώτη κατηγορία.
4. Τον Γιώργο Παπαϊωάννου της ΚΟΕ για τον ίδιο
λόγο.
Γενικά όπου υπάρχουν υποψήφιοι στο ΣΥΡΙΖΑ των
Ενεργών Πολιτών του Μανώλη Γλέζου, του Νέου Αγωνιστή και της ΚΟΕ (κατ’
εντολήν!), θεωρώ ότι αξίζουν να δοκιμαστούν.
Φέρνω απλώς μερικά παραδείγματα. Δεν μπορώ να
αναδείξω ολόκληρο κατάλογο. Ο καθένας ας μπει στον κόπο να ψάξει με μοναδικό
κριτήριο τον πατριωτισμό.
Ακόμη και κρυπτοπατριώτες κάνουν. Τους αναφέρω
γιατί υπάρχουν πατριώτες που δειλιάζουν να διακηρύξουν το πιστεύω τους, επειδή
φοβούνται μήπως τους αποκαλέσουν εθνομηδενιστές, Ελληναράδες κ.λπ. Τελευταία
άκουσα και έναν άλλο όρο: «φουστανελάδες». Ένας καινούριος όρος- φρούτο - από
την Κύπρο.
Θα στήριζα δύο φίλους μου ακόμη, τον Κώστα
Ιωακειμίδη και τον Δημήτρη Κατσορίδα, αλλά τους «έφαγαν» οι μηχανισμοί, οι ομάδες
και τα παζάρια, ενώ το άξιζαν. Ο Δημήτρης αλήθεια ολίγον τι «τροτσκίζων», αλλά
δεν θα πείραζε πιστεύω.
Ας μην είμαστε αφελείς. Τα κόμματα δεν
λειτουργούν με βάση τη Δημοκρατία και τους δημοκρατικούς θεσμούς. Εξάλλου αυτά
κατέλυσαν τον κορυφαίο θεσμό που είναι το Σύνταγμα της Ελλάδας, με όλες τις
ατέλειές του.
Αλλιώς η Ελλάδα δεν θα ήταν σ’ αυτά τα χάλια.
Και τώρα θέλω να εκφράσω, ποιον πρέπει όλοι να
καταψηφίσουμε από τις υποψηφιότητες του ΣΥΡΙΖΑ αντιπροσωπευτικά και συμβολικά.
Δεν πρέπει να ψηφίσει κανείς τον εθνομηδενιστή
Πέτρο Τατσόπουλο, παρουσιαστή εκπομπής της αμερικανόδουλης Καθημερινής του
Αλαφούζου και του ανθελληνικού άντρου ΕΛΙΑΜΕΠ του κ. Βερέμη και των λοιπών, στην
οποία ο ψευτοκουλτουριάρης αυτός πολυπολιτισμικός κύριος, (με τα 13 βιβλία!!! ή
15, δεν ξέρω), «μαγάριζε» με τα σχόλιά του την επανάσταση του 21 στην εκπομπή
του Σκάι «1821, η γένεση ενός έθνους», παίζοντας «τον υπεράνω» τάχα τες!
Να μη βρει στις κάλπες ούτε τη δική του ψήφο!
Με πιάνει φρίκη (κυριολεκτικά αποπληξία),
απλώς να φανταστώ ότι στη μέση θα κάθεται ο Αλέξης και εκ δεξιών ο «σύντροφος»
Πέτρος Τατσόπουλος και εξ ευωνύμων ο Μανώλης Γλέζος.
Και αυτός -ελέω βλακείας ή κουτοπονηριάς του
ΣΥΡΙΖΑ -θέλει να μας κυβερνήσει! Να ανοίξει η γής να με καταπιεί. Να μη δω την
συντέλεια! Αλλά τι σκοτίζομαι: Είναι ο μόνος; Όχι φυσικά. Αλλά παρουσιάζεται ως
η αιχμή του δόρατος των εθνομηδενιστών του ΣΥΡΙΖΑ. Για να υπάρχει -πιθανόν-
ποικιλία στο εκλογικό μενού.
Απορώ ποιος συνέστησε τον κύριο εθνομηδενιστή στον
αγαπητό σύντροφο Τσίπρα!
Και όταν λέω «αγαπητό σύντροφο» το εννοώ. Δεν
«μασάω» τα λόγια μου, για να το πω λαϊκά, που το καταλαβαίνει ο καθείς. Λέω
πέτρες να μασάω, προκειμένου να μην πάθε τίποτε η πατρίδα μου, αλλά τα λόγια
μου δεν τα «μασάω».Ούτε κρύβομαι πίσω από το δάχτυλο μου. Άλλοι τον μισούν και
τον απεχθάνονται. Θά’ λεγα κακώς.
Δεν πιστεύω με τίποτε ότι ήταν δική του
επιλογή.
Μήπως υπήρξε από κάποιους η πονηρή σκέψη; Σου
λέει: Ο Κουβέλης έχει παντιέρα την κ. «Συνωστισμένη», γνωστή και μη εξαιρετέα
εθνομηδενίστρια, που υπάρχει πιθανότητα να συλλέξει τους εθνομηδενιστές. Ξέρετε
ποιαν εννοώ. Εννοώ την κ. Μαρία Ρεπούση, υπεύθυνο Παιδείας της ΔΗΜΑΡ του κ.
Κουβέλη, αν δεν απατώμαι. Εμείς λοιπόν να μην έχουμε κάτι αντίστοιχο, να
γυρολογίσουμε και από κει μερικά ψηφαλάκια; Δεν είμαστε δα και κορόϊδα!, θα
σκέφτηκαν. Υπολογισμοί με βάση τα ψηφάκια; Άραγε και την εθνομηδενιστική
ιδεολογία;
Τέρμα οι παγκοσμιοποιημένοι, νεοταξικοί
διεθνιστές!
Τέρμα οι νεοταξική, παγκοσμιοποιημένη,
πολυπολιτισμική διανόηση της παρακμής!
Τέρμα οι «εκσυγχρονιστές» και «ανανεωτές»
αριστεροδεξιοί ιδεολόγοι της ηγεμονίας της παρασιτικής αστικής τάξης. Αυτοί στήριξαν τους ιδεολογικούς μηχανισμούς
αυτού του νεοταξικού καθεστώτος της κατεχόμενης από το Δ’ Ράιχ Ελλάδας και όχι
μόνο φυσικά.
Με συμβιβασμούς θα κάνουμε την επανάσταση
αγαπητέ σύντροφε Τσίπρα;
Ένα πρέπει να καταλάβεις. Ότι για σένα η
ιστορία θέτει ένα δίλημμα, που πιθανόν να μη το ξαναθέσει στο μέλλον: Η θα
σπάσεις τα δεσμά της εθνομηδενιστικής ιδεολογίας και των μηχανισμών και θα
πετάξεις ως αετός, αφήνοντας πίσω τα βαρίδια, ως πραγματικός ηγέτης ή θα
παριστάνεις τον πετεινό, που πιστεύει ότι είναι αετός, κερδίζοντας μερικά
ποσοστά περισσότερα στις εκλογές.
Όμως το στοίχημα της ιστορίας τίθεται αλλιώς
και η ιστορία είναι αμείλικτη:
Στην Ελλάδα υπάρχει έως τώρα αγεφύρωτο χάσμα
ανάμεσα αφενός στην κοινωνική Αριστερά, η οποία υποφέρει τα πάνδεινα και η
οποία αποτελεί την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας και είναι κατά βάση πατριωτική
και αφετέρου στην πολιτική Αριστερά.
Η γέφυρα που είναι απαραίτητη, για να
ξεπεραστεί το χάσμα και αποτελεί επιταγή της ιστορίας είναι η πατριωτική
ιδεολογία.
Μόνο έτσι θα ταυτιστεί η πολιτική με την
κοινωνική Αριστερά.
Το μήνυμα του Ρήγα Φεραίου πρέπει να είναι η
αφετηρία της ιδεολογίας μας. Επιτέλους πρέπει να αποκτήσουμε αυτόχθονη
ιδεολογία, με εμπλουτισμό της από όλα τα θετικά στοιχεία από παντού.
Δεν χρειάζεται να είμαστε ετερόφωτοι και
ετεροπροσδιοριζόμενοι.
Έχουμε πολιτισμό που μπορεί να γίνει ιδεολογία
και στρατηγικό όπλο μας.
Τέρμα οι ιδεολογίες, με αφετηρία την
ιουδαιοχριστιανική εσχατολογία!
Τέρμα οι πολιπολιτισμικοί ιδεολόγοι της Νέας
Τάξης!
Χωρίς αυτήν την πατριωτική ιδεολογία, όσα
ποσοστά και να πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ, πάντοτε θα βρίσκεται στο περιθώριο της κοινωνίας
και θα αντιδρά στη δράση της αντίδρασης, όπως και οι άλλες αριστερές δυνάμεις. Και
το δράμα του τόπου θα συνεχίζεται, ερήμην της Αριστεράς. Στην περίπτωση αυτή
δεν θα υπάρχει το άλλοθι ότι δεν κυβέρνησε η Αριστερά, γιατί θα τίθεται επί
τάπητος το σωστό ερώτημα: Γιατί δεν κυβέρνησε! Και τότε απάντηση δεν θα
υπάρχει.
Χωρίς την ιδεολογία της πατριωτικής Αριστεράς
δεν μπορεί ποτέ να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα κι’ έτσι δεν μπορεί να κατακτήσει
την εξουσία.
Η Αριστερά ή θα είναι πατριωτική ή δεν θα
υπάρξει!
Και κάτι ακόμη σημαντικό, που πρέπει να το
λάβουμε σοβαρά υπόψη μας, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και να έχουμε το
θάρρος της γνώμης μας:
Για την άνοδο της Χρυσής Αυγής δεν φταίει μόνο
η πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και η Αριστερά στο σύνολό
της. Η Χρυσή Αυγή έχει ήδη κατακτήσει ένα μέρος των φτωχών και εξαθλιωμένων
λαϊκών στρωμάτων και, αν συνεχιστεί η ίδια πολιτική από τα υπάρχοντα κόμματα,
τότε πολύ πιθανόν να κατακτήσει ένα μεγαλύτερο κομμάτι της καταφρονεμένης και εγκαταλελειμμένης
από τα άλλα κόμματα εργατικής τάξης.
Τα ιστορικά παραδείγματα είναι πολύ διδακτικά.
Ο Χίτλερ απορρόφησε στις γραμμές του τα τέσσερα εκατομμύρια των Γερμανών
Κομμουνιστών. Στη Γαλλία δεν είναι οι πλούσιοι και βολεμένοι που στηρίζουν το
κόμμα της Λεπέν.
Και μη μου πει κανείς ότι η Χρυσή Αυγή
υπηρετεί το Κολονάκι και τα Βόρεια Προάστια.
Και ένα τελευταίο. Κανείς δεν πρέπει να
ψηφίσει τη ΔΗΜΑΡ του κ. Κουβέλη, όπως και κανείς δεν πρέπει να ψηφίσει ΚΚΕ, που
ζει στο κενό και βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου και έχει την αποκλειστική
ευθύνη για τη διάσπαση και την μη επίτευξη της περίφημης ενότητας της
Αριστεράς, με παράδειγμα το ΕΑΜ και την ΕΔΑ.
Τέρμα η εξυπηρέτηση συντεχνιακών συμφερόντων
των κομμάτων!
Δεν μας ενδιαφέρουν τα κόμματα, στο βαθμό που
δεν συμβάλουν να σώσουμε τη χώρα από την πλήρη καταστροφή, εξαθλίωση και
αφανισμό!
Δεν υπάρχει ο λαός για τα κόμματα, αλλά τα
κόμματα για το λαό!
Επιπλέον, καλό είναι να σταματήσει πια η
επίκληση για την ενότητα της Αριστεράς. Εδώ και σαράντα χρόνια δεν απέδωσε.
Πόσους αιώνες θα χρησιμοποιούμε αυτό το άλλοθι για την ανικανότητά και την
παθογένειά της;
Εξάλλου το πρόβλημα δεν είναι η ενότητα της
Αριστεράς. Καθόλου. Το πρόβλημα είναι να σχηματιστεί ένα Πανεθνικό - Παλλαϊκό
Μέτωπο του ελληνικού λαού στο σύνολό του και όχι της Αριστεράς μόνο.
Όμως κάτω από τα έως τώρα δεδομένα η Αριστερά
θα παραμείνει στο περιθώριο προς δόξαν των δυνάμεων εκείνων που καταστρέψουν
την Ελλάδα και την οδηγούν στον όλεθρο και τον αφανισμό.
Δεν είμαι προφήτης κακών, αλλά διαισθάνομαι
την κόλαση μετά τις εκλογές. Η Αριστερά θα θριαμβολογεί πάνω στα ερείπια, γιατί
κέρδισε μερικούς πόντους: Κέρδισε τη μάχη, αλλά έχασε τη νίκη!
Θα αποτολμήσει το επαναστατικό άλμα ο ΣΥΡΙΖΑ;
Αμφιβάλλω, αλλά και ελπίζω. Μήπως και γίνει το
θαύμα. Γι’ αυτό και ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ για τελευταία φορά, εφόσον δεν προκύψει στο
μέλλον κάποια αλλαγή.
Δε θα περιμένω παθητικά να αφανιστεί η πατρίδα
μου.
Δε με εκφράζει το παράδειγμα του Τσάμπερλεν.
Δε θα περιμένω η Χρυσή Αυγή να πάρει την εξουσία.
Για όλους αυτούς τους λόγους και χίλιους
ακόμη:
Καταψηφίστε τους εθνοκάπηλους και
εθνομηδενιστές υποψήφιους!
Ψηφίστε τους απανταχού πατριώτες! Με ήθος και
ανιδιοτέλεια, ως αληθινοί πατριώτες, που βάζουν το «εμείς» μπροστά από το
«εγώ».
Το ομολογώ μετά περισσής παρρησίας και
αμαρτίαν ουκ έχω!