Η ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΑΜΑΡΑ

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου

Στις 14 Ιουλίου 2012, ο ισότοπος «Κουρδιστό Πορτοκάλι» δημοσίευσε καταγγελία αναγνώστη του, όπου καταγγελλόταν πως το Περιφερειακό Συμβούλιο ενέκρινε εν μέσω χαρατσιών της ΔΕΗ, προγραμματική σύμβαση 11,5 εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να επισκευάσει τα κτίρια του  Μπενάκειου Φυτοπαθολογικού Ινστιτούτου στην Κηφισιά, στο οποίο πρόεδρός του είναι ο αδελφός του Πρωθυπουργού της χώρας, Αλέξανδρος Σαμαράς.

Στις 15 Ιουλίου 2012, ο Σαμαρικός ισότοπος «Antinews» δημοσίευσε την απάντηση της διευθύντριας του Ινστιτούτου, Δρ Κυριακής Μαχαίρα, όπου μεταξύ άλλων αναφέρονται τα παρακάτω: «…Σε αυτό το πλαίσιο, το ΜΦΙ, όπως οφείλει και δικαιούται, υπέβαλε, εδώ και πάρα πολύ καιρό, αίτημα χρηματοδότησης για την επισκευή των κτηρίων του, κάποια εκ των οποίων είναι κατασκευασμένα από το 1920. Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα κτήριο κατεδαφίστηκε ως επικίνδυνο και ένα μεγάλο μέρος των υπολοίπων έχει κριθεί ως ακατάλληλο για χρήση μετά από το μεγάλο σεισμό του 1999. Πολλοί μάλιστα από τους επιστήμονες του Ινστιτούτου αυτή τη στιγμή συνεχίζουν να εργάζονται σε κοντέινερ. Για το σκοπό αυτό είχαν πραγματοποιηθεί μελέτες από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και είχαν βγει οι σχετικές  άδειες από το 2008…».

             http://www.antinews.gr/2012/07/15/170809/

Όλοι είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε το επιστημονικό έργο που παράγει το Ινστιτούτο και όπως πολύ καλά διατυπώνει στην επιστολή της η διευθύντριά του: «Το ΜΦΙ εδώ και 80 χρόνια, παρέχει δωρεάν υπηρεσίες σε χιλιάδες αγρότες ετησίως στον ευρύ τομέα της φυτοπροστασίας, της  φυτολογίας, της ασφάλειας στη γεωργική παραγωγή και της ασφάλειας των γεωργικών προϊόντων για τον καταναλωτή. Επίσης παρέχει τη μοναδική τεχνογνωσία και εμπειρία του επιστημονικού του δυναμικού για τη στήριξη και ανταπόκριση της Ελλάδος στις υποχρεώσεις της προς την Ευρωπαϊκή Ένωση».

Όμως, το νόμιμο είναι πάντα και ηθικό;

Στη σημερινή Ελλάδα, ο λαός πένεται και δυστυχεί καθώς οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν υποστεί φοβερές περικοπές και η ανεργία μαστίζει κυρίως τους νέους ανθρώπους και τους στερεί την δημιουργικότητα στη ζωή. Πολλά Ελληνόπουλα της διπλανής μας πόρτας, υποσιτίζονται και λιποθυμούν στα σχολεία και γονείς αυτοκτονούν μη δυνάμενοι να ανταπεξέλθουν στα οικονομικά βάρη που «φόρτωσαν» στις πλάτες τους εκείνοι οι πολιτικοί δούλοι που μας κυβερνούν όλα αυτά τα χρόνια μετά την μεταπολίτευση.

Σ΄αυτή λοιπόν, την Ελλάδα που η σημερινή Κυβέρνηση του κ. Σαμαρά, καταργεί ή συγχωνεύει τη δραστηριότητα άλλων Ινστιτούτων και Οργανισμών, σ΄αυτή την Ελλάδα δίνονται 11,5 εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να επισκευάσει τα κτίρια του, το Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο στην Κηφισιά. Ωστόσο, δεν έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα που όλοι  ακούσαμε τον Έλληνα Πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, να ζητά από τα στελέχη της κυβέρνησής του, αλλά και από την τοπική αυτοδιοίκηση να βάλλουν φραγμό στις υπερβολές και ταυτόχρονα κάλεσε το λαό να σφίξει κι άλλο το ζωνάρι και να δεχθεί νέες περικοπές.  Έτσι, το τελευταίο χρονικό διάστημα, ξεχνώντας τις προεκλογικές του υποσχέσεις, επέβαλλε το νέο χαράτσι της ΔΕΗ και προώθησε ήδη νέες οριζόντιες περικοπές μέσω της μείωσης του εφάπαξ στους δημόσιους υπαλλήλους.

Βεβαίως, το εύλογο και ηθικό ερώτημα που θα μπορούσε να θέσει ο κάθε ένας εξ υμών προς τον κ. Σαμαρά, είναι πως της προνομιακής μεταχείρισης που έτυχε το ΜΦΙ από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, http://www.bpi.gr/section.aspx?id=2  θα τύχουν και όλοι εκείνοι οι αντίστοιχοι φορείς που έχουν υποβάλλει παρόμοιες αιτήσεις; Θα τύχουν, δηλαδή της ίδιας μεταχείρισης που έτυχε το συγκεκριμένο Ινστιτούτο;  Θα μας γνωστοποιήσουν μερικές άλλες τέτοιες περιπτώσεις, προκειμένου να μας πείσουν πως το κράτος έχει συνέχεια και προπαντός συνέπεια σε τέτοιου είδους απίστευτες πρακτικές;

Όμως, ευτυχώς την απάντηση για την συνέπεια και τη συνέχεια του κράτους, στην αντιμετώπιση παρόμοιων περιπτώσεων, την έδωσε το ρεπορτάζ του δημοσιογράφου, Άκη Γκάτζιου, στο «Έθνος» του Σαββάτου 21 Ιουλίου 2012, με τίτλο «Η αδιαφορία γκρεμίζει την Ιστορία». Θεωρώ πως πρέπει να παραθέσω ολόκληρο το πολύ καλό και διαφωτιστικό ρεπορτάζ της έγκριτης εφημερίδος:

 «Το ένα μετά το άλλο χάνονται στην πόλη του Άργους τα σπίτια των αγωνιστών και των πολιτικών της νεότερης ιστορίας της χώρας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το σπίτι του Μακρυγιάννη, απέναντι από τον ιστορικό ναό του Αγίου Ιωάννη, που χτίστηκε το 1829 επί Καποδίστρια. Πρόκειται για το σπίτι που ο στρατηγός έμαθε γράμματα και ξεκίνησε να γράφει τα απομνημονεύματά του. Το σπίτι αυτό ποτέ δε έτυχε της προσοχής της πολιτείας, παρά τη «βαριά» του ιστορία. Μάλιστα, πριν από αρκετά χρόνια οι κάτοικοι της περιοχής ζητούσαν από τον δήμο την κατεδάφισή του κτιρίου, επειδή, όπως έλεγαν, αποτελούσε εστία μόλυνσης! Ευτυχώς δεν υλοποιήθηκε το αίτημά τους. Σήμερα όμως ο χρόνος γκρεμίζει ότι απέμεινε. Μετά τον χαρακτηρισμό του ως διατηρητέου το 1982, ξαφνικά κατέπεσε η στέγη του και το οικόπεδο μετατράπηκε σε σκουπιδότοπο.

Το «κονάκι» του στρατηγού Μακρυγιάννη είναι ουσιαστικά σήμερα ένα κουφάρι, χωρίς πόρτες και παράθυρα, χωρίς στέγη, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί και καταφύγιο παρανόμων και ναρκομανών. Συνθήματα γραμμένα με μπογιά κυριαρχούν στους εξωτερικούς του τοίχους με … ασέβεια. Τίποτα πλέον δεν προϊδεάζει τον ανυποψίαστο περαστικό πως πρόκειται για ιστορικό κτίριο και όχι απλώς για ένα ερείπιο που χαλάει της αισθητική της πόλης. Και, δυστυχώς, δεν είναι η μοναδική περίπτωση. Γενικότερα το αρχιτεκτονικό παρελθόν του Άργους βρίσκεται σε κίνδυνο.

Ανάλογη είναι η κατάσταση και στο σπίτι του Σπυρίδωνα και του Χαρίλαου Τρικούπη. Η διώροφη κατοικία, που βρίσκεται στο σημερινό κέντρο της πόλης, κινδυνεύει να καταρρεύσει. Πρόκειται για ένα από τα δύο κτίρια που κατασκεύασε ο Σπ. Τρικούπης με την πώληση των οικοπέδων στο Ηραίο του Άργους, τα οποία του είχαν δοθεί ως αποζημίωση για τη συμμετοχή του στην Επανάσταση. Το δεύτερο κτίριο είχε αναγερθεί εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το ξενοδοχείο «Αμφιτρύων» στο Ναύπλιο, αλλά δεν διασώζεται. Το σπίτι του Τρικούπη στο Άργος έχει περιέλθει εδώ και χρόνια στην ιδιοκτησία της Αγροτικής Τράπεζας, η οποία αρχικά το προόριζε για χώρο διαμονής των υψηλόβαθμων στελεχών της. Στη συνέχεια επιχειρήθηκε η αξιοποίηση τμήματος του οικοπέδου, προκειμένου να στεγασθεί το υποκατάστημα της Τράπεζας, όμως η όλη προσπάθεια ναυάγησε όταν αποκαλύφθηκαν βυζαντινά κτίρια σ’ εκείνο το σημείο. Το κτίριο του Δημήτρη Τσώκρη, ενός από τους σημαντικότερους όσο και αμφισβητούμενους αγωνιστές του Άργους, αρχίζει κι αυτό να καταρρέει. Το σπίτι του Τσώκρη, το οποίο, όπως αναφέρεται από τους περιηγητές τον προπερασμένο αιώνα, θύμιζε βίλα της ιταλικής πόλης Κόμο και άρχισε να χτίζεται με μαλτέζικες πλάκες, βρίσκεται πλέον σε άθλια κατάσταση, πνιγμένο από τις οικοδομές γύρω του».  

            Συνεπώς, θα μπορούσε ο κ. Πρωθυπουργός, ο οποίος καυχιέται πως αγαπάει πολύ την Αργολίδα, λόγω της ιδιαίτερης σχέσεώς του με αυτή, να δώσει αμέσως εντολή στους αρμόδιους Υπουργούς Πολιτισμού και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, να αποδεσμεύσουν κεφάλαια από το ΕΣΠΑ, προκειμένου να διατεθούν για τη συντήρηση των σπιτιών των αγωνιστών και των πολιτικών της νεότερης ιστορίας της χώρας μας, όπως ακριβώς έγινε και για το Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο;

            Θα περιμένουμε, λοιπόν, τον κ. Πρωθυπουργό, να επιδείξει τα ίδια πατριωτικά αντανακλαστικά και για τα σπίτια των αγωνιστών και των πολιτικών της ένδοξης νεότερης ιστορίας μας. Θα περιμένουμε να διαπιστώσουμε πως οι επιλογές της κυβέρνησης δεν είναι επιλεκτικές και δεν τηρούνται δύο μέτρα και δύο σταθμά.

            Θα περιμένουμε, τελικά να δούμε πως ο κ. Πρωθυπουργός τιμά αυτή την Ιστορία και άδικα τον κατηγορούν.