Του Μιχάλη Ιγνατίου
Ηπροσφυγή της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ήταν μία αρνητική εξέλιξη. Ελληνοαμερικανός οικονομολόγος, στον οποίο συχνά καταφεύγουμε οι ανταποκριτές στην Ουάσιγκτον σε αναζήτηση έγκυρης ανάλυσης για την παγκόσμια οικονομία, χαρακτήρισε την περασμένη Τετάρτη «μαύρη μέρα» για την κυπριακή οικονομία.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν είναι γνωστή η τύχη των προσπαθειών του Προέδρου της Δημοκρατίας, να εξασφαλίσει δάνεια από το Πεκίνο και τη Μόσχα. Αντιλαμβάνομαι, ότι στενοί συνεργάτες του κ. Χριστόφια, εντός και εκτός Κύπρου, εισήλθαν σε εντατική διαπραγμάτευση και πιστεύουν πως οι προσπάθειές τους θα ευοδωθούν. Εάν η Κίνα και η Ρωσία συναινέσουν και προσφέρουν τα δάνεια, το πολιτικο-οικονομικό παιγνίδι αλλάζει και προσωπικά πιστεύω ότι θα αλλάξει και το σκηνικό των προεδρικών εκλογών του Φεβρουαρίου.
Ας εξετάσουμε τα δύο σενάρια. Εάν η Κυπριακή Δημοκρατία υπογράψει το Μνημόνιο, το νησί και ο λαός εισέρχονται σε μία περίοδο αβεβαιότητας και πόνου. «Αυτά που ξέρατε ξεχάστε τα, όλα αλλάζουν», μου είχε εξηγήσει μέλος του Δ.Σ. του Ταμείου τον Μάιο του 2010, όταν η Ελλάδα προσέφυγε στον Μηχανισμό.
Με την εμπειρία που απέκτησα τα δύο τελευταία χρόνια, καλύπτοντας το ΔΝΤ, την ίδια φράση θα χρησιμοποιήσω σε όποιον υποβάλει το ερώτημα για τις επιπτώσεις από την υλοποίηση του Προγράμματος. Η πλειοψηφία του λαού θα επηρεαστεί και οι μόνοι που θα συνεχίσουν την ίδια ζωή, είναι οι πλούσιοι. Αυτοί, που πληρώνουν ελάχιστους φόρους, θα ζήσουν και θα... ξαναβασιλεύσουν. Οι αλλαγές είναι τεράστιες και μερικές φορές νιώθεις να πέφτει κεραμίδα στο κεφάλι σου. Ιδιαίτερα όταν σου ανακοινώνουν την τέταρτη μείωση μισθού σε ένα χρόνο, όταν η τράπεζα σε ενημερώνει ότι έχεις να πληρώσεις πέντε μήνες και κινδυνεύεις να χάσεις το σπίτι σου, όταν ο προϋπολογισμός της οικογένειας «δεν βγαίνει με τίποτα», όπως θα σας εκμυστηρευθούν εκατομμύρια άνθρωποι στην Ελλάδα.
Βέβαια, όταν τα κράτη ξοδεύουν περισσότερα από τα έσοδά τους, και όταν οι πολιτικοί και οι τραπεζίτες έχουν κάνει το δημόσιο «εταιρεία», όπου βολεύουν την πελατεία τους, η κατάληξη θα είναι αυτή που βιώνουν οι άνθρωποι στην Κύπρο αυτή τη στιγμή. Το δημόσιο είναι γάγγραινα και η ευθύνη -όσα και να λένε οι Ελληνοκύπριοι «Πάγκαλοι»- βαραίνει μόνο τους πολιτικούς. Και όσο ισχύει αυτό, κανένας μηχανισμός και κανένα δάνειο δεν μπορεί να σώσει την οικονομία.
Αυτό που πρέπει να λάβει σοβαρά υπ’ όψιν του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας -και πιστεύω ότι το έχει συνειδητοποιήσει- είναι ότι με ή χωρίς Μνημόνιο, για να σωθεί η οικονομία και κατ’ επέκταση η χώρα, πρέπει να στραφεί εναντίον όλων αυτών που μέχρι τώρα υπέθαλπε ο ίδιος, το κόμμα του και οι υπόλοιποι πολιτικοί. Και η πρώτη μεγάλη σύγκρουση θα είναι με τις πανίσχυρες συντεχνίες, οι οποίες -και το γνωρίζω πως θα μου επιτεθούν- κυριαρχούνται από ανεπάγγελτους εργατοπατέρες, που απαιτούν χωρίς να προσφέρουν. Με ή χωρίς Μνημόνιο -και εύχομαι να μην ακολουθήσει τον δρόμο που «έδειξε» ο πρωτεργάτης του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν, Γιώργος Παπανδρέου- ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι υποχρεωμένος να επιβάλει μέτρα, αλλά και να τα συνδυάσει με την ανάπτυξη. Πρέπει να μελετήσει το Ελληνικό Πρόγραμμα, να εντοπίσει, και είναι πανεύκολο, τους λόγους για τους οποίους απέτυχε και εάν επιλέξει το Μνημόνιο να το υλοποιήσει. Η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής επειδή εφάρμοσε μόνο το 10% όσων υπέγραψε και υποσχέθηκε.
Με ή χωρίς Μνημόνιο, τα ψέματα τελείωσαν για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Βρίσκεται ενώπιον ιστορικών αποφάσεων και είναι στο χέρι του να τα καταφέρει, διότι -αντίθετα απ’ όσα λένε ο υπουργός Οικονομικών και οι τραπεζίτες- το πρόβλημα της Κύπρου είναι ένα τίποτα μπροστά στην ελληνική καταιγίδα. Είναι ξεκάθαρα πρόβλημα που δημιούργησαν οι τραπεζίτες, οι οποίοι αντί να απολογηθούν στον λαό, του φορτώνουν μερικά δισεκατομμύρια που έχασαν λόγω της λαιμαργίας και των λαθών τους...
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:
Χώρος όπου φιλοξενούνται φαντάσματα, μου ομοιάζει η κατοικία του εκάστοτε πρέσβη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ουάσιγκτον. Εάν δεν ξεκινήσουν οι εργασίες επιδιόρθωσης άμεσα, το κόστος θα αυξηθεί κατακόρυφα, και είναι απαράδεκτο να φορτώνονται επιπλέον χρέη στις πλάτες του λαού. Το Υπουργικό Συμβούλιο ας πάρει μία απόφαση τέλος πάντων, και ας δώσει τη «δουλειά» σε όποιον θέλουν οι υπουργοί. Αυτό που έχει σημασία είναι να επιδιορθωθεί η κατοικία, διότι θα καταρρεύσει. Στο μεταξύ, το κράτος πληρώνει αρκετές χιλιάδες δολάρια κάθε μήνα για ενοίκιο άλλης κατοικίας. Και γι’ αυτό ευθύνεται το κέντρο, όχι ο εκάστοτε πρέσβης...
http://www.philenews.com/
Ηπροσφυγή της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ήταν μία αρνητική εξέλιξη. Ελληνοαμερικανός οικονομολόγος, στον οποίο συχνά καταφεύγουμε οι ανταποκριτές στην Ουάσιγκτον σε αναζήτηση έγκυρης ανάλυσης για την παγκόσμια οικονομία, χαρακτήρισε την περασμένη Τετάρτη «μαύρη μέρα» για την κυπριακή οικονομία.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν είναι γνωστή η τύχη των προσπαθειών του Προέδρου της Δημοκρατίας, να εξασφαλίσει δάνεια από το Πεκίνο και τη Μόσχα. Αντιλαμβάνομαι, ότι στενοί συνεργάτες του κ. Χριστόφια, εντός και εκτός Κύπρου, εισήλθαν σε εντατική διαπραγμάτευση και πιστεύουν πως οι προσπάθειές τους θα ευοδωθούν. Εάν η Κίνα και η Ρωσία συναινέσουν και προσφέρουν τα δάνεια, το πολιτικο-οικονομικό παιγνίδι αλλάζει και προσωπικά πιστεύω ότι θα αλλάξει και το σκηνικό των προεδρικών εκλογών του Φεβρουαρίου.
Ας εξετάσουμε τα δύο σενάρια. Εάν η Κυπριακή Δημοκρατία υπογράψει το Μνημόνιο, το νησί και ο λαός εισέρχονται σε μία περίοδο αβεβαιότητας και πόνου. «Αυτά που ξέρατε ξεχάστε τα, όλα αλλάζουν», μου είχε εξηγήσει μέλος του Δ.Σ. του Ταμείου τον Μάιο του 2010, όταν η Ελλάδα προσέφυγε στον Μηχανισμό.
Με την εμπειρία που απέκτησα τα δύο τελευταία χρόνια, καλύπτοντας το ΔΝΤ, την ίδια φράση θα χρησιμοποιήσω σε όποιον υποβάλει το ερώτημα για τις επιπτώσεις από την υλοποίηση του Προγράμματος. Η πλειοψηφία του λαού θα επηρεαστεί και οι μόνοι που θα συνεχίσουν την ίδια ζωή, είναι οι πλούσιοι. Αυτοί, που πληρώνουν ελάχιστους φόρους, θα ζήσουν και θα... ξαναβασιλεύσουν. Οι αλλαγές είναι τεράστιες και μερικές φορές νιώθεις να πέφτει κεραμίδα στο κεφάλι σου. Ιδιαίτερα όταν σου ανακοινώνουν την τέταρτη μείωση μισθού σε ένα χρόνο, όταν η τράπεζα σε ενημερώνει ότι έχεις να πληρώσεις πέντε μήνες και κινδυνεύεις να χάσεις το σπίτι σου, όταν ο προϋπολογισμός της οικογένειας «δεν βγαίνει με τίποτα», όπως θα σας εκμυστηρευθούν εκατομμύρια άνθρωποι στην Ελλάδα.
Βέβαια, όταν τα κράτη ξοδεύουν περισσότερα από τα έσοδά τους, και όταν οι πολιτικοί και οι τραπεζίτες έχουν κάνει το δημόσιο «εταιρεία», όπου βολεύουν την πελατεία τους, η κατάληξη θα είναι αυτή που βιώνουν οι άνθρωποι στην Κύπρο αυτή τη στιγμή. Το δημόσιο είναι γάγγραινα και η ευθύνη -όσα και να λένε οι Ελληνοκύπριοι «Πάγκαλοι»- βαραίνει μόνο τους πολιτικούς. Και όσο ισχύει αυτό, κανένας μηχανισμός και κανένα δάνειο δεν μπορεί να σώσει την οικονομία.
Αυτό που πρέπει να λάβει σοβαρά υπ’ όψιν του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας -και πιστεύω ότι το έχει συνειδητοποιήσει- είναι ότι με ή χωρίς Μνημόνιο, για να σωθεί η οικονομία και κατ’ επέκταση η χώρα, πρέπει να στραφεί εναντίον όλων αυτών που μέχρι τώρα υπέθαλπε ο ίδιος, το κόμμα του και οι υπόλοιποι πολιτικοί. Και η πρώτη μεγάλη σύγκρουση θα είναι με τις πανίσχυρες συντεχνίες, οι οποίες -και το γνωρίζω πως θα μου επιτεθούν- κυριαρχούνται από ανεπάγγελτους εργατοπατέρες, που απαιτούν χωρίς να προσφέρουν. Με ή χωρίς Μνημόνιο -και εύχομαι να μην ακολουθήσει τον δρόμο που «έδειξε» ο πρωτεργάτης του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν, Γιώργος Παπανδρέου- ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι υποχρεωμένος να επιβάλει μέτρα, αλλά και να τα συνδυάσει με την ανάπτυξη. Πρέπει να μελετήσει το Ελληνικό Πρόγραμμα, να εντοπίσει, και είναι πανεύκολο, τους λόγους για τους οποίους απέτυχε και εάν επιλέξει το Μνημόνιο να το υλοποιήσει. Η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής επειδή εφάρμοσε μόνο το 10% όσων υπέγραψε και υποσχέθηκε.
Με ή χωρίς Μνημόνιο, τα ψέματα τελείωσαν για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Βρίσκεται ενώπιον ιστορικών αποφάσεων και είναι στο χέρι του να τα καταφέρει, διότι -αντίθετα απ’ όσα λένε ο υπουργός Οικονομικών και οι τραπεζίτες- το πρόβλημα της Κύπρου είναι ένα τίποτα μπροστά στην ελληνική καταιγίδα. Είναι ξεκάθαρα πρόβλημα που δημιούργησαν οι τραπεζίτες, οι οποίοι αντί να απολογηθούν στον λαό, του φορτώνουν μερικά δισεκατομμύρια που έχασαν λόγω της λαιμαργίας και των λαθών τους...
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:
Χώρος όπου φιλοξενούνται φαντάσματα, μου ομοιάζει η κατοικία του εκάστοτε πρέσβη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ουάσιγκτον. Εάν δεν ξεκινήσουν οι εργασίες επιδιόρθωσης άμεσα, το κόστος θα αυξηθεί κατακόρυφα, και είναι απαράδεκτο να φορτώνονται επιπλέον χρέη στις πλάτες του λαού. Το Υπουργικό Συμβούλιο ας πάρει μία απόφαση τέλος πάντων, και ας δώσει τη «δουλειά» σε όποιον θέλουν οι υπουργοί. Αυτό που έχει σημασία είναι να επιδιορθωθεί η κατοικία, διότι θα καταρρεύσει. Στο μεταξύ, το κράτος πληρώνει αρκετές χιλιάδες δολάρια κάθε μήνα για ενοίκιο άλλης κατοικίας. Και γι’ αυτό ευθύνεται το κέντρο, όχι ο εκάστοτε πρέσβης...
http://www.philenews.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου