Του Γιάννου Χαραλαμπίδη
Δρ. Διεθνών Σχέσεων
Δρ. Διεθνών Σχέσεων
Η μεγάλη πηγή αντιπαράθεσης και αποσταθεροποίησης στην περιοχή, η πληγή του Καυκάσου, είναι το Ναγκόρνο Καραμπάχ. Το Ναγκόρνο προέρχεται από τη ρωσική λέξη «Ορεινό» και το Καραμπάχ από τη σύνθετη τουρκική λέξη, που θα πει «Μαύρος (Καρά) και Κήπος (Μπαχ). Οι «Ορεινοί Μαύροι Κήποι» των Αρμενίων αποτελούν ένα λιλιπούτιο κρατίδιο εντός του εδάφους του Αζερμπαϊτζάν, που δεν αναγνωρίζει κανείς. Ούτε η ίδια η Αρμενία, προφανώς να για να αποφύγει τις διεθνείς πιέσεις. Εξού και το γεγονός ότι για την επίλυση της διαφοράς, οι συνομιλίες διεξάγονται μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν, χωρίς τη συμμετοχή των Καραμπαχανών. Θα μπορούσε, πάντως, να ισχυριστεί κάποιος ότι η περίπτωση του Ναγκόρνο Καραμπάχ είναι ίδια με αυτήν της κατεχόμενης Κύπρου. Αληθές είναι ότι οι δυο περιπτώσεις είναι διαφορετικές.
Άλλο Κύπρος άλλο Καραμπάχ
Στην Κύπρο, η ύπαρξη του ψευδοκράτους συνιστά το προϊόν της εισβολής μιας ξένης χώρας, δηλαδή της Τουρκίας, και της βίαιης μετακίνησης πληθυσμών ή εθνοκάθαρσης. Ως αποτέλεσμα της εισβολής, οι μεν Ελληνοκύπριοι νόμιμοι κάτοικοι του βορρά εκδιώχθηκαν και αναγκάστηκαν να εγκατασταθούν στον Νότο, οι δε Τουρκοκύπριοι, κατόπιν εντολών της Άγκυρας, μετακινήθηκαν προς τον Βορρά, την ίδια στιγμή που άρχιζε η στρατηγική του εποικισμού για να δημιουργηθούν οι συνθήκες ομοσπονδίας ή συνομοσπονδίας. Και κατ’ επέκταση να προκληθούν δεδομένα πλήρους τουρκοποίησης του Βορρά, με σαφή στόχο την αναγνώριση του υφιστάμενου ψευδοκράτους ως ισότιμου των ελεύθερων περιοχών, τουρκοκυπριακού «συνιστώντος κράτους».
Άλλο Κύπρος άλλο Καραμπάχ
Στην Κύπρο, η ύπαρξη του ψευδοκράτους συνιστά το προϊόν της εισβολής μιας ξένης χώρας, δηλαδή της Τουρκίας, και της βίαιης μετακίνησης πληθυσμών ή εθνοκάθαρσης. Ως αποτέλεσμα της εισβολής, οι μεν Ελληνοκύπριοι νόμιμοι κάτοικοι του βορρά εκδιώχθηκαν και αναγκάστηκαν να εγκατασταθούν στον Νότο, οι δε Τουρκοκύπριοι, κατόπιν εντολών της Άγκυρας, μετακινήθηκαν προς τον Βορρά, την ίδια στιγμή που άρχιζε η στρατηγική του εποικισμού για να δημιουργηθούν οι συνθήκες ομοσπονδίας ή συνομοσπονδίας. Και κατ’ επέκταση να προκληθούν δεδομένα πλήρους τουρκοποίησης του Βορρά, με σαφή στόχο την αναγνώριση του υφιστάμενου ψευδοκράτους ως ισότιμου των ελεύθερων περιοχών, τουρκοκυπριακού «συνιστώντος κράτους».
Έχουμε, δηλαδή, παραβίαση κάθε κανόνα διεθνούς δικαίου, εξού και η έκδοση των ψηφισμάτων 541 και 550, που αναφέρουν ρητώς ότι το ψευδοκράτος δεν αναγνωρίζεται. Σε αντίθεση με την Κύπρο, οι 150 περίπου χιλιάδες Αρμένιοι του Ναγκόρνο Καραμπάχ αποτελούν γηγενή πληθυσμό και τη συντριπτική πλειοψηφία του 90% του εν λόγω «κρατιδίου», το οποίο, κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής Ένωσης, αποτελούσε αυτόνομη περιοχή εντός του Αζερμπαϊτζάν, σε ένα γεωγραφικό χώρο που ιστορικά ανήκε στην Αρμενία. Το 1988 οι Αζέροι άρχισαν διωγμούς σε βάρος των Αρμενίων, κυρίως εκείνων που διέμεναν στο Μπακού, καθώς και αλλού.
Ως εκ τούτου, και διαβλέποντας τις προθέσεις των Αζέρων για εθνικό ξεκαθάρισμα στη βάση του τουρκικού μοντέλου, οι Αρμένιοι του Ναγκόρνο Καραμπάχ ζήτησαν, επί τη βάσει των όσων ίσχυαν στη Σοβιετική Ένωση, να υπαχθούν απευθείας στην κεντρική εξουσία της Μόσχας, αντί να συνεχίσουν να είναι αυτόνομη περιοχή εντός του Αζερμπαϊτζάν. Η Μόσχα, διαβλέποντας την καταιγίδα που ερχόταν, κήρυξε στην περιοχή στρατιωτικό νόμο.
Η κατάσταση συνεχίστηκε να είναι έκρυθμη και εν συνεχεία, μετά την πτώση του σοβιετικού καθεστώτος, τον Οκτώβριο του 1991, οι Αρμένιοι του Ναγκόρνο Καραμπάχ και του γειτονικού Σαχουμιάν, στις 10 Δεκεμβρίου του 1991, πραγματοποίησαν δημοψήφισμα και στις 6 Ιουνίου του 1991 ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους. Το ίδιο συνέβη και με το Αζερμπαϊτζάν, καθώς και με την Αρμενία. Η διεθνής κοινότητα αναγνώρισε τη Δημοκρατία της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν στα διοικητικά όρια της Σοβιετικής Ένωσης, χωρίς όμως να αναγνωρίσει το Ναγκόρνο Καραμπάχ, το οποίο είχε ήδη ξεφύγει από το 1988 του ελέγχου των Αζέρων, οι οποίοι, όμως, δεν έπαψαν ποτέ να το θεωρούν ως δική τους περιοχή.
Ακολούθησε τριετής πόλεμος και το 1994 συμφωνήθηκε κατάπαυση του πυρός, κατόπιν αιτήματος των Αζέρων, με τους Αρμενίους του Ναγκόρνο Καραμπάχ να έχουν υπό τον έλεγχο τους το 14% των διοικητικών ορίων του Αζερμπαϊτζάν, όπως αυτά είχαν καθοριστεί επί Σοβιετικής Ένωσης και αναγνώρισε εν συνεχεία η διεθνής κοινότητα. Με βάση λοιπόν το διεθνές δίκαιο και μιαν από τις ισχύουσες θεωρίες, όπως αυτές του Georg Gellinek, το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης ανήκει σε γηγενή πληθυσμό (βλέπε λαό), δηλαδή σε σύνολο ανθρώπων που κατοικούν σε συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο.
Όπως συμβαίνει με τους Αρμενίους του Ναγκόρνο Καραμπάχ, οι οποίοι διέθεταν αυτόνομες διοικητικές αρχές στο πλαίσιο της Σοβιετικής Ένωσης, και όχι όπως συμβαίνει με τους εποίκους εκ Τουρκίας και τους Τουρκοκυπρίους, οι οποίοι μετακινήθηκαν στον βορρά σε βάρος των νόμιμων Ελληνοκυπρίων κατοίκων. Στην περίπτωση του Ναγκόρνο Καραμπάχ θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι πρόκειται για τις ίδιες πολιτειακές αλχημείες, τις οποίες η Δύση έκανε στα Βαλκάνια και δη στη Γιουγκοσλαβία, κρατώντας τους Σέρβους της Βοσνίας εντός της Βοσνίας Ερζεγοβίνης, στη βάση των διοικητικών ορίων του Τίτο, απαγορεύοντάς τους την ένωση με τη Σερβική Δημοκρατία, επί τη βάσει του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης, όπως συνέβη με τις λοιπές εθνότητες της γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας! Η περίπτωση του Ναγκόρνο Καραμπάχ αποτελεί μοναδική περίπτωση κατά την οποία η Δύση δεν έχει επιβάλει τους όρους της κατά τον τρόπο που αυτή αντιλαμβανόταν την ιστορία, τους γεωγραφικούς χώρους και τις δραματικές αλλαγές που συντελούνταν.
Διάλογος κωφών
Σήμερα οι συνομιλίες για τη λύση του προβλήματος στο Ναγκόρνο Καραμπάχ έχουν την ίδια τύχη με αυτήν του Κυπριακού. Οι Αρμένιοι και οι Αζέροι συζητούν για χάρη της συζήτησης. Η μεν Αρμένιοι για να νομιμοποίησουν σταδιακά ό,τι οι Καραμπαχανοί κέρδισαν στο πεδίο της μάχης, οι δε Αζέροι, ως πλούσιοι που είναι -λόγω του φυσικού αερίου και του πετρελαίου- διαδηλώνουν με κάθε ευκαιρία την πρόθεσή τους να ανακτήσουν το Ναγκόρνο Καραμπάχ με ένα νέο πόλεμο. Από την άλλη, οι Αρμένιοι επιδιώκουν λύση διότι θέλουν να κλείσουν το θέμα και να προχωρήσουν σε περισσότερη ανάπτυξη, καθότι ζουν με το καθημερινό άγχος μιας νέας σύγκρουσης.
Σήμερα οι συνομιλίες για τη λύση του προβλήματος στο Ναγκόρνο Καραμπάχ έχουν την ίδια τύχη με αυτήν του Κυπριακού. Οι Αρμένιοι και οι Αζέροι συζητούν για χάρη της συζήτησης. Η μεν Αρμένιοι για να νομιμοποίησουν σταδιακά ό,τι οι Καραμπαχανοί κέρδισαν στο πεδίο της μάχης, οι δε Αζέροι, ως πλούσιοι που είναι -λόγω του φυσικού αερίου και του πετρελαίου- διαδηλώνουν με κάθε ευκαιρία την πρόθεσή τους να ανακτήσουν το Ναγκόρνο Καραμπάχ με ένα νέο πόλεμο. Από την άλλη, οι Αρμένιοι επιδιώκουν λύση διότι θέλουν να κλείσουν το θέμα και να προχωρήσουν σε περισσότερη ανάπτυξη, καθότι ζουν με το καθημερινό άγχος μιας νέας σύγκρουσης.
Γι’ αυτό θεωρούν ότι πέραν της Ρωσίας, όσο εμβαθύνουν τις σχέσεις τους με την Ε.Ε., τόσο ισχυρότερη θα είναι η ασπίδα συμφερόντων και αποτροπής σε μια νέα επίθεση των Αζέρων, η οποία θα συνοδευτεί με επίθεση της Τουρκίας σε βάρος της Αρμενίας, εάν η Άγκυρα κρίνει σκόπιμο να εμπλακεί σε πόλεμο. Και αν η Ρωσία, η οποία διατηρεί στα σύνορα της Αρμενίας 3.000 ρωσικό στρατό, το επιτρέψει. Αληθές είναι ότι η Ε.Ε. ουδόλως θα εμπλακεί σε μια σύγκρουση μεταξύ των Αρμενίων με τους Αζέρους στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Προφανώς, ανάλογη στάση θα τηρήσει και η Ρωσία, η οποία θα περιοριστεί σε μια στήριξη, όπως το πράττει, με εξασφάλιση των συνόρων της Αρμενίας με την Τουρκία.
Τα έξι σημεία των Αρμενίων
ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ Εξωτερικών της Αρμενίας υποστηρίζει ότι η λύση στο πρόβλημα του Ναγκόρνο Καραμπάχ μπορεί να εξευρεθεί στη βάση των εξής έξι σημείων:
1. Της διεξαγωγής δημοψηφίσματος στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, επί τη βάσει της αρχής της Αυτοδιάθεσης, άρθρο 1 παράγραφος 2 του Χάρτη των Ην. Εθνών, κατά πόσο το Ναγκόρνο Καραμπάχ θα ενωθεί με την Αρμενία ή εάν θα μείνει ανεξάρτητο, ή ακόμη και αν θα επανέλθει στο καθεστώς της αυτόνομης περιοχής εντός του Αζερμπαϊτζάν. Η ιστορία θυμίζει το Κυπριακό στις δεκαετίες του '30, του '50 και του '60, όταν η Αυτοδιάθεση ήταν συνώνυμη με την Ένωση.
Τα έξι σημεία των Αρμενίων
ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ Εξωτερικών της Αρμενίας υποστηρίζει ότι η λύση στο πρόβλημα του Ναγκόρνο Καραμπάχ μπορεί να εξευρεθεί στη βάση των εξής έξι σημείων:
1. Της διεξαγωγής δημοψηφίσματος στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, επί τη βάσει της αρχής της Αυτοδιάθεσης, άρθρο 1 παράγραφος 2 του Χάρτη των Ην. Εθνών, κατά πόσο το Ναγκόρνο Καραμπάχ θα ενωθεί με την Αρμενία ή εάν θα μείνει ανεξάρτητο, ή ακόμη και αν θα επανέλθει στο καθεστώς της αυτόνομης περιοχής εντός του Αζερμπαϊτζάν. Η ιστορία θυμίζει το Κυπριακό στις δεκαετίες του '30, του '50 και του '60, όταν η Αυτοδιάθεση ήταν συνώνυμη με την Ένωση.
2. Της υπογραφής ενδιάμεσης συμφωνίας και αναγνώρισης στην ουσία του καθεστώτος του Ναγκόρνο Καραμπάχ, δηλαδή αναγνώρισής του πριν από τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος. Κάτι το οποίο δύσκολα θα ήταν δυνατό να γίνει δεκτό από τους Αζέρους, διότι είναι ως να προδικάζουν τη λύση και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, και οι ηγέτες τους θα χαρακτηριστούν προφανώς ως προδότες. Προς αυτήν την κατεύθυνση τείνει και η όλη πολεμική ρητορική της αζερικής ηγεσίας, που καλλιεργεί τη συνείδηση στην κοινή γνώμη της αντίληψης ότι δεν υπάρχουν περιθώρια υποχωρήσεων.
3. Της πρόθεσης των Αρμενίων να επιστρέψουν εδάφη που κατέλαβαν γύρω από το Ναγκόρνο Καραμπάχ και ανήκουν στο Αζερμπαϊτζάν.
4. Της διατήρησης εδαφικού διαδρόμου, που θα συνεχίσει να ενώνει το Ναγκόρνο Καραμπάχ με την Αρμενία.
5. Της δημιουργίας συνθηκών ασφάλειας και συνεργασίας μετά τη λύση, γύρω από το Ναγκόρνο Καραμπάχ, με την παρουσία προφανώς ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ ή ακόμη και της ΕΕ. Χωρίς, όμως, όπως τονίζεται από το Υπουργείο Εξωτερικών της Αρμενίας, να γίνει αποδεκτό ένα καθεστώς ειρηνευτικής δύναμης όμοιο με εκείνο που εφαρμόστηκε στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και βρίσκεται εντός του κράτους, ασκώντας εκτός των άλλων πολιτική επιρροή. Οι Αρμένιοι θέλουν να αποφύγουν τη δημιουργία ενός «καθεστώτος μαριονέτας», γεγονός που δεν θα επιλύσει, αλλά θα δώσει στο πρόβλημα νέα μορφή και διάσταση, με σαφή τον κίνδυνο να χάσουν οι Αρμένιοι, διπλωματικά, τμήμα εκείνων που κέρδισαν στο πεδίο της μάχης.
6. Του δικαιώματος σε όλους τους πρόσφυγες να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Το Υπουργείο Εξωτερικών και η Κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζάν υποστηρίζουν ότι υπάρχουν 1 εκατομμύριο πρόσφυγες. Από την πλευρά του, το Υπουργείο Εξωτερικών της Αρμενίας απαντά ότι ο αριθμός των Αζέρων προσφύγων είναι γύρω στις 750 χιλιάδες και των Αρμενίων που διέμεναν στο Μπακού και αλλού γύρω στις 250 χιλιάδες. Κάποιοι από αυτούς έχουν εγκατασταθεί στην πόλη Λατσί, η οποία αποτελεί στρατηγικό σημείο που ενώνει εδαφικά το Ναγκόρνο Καραμπάχ με την Αρμενία, και προφανώς δεν πρόκειται να επιστραφεί στους Αζέρους, παρά μόνο με πόλεμο. Οι Αρμένιοι υποστηρίζουν ότι είναι το ελάχιστο εδαφικό και πληθυσμιακό αντάλλαγμα για την απώλεια της επαρχίας Ναχιτζιβάν, η οποία αποτελεί σοβιετική αμαρτία του Στάλιν, ο οποίος την είχε δώσει ως προίκα στους Αζέρους.
Η θέση των Αζέρων, η «νέα γενοκτονία» και ο «δρόμος στο Μπακού»
ΑΠΟ την πλευρά της η κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζάν, στη λύση πακέτο, που προβάλλουν οι Αρμένιοι, αντιτείνει πρώτα την επιστροφή του Ναγκόρνο Καραμπάχ και μετά τη διεξαγωγή συζήτησης επί της ουσίας. Για τους Αρμενίους όμως αυτή είναι η ουσία. Εάν αποδεχθούν κάτι τέτοιο, είναι ως να χάνουν τα κεκτημένα και να επιστρέφουν στο προ του 1988 καθεστώς! O «Πρόεδρος» του Ναγκόρνο Καραμπάχ, Bako Sahakyan, στις 18 Ιουλίου, σε ερώτημα του γράφοντος, τι λύση θα πρότεινε προς τον Γ.Γ. του ΟΗΕ και την Ε.Ε., εάν είχε την ευκαιρία να τεθεί ενώπιον τους, είπε: «Έχουμε και ιστορικά και νομικά επιχειρήματα να προβάλουμε. Ιστορικά ποτέ δεν ήμασταν τμήμα του Αζερμπαϊτζάν και όσοι γνωρίζουν, κατανοούν.
ΑΠΟ την πλευρά της η κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζάν, στη λύση πακέτο, που προβάλλουν οι Αρμένιοι, αντιτείνει πρώτα την επιστροφή του Ναγκόρνο Καραμπάχ και μετά τη διεξαγωγή συζήτησης επί της ουσίας. Για τους Αρμενίους όμως αυτή είναι η ουσία. Εάν αποδεχθούν κάτι τέτοιο, είναι ως να χάνουν τα κεκτημένα και να επιστρέφουν στο προ του 1988 καθεστώς! O «Πρόεδρος» του Ναγκόρνο Καραμπάχ, Bako Sahakyan, στις 18 Ιουλίου, σε ερώτημα του γράφοντος, τι λύση θα πρότεινε προς τον Γ.Γ. του ΟΗΕ και την Ε.Ε., εάν είχε την ευκαιρία να τεθεί ενώπιον τους, είπε: «Έχουμε και ιστορικά και νομικά επιχειρήματα να προβάλουμε. Ιστορικά ποτέ δεν ήμασταν τμήμα του Αζερμπαϊτζάν και όσοι γνωρίζουν, κατανοούν.
Από την άλλη, νομικά, έχουμε όλα τα δικαιώματα, που πηγάζουν από τη Χάρτα του ΟΗΕ και ειδικότερα του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης (άρθρο 1 παράγραφος 2». Σχετικά, δε, με την Ε.Ε., διατύπωσε την εξής θέση: «Η Ε.Ε. έχει ανισομερή πολιτική. Έχει σχέσεις με το Αζερπαϊτζάν, το οποίο δεν έχει επιλέξει τον δρόμο της δημοκρατίας. Είναι ένα κράτος που παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και με την πολιτική που ακολουθεί είναι ως να θέλει να διενεργήσει άλλη μια γενοκτονία σε βάρος των Αρμενίων»! Και πρόσθεσε: «Για μας η γενοκτονία είναι μέρος της καθημερινής μας ζωής. Μας σημάδεψε ως λαό. Η γενοκτονία δεν είναι έγκλημα μόνο σε βάρος των Αρμενίων, αλλά και σε βάρος ολόκληρης της πολιτισμένης ανθρωπότητας».
Η συνομιλία αυτή και άλλες συναφείς δηλώσεις έγιναν την περασμένη Τετάρτη, εξ αφορμής «προεδρικών εκλογών» στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, οι οποίες έλαβαν χώρα την περασμένη Πέμπτη και σε αυτές παρευρέθηκαν ως παρατηρητές μέλη από NGO (Μη Κυβερνητικοί Οργανισμοί) από την Ευρώπη, τις ΗΠΑ και χώρες της Λατινικής Αμερικής, ενώ από κυπριακής πλευράς παρούσα ήταν η ευρωβουλευτής Ελένη Θεοχάρους, η οποία κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων είχε εθελοντικά μαζί με άλλους γιατρούς βρεθεί στην πρώτη γραμμή, χειρουργώντας μαχητές αλλά και άμαχους πολίτες. Ενόψει λοιπόν «προεδρικών εκλογών», πλην του «προέδρου» που επανεξελέγη με ποσοστό 66,7%, ένας εκ των αντιπάλων του, ο στρατηγός Arkady Soghomoyan, πρώην «υπουργός άμυνας», σε δηλώσεις του κινήθηκε στις ίδιες γραμμές ως προς τη βάση της λύσης του προβλήματος με εκείνες του Bako Sahakyan, τονίζοντας ότι το Ναγκόρνο Καραμπάχ ούτε ήταν ούτε πρόκειται να γίνει τμήμα του Αζερμπαϊτζάν, προσθέτοντας τα εξής: «Ο συμβιβασμός έγινε το 1994, όταν οι Αζέροι ζήτησαν κατάπαυση του πυρός, την οποία δεχθήκαμε και δεν προελάσαμε στο Μπακού»!
Ερωτηθείς, δε, από την ευρωβουλευτή Ελένη Θεοχάρους, εάν βλέπει να υπάρχει σχέση με την περίπτωση της Κύπρου και του Ναγκόρνο Καραμπάχ, απάντησε: «Η σχέση που υπάρχει είναι ότι η ΕΕ στην περίπτωση της Κύπρου έχει φιλική πολιτική προς την Τουρκία, και στην δική μας περίπτωση έχει φιλική πολιτική προς το Αζερμπαϊτζάν». Πάντως, οι Καραμπαχανοί, και αυτοί ήταν κοινή θέση της ηγεσίας, ζητούν όπως συμμετέχουν στις συνομιλίες για την επίλυση του προβλήματος, διευκρινίζοντας ότι, ούτως ή άλλως, αυτοί θα έχουν τον τελικό λόγο. Οι Αζέροι, από την πλευρά τους, επ' ουδενί δεν αποδέχονται να συζητούν με την ηγεσία του Ναγκόρνο Καραμπάχ, διότι φοβούνται ότι εάν αποδεχθούν κάτι τέτοιο, είναι ως να προχωρούν σε αναγνώριση.
Ο πόλεμος των καλάσνικοφ και τα έξυπνα όπλα
ΕΠΙ του παρόντος, στην περιοχή του Ναγκόρνο Καραμπάχ επικρατεί ηρεμία. Η περιοχή ανοικοδομείται. Δεν παύει όμως να αποτελεί μια μόνιμη ανοικτή πληγή και εστία αντιπαράθεσης στον Καύκασο. Εάν δεν υιοθετηθεί ορθολογιστική πολιτική, μπορεί να απειληθεί εκ νέου το περιφερειακό σύστημα ασφαλείας σε μια πολύ ευαίσθητη γεωπολιτικά περιοχή. Και όπως λέγεται, εκεί στον Καύκασο, εάν ξεσπάσει νέος πόλεμος δεν θα γίνει όπως τότε στις αρχές του '90 με τα καλάσνικοφ, αλλά με σύγχρονα οπλικά συστήματα, με νέα «έξυπνα όπλα», που όταν σκοτώνουν, παρότι «σοφιστικέ», δεν αναγνωρίζουν εθνικές ή άλλες ταυτότητες, εάν δηλαδή πρόκειται για Αζέρους ή Αρμενίους. Αφήνουν πίσω τους συντρίμμια και η περιοχή δεν αντέχει άλλα.
ΕΠΙ του παρόντος, στην περιοχή του Ναγκόρνο Καραμπάχ επικρατεί ηρεμία. Η περιοχή ανοικοδομείται. Δεν παύει όμως να αποτελεί μια μόνιμη ανοικτή πληγή και εστία αντιπαράθεσης στον Καύκασο. Εάν δεν υιοθετηθεί ορθολογιστική πολιτική, μπορεί να απειληθεί εκ νέου το περιφερειακό σύστημα ασφαλείας σε μια πολύ ευαίσθητη γεωπολιτικά περιοχή. Και όπως λέγεται, εκεί στον Καύκασο, εάν ξεσπάσει νέος πόλεμος δεν θα γίνει όπως τότε στις αρχές του '90 με τα καλάσνικοφ, αλλά με σύγχρονα οπλικά συστήματα, με νέα «έξυπνα όπλα», που όταν σκοτώνουν, παρότι «σοφιστικέ», δεν αναγνωρίζουν εθνικές ή άλλες ταυτότητες, εάν δηλαδή πρόκειται για Αζέρους ή Αρμενίους. Αφήνουν πίσω τους συντρίμμια και η περιοχή δεν αντέχει άλλα.
Στην παρούσα, δε, φάση ο πλούτος των Αζέρων και η δυνατότητα των Αρμενίων να χτυπήσουν τους αγωγούς φυσικού αερίου και πετρελαίου λειτουργούν αποτρεπτικά ως προς την εκδήλωση νέων στρατιωτικών επιχειρήσεων, διατηρώντας τις σχέσεις των δυο πλευρών σε μια εύθραυστη ισορροπία και σταθερότητα. Και εφόσον δεν υπάρχει σύγκρουση, υπάρχει η προσδοκία ότι το μέλλον μπορεί να ανατείλει καλύτερο από το παρελθόν.
www.simerini.com.cy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου